Bonte

Een overzicht van de definitieve covers, meer info op de Stripspeciaalzaak https://www.stripspeciaalzaak.be/stripnieuws/de-familie-super-1-de-afgewerkte-covers Softcover 8,99 euro (32 pag) hardcover in kleur 28 euro (verhaal plus alle covers in kleur) (36 pag) Hardcover in ZW, het verhaal en covers zowel in schets als inkt 28 euro (72 pag) Luxe op A3 formaat 150 euro (schets en inkt ongekleurd) 72 pag

De tekenfilm van MTV? Ik vond Liquid Television echt wel de max, compleet wacko. Deze is me altijd bijgebleven, Stick Figure Theatre met Alfred Hitchcock.

Gamification werkt.

Ik denk dat de markt daarvoor te klein is als het niet ondersteund kan worden door album uitgaven, misschien vertalingen maar zelfs daarvoor kent iedereen hier te goed engels. Als je als auteur hieraan wil meedoen dan moet je ook direct in het engels publiceren. De nederlandse markt is te klein om voldoende te verdienen aan afgeleide producten zoals films, tekenfilms, gadgets en beeldjes. De basis is nog steeds het papieren album en dat belang wordt steeds kleiner, daarom moeten we naar online en meer vertalen om de markt te vergroten. Niet evident allemaal.

Het zal z'n succes wel hebben bij GSM lezers die wat extra willen naast de manga versies, dat wel. Het lijkt me gericht naar gamers en romantici.

Het gaat 'm ook hier vooral over het digitale medium als vervanging van de krantenpublicatie, als manier om een groot publiek te bereiken die dan je strip koopt op papier of via andere verdienmodellen. Het is een terugkerend thema hier op het forum, we hebben een youtube voor strips nodig en tot nu toe is er geen enkel initiatief die dat goedkoop en organisch kan brengen. Het blijft jammer maar tot dit er komt zal de Europese strip blijven achteruit gaan.

Als het er niet is dan is het geen probleem, maar als het bij het boek hoort wil je die ook mooi bewaren en dat is ambetant.

Mijn mooiste LP hoes is nog steeds deze van Jimi Hendrix getekend door Moebius.

Druk- en productietechnieken van strips interesseren me uiteraard, zowel van vroeger als van nu. Dit is alvast een mooi filmpje over een instituut die nog steeds een oude drukkerij draaiende houdt, het is een systeem die tot in de jaren '50 en zelfs '60 veelvuldig werd gebruikt. De Heidelberg Degelpers is de bekendste en wordt nog steeds beperkt gebruikt om papier en karton te rillen (plooi-ril bij de rug van een boek) en uitsnijden. M'n dochter heeft dat enkele jaren geleden nog geleerd in de drukkerij school al is de techniek quasi verloren. Ze tonen in dat filmpje vooral het letterzetten maar ook het gieten van de letters, dat is ook hoe afbeeldingen worden gemaakt en dus ook strips. Dat zijn die metalen diep uitgefreesde drukplaten die je nog wel eens te koop ziet, na het gieten moesten nog steunpuntjes en foutjes worden weggefreesd en dat zie je bij elk plaatje. Per kleur had je een afzonderlijke drukplaat nodig, blauw, rood, geel en zwart. Dat waren andere kleuren dan de CMYK (cyan, magenta, geel, zwart) van tegenwoordig, vandaar dat de kleuren van de strips uit die jaren zo lastig te repliceren zijn. Elke drukker had zijn favoriete soort kleuren en druktechniek. Soms zie je nog de houten plank aan de drukplaat hangen om 'm vast te maken in de drukmachine. Dat is ook de origine van de Franse benaming voor een originele pagina, "planche originale" ofte "originele houten plank". How Books Are Handmade At The Last Printing Press Of Its Kind In The US Voor foto's en zachtere kleuren werden fotografisch platen gemaakt met een fijn raster, maar die waren een stuk duurder in productie. Dat verklaart ook waarom foto's in boeken veelal een eigen pagina kregen op meer kwalitatief papier afzonderlijk van de tekst, het was lastig foto's te combineren met de tekst op dezelfde pagina. Ook bij covers werden betere technieken gebruikt omdat die mooier moest zijn dan het binnenwerk. Druktechnieken bleven over de decennia nadien grotendeels hetzelfde behalve dan dat de inkt veranderde naar CMYK en de drukplaten steeds dunner en goedkoper werden, tot er uiteindelijk zelfs geen groef meer in zat. Het werd een dunne metalen of kunststoffen plaat waar gewerkt werd met een inkt-afstotende laag in plaats van groeven. Dat is nog steeds zo al worden die platen tegenwoordig digitaal beprint met de waterafstotende laag en niet meer fotografisch. Om een strip in kleur te drukken moest je dus 4 van die drukpaten maken, voor elk basiskleur 1. De tekenaar maakte daarvoor de zwart-tekening op tekenpapier die op formaat fotografisch overgezet werd op film, meestal zonder raster. De inkleuring gebeurde dan op een blauwdruk, dat was een afdruk in blauw speciaal om in te kleuren omdat dit soort licht-blauw niet werd opgepikt door de fotogravure. Die inkleuring werd dan fotografisch omgevormd naar de 3 drukplaten. De afdruk in puur zwart zorgde voor een duidelijke omlijning van de strip die we nog steeds kennen. Deze blauwdruk-techniek werd tot 2000 nog veelvuldig gebruikt. In plaats van fotografisch werden kleuren tot de jaren '60 ook omgezet op film door die met de hand te knippen, voor elk basiskleur werd dan een film geknipt met rasters en vlakken. Je zag dan dikke duidelijke raster-puntjes om nieuwe kleuren te bekomen of ze kozen voor vaste vlakken zonder veel kleurovergangen. In deze Suske en Wiske pagina zie je geen raster-puntjes omdat ze de zuivere basiskleuren van de machine gebruikten, bv het bruin werd gemaakt door 2 kleuren vlak over elkaar te drukken zonder raster. Dit zorgt voor een beperkt aantal kleuren maar gaf wel een unieke sfeer die je met de huidige technieken (behalve misschien zeefdruk) niet meer kan herhalen. In het volgende prentje uit hetzelfde boek zie je wel puntjes om de tekening donkerder af te drukken omdat het zich afspeelt in de nacht, huidskleur werd bekomen via een geel vlak en daarbovenop kleine rode puntjes tot de juiste tint werd bereikt. De oude Suske en Wiske Blauwe reeks is een duidelijk voorbeeld van films die met de hand werden uitgesneden omdat voor elk kleur een specifieke combinatie van kleuren en rasters boven elkaar moesten worden gelegd. Bij Kuifje denk ik dat ze de kleuren fotografisch op plaat hebben gezet omdat er nauwelijks puntjes te zien zijn, kwalitatief een dure methode die toen niet veel werd gebruikt voor strips omdat die veelal simpel en goedkoop moesten zijn. De Kuifje boeken waren dan ook een stuk duurder dan strips zonder kleur of met andere kleur-druk-technieken. Elke druktechniek kreeg zo z'n eigen sfeer die veelal verloren ging in de nieuwe herdrukken. Tegenwoordig zijn die puntjes erg klein zodat een groter gamma van kleuren kan gedrukt worden. Soms worden die rasters ook extra uitvergroot voor een artistiek effect. Volgende podcaster bespreekt de kleuren van oude comics en hoe de herdrukken die niet goed weergeven. Comics werden goedkoop gedrukt op krantenpapier en om dat te compenseren werden de kleuren fel en gesatureerd ingekleurd omdat ze toch veel doffer werden afgedrukt op dat gazettepapier. Bij moderne herdrukken op mooi papier worden ze dan opeens veel te fel afgedrukt of zelfs volledig opnieuw ingekleurd. Zo, ik hoop dat je er iets aan hebt.

Zoe Colletti in Scary Stories to Tell in the Dark was grappig om te bekijken, het was alsof m'n dochter mee deed in de film. Goeie film trouwens

Gaat Sint-Truiden nu door op 6 of 13 november 2022?

Om de hoek bij mij, jammer genoeg net een datum dat ik er niet bij kan zijn. Op 11 november is er altijd een militaria boekenbeurs in Passendale waar ik moet staan. -- 3de Stripfestival Brugge. https://www.facebook.com/events/392574109518439/?ref=newsfeed KTA Brugge Digital Arts Rijselstraat 7 8200 Brugge (Sint-Michiels) stripfestivalbrugge@hotmail.com 0486 15 49 09