Niet echt, eerste stapeltje in volgorde, nu een tweede stapeltje in volgorde, maar met gaten in de reeks. Zoals je 't als kind zou doen. Een heel plezierige ervaring.
Tekenvlak. Euh. Ik ben teveel in 't verhaal gezogen om erop te letten, eigenlijk.
Soms heb ik 't gevoel dat Abba de pech heeft om hors catégorie te zijn. Werd de tekst van Fernando met alleen een akoestische gitaar en een rokerige stem op Woodstock gezongen, het werd toegejuicht als een geslaagd verzetslied. Maar 't is van Abba, dus 't is 'maar' een popsong.
De Blauwbloezen is een reeks die ik nooit gelezen heb als kind (op The David van de Fina na, dan.) Mijn vriend heeft ze mij nu uitgeleend zodat ik mijn scha kan inhalen.
Ik beleef er veel plezier aan, zowel aan de vroege nummers (al heb ik 't meer voor de tekeningen van Lambil) als aan de late nummers. Gisteren heb ik mij nog kriek gelachen met "De Nancy Harts".
Steven Dupré heeft ook nog animatie getekend. Ik zie de poster van de film voor me, maar kan niet op de naam komen...
Edit: De film die ik zocht is Tijl Uilenspiegel.