Recensie – Sykes

[Peter Moerenhout]

Wat voorafging: na de heisa rond mijn vorige recensie had ik besloten niet meer naar de Getekende Reep te komen. Ik kreeg echter vele steunbetuigingen via PM en mail en heb een goed gesprek gehad met forumbeheerder Peter Bonte. Daardoor zag ik me gesterkt om toch door te gaan. Ik ga ook niet meer reageren op discussies en dergelijke.

 

Het blote oog

 

Een western gaat er altijd wel in, zeker als die in de collectie “Getekend” van Le Lombard verschijnt want dat  staat toch doorgaans voor kwaliteit. En tegenwoordig zijn mijn eisen vrij hoog aangaande westerns, misschien omdat ik “Deadwood” aan het herbekijken ben.

 

Westerns kunnen een aartsmoeilijk genre zijn. Het is namelijk moeilijk te balanceren tussen de geijkte ingrediënten die een western een western maken en genoeg eigen invulling om je werk te onderscheiden van andere westerns.

‘Sykes’ slaagt alvast in het aanboren van de juiste dosis moegestreden revolverhelden, dronken saloonruzies, pokerspelers, rovende bendes en obligate indianen. Maar hoe zit het met verrassingen en een eigen smoelwerk?

 

Het verhaal begint vrij clichématig. Sykes, het hoofdpersonage duh, is een marshall die een bende bankrovers achtervolgt. Hij stopt aan een ranch waar moeder en zoon Starret alleen wonen om wat water te vragen. Wanneer Sykes al lang en breed vertrokken is overvalt de bende de ranch en verkracht en vermoord de moeder. De jonge Jim Starret kan ontsnappen en zoekt Sykes op. Die wil meteen de achtervolging inzetten en vertrekt met de grauwgebekte scherpschutter O’Malley om de outlaws in de kraag te vatten. Onderweg pikken ze nog een spoorzoekende indiaan op die ze kennen van vroeger omdat er nu eenmaal een indiaan moet meespelen in een echte western.

 

Tot daartoe de standaard set-up. De jonge Jim volgt het trio helden echter en sluit later, dik tegen de zin van Sykes, bij hen aan. Op dat moment zitten Pierre Dubois (tekst) en Dimitri Armand (Tekeningen) nog een beetje in het vaarwater van ‘Unforgiven’ maar nadien gaan varen ze zonder schroom hun eigen koers.

 

Menig lezer verwacht vanaf hier wellicht een clichématig afgerafeld vervolg maar een onverwachte gebeurtenis, die ik om uw plezier niet te vergallen niet verklap, zet al meteen de toon voor de rest van het verhaal: alles is mogelijk.

 

De opzet van het verhaal doet initieel ook uitschijnen dat dit boek over de zoektocht naar de bende zal gaan. Niets is minder waar. Na een tijdje begint Dubois immers sprongen in de tijd te nemen. Het boek gaat verder, ook na het vangen van het bankroversgespuis. We zien flitsen van de verdere levens van de hoofdpersonages tot alle verhaallijnen met een dramatische klap samenvallen.

 

Enige minpuntje is dat die tijdssprongen soms wat abrupt en verwarrend zijn en ook het feit dat er hier en daar wordt gedreigd met een paranormale twist waar vervolgens niets mee gebeurt is ook een beetje raar. Dubois zal waarschijnlijk, als gerenommeerd elfoloog, niet kunnen weerstaan hebben aan de lokroep van het bovennatuurlijke.

 

De tekeningen zijn doeltreffend. Het ritme zit goed, de personages acteren geloofwaardig en als er actiescènes voorkomen dan wijkt Armand af van de doorgaans evenwichtige lay-out. Armand is vooral goed in het tekenen van karakterkoppen. (Is dat niet Ron Perlman die we daar als barman zien?)

 

Een bovengemiddeld goede western waar geen enkele fan van het genre zich een buil aan zal vallen en die voor de twijfelaars aan het genre als lokkertje gebruikt kan worden.

 

Sykes

Tekst: Pierre Dubois

Tekeningen: Dimitri Armand

Inkleuring: Dimitri Armand & Sebastien Gérard

Collectie Getekend – Le Lombard

 

Plaatjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2016/03/02/recensie-sykes/

[Kool Thing]

Ha, blij dat je terugbent met je recensies!!! De lokroep van het bovennatuurlijke :-)

 

Wat Sykes betreft: goed getekend, maar een verhaal dat beter uitgewerkt begon dan eindigde. Je slotconclusie onderschrijf ik volledig. 

[roi de la bd]

Welkom terug!

[linthout]

Nu is Adolf Moerenhout toch wel teruggekomen zeker...Er zijn geen zekerheden meer in het leven!!!

Welkom terug ! Uw besprekingen zijn altijd de moeite! :e005:

[Peter Moerenhout]

[JPAR]

He Peter. Goed dat je er toch weer bent

[MartinMnd]

Yep ik lees die recensies ook graag. Ik onderschrijf je conclusie. Mijn wens was een wat langere strip om de tijdsprongen wat te verzachten en de karakters wat verder uit te werken. Er zat nog wel meer in dit verhaal denk ik.

[Theodoor]

Alhoewel ik hier niemand persoonlijk ken, vond ik het jammer dat een discussie iemand noopte het forum te verlaten.  Daarom: blij dat je terug bent in deze strip-community.

[Olsimar]

Welkom terug van bijna niet weggeweest. Ik lees je recensies ook steeds graag!