Ga naar inhoud

Peter Moerenhout

Members
 Bekijk profiel  Bekijk hun activiteit

  • Aantal items

    806

  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

 Inhoudstype 

Berichten die geplaatst zijn door Peter Moerenhout

    Recensie – Magritte, Een Surrealistische Kroniek

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Vlag dekt de lading

     

    Biografieën zijn een gevaarlijk genre, vooral in het stripmedium. Een overvloed aan feiten, data en gebeurtenissen doen een boek vaak verzuipen in saaiheid. ‘Magritte, Een surrealistische kroniek’ weet die valkuil fluks te ontwijken door exact dat aan te bieden wat in de titel staat.

     

    Charles, een gewone man die morgen een promotie krijgt op het werk, koopt op een rommelmarkt een bolhoed. Van zodra hij het ding op zijn bol zet krijgt hij visioenen en hallucinaties die uiteraard Magritte gerelateerd zijn.

     

    De vreemde figuren uit zijn wakende koortsdromen geven hem de opdracht om Margritte te doorgronden en Charles gaat op pad. Hij tuimelt van de ene vreemde situatie in de andere en wordt, net zoals de lezer, getrakteerd op weetjes uit het leven van Magritte en vooral ook op de beelden en beeldtaal van de bekende schilder.

     

    Enige logica moet u verder niet verwachten, zo kom je als lezer zelfs niet eens te weten waarom Charles de opdracht kreeg Magritte te doorgronden. Op zich is dat geen bezwaar, aangezien het album vooral visueel de show steelt.

     

    Tekenaar Thomas Campi bombardeert uw zintuigen immers met oogverblindende taferelen. Veel reproducties van bekend en minder bekend werk, maar ook enkele interpretaties van Magritte passeren de revue.

     

    De lichte en sfeervolle kleuren en het ontbreken van een zwarte lijn rond de kaders geven het boek een dromerige atmosfeer die uiteraard op zijn plaats is.

     

    Lezers van dit boek zullen, nadat ze het boek hebben dicht geslagen  geen gedetailleerde lezing over Magritte kunnen geven. Af en toe een interessant weetje droppen in een doordeweekse conversatie zal hen daarentegen met gemak afgaan.

     

    Magritte, Een surrealistische kroniek

    Tekst: Vincent Zabus

    Tekeningen: Thomas Campi

    Le Lombard

     

    Prenten en de cover op mijn blog:

    https://petermoerenhout.be/2017/02/17/recensie-magritte-een-surrealistische-kroniek

    Warren 'i Will Kill You While You Sleep. With Science' Ellis

    in The Comics Corner

    Geplaatst:

    Heb je het over de grote slachting van 2007? Desolation Jones, Fell, Nextwave, Dr. Sleep, Anna Mercury, ...

     

    Zijn computer en harde schijf is toen gecrashed en hij was alle scripts en dergelijke kwijt. Hij had andere, work for hire, verplichtingen en toen hij uiteindelijk klaar was om de verloren scripts opnieuw te schrijven waren er allerhande andere problemen:

     

    Templesmith was te ziek om Fell verder te zetten en had intussen andere verplichtingen, J.H. Williams III moest ander werk aannemen en zijn schedule zat te vol voor de verderzetting van Desolation Jones, Marvel wou liever dat Ellis Astonishing X-men overnam in plaats van NExtwave verder te zetten, etc.

     

    Ellis heeft, bij mijn weten, nooit zelf gekozen om een reeks niet af te maken.

     

    De laatste jaren was het niveau van zijn wer idd niet zo torenhoog als voorheen maar nog steeds beter dan de gemiddelde scenarist. Plus: de laatste jaren heeft hij enkel hier en daar een work for hire limited series gedaan.

     

    Zijn creator owned werk van het afgelopen jaar of daaromtrent vind ik wel opnieuw steengoed: Trees, Injection en Shipwrek...

    Recensie – Altijd Ergens Oorlog

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Weer oorlog

     

    Strips over WOI beoordeel ik de laatste tijd vooral op één criterium: voegen ze iets toe aan de grote stroom boeken die ons de laatste tijd overspoelt of zijn het producten van naar geld graaiende poenscheppers?

     

    ‘Altijd ergens oorlog’ valt gelukkig in de eerste categorie. Scenarist Rino Feys zoomt in dit boek in op voorvallen en feiten die zich in en rond Roeselare hebben afgespeeld tijdens de Groote Oorlog. Die weetjes zijn voor de niet uit Roeselare afkomstige lezer allemaal te sorteren onder de noemer “nog niet geweten” en voor de leergierigen onder ons dus meer dan welkom.

     

    Wie vreest dat het inzoomen op lokale feiten een minder interessant boek voortbrengt kunnen we geruststellen: dit boek rijgt de ene spannende gebeurtenis aan de andere: bombardementen met de eerste types militaire vliegtuigen, schuwe maandag, de eerste aanvallen met mosterdgas en het verhaal van Martha Cnockaert zijn daar slechts enkele voorbeelden van.

     

    Martha Cnockaert is bijvoorbeeld een soort kruising van Mata Hari en Florence Nightingale. De complete waarheid achter haar rol als spionne in WOI is nog altijd niet gekend, maar deze versie van Feys kan alleszins boeien.

     

    Het boek wordt voor een groot deel verteld door een klein meisje dat haar vader, een frontsoldaat, een brief schrijft. In het begin van het verhaal overheerst de voice over en heb je als lezer meer de indruk dat je geïllustreerd proza aan het lezen bent. Deze techniek haalt er hier en daar ook wat de vaart uit. Zo kon het verhaal van voornoemde Martha Cnockaert wellicht iets spannender gemaakt worden met wat meer actie en/of dialogen.

     

    Gelukkig serveren Feys en tekenaar Jimmy Hostens ons enkele spectaculaire scènes die, tevens dankzij Hostens tekenpen, van de bladzijden spatten. Hoogtepunten zijn een scène waarin een trein wordt gebombardeerd en de quasi woordeloze introductie van de zeppelin als militair vliegtuig.

     

    Jimmy Hostens is trouwens, wat mij betreft, de ontdekking van het jaar (2016 welteverstaan. We gaan niet op de zaken vooruit lopen.) Hostens hanteert een zeer trefzekere stijl en weet naargelang zijn onderwerpen net genoeg over te hellen naar realisme enerzijds en iets emotionelere en cartoonesquere tekeningen anderzijds.

     

    Hij worstelt duidelijk nog een beetje met perspectieven in de digitaal toegevoegde decors en het naturel laten overkomen van de inkleuring lijken ook nog werkpunten, maar het is verbazend hoe we als lezer zijn evolutie kunnen volgen in één en het zelfde boek. Het lijkt wel alsof hij per pagina beter wordt.

     

    Het boek werd aangevuld met een dossier en werd voorzien van een prachtige cover op harde kaft. Niet enkel een aanwinst voor wie interesse heeft in WOI, maar ook voor de doorsnee striplezer die een uurtje wil zoekmaken met een historisch goed gestoffeerd en tegelijkertijd boeiend verhaal.

     

    Altijd ergens oorlog

    Tekst: Rino Feys

    Tekeningen: Jimmy Hostens

    Bibliodroom

     

    Prenten en de cover op mijn blog:

    https://petermoerenhout.be/2017/02/09/recensie-altijd-ergens-oorlog

    Recensie – Clifton: Spookrijders Onder Invloed

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Tally-Ho!

     

    Nadat scenarist Zidrou tekende voor een geslaagde revamp van ‘Rik Ringers’ werd hem de teugels overhandig voor die van een andere klassieker: ‘Clifton’, de Britse detective met de stiff upper lip.

     

    Alleszins: voor ons Nederlandstaligen wordt de strip toch voorgesteld als een revamp, compleet met nieuwe nummering. De Franstalige versie van dit album is gewoon aflevering nr. 22 in de reguliere reeks. Daar zal wel één of andere werkgroep marketing een paar uurtjes zoek mee gemaakt hebben.

     

    Opmerkelijker is dat originele medebedenker Turk opnieuw verantwoordelijk is voor de tekeningen. Turk tekende de eerste negen afleveringen van Clifton. Het laatste album van zijn hand dateert van 1984.

     

    Turks terugkeer is op zijn zachtst gezegd een godsgeschenk. De man weet als geen ander emotie en humor over te brengen dankzij een perfecte beheersing van de bekende, overdreven karikaturale, dikke-neuzen stijl. Zijn achtergronden zijn, in tegenstelling tot die van vele andere (luiere of drukbezettere) stripmakers zeer gedetailleerd uitgewerkt en bevatten tal van leuke grappen voor wie er naar op zoek wil gaan. Het enige minpunt is dat zijn achtergronden vaak wat vlak overkomen, wellicht wegens het ontbreken van schaduwen.

     

    Het verhaal is degelijk en klassiek van opbouw. Clifton wordt ingezet om een groot mysterie op te lossen: hooggeplaatste Britten krijgen sinds kort de plotse en onweerstaanbare neiging om met hun wagen rechts van de baan te gaan rijden in plaats van links. Begrijpelijkerwijs zorgt dat voor een hele resem ongevallen in het Verenigd Koninkrijk.

     

    Zoals vaak het geval is in dit soort strips is het verhaal echter ondergeschikt aan de situatiehumor en de grappen. Zidrou lijkt wat traag op gang te komen, maar zodra hij aan de slag gaat met Britse (en Franse) clichés lijkt hij in zijn element te komen en levert hij goede grappen aan a rato van gemiddeld één per pagina.

     

    Een waardige voortzetting van deze klassieke reeks, die het niveau die de albums de laatste tijd hadden ruim overstijgt.

     

    Clifton – Spookrijders onder invloed

    Tekst: Zidrou

    Tekeningen: Turk

    Le Lombard

     

    Prentjes en de cover op mijn blog: https://petermoerenhout.be/2017/02/07/recensie-clifton-spookrijders-onder-invloed

    Recensie: Berlin Avenue – Op Het Ritme Van Het Trommelvuur...

    in Strips algemeen

    Geplaatst:

    Anekdotisch

     

    Aan de stroom boeken rond het thema die ons de afgelopen jaren overspoelde te zien moet er een honderdtal jaar geleden één of andere oorlog gevoerd zijn in onze contreien. Makkelijk zat om op de herdenkingstrein te springen. Verschil in kwaliteit is er altijd maar eens de commerciële molen in gang gezet is dreigt het spoelwater extreem dun te worden. Marcel Rouffa (De familie Klipper, Asem, Camping Paraiso, Twinstar, etc.) voegt met ‘Berlin Avenue’ nog een boek toe aan het rijtje.

     

    In het geval van Rouffa is dat echter geen gratuite zet. In een verhelderend postscriptum licht hij toe hoe WOI steeds een deel uitgemaakt heeft van zijn leven en dus ook van zijn artistieke productie. Het is bijgevolg geen wonder dat dit boek goed gedocumenteerd is en comfortabel aan de kop van het peloton rijdt.

    Rouffa haalt in dat afsluitende dossier zijn bronnen aan en op welke wijze hij die gebruikt heeft. Die onderlegde manier van werken werpt zijn vruchten af voor de geloofwaardigheid van het verhaal. Namen, plaatsen, gebruiken en anekdotes uit de realiteit wisselen elkaar af en bieden de lezer een extra dimensie naast simpel vertier.

     

    ‘Vertier’ is wellicht een verkeerd gekozen woord wanneer men spreekt over een slachtpartij van deze omvang, maar er valt moeilijk omheen te fietsen aangezien ‘Berlin Avenue’, naast het historische kader, ook een aangename leeservaring biedt.

     

    Het boek volgt de exploten van onderluitenant Blunt en de mannen die samen met hem afzien in de loopgraven aan het Belgische front. ‘Berlin Avenue’ kent niet echt een opbouw met begin, midden en einde, maar bestaat uit korte verhalen en anekdotes. Die aanpak maakt het boek echter niet minder spannend gezien vrijwel elk van die korte snapshots een meeslepende spanningsboog heeft. De bloedstollende terreur van het front wordt de lezer niet gespaard.

     

    Gelukkig balanceert Rouffa de horror met zwarte humor. Of nog correcter: het zijn de frontsoldaten die dat doen. Hoe uitzichtloos hun situatie ook wordt, de soldaten blijven zichzelf en hun wapenbroeders opbeuren met cynische uithalen aan het adres van de dood, de vijand of de politiek die hun in deze positie gemanoeuvreerd heeft. Rouffa vult aan met citaten uit liedjes en gedichten, die soms niet minder grappig zijn en schildert zo een nagenoeg compleet beeld van de ontberingen van WOI, maar evengoed van de moed en de camaraderie.

     

    Rouffa hanteert een zeer afgelijnde stijl met dunne lijnen en vrij lichte kleuren. (Hoewel bruin uiteraard prevaleert.) De filmische opzet van zijn pagina’s incorporeert weidse shots van het slagveld en wisselt die af met claustrofobische close-ups in de modderige loopgraven. Meer nog dan in ‘Camping Paraiso’ evoceert Rouffa de stijl van de onlangs heengegane Steve Dillon. Een groot compliment, dat nog groeit in omvang aangezien ik durf betwijfelen of Rouffa het werk van Dillon ooit al onder ogen gekregen heeft.

     

    ‘Berlin Avenue’ documenteert WOI vanuit het standpunt van de gewone soldaat, blijft ver weg van elk cliché en slaagt erin te informeren en te entertainen en verdient bijgevolg een ereplaats in ieders boekenkast.

     

    Berlin Avenue – Op het ritme van het trommelvuur

    Marcel Rouffa

    Gorilla (Strip2000)

     

    Prentjes en de cover op mijn blog:

    https://petermoerenhout.be/2017/01/25/recensie-berlin-avenue-op-het-ritme-van-het-trommelvuur/

     

×
×
  • Nieuwe aanmaken...