Ga naar inhoud

Peter Moerenhout

Members
 Bekijk profiel  Bekijk hun activiteit

  • Aantal items

    806

  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

 Inhoudstype 

Berichten die geplaatst zijn door Peter Moerenhout

    Recensie – Duke Nr. 1: Modder en bloed

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Same Old

     

    Hermann en zoon Yves H. hebben opnieuw een western strip gemaakt. Men kan daarover denken dat ze bezig moeten blijven natuurlijk. Van Hermann is dat terecht. Een monument, die man. Waarom we dat echter zouden moeten denken van Yves H. is me een raadsel. Die jongen kan simpelweg niet schrijven.

     

    Het zou leuk zijn moest ik met 100% zekerheid kunnen zagen dat hij waarschijnlijk aan de bak komt omdat hij de zoon van Hermann is. Ik twijfel daar echter over. Er zijn immers genoeg andere krabbelaars die strips mogen uitbrengen. Rest de vraag: waarom in godsnaam? Dat men het bij de uitgeverij simpelweg niet zou zien is een iets te triest makende uitleg, maar een andere, meer cynische verklaring is dat het Le Lombard en co niet kan schelen. Zo van: “Als er mooie prentjes in het boek staan gecombineerd met de naam van een grootheid op de cover dan schaft het koopvee de strip toch aan.”

     

    Dit is dan nog eens het begin van een hele reeks begot. Dit eerste deel staat bol van de clichés. Het zou al iets zijn moesten die nu treffend gebruikt worden. Westerns zijn nu eenmaal een genre dat bol staat van de clichés. Maar nee, nul opwindende ideeën. Bordkarton en slappe handjes.

     

    Ook de dialogen zijn zoutloos: stijf, onlogisch en ongeïnspireerd. Gelukkig staat er niet overdreven veel tekst in dit boek en zijn de tekeningen van een hoog niveau. Hermann de oudere stelt niet teleur. Zijn ondertussen zeer bekende stijl, sfeervolle stille sequensen en filmische camerastandpunten redden de strip, maar dan wel enkel op visueel gebied.

     

    Nog grotere klagers dan mij opperen wellicht dat Hermann geen mooie vrouwen kan tekenen en de venten een smoel hebben om uitwerpselen op te sorteren. Laat ons echter de mantel der liefde bovenhalen en dat alstublieft als een eigen en originele stijl zien in plaats van als een gebrek. Trouwens:  Zo ver staat dat niet van de realiteit. Al eens rondom u gekeken in een drukke winkelstraat?

     

    Tekeningen dik in orde, verhaal en dialogen benedenmaats: net niet gebuisd.

     

    Duke Nr. 1: Modder en bloed

    Tekst: Yves H.

    Tekeningen: Hermann

    Le Lombard

     

    Beeldmateriaal op mijn blog: http://wp.me/p160b7-Lt

    Recensie – Stern Nr. 2: De stad van de wilden

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Niet normaal

     

    De eerste aflevering van de western stripreeks ‘Stern’ was een goede start waarvoor lovende woorden op hun plaats waren. Dit tweede deel overtreft echter dat niveau nog en ontstijgt zelfs het genre.

     

    Deel 1 verlegde enkele grenzen maar was nog steeds stevig verankerd in het genre. Dit tweede deel: ‘De stad van de wilden’ speelt zich af in het Kansas van eind 19de eeuw, maar had evengoed kunnen plaatsgrijpen in het jaar 4000 of 333 voor Christus. Niet het genre maar het verhaal is van tel.

     

    Stern, de doodgraver die deze reeks zijn naam geeft, leest graag boeken. Wegens problemen met de leverancier in het onooglijke gat waar hij woont, moet hij zijn leesvoer in de grote stad gaan zoeken. Een grote stad die hij in een ver verleden ontvluchtte. Stern is allerminst tuk op een eventuele confrontatie met zijn pekelzonden en vertrekt met gezonde tegenzin. Wat volgt is een nacht vol chaos, vergeving, dood en slapstick. Stern loopt uiteraard allerlei personen uit zijn verleden tegen het lijf. Die hebben uiteraard ook niet stil gezeten en hebben menige verrassing voor Stern in petto.

     

    Stern tuimelt van de ene rampzalige gebeurtenis de andere in. Af en toe is daar iets meer toeval mee gemoeid dan de geloofwaardigheid toelaat, maar de uitwerking van de plot vergoelijkt veel. De rist aan personages die de revue passeert is om vingers en duimen bij af te likken. Een bedelaar met artistieke ambities, een boekhandelaar die bijklust als boekhouder in de onderwereld en een door sodomie geobsedeerde oud besje zijn slechts enkele voorbeelden...

     

    Ondanks de vaak kolderieke humor en de slapstick die door de makers gehanteerd worden is er ook ruimte voor scènes die wat dieper snijden. We komen meer te weten over Stern. In deel 1 van de reeks kwam de man al niet over als een typische held, maar na lezing van ‘De stad der wilden’ blijkt de jonge Stern geen al te makkelijke mens geweest te zijn en net dat maakt hem uiteraard nog menselijker.

     

    De makers kiezen ervoor om in een comfortabele schemerzone te blijven wanneer het de karakterisering van hun personages betreft. Ze lichten hier en daar een tipje van een sluier op, alluderen en insinueren dat het een aard heeft, maar geven de lezer nooit de pap in mond. Net zoals in het echte leven, quoi?

     

    Wat opvalt aan deze uitgave is ook het aantal pagina’s van de strip. Terwijl deel 1 nog rond de zestig pagina’s telde, flirt deel 2 met aantal van rond de tachtig bladzijden. Reeksen van commerciële uitgevers hebben doorgaans een vast aantal pagina's. Het feit dat daar hier van afgeweken wordt wil zeggen dat de makers hun tijd namen om het verhaal te vertellen dat ze wilden vertellen en dat de uitgever daar bovendien genoeg in geloofde om ze die tijd ook te geven. Die vrijheid straalt in extreme mate af op de kwaliteit van dit verhaal.

     

    ‘Stern’: goede naam voor een western. Nu is het wachten op de eerste science fiction reeks met een ‘Ence Fiction’ als hoofdpersonage.

     

    Stern Nr. 2: De stad van de wilden

    Tekst: Frédéric Maffre

    Tekeningen: Julien Maffre

    Dargaud

     

    Prenten en de cover op mijn blog: http://wp.me/p160b7-Ln

    De Stripgilde – Nieuwsbrief April 2007

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Beelden en live links vindt u hier: https://stroke-strips.be/blog.php?id=519

     

    De Stripgilde

     

    Workshop Jong Talent

     

    Op 25 februari organiseerde het Belgisch Stripmuseum opnieuw een workshop voor jong striptalent. Stripmakers konden hun werk voorleggen aan een resem grote uitgevers.

    De Stripgilde was van de partij, zag enkele zeer getalenteerde stripmakers. Bijgevolg hebben we enkele verrassingen voor u in peto. Stay Tuned!

     

    Beurzen

     

    Onze uitgeverij en onze auteurs zullen op 8 en 9 juli aanwezig zijn op Comic Con Gent. Kristof Spaey (‘Anders’, ‘Fake Vintage Book Covers’), Alex Skim (Muze Um) en Cecilia Valagussa (P.I.G.S.) zijn alvast van de partij.

     

    Meer info: http://comiccongent.com

     

    Nieuws van onze leden
     

    Jeroen Janssen

     

    Jeroen schuift op 19 april aan voor een rondetafel in De Vooruit te Gent met o.a. Gert Meesters en Dominique Goblet.

     

    Meer info: https://comicsandmemory.wordpress.com/roundtables/

     

    Tevens neemt hij deel aan aan ‘Draw The Line’, een project over het ondernemen van positieve politieke actie.

     

    https://drawthelinecomics.com/

     

    Cecilia Valagussa

     

    The Queen Bee – La regina delle api is een sprookje van de Broeders Grimm. Cecilia gaf er een geïllustreerd boekje van uit op 150 exemplaren voor het Adottaunarnia project. De tekst is in het Engels en het Italiaans. Als je interesse hebt kan je bestellen via: cecilia.valagussa@gmail.com.

     

    Cecilia ontwierp de cover voor de nieuwe Vite met als thema Poison. In Vite tekent ze ook het verhaal Diane op scenario van Dennis Marien.

     

    Een nieuw verhaal van Cecilia: War in every realm werd gepubliceerd op Pulp Deluxe.

     

    Jorik Seykens

     

    Op 6 mei neemt Jorik deel aan de Kunstroute in Tienen end at met zijn verhalen Kannibalen en Het Goddelijk Advies. Beide verhalen verschenen eerder op onze website:

     

    https://stroke-strips.be/authors.php#JorikSeykens

     

    Meer info over de Kunstroute: https://www.facebook.com/kunstroutetienen

     

    Peter Motte

     

    Peter werkt momenteel aan de correcties van de thematische bundels van Yoko Tsuno, die binnenkort in het Nederlands verschijnen.

     

    Filip Vandewiele

     

    Filip Vandewiele en What’s in a name? tekenden voor de tiende keer op rij voor de kindvriendelijke zomercampagne van de Stad Gent.

     

    De beestige mascottes maken weer het mooie weer en de fleurige gids staat boordevol activiteiten, tips, feesten, kampen, speelpleinen, familie-uitstapjes, … Een handige, uitneembare vakantieplanner en een megaspelletjesrubriek vervolledigen het plaatje.

     

    Het campagnebeeld komt eveneens tot leven via affichering op de stedelijke infozuilen en het Clear Channel-netwerk.

     

    Serge Baeken

     

    Serge blijft de Vier Seizoenen ModelSessies in ’t Werkhuys organiseren op maandag van 19:00 tot 22:00.

    Wie eens, soms, meestal of altijd mee wil tekenen kan zich met een mailtje op de lijst laten zetten: serge.baeken@pandora.be

    Er worden poses getekend van 3, 5 en 10 minuten, met iedere maandag een ander model (M/V maar toch vooral V)

    Deelname €10,00 per sessie

     

    Soms organiseert Serge daarenboven een Smoelensessie in zijn atelier, de Boomhut in de Lindeboomstraat 9 in Antwerpen. Concept: 5 tekenaars tekenen een acteur die ongeveer 15 grimassen van 5 minuten trekt. Een uitstekende oefening voor striptekenaars en animators! Exacte data nog niet bekend. Interesse? Zet je op de lijst kandidaat-deelnemers: serge.baeken@pandora.be

     

    Op maandag 1 mei 2017 van 13:00 tot 18:00 houdt ’t Werkhuys (Zegelstraat 13, Borgerhout ) zijn jaarlijkse opendeurdag, genaamd Het Feest Van Den Boom. Er zijn die dag een hoop activiteiten gepland, zoals workshops, discussies en optredens.

     

    Serge organiseert daar die dag “MultiModel”, een ééndagsexpo rond zijn modelteken-activiteiten ginder, in de Koepelzaal en in het Literair Salon.

     

    Het plan is om die dag modeltekeningen te exposeren van tekenaars die aan zijn VierSeizoenenModel-sessies deelnemen, foto’s van de modelsessies door fotograaf Marc Naesen te exposeren, een selectie van zijn eigen modeltekeningen te exposerenen, drie korte optredens van Cranky & The Law te laten plaatsgrijpen en te modeltekenen in de expositieruimte (vijf modellen poseren ieder 45 minuten, gratis deelname voor iedereen).

     

    LADIES F1RST, de zevende, 400 pagina’s tellende worp van Serge bij uitgeverij Xtra wordt eveneens voorgesteld op die feestelijke happening. Deze keer telt het boek ongeveer 1000 modeltekeningen. Wat later is het boek ook verkrijgbaar in de betere stripwinkel.

     

    Op 28 april  om 20:00 opent het dadaïstisch collectief Troebel Neyntje (Paardenmarkt 8 Antwerpen) een expo rond zines onder de naam Kom Dat Zine Weekend. Het presenteert die dag ook het boekje Wie Wil Mag Het Zine, dat de actualiteit uit 2047 belicht, en waarvoor Serge deze prent tekende:

     

    Op 13 mei 2017 grijpt in de Antwerpse Arenberg een benefiet plaats voor de film Hollywood aan de Schelde van Robbe De Hert.

    Iedereen welkom!

    Serge maakte de affiche.

     

    Serge gaat ook meestal mee op pad met De Kleinste Revue Van Vlaanderen. Dit gezelschap onder leiding van Vitalski strijkt neer in de Culturele Centra van Vlaanderen en brengt daar een kleurrijke en volkse show, waarbij voor de helft ook op lokaal talent wordt geboogd. Het is een mix van muziek, dans, theater, interviews, turnlessen, lokale geschiedenis, interviews met lokale beroemdheden, helende massages, stand-up comedy en live grafiek. Serge tekent er altijd snelportretten die de modellen uit het publiek gratis mee naar huis krijgen. Iedereen welkom!

     

    18 mei 2017 vanaf 14:00 in de Arenberg in Antwerpen

    21 mei 2017 vanaf 14:00 in de Nova op ’t Kiel in Antwerpen

     

    Vanaf 28 mei is het weer iedere laatste zondag van de maand (mei, juni, juli, augustus, september) tijd voor de grootste openlucht kunstmarkt van Antwerpen LamberMontmartre Musée, aan het Museum voor Schone Kunsten. Alle bezoekers en deelnemers zijn welkom. Serge herletterde de affiche (normaal tekent hij ieder jaar een andere versie, maar dit jaar wilde de organisatie de tekening van vorige keer hergebruiken)

     

    Recensie – Veel liefs uit Brussel

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Herdrukken maar!

     

    ‘Veel liefs uit Brussel’ is een herdruk van een uitgave uit 1982. U betaalt een dikke 17 euro voor een hardcover met 48 pagina’s strip, aangevuld met een flinterdun dossier. Na lezing kon ik in de verste verte niet bevroeden waarom dit album in godsnaam een ‘luxueuze’ herdruk krijgt 35 jaar na de eerste uitgave, laat staan waarom het in de eerste plaats gepubliceerd werd die eerste keer.

     

    Het album is opgezet als deel 1 van een lopende reeks. Het zegt waarschijnlijk iets over de kwaliteit van die reeks dat er maar twee delen van verschenen zijn. Deel twee werd overigens nooit vertaald naar het Nederlands.

     

    Voor een eerste deel wordt er amper aan introductie gedaan qua personages. Wat ik van hen wist heb ik uit de tekst op de backcover moeten halen. Iemand die goed opgelet heeft in de lessen literatuur zou kunnen gewag maken van een verhaal dat ‘in medias res’ begint, maar daar is duidelijk geen sprake van in dit geval.

     

    Het is voor de lezer zelfs lange tijd een raadsel wie het hoofdpersonage van deze reeks is. We zitten al vrij ver in het verhaal wanneer blijkt dat dat de rossige, saaie en bebrilde Thierry is. Initieel lijkt die er immers bij te hangen als een soort comic relief om het album interessant te maken voor een jeugdig publiek.

     

    Ik zou kunnen zeggen dat de plot met haken en ogen aaneen hangt maar zelfs dat is iets teveel eer. Isidoor Goemaere, de presentator van een radioprogramma, is de leider van een netwerk van zeven spionnen. Hoe dat zo gekomen is en hoe serieus hij zijn taak als spion neemt blijkt uit hoe hij tot spion gebombardeerd werd: "Op een dag namen de Amerikaanse inlichtingsdiensten contact met hem op." Voila, dat is het. Geen verdere uitleg nodig.

     

    Vervolgens neemt deze meesterspion een twaalfjarige onder de arm. Niet omdat hij in het nauw gedreven werd en niet anders kan. Nee, gewoon om ergens een pakje op te halen terwijl hij zelf op zijn lui gat thuis zit. Nadien vertelt hij Thierry dat er zich een mol onder zijn medespionnen bevindt. Misschien heeft Thierry zin om die te helpen ontmaskeren? Dat is op zich al vrij onnozel maar Isidoor vraagt het dan nog eens op een zo houterige en debiele mogelijke manier: “Mijn missie start vanavond. Ik zal je beslist nodig hebben, Thierry! Zie je daar niet tegen op?”

     

    En dat is nog niet eens het ergste voorbeeld van dialoog in deze strip. Ik heb ook nog nooit zoveel onnodige beletseltekens in één strip gezien. Het lijkt wel of Swamp Thing of Lurch constant aan het woord zijn.

     

    Een goedmoedig iemand zou nog kunnen zeggen dat we al deze dingen in hun tijd moeten zien, maar ik herinner me niets van deze irritaties bij het lezen van Kuifje of Blake & Mortimer. En ok, het stijve taalgebruik en het recruteren van een minderjarige kunnen we nog door de vingers zien als archaïsch, een mechanisme dat vaak gebruikt werd in het verre verleden van de strip, maar in de plot volgt tevens de ene dommigheid de andere op.

     

    Zo wil op een gegeven moment Isidoor een medespion testen op zijn loyaliteit. Toevallig komt die dag een zangeres zingen op de radiozender waar Isidoor werkt. Haar pianist lijkt, wonder boven wonder, als twee druppels water op Isidoor. Het enige verschil is dat zijn huid donkerder is. Wat doet Isidoor? Hij maakt, verkleed als die pianist en met een donker gemaakte huid, een afspraak met zijn medespion en doet alsof hij hem wil laten overlopen naar de vijand.

     

    Althans, dat moeten we uit een onlogische opvolging van enkele prenten opmaken. De medespion heeft trouwens nog nooit van die befaamde pianist gehoord dus wat doet het er toe dat die op Isidoor lijkt?

    Isidoor had zich veel beter kunnen verkleden in iemand die totaal niet op hem lijkt want de transformatie van Isidoor naar Pianist is van het niveau Clark Kent – Superman. Bovendien merkt wonderkind Thierry achteraf op: “Ik wist wel dat u die gebruinde vreemdeling was die mama zag binnenkomen.” Thierry ziet door de vermomming heen op basis van de beschrijving van zijn dikke ma. Hij moet de vermomming zelfs niet eens zien om ze te doorzien! Isidoor antwoord achteloos: “Dat snapt het kleinste kind.” Zo van: ja, ik weet het, ik heb dan ook niet echt mijn best gedaan. (Om mijn collega, een andere meesterspion, te misleiden.) Christus Jezus.

     

    Het enige positieve aan deze strip is de degelijke inkleuring en de goed getekende achtergronden. De personages zelf zijn vlak, houterig en absoluut niet expressief. De helft van de tijd wordt hun mond zelfs niet getekend, wat uiteraard niet bijdraagt aan hun vermogen om emotie te tonen. Het zal wel een stijlkenmerk zijn.

     

    In het dossier ratelt de scenarist door over afspraken met Edgar P. Jacobs toen hij een kind was en het persoonlijk leren kennen van Hergé. Zeer veel draagt dat niet bij tot de strip. Buiten dat dat misschien verklaart waarom deze strip ooit gepubliceerd geraakt is.

     

    Veel liefs uit Brussel

    Tekst: François Rivière

    Tekeningen: Alain Goffin

    Kleur: Françoise Procureur

    Dargaud

     

    Beelden op mijn blog: https://petermoerenhout.be/2017/04/10/recensie-veel-liefs-uit-brussel/

×
×
  • Nieuwe aanmaken...