dirk (monsieur toupet)

Bij strips lezen hoor ik niets. Ik hoor geen explosies of gierende banden in mijn hoofd. Ook vorm ik me geen idee bij de stemmen van de personages. Toch niet bewust, maar mogelijk wel onbewust. Want hoe zou anders een stem in een verfilming of tekenfilmversie kunnen tegenvallen? Maar dan is dat meer van: "ik weet niet hoe hij/zij echt klinkt, maar zo toch niet". Het fijne is het leestempo. Je kan een strip snel uitlezen door vluchtig de teksten te lezen en de plaatjes te scannen. Of je kan stilstaan bij elk plaatje, details opnemen en eventueel terugbladeren. In dat opzicht is strip het nauwst verwant aan literatuur. En je kan een nog niet gekochte/gelezen strip makkelijk al eens doorbladeren: een algemeen idee krijgen van de tekeningen/het verhaal. Dat is niet zo bij een boek. Daarom snap ik het concept stripfestival beter dan een boekenbeurs (toch voor boeken zonder plaatjes).

Ik zeg ook altijd 'Gil-les' (misschien omdat ik weet dat het een Nederlandse strip is). Een willekeurige man met de naam Gilles zal ik wel aanspreken als 'Zjiel'.

Daniel van den Broek wijdt zijn nieuwe podcast aan Maxix en zijn nieuwe strip Jules Verne, die in het nr 2 staat.

Met al die titels blijft er weinig plaats voor een tekening op de cover.

Het is zo'n iconische film dat het wel zou kunnen natuurlijk. En Yann houdt wel van culturele verwijzingen.

De hoogdagen van het circus

Ja, maar ik denk dat die overweging maar gebeurde nadat rood (indianen) en geel (chinezen) afvielen als mogelijke kleuren. En dan waren ze nog niet vooruitziend genoeg, met die zwarte smurfen.

Interessant. Grijs of groen; ze kozen natuurlijk geen geel of rood om dezelfde reden dat Peyo voor de smurfen blauw koos. En daar viel groen waarschijnlijk af om een smurf in het gras/bos te kunnen tekenen.

Superman en de Hulk, daarmee kan een scenarist nog wat aanvangen. Superman verliest zijn krachten in de buurt van kryptoniet en de Hulk verschijnt maar af en toe. Bovendien gaan bij hem kracht en intelligentie blijkbaar niet samen. Misschien daarom dat hij wel wat weg heeft van het monster van Frankenstein? Ik zocht even op op Wikipedia wie de oudste is: Hulk of Steven Sterk (het is Steven Sterk), en las volgende merkwaardige zin in het artikel over Hulk (Marvel): "Verder kleurt zijn huid groen. In oudere strips wordt hij nog weleens grijs afgebeeld om geen etnische groeperingen tegen het zere been te schoppen." Welke etnische groeperingen? Groene marsmannetjes?

Met duellerende vliegtuigen kan je maar zo veel aanvangen op de ruimte van een stripcover.

Met die pillen krijgt hij een superkracht. Maar ook zonder pillen lijkt hij me best sterk.

Wie is de strafste krachtpatser in de stripwereld? Jerom? Obelix? Een Amerikaanse superheld? Jerom lijkt me iets straffer dan Obelix. Die laatste is vooral heel sterk, al lijkt ie me ook zo goed als onkwetsbaar. Jerom heeft nog extra 'features', zoals x-stralen in de ogen en hij kan erg hoog / ver springen. Dat laatste heeft Steven Sterk bijvoorbeeld ook. Zo'n supersterk personage is wel leuk voor de lezer, maar na een tijdje ook vervelend voor de scenarist. Bouw maar eens spanning op, als de goede toch onverslaanbaar is. Peyo had het goed gezien en gaf Steven Sterk van bij aanvang een achilleshiel mee: als hij verkouden wordt, verliest Steven zijn superkrachten. Bijna geen enkel strippersonage wordt trouwens zo vaak verkouden als Steven Sterk... Vandersteen zat ook met dat probleem. Dus regelmatig reisde Jerom niet mee met Suske en Wiske, of kreeg hij een slaapdrank of zo toegediend. Daarentegen was het wel gemakkelijk om altijd een 'deus ex machina' achter de hand te hebben voor een vlotte ontknoping van een verhaal. De toverdrank van Asterix is van tijdelijke aard, behalve bij Obelix natuurlijk. Toch is Obelix wel bijna altijd van de partij. Jan Spier uit Nero is ook onnatuurlijk sterk en kan met gemak een olifant optillen. Hij is wel niet onkwetsbaar. Dan heb je ook nog gewone sterke mannen, zonder dat er sprake is van een superkracht. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Bert Bibber die het in een man-op-mangevecht meestal wel haalt (als hij geen stommiteiten uithaalt). Of Nomad uit Storm, ook een krachtpatser (al is Storm zelf ook natuurlijk geen doetje). Nog sterke mannen? Of vrouwen?

Deze had ik nog niet getoond. Bullet Holes van Randy van Rijn in nummer 2 van Maxix. Een echt 'hard boiled' kort verhaal. En nu concentreer ik me volledig op nummer 3...

Arleston is een topper. De eerste delen van Lanfeust waren een revelatie voor mij. Maar ik heb vaak toch een bittere bijsmaak bij zijn verhalen. Voor mij gaat hij er vaak net iets over, qua geweld en soms ook seks.

Door de inkleuring is het dorp van de meisjes toch onderscheiden van de hoofdreeks.

Ik wist niet dat sommige personages teruggaan tot 1831. Dat is al niet meer het klassieke Wilde Westen. Er zitten wel meer gebeurtenissen in de strip die je precies kan dateren: Sarah Bernhardt in Amerika (1880), de Oklahoma-trek (1889),... Wat zou het meest recente zijn?

En vanaf vandaag zou nummer 2 in de winkels moeten aankomen. Met oa een verhaal van 10 pagina's van de nieuwe strip van Daniel van den Broek en Robbert Damen: Jules Verne, grootse avonturen van een kleine schrijver.

Er is toch nog een verschil. Deze kunstenaars gebruiken niet zo maar een mannetje met een rosse kuif en een pofbroek. Ze gebruiken specifieke beelden en personages uit de Kuifje-strips.

Die jeansreclames zijn wel grappig.

Leuke reacties. Hij is op de post gedaan.

Ook nieuw vanaf april: elke maand een paginastrip van Yasmina van Wauter Mannaert in Maxix.

Ook nieuw: De ezel Tierlantyn van Maria de Gier (https://www.facebook.com/mariadegierart)

nr 1 is origineel toch geen covertekening?

De Beule en Noels zaten vandaag ook in het VTM-nieuws (met Patrick Van Gompel).

Eind volgende week is ie er, nummer 2 van MaXiX. Ik ga jullie de komende dagen wat warm maken met plaatjes. Om te beginnen de eerste 10 pagina's van Onze oorlog van Mario Boon. Inkleuring van Marloes Dekkers. Ook een kort interview met Mario.