creeper64

strips die ik nog niet gelezen heb, dat zal moeilijk gaan bij mij. ik ben wel begonnen met strips te herlezen uit mijn jeugd. Nu ja, herlezen, doorbladeren eigenlijk. Vaak gaat het bij deze strips om bepaalde grappen / momenten die zijn bijgebleven. Dat is mij bijvoorbeeld opgevallen bij de kiekeboe strips. Veel grappen weet ik nog na 20 jaar, maar het verhaal was mij volledig ontgaan. Het "verhaal" boeit mij veel minder, maar die grappen daar kan ik nog steeds om lachen. Neem nu "jeanne darm". Het verhaal kabbelt nogal voort, maar die onderplot met nadine de universitair geschoolde huishoudster, dat is toch nog steeds lachen. Briliant toch die humor. Soms hebben strips helemaal geen verhaal nodig. Neem nu de urbanus strips. Geen ingewikkelde plot, gewoon zoveel mogelijk grappen op een bladzijde proppen. Daardoor wordt het weer wel wat chaotisch. Dat typeert toch wel de urbanus strip: het gortige en chaotische. Dat is natuurlijk lachen, op een heel andere manier. Neem die twee werelden samen en je hebt kiekebanus, die de contrasten goed aantoont. Toch is dat geen strip die ik vaak herlees. een andere strip die mij na zoveel tijd nog weet te verrassen is jommeke. Wat zit hier stiekem toch intelligente humor in verscholen. Flip is hilarisch, met zijn sarcasme. de humor van jef nys doet mij soms denken aan de humor van herge; met van die droge situatie humor.

mijn ma bracht mij 30 jaar geleden eens de zwarte rotsen van kuifje mee. Ik heb dat album nog altijd. Ik keek altijd naar de covers van alle delen, op de achterkant. Ik was direct geïntrigeerd door de cover van sigaren van de farao; dat was dan al snel mijn tweede kuifje. In dezelfde periode bracht mijn pa mij "het papschoolgenie" mee van op zijn strooptochten. Heb ik ook nog altijd. Zo heb ik ook "obelix & co", "de schat van de daltons", "fluitje van een cent van agent 212" en nog vele andere gekregen. Mijn ouders hebben mij kennis laten maken met een heel scala aan stripreeksen. Ik heb in mijn leven veel dingen gekregen en weg gedaan, maar mijn strips heb ik nog allemaal origineel. Velen zijn ondertussen compleet kapot gelezen maar ik heb ze met liefde gerestaureerd. Houtlijm is perfect om kapotte ruggen te verstevigen. En "gloss picture varnish" om de voorkaft weer een blinkend laagje te geven. Ik ben niet de grote verzamelaar, ik denk dat ik in totaal een goeie lopende meter strips heb liggen, maar ze hebben allemaal een verhaal en ik doe ze nooit weg.

ik ben afgehaakt bij "robotkop". Echter, ik heb sindsdien "volle maan" gelezen welk nadien is uitgebracht, en dat voelde weer aan als de klassieke suske en wiske heerlijk B-movie griezelsfeertje in dat album

hotel O en de taart vind ik de beste uit deze periode

wie kan mij helpen? Ik zoek een nero strip uit mijn jeugd, maar ik weet niet welke het was. Ik weet wel dat het met kapitein tuisentfloot was, er waren scenes op de noordpool, en iets met een walrus die op een personage leek

charmante koffiepot klankentapper komieke coco ijzeren schelvis sprekende testament

veel van hun pogingen neigen naar uitmelkerij, maar dit vind ik anders. Hier gaan we eigenlijk terug naar de authentieke lijnen van hergé, in tegenstelling tot de herwerking van "studio herge" die voor een groot stuk door medewerkers is hertekend. kuifje neigt voor mij naar kunst. Daarbij vind ik authenticiteit belangrijk. Als ik naar een plaat kijk, weet ik graag over welke kunstenaar het gaat. Heeft herge het getekend, of een medewerker? Dat is een punt dat met deze uitgave veel duidelijker is (de inkleuring is uiteraard een moderne toevoeging). Ik heb geen enkel probleem om hierbij "kwaliteit" op te offeren voor "authenticiteit", persoonlijk vind ik dit zelfs beter. het hele idee van het "hertekenen" is eigenlijk gericht op een "lezerspubliek", met de bedoeling om een strip "leesbaarder" te maken of beter in de actuele tijdsgeest te plaatsen. Eigenlijk behoor ik zelf niet tot dat publiek, zeker wat betreft kuifje zie ik mijzelf eerder als bewonderaar van herge's tekenstijl op zich. Voor mij zijn dergelijke uitgaven dus spek voor mijn bek. Kunstenaars die een heel team rond zich hebben bij het maken van een werk; het is geen modern fenomeen. Als men bijvoorbeeld zegt dat de "gebroeders van eyck" het lam gods geschilderd hebben, moet men ook beseffen dat Hubert, en zijn broer Jan later, over zogenaamde "medewerkers" beschikten in hun atelier. Hij kon het zich permitteren, want hij was in dienst van de hertog en kreeg een royaal salaris. Wat deden die medewerkers? Moeilijk te zeggen, maar hij had ze wel. Dat was dus ook een soort van "studio herge" waarbij de kunstenaar wordt bijgestaan door medewerkers. Wij zien het lam gods vandaag als kunst, maar in die tijd was dat echt een werk op bestelling; het moest niet zozeer artistiek authentiek zijn; het moest bovenal pracht en praal uitstralen. Hoe, of door wie, dat was van ondergeschikt belang.

wat is die nieuwe versie van sigaren van de farao toch weer een heerlijk album dit was altijd al één van mijn favoriete kuifje strips, en ik was toen nog geen 10 jaar oud. spreekt zeker een jong publiek aan. zoveel onvergetelijke momenten in dit ene verhaal. Het gif dat gek maakt, die professor, dat sinistere geheime genootschap, die gemummificeerde professoren.... fascinerend om te zien hoe de tekeningen er oorspronkelijk uit zagen. van mij mogen ze gerust die andere "pre-war" versies ook allemaal inkleuren en in zo een mooie hardcover editie uitbrengen. De volgende ga ik zeker kopen als die ooit uitkomen: zwarte rotsen en krab met de gulden scharen

het is door die strip dat ik geîntrigeerd werd door Van Gogh. Ik weet niet, of de strip op een volwassene dezelfde indruk zou maken, ik denk het eigenlijk niet, maar wel op mij als 11 jarige. Het verhaal was zijn tijd ver vooruit.

ik zat ook in het 6de leerjaar in 92-93, en de andere jaren komen ook overeen, dus we hebben in ieder geval dezelfde strips gelezen. Dat is wel handig, kwestie van niet naast elkaar te speculeren. De enige strips die ik mij 100 % herinner, zijn die van van gogh (onweersnacht), die van marine in corsica, en die van die witte olifant. Ik vond die alle drie zeer goed, en heb jaren gezocht naar deze titels. De andere strips zijn toen aan mijn aandacht ontsnapt; ik vond die toen wat minder. Ik had ook zo een map waarin ik die strips deed, met het idee van die in de winkel te kopen als die uitkwam, maar ik heb die nooit gevonden.

ok, top. Ik wist enkel dat er eens een strip in stond rond het thema "corsica", maar dat was ook het enige dat ik er mij nog kon van herinneren.

o, dat treft! ben jij zeker dat "de valstrik in corsica" verschenen is in zonnestraal? Want dat is bij mij ook een beetje vaag

mij zegt "de blauwe parel" niets, ik kan mij de strip niet herinneren. Dit komt waarschijnlijk, omdat ik in de periode voor de witte olifant nog niet aan zonneland zat, maar nog maar aan zonnestraal. Ik ben immers geboren in '81.

de chronologie van "marine" is wat vreemd in het nederlands, was "corsica" blijkbaar het tweede deel: in frankrijk, het zevende: volgens die info kan het kloppen, dat "corsica" voor "kukulcan" gepubliceerd is

bedankt voor uw reactie ik heb wat opzoekingen gedaan op het net (inderdaad niet veel info te vinden) en heb volgend mogelijk schema: - zonnestraal schooljaar 89-90: valstrik corsica / ?? - zonnestraal schooljaar 90-91: ogen kukulkan / grote witte olifant - zonneland 91-92: onweersnacht / ?? - zonneland 92-93: geheim atlantis / ??

dit was ook een heel leuke, over een super computer die van goghs kon schilderen:

weet iemand in welk jaar "valstrik in corsica" van Marine in zonnestraal / zonneland verschenen is?