Vittorio

2 minuten geleden, TDPB zei:

Maar ze zijn wel immens groot! Wielen groter dan een vuilnisemmer!

Ah, ik dacht dat er een asperge-pan aan de straatkant stond.

Op 19/5/2020 om 13:04, TDPB zei:

 

Naar de binnenkant hellende politieauto's die TEUT. TUT. TEUT. TUT. zeggen. Wat zijn jullie toch een tuttig volk.

45 minuten geleden, Timothy van Damme zei:

If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck.

Monty Python:

 

Quote

What do you do with witches? Burn them! And what do you burn apart from witches? Wood! So, why do witches burn? 'cos they're made of wood? So; how do we tell if she is made of wood? Build a bridge out of 'er! Ah, but can you not also make bridges out of stone? Oh yeah. Does wood sink in water? No, it floats! It floats! Throw her into the pond! What also floats in water? Bread! Apples! Very small rocks? Cider! Gra-Gravy! Cherries! Mud! Churches? Churches! Lead, Lead. A Duck! Exactly. So, logically... If she weighs the same as a duck, she's made of wood... and therefore... a witch![

 

20 minuten geleden, Ambreville zei:

Je moet het niet verder zoeken dan dat. Als je een strip maakt waar niemand geld voor wil uitgeven, dan moet je toch eens de bedenking maken of je niet beter behanger zou geworden zijn.

Vermassens frustratie is nou juist dat hij (2014) zeer zichtbaar is in de pers, maar onzichtbaar voor een breed publiek want hij ligt niet in de gewone boekhandel . Daar zit je dan, prachtig boek (vind ik), aantrekkelijke titel ook, goede recensies - natuurlijk zijn er lezers die daar nieuwsgierig naar zijn en hun geld aan willen uitgeven. Maar dat doet er voor de boekhandelaar allemaal niet toe 'want graphic novels verkopen niet'. Die hele f*cking verdomde term Graphic Novel had nooit gemunt mogen worden, het is een doodskus.

Joris Vermassen, kom er maar weer in, zes jaar oud inmiddels:

 

De neger van de literatuur

 

14/06/2014 | Joris Vermassen

 

Joris Vermassen heeft een graphic novel geschreven, heeft hem gepubliceerd gekregen en mocht zelfs lovende recensies lezen. Maar een boekhandel die de graphic novel ook wil verkopen, dat is er blijkbaar te veel aan.

 

‘Het spijt me, we verkopen geen graphic novels’, zegt de uitbaatster van de Standaard Boekhandel op het Sint-Baafsplein in Gent, als ik haar vraag of ze mijn boekje in huis heeft. ‘Ze passen niet tussen de romans en ook niet tussen de gewone strips daar.’ En ze wijst naar de ruime display met Suske en Wiske’s en andere populaire kinderstrips.

 

‘Het zijn winkeldochters’, zucht ze, ‘we geraken ze aan de straatstenen niet kwijt.’ Ze lijkt oprecht. ‘Niet dat ik niet van strips houd, ik heb zelf een collectie van vijftienhonderd strips, waaronder heel wat graphic novels, maar we krijgen ze niet verkocht, meneer.’

 

Ik vertel haar dat mijn boekje lovende kritieken krijgt en dat heel wat lezers er ondersteboven van zijn, en dat mijn beeldroman eigenlijk tussen de gewone romans zou moeten liggen, en ik voel een lichte walging voor mezelf omdat ik vast klink als een van die verongelijkte auteurs die vinden dat hun meesterwerk met stapels in de vitrine moet liggen. En net op het moment dat ik me wil excuseren voor mijn vrijpostigheid, gaat ze voor haar computerscherm zitten, doet een paar klikken en zegt: ‘Zo, ik heb er eentje besteld.’

Ik dank haar voor haar bereidwilligheid, en ik haat mezelf nog meer want ze doet dit vast uit medelijden, maar ik laat niets merken, en met opgeheven hoofd verlaat ik het pand.

 

Cappuccino

‘Nee, we doen geen graphic novels’, zegt de medewerkster van Het Paard van Troje, de boekhandel aan de Kouter in Gent. Verkozen tot beste boekhandel, staat op de vitrine. ‘Maar kom vanmiddag eens terug, we zullen uw vraag voorleggen aan Bart.’ Bart is de baas, zelf mag ze hierover niet beslissen. Het is een prachtige boekhandel, probeer ik toch, en het zou fijn zijn mocht de beste boekhandel mijn boekje in huis hebben, en weer voel ik de zelfhaat omdat ik klink als een marktkramer, omdat ik hier als kunstenaar zou moeten boven staan, maar ik kan me niet bedwingen en ik hoor mezelf zeggen dat een goede boekhandel het aan zichzelf verplicht is goede boeken in huis te halen, en dat een goede beeldroman daar ook bij hoort, en ik bespeur ergernis in haar blik wanneer ik zeg dat ze wel een volle wand kookboeken hebben en een ruime zithoek met koffie en taart, maar geen graphic novels.

‘Dat moet u maar met Bart bespreken’, zegt ze droogjes, en met veel stoom begint ze een cappuccino te maken.

‘Nee, graphic novels doen we niet meer,’ zegt de uitbater van Limerick. ‘Het liep voor geen meter, we hebben ze allemaal in de uitverkoop gedaan.’

Limerick is een mooie onafhankelijke boekhandel bij het station van Gent, met prachtige houten tafels en wandkasten en een ruim aanbod literatuur, kunst en poëzie. Er is zelfs een collectie schrijfmachines van Willem Frederik Hermans te bezichtigen. Ik wil uitschreeuwen dat mijn boekje hier móét liggen, en dat het vast goed zal verkopen omdat het heel toegankelijk is, helemaal niet experimenteel of hermetisch, zoals sommige andere graphic novels, maar ik beheers me en zeg: ‘Maar die poëzie- en kunstboeken zijn vast ook geen bestsellers?’

‘Dat is waar,’ zegt de uitbater,’ en hij denkt even na over een repliek. ‘Weet je’, zegt hij ten slotte, ‘een van mijn beste vrienden heeft onlangs een graphic novel gemaakt, maar die verkoop ik hier ook niet. Begrijpt u?’

Ik knik om hem een plezier te doen, maar begrijpen doe ik niet. We staan bij een enorme wand met kinderboeken, en ik word vervuld van jaloezie, en ik wil vragen: waarom mogen zij hier wél staan? Waarom worden graphic novels verbannen naar het getto van de stripwinkels? Maar ik wil mijn waardigheid niet verliezen, en ik vraag hem op rustige toon om alles nog eens goed te overwegen, en met de borst vooruit ga ik weg.

 

Maus

‘Nee, graphic novels, ik begin er niet aan’, zegt Bart van Het Paard van Troje die namiddag, terwijl hij een stapel Thaise kookboeken uit een doos neemt. Het is druk in de zaak; alle tafeltjes in de koffiehoek zijn volzet.

‘Waarom dan niet?’ dring ik aan.

‘Ik vind graphic novels fantastisch hoor’, zegt hij, ‘maar ik neem enkel Maus van Art Spiegelman in huis en Blankets van Craig Thompson, want dat zijn absolute toppers. Voor alle andere graphic novels verwijs ik de mensen naar de stripwinkels hier in de buurt.’

Ik voel me vollopen met adrenaline.

‘Maar in die stripwinkels komen alleen strip­liefhebbers!’, zeg ik. ‘En daarvan is een groot deel enkel geïnteresseerd in fantasy en manga! Mijn publiek is veel ruimer, daar zijn mensen bij die nooit een voet in een stripwinkel zetten! Hoe durft u het om hier enkel Maus en Blankets te verkopen, een mooi staaltje van windowdressing is dat, terwijl u al het goeds van eigen bodem negeert!?’

Hij stopt met uitpakken en kijkt me doordringend aan.

‘Ik maak keuzes’, zegt hij, ‘en daar moet u zich verder niet mee bemoeien.’

‘Ik bemoei me er wel mee!’ roep ik hard. De gesprekken in de koffiehoek vallen stil. Ik heb hier toch niets meer te verliezen, denk ik, en ik spring over de toonbank. We staan nu neus aan neus.

’Literatuurracist!’ grom ik. Hij trekt bleek weg.

‘Wat?’ stamelt hij.

‘Literatuurracist! U sluit een heel genre uit op irrationele gronden! Graphic novels zijn de negers van de literatuur! Goed genoeg als slaafje, wanneer er weer eens een bekende roman moet verstript worden, maar o wee als de ­graphic novel voor zichzelf opkomt! Uw poging om de literatuur te zuiveren van onreine elementen is verwerpelijk!’

Hij deinst achteruit, met een kookboek van Sandor Katz voor zich als schild.

‘Verlaat onmiddellijk de zaak’, zegt hij. ‘Ik wens u hier niet meer te zien.’

Op dat moment voel ik hoe iemand mijn pols vastneemt en mijn arm op mijn rug omwringt. Ik verga van de pijn.

‘Komt u maar rustig mee’, zegt zijn medewerkster, en ze leidt me voorbij de verbaasde klanten in de koffiehoek tot bij de uitgang. Ik voel een schop in mijn kont en beland op straat, met mijn hoofd tegen een zitbank. Versuft blijf ik zitten. Ik tast naar mijn bloedneus. Een groepje Japanse toeristen blijft staan. Enkelen beginnen foto’s te maken. Terwijl ik het bloed probeer te stelpen met mijn zakdoek, schreeuw ik het uit: Graphic novel is the nigger of literature!

 

(Dit stukje is gebaseerd op waargebeurde feiten, maar enige dichterlijke overdrijvingen kan de auteur niet uitsluiten)

 

 

 

https://www.hln.be/in-de-buurt/herenthout/striptekenaar-charel-cambre-eert-zijn-ijzersterke-oom-stan-op-cover-nieuw-amoras-album-hij-werd-zelfs-belgisch-bokskampioen

 

21 uren geleden, esteban² zei:

Dat boogje in die brug in 't water is ook iets raar, imo. 

Is dat een brug? Waar gaat ie heen? Hij lijkt midden in het water te eindigen.

 

Vreemde prenten dit, toch zeker niet geniaal, de mooie personages lijken steeds over het erg matige decor heen gelegd. 

31 minuten geleden, Michel zei:

Reactie van Wiebe Mokken, uitgever van Scratch Books op de inventarisatie van de toekomst voor het stripverhaal in Nederland:

 

https://9ekunst.nl/2020/05/18/de-toekomstbestendigheid-van-de-strip/

 

Mokken is er echt voor gaan zitten, maar tegen het eind deel ik niet in zijn optimisme:

 

Quote

Als we de strip uit de verzamelhoek kunnen halen en de graphic novel de boekhandel in kunnen krijgen, wordt de strip eindelijk volwassen genomen.

 

Als.

Toch knap om zo'n lange recensie te schrijven over de eerste Trigië-integraal en precies een halve, niet nader uitgelegde regel ("hoewel het verhaal en de tekeningen soms wat moeite hebben om de tand des tijds te doorstaan") te wijden aan de inhoud:

 

https://www.stripspeciaalzaak.be/2020-Besprekingen/Keizerrijk-Trigie-INT1.htm

 

 

Die ironische metafoor was niet bedoeld om over jazz te praten.

10 minuten geleden, bouncer zei:

Tja, of deze........ en deze, maar dat is het punt niet.

 

Dat is het punt dus wel. In dat geval is er een markt. 

12 minuten geleden, Konincks zei:

Hoop vaag gewauwel.

 

Ach, je hebt gelijk. Zolang Sherpa met gemak 20.000 exemplaren gaat wegzetten van (eindelijk!) de vertaling van het beste stripalbum van 2018 is er niets aan de hand.

 

 

Hum...

3 uren geleden, Rik zei:

In mijn beleving staat deze pyramide in Nederland omgekeerd. De brede basis van oudjes boven en de smalle top van de jongeren onder. Dit gaat een keer omvallen  want alleen in stripverhalen kan een pyramide op zijn punt staan

Mooi! Dat dus.

 

3 uren geleden, bouncer zei:

Zo lang de Catawikiveilingen nog steeds laten zien dat er dagelijks voor fikse prijzen strips worden verhandeld is de markt

nog lang niet opgedroogd, het heeft zich gewoon verplaatst.

Zo lang de Catawiki-veilingen nog steeds laten zien dat er dagelijks voor fikse prijzen 78-toerenplatenspelers worden verhandeld is de markt nog lang niet opgedroogd, het heeft zich gewoon verplaatst. 

50 minuten geleden, Theoak zei:

 Beurzen kunnen helpen aandacht te genereren voor de striphobby en nieuwe lezers te trekken als deze laagdrempelig en op de juiste locaties en tijden zijn. 

Uit het complete rapport:

 

Quote

De vraag is ook of stripdagen en beurzen nu wel werken voor het verjongen en verbreden van de belangstelling. Het zijn toch voornamelijk ontmoetingsplekken voor gelijkgestemden op zoek naar nieuwe strips of oude voor hun verzameling. Het is geen ‘kennismaking en promotie evenement’.

 

Iets daarvoor veel harde woorden, 'rommelig', 'uitdragerij', 'eenzijdig'... :

 

Quote

 

Beurzen worden, noodgedwongen voelt het, als noodzakelijk gezien omdat het de enige plekken zijn waar je nog gewoon kennis kan nemen van wat er aan strips wordt aangeboden. Maar het moet beter, volwassener en professioneler. Het heeft allemaal geen uitstraling, rommelig en vaak een droevig stemmende uitdragerij. Veel tafels met dozen en gewoon maar neergekwakte stapels, ook bij ‘officiële’ uitgeverijen. De medewerkers staan er ongeïnteresseerd bij.

 

Het resultaat is dat de vergrijzende verzamelaars overheersen. Dat is enerzijds elitair en anderzijds tamelijk eenzijdig. Er is teveel hang naar het verleden en het is te zeer naar binnen gericht. De helft van de stands zijn ook tweedehandshandelaren.

 

Verder zijn de beurzen allemaal hetzelfde, zelfde publiek, winkels met hetzelfde aanbod.

 

Men zou meer samenwerken en afstemmen. Bepaalde thema’s, duidelijker onderscheid tussen verschillend aanbod en meer uitnodigend voor nieuwer publiek door breed aanbod ook met andere gerelateerde activiteiten.

 

Er is nog nooit een echte evaluatie gedaan na afloop van een beurs, bij bezoekers of standhouders (voor zover men weet). Enthousiaste verhalen van organisatoren in hun eigen media lijken toch vooral gebaseerd op hun eigen roze bril. Standhouders komen toch wel terug omdat er geen alternatief is.

 

 

15 uren geleden, Michel zei:

Heeft het beeldverhaal in Nederland nog toekomst?

 

 

Op basis van een rapport dat de Nederlandse stripwereld schetst als een amateuristische bende: nee, geen toekomst.

Niemand komt er goed af, ook/zeker de uitgevers niet, met hun gebrekkige/afwezig kennis van de markt:

Quote

 

 

De vraag doet zich voor of als er zo weinig cijfers zijn het uitgeven van strips/beeldverhalen wel als een serieuze bedrijvigheid gezien kan worden. Gebrek aan harde cijfers leidt er dan ook weer toe dat andere partijen je niet als serieuze partij(en) zien.

 

Uitgeverijen lijken weinig bezig met echt marktonderzoek. Op de markt brengen gebeurt tamelijk intuïtief, bestaat de indruk. Zeker de kleine uitgevers doen het feitelijk uit enthousiasme en als hobby. Ze hebben geen beeld van de markt, aantallen en wensen.

 

Er lijkt een soort berusting. Even snel weer een uitgave en dan zien wat het wordt. Het draait op een automatische piloot, lijkt wel.

 

 

1 uur terug, Boris Valeo zei:

Ik heb de roman niet gelezen

De manier waarop ie na de intro voorbij komt... Geweldig.

 

4 uren geleden, Waldorf zei:

Ik heb er wel eens iets over geschreven

Thanks, helder. Reeks dus met meerkosten:

 

Op de foto is het dak van de GS verpletterd, de tekenaar geeft daar een eigen draai aan maar ik vraag me af of hij weet wat hij doet? De rode besteleend links is trouwens wel een brutaal staaltje 'fotorealisme': bijna copy, paste.

 

Ik ken de reeks verder niet. De moeite waard?

1 uur geleden, eriktex zei:

Da's autenthiek

De nummerplaat op het autowrak is dat niet:

 

 

 

 

29 minuten geleden, Coen zei:

Fijn dat je het als absoluut feit en niet als je mening neerzet. Is Ineke een vrouw met een sterke mening? Jeps. Is ze "chronisch chagrijnig"? Ik meen van niet. Leuk om iemand zo neer te sabelen, ga vooral naar een andere winkel inderdaad als een vrouw als Ineke je niet aanstaat. Ik vind iemand met een randje een stuk interessanter als mens en Stripwinkel Sjors is wat mij betreft juist door Ineke's kennis en betrokkenheid in de Nederlandse stripwereld een fenomeen. 

Ineke jaren geleden ontmoet tijdens de stripdagen in Houten, daarna toch vaak bij Sjors langs gegaan als ik in de buurt was. Bijzonder mens. Er zijn winkeliers die 'XIII' zijn en er zijn er die 'Brodeck' zijn. als je begrijpt wat ik bedoel. Je moet een beetje je best er voor doen, maar daar krijg je wel iets voor terug. Haar wegzetten als 'chronisch chagrijnig' zegt vooral iets over je eigen oppervlakkigheid en onzekerheid.

2 minuten geleden, Rik zei:

1400 BEF???? Ik dacht dat ze de euro al hadden ingevoerd in België 

Om de prijs van het lesmateriaal voor de leercurvestudie in perspectief te plaatsen...

1 uur terug, Waldorf zei:

Ik was niet van plan om af te haken.

Dat moet je ook beslist niet doen. De vraag is: heb je een album in huis gehaald dat een herlezing waard is? Tenzij je graag 'leercurves' bestudeert, betwijfel ik het. Dan is ruim 1400 BEF toch wel veel geld.

15 uren geleden, Boekenmagazijn zei:

Bij de meeste integrale uitgaven kun je het eerste deel beter overslaan.

En slimme uitgevers kiezen ervoor het vroege werk als laatste te bundelen.

 

Dat dat niet/amper gebeurt, snap ik niet.

 

Wat dat betreft, lijkt de eerste Jan Kordaat-integraal van Scratch sterk op zakelijke zelfmoord. Zo sterk gedateerd en zo onleesbaar dat je, lijkt me, meteen een grote colonne afhakers creëert. Zo erg is het met Gilles niet, maar toch... Er zullen alweer kopers zijn die het voor gezien houden. 

21 uren geleden, Simon zei:

Wat denken jullie van deze handtekening? Ergens heb ik een gevoel dat deze niet echt is.

 

Leuk om te lezen, handschriftdeskundige van de Nederlandse politie over de handtekening van Willy Vandersteen:

 

Quote

In de afbeeldingen hierboven zien we twee echte handtekeningen van Willy Vandersteen. Deze handtekeningen maken een vlot geproduceerde indruk en zijn te herkennen aan de vaak hoge letter W met linksboven een lus, de letter V met een kleinere lus gevolgd door de lettercombinatie an, dan de letter d die overgaat in een langere streep naar rechts wat meteen ook de dwarsstreep van de letter t is. Daarna volgt de lettercombinaties erst en een. De laatste eindigt in een onderstreping vanuit de laatste letter n. Zo kennen we de handtekening van Willy Vandersteen.

 

Zie verder:

https://stripspeciaalzaak.be/Weetje-vd-Week/Weetje-vd-Week-226-250.htm#Weetje245

Leuk... Raad het mondmasker