Als je ouder wordt en dan ziet dat er sommige reeksen zijn waarvan het vervolg jaren op zich laat wachten of het einde nog vrij lang weg is (bv. Op zoek naar de tijdvogel), dan vraag ik me af of ik het einde ooit nog zal meemaken voor ik de pijp aan Maarten geef.
En dat beïnvloedt zeker mijn aankoopgedrag: losstaande albums, of 2 à 3 delen. Meer (4-6 delen) durf ik enkel als ik vrij zeker ben van 1à2 delen per jaar.
Langlopende reeksen met op zichzelf staande albums zijn ook prima (genre Astérix, Blauwbloezen, etc.). Bij zo’n reeksen gruwel ik eigenlijk als er eens een deel 1/2 verschijnt (en hier reken ik ook Blacksad bij).
Dus nee, aan zoiets als Undertaker start ik niet meer.
Retakes/relaunches van afgeronde reeksen ben ik ook niet echt fan van, alhoewel ik toch overstag ben gegaan voor Rik Ringers.
Laat staat al die spinoffs en “X door’s) (Robbedoes, B&M, Thorgal…). Dat was leuk in ‘t begin maar nu ben ik toch kieskeuriger geworden. Geen XIII spinoffs bv. bij mij.