Peter Moerenhout
-
Aantal items
806 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
Inhoudstype
Forums
Kalender
Blogs
Berichten die geplaatst zijn door Peter Moerenhout
-
-
Zeg het toch maar. Ik weet zeker dat ge daarmee de campagne niet gaat verpesten.
Ik meen, voorzichtjes, Stedho te herkennen...
-
Ik herken precies de hand van iemand anders ook... Ik weet echt van niets maar nu heb ik schrik om te zeggen wie ik denk dat het is. Ik wil hun campagne nu ook niet verpesten.
-
heb een vermoeden dat Charel Cambre er aan meegewerkt heeft, in die wiske herken ik toch zijn tekenstijl
(alhoewel hij op facebook toch zeer kritisch tot negatief is op het hele project)
Zou er echt onenigheid zijn of is Charel een vrolijke Charel die zijn betrokkenheid probeert weg te steken achter dat soort posts?
-
Oei, dat kan hier voor compleet fout gepercipieerde ideëen over stripcollecties leiden... Mijn strips staan immers van rechts naar links gesorteerd...
Links
Drink and Draw Social Club Volume 1 contains the scribblings and scratchings of a large group of artists done strictly at pubs and taverns across the country. The pints and pencil shavings make for some "good times" as they do their best to "keep it real!" Dave Johnson, Dan Panosian and Jeff Johnson have spread to over 1,600 members with splinter groups popping up everywhere. Just recently they were filmed as part of the upcoming MySpace film documentary.
Rechts
From superstar creator Grant Morrison (All-Star Superman, Batman & Robin, The Invisibles), comes 18 Days, the story of three generations of super-warriors, meeting for the final battle of their age. 18 Days is a re-imagining of the great eastern myth, Mahabharata, and follows the course of the climactic war that concludes the age of the gods and begins the age of man. It is the prototype for every war ever fought. The scale is epic, wherein the biggest armies ever conceived face one another across the ultimate battlefield to decide the fate of the future. This hardcover illustrated script book from Dynamite Entertainment and Liquid Comics offers readers a first glimpse into the mythic animated series being developed by Morrison. The book reveals the inner workings of the acclaimed writer's process and features the original animation scripts, story bibles, character descriptions, and commentaries. Grant's groundbreaking story is matched perfectly with original illustrations created by acclaimed artist, Mukesh Singh (Devi, Gamekeeper, Shadow Hunter).
-
Merci voor de links. Zeer overzichtelijk!
-
De reden waarom het zo slecht gaat met uitgeverijen en verkopers van strips zijn legio en grijpen allemaal in elkaar. Ik som er enkele op: (en dit gaat over stripwinkels in het algemeen hé, niet per sé over Willi's Wereld)
-Uitgevers maken amper nog promotie voor strips buiten de eigen doelgroep. Argumenten daarvoor: "We verkopen toch niets extra als we promo voeren.", "We hebben daar het geld niet voor want de verkoop is te laag.", enz... => vicieuze cirkel.
Die doelgroep van mensen die nog interesse heeft in strips, of die weet wat er op de markt te krijgen is in papiervorm verkleint dan ook nog eens want de lezers van vroeger worden ouder.
Als men geen tabletkinders warm maakt voor papieren uitgave door promo-acties ed, zullen die nooit verliefd worden op papier.
-Distributie: vele stripwinkels vloeken waarschijnlijk op het feit dat er strips verkocht worden in supermarkten. Ik vermoed dat de nadelen ongeveer even groot zijn als de voordelen: ja, kinderen kopen veel strips in supermarkten, en daar heeft de stripwinkel geen winst op, maar misschien werkt het wel als heroïne en worden die snotters verslaafd en kopen ze later heel veel strips in de stripspeciaalzaak die ze in de supermarkt niet hebben?
Maar men moet die kopers oppikken: promo, aanwezigheid op het net. Veel auteurs doen dat nu voor een groot deel zelf, maar dit is deels de verantwoordelijkheid van de winkel.
-Inderdaad het probleem hardcover/softcover. Ik denk niet dat de dure hardcovers het probleem zijn. Ik kocht vroeger (en nu meestal nog) met plezier de softcover omdat ik de HC niet kon betalen. Maar, de nu toch wel vrij dure softcovers of de reeksen die enkel in HC uitkomen ontmoedigen natuurlijk. Daar komt nog eens bij dat strips met een lage oplage sowieso duur zijn, HC of niet.
-Aankoop via internet is veel goedkoper. Ik doe heel hard mijn best om nog dingen te kopen of te bestellen bij de twee winkels die ik frequenteer, maar als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik zeker minstens 100 euro per maand zou uitsparen als ik meer via het net zou bestellen. Wat kunnen winkels daaraan doen? Speciale happenings houden: signeersessies, tentoonstellingen. Argumenten tegen: "Dat is onze job niet." (Dan zeg ik: vroeger misschien niet, maar nu wel) "We verkopen niet genoeg strips om dat te bekostigen" (Dan zeg ik: veel auteurs doen dat voor een reisvergoeding en promo kan gratis via het internet.
-Er bestaan ook bijna geen goedkope magazines meer om de jeugd verslaafd te maken aan strips. Vroeger was er Robbedoes en Kuifje en die magazines lagen, bij wijze van spreken, overal te rapen. Jongeren kwamen daarmee in contact, willen of niet. Nu zijn die er niet meer omdat de verkoop daalde. Vermoedelijk was dat door internet, games, enz... Maar, als jongeren niet in contact komen met strips zullen ze ook geen stripliefhebber worden. => vicieuze cirkel. Een mogelijke oplossing: digitale stripmagazines.
-Er bestaan ook bijna geen mogelijkheden meer tot voorpublicatie. Je moet al bijna een krant of tijdschrift gaan betalen willen ze jouw strip plaatsen. Zelfde argument: als mensen niet in contact komen met strips worden ze ook geen stripliefhebber.
-In het zelfde bedje ziek is idd de aanwezigeheid op het net. Er zijn winkels die zeer aanwezig zijn op het net, die reservatie van strips aanbieden op het net, nieuws, recensies, Facebook, noem maar op. Die zullen geen miljoenen meer verdienen maar ze draaien wel beter. Vroeger moest dat idd allemaal niet, maar nu dus wel. Dat is gewoon een feit.
-Door dalende verkoop dalen ook de oplages en minder strips laten drukken is per exemplaar duurder...
Ik zie eigenlijk het volgende gebeuren in de toekomst en daar moeten én winkeliers, én stripmakers, én uitgeverijen rekening mee houden:
Een steeds groter wordende groep zal digitaal gaan. (dit jaar al steekt de verkoop van tabletcomputers de verkoop van PC's en laptops voorbij.) De reden om papieren strips te kopen zal blijven bestaan voor een steeds kleiner wordende groep mensen. Er zullen steeds papierfreaks blijven (waaronder ikzelf) maar die zullen dus verminderen in aantal. De vraag blijft dan wat ze willen kopen? Ik vermoed dat als de groep papierliefhebbers uit liefde voor druk en papier blijft bestaan, dat ze dan vooral kwalitatieve, mooi gedrukte dingen zal willen kopen, zijnde hardcovers en speciale uitgaves.
(In de muziekwereld doen ze nu al hun best om aan CD's iets extra te geven, hetzij in de verpakking, hetzij een videoclip op het CD-tje enz... om het kopen van de fysieke CD aantrekkelijker te maken.)
De toekomst van de stripwinkel? Die moet aanwezig zijn op het internetnet en/of uitgroeien tot een plaats waar men wil zijn: expo's, signeersessies, workshops, mogelijkheid tot neder zitten en koffie drinken, boekvoorstellingen met een receptie, etc... Een bijkomende mogelijkheid: specialisatie. In Gent is er maar 1 stripwinkel waar je elke week de nieuwe losse comics kan kopen, of specialiseer je in originele pagina's ed...
De angst van winkeliers voor digitale uitgaves is zeker te begrijpen. Maar digitale uitgaves zal je nooit tegen kunnen houden. Ik denk dat die op termijn zelfs wervend kunnen werken. De digitale lezers zullen stripliefhebbers kunnen worden doordat ze tenminste met strips in aanraking komen. Misschien zullen ze vervolgens naar de stripwinkel gelokt worden door de evenementen die daar door gaan. En dan zien ze die originele pagina's, of die mooie speciale uitgaves en zis er een deel van die zich laat meeslepen en die hebben de winkeliers dan bij hen schabbernak.
Ik ben al te lang bezig en heb al veel meer geschreven dan ik wou schrijven. Ik ga wat strips lezen.
-
Ontsnappingsroute
Ever Meulen is zo’n tekenaar van wie normale, niet stripofiele burgers verbaasd zijn dat ze hem kennen. Vernoem zijn naam en misschien doet die ergens heel ver weg een belletje rinkelen, maar toon één van zijn tekeningen en de herkenning en waarderende reacties volgen meteen.
We zouden dus kunnen stellen dat het werk belangrijker (of bekender) is dan de auteur. “Automotiv” gaat weldegelijk dieper in op de auteur achter het werk maar toch is het in de eerste plaats een kijkboek, een koffietafelboek zelfs, en meestal is zo’n uitgave eerder iets voor het gespecialiseerde publiek. “Automotiv” scheert echter hoge toppen, ook onder mensen die normaal gezien niet echt zo heel erg veel interesse hebben voor de grafische kunsten of, godbetert, strips en aanverwanten. Het succes van dit boek blijkt genoeg uit andere dan deze recensie. Sommigen daarvan zelfs gepubliceerd in bladen die anders weinig of nooit strips of prentenboeken (en dat is niet denigrerend bedoeld maar ik vind het woord “Kunstboeken” zo hoogdravend) bespreken. Daarom streef ik in deze tekst niet meteen naar een zoveelste recensie, eerder naar een antwoord op de vraag “Waarom?” Waarom spreekt Ever Meulen zoveel mensen aan? En dan nog met een boek vol nostalgische teksten en tekeningen over auto’s.
De teksten in “Automotiv” bestaan deels uit commentaren van Vermeulen zelf en deels uit aan het onderwerp gelieerde tekstjes van onder andere Herman Brusselmans, Panamarenko, de broer van Vermeulen en nog een hele hoop anderen. Dat maakt het boek tot meer dan een verzameling prenten. Het is ook deels een hommage aan de tekenaar en deels een biografie. De citaten zijn raak gekozen, zelfs al zijn sommige niet speciaal voor het boek geschreven. Ook wisselen woorden en beeld elkaar perfect af. Daarmee bedoel ik dat je als kijker nooit de gedachte “Eikes, weer tekst” voelt opkomen en je als lezer langer dan verwacht blijft hangen bij de prenten. Een perfecte compositie.
Vermeulen kan tekenen, dat lijkt een broodnodig gegeven voor een goed prentenboek, maar kijk om u heen en zie dat dat niet altijd waar is. En Vermeulen tekent niet zomaar, hij tekent als een boss. Compositie, experimenteerdrift, kleur: alles zit snor. De klare lijn zit Vermeulen in het bloed. Het boek bevat prenten van toen hij slechts twaalf jaar oud was en zelfs daarop zie je al het talent doorschemeren. Wat ook opvalt, is dat op die pagina’s de auto’s beter getekend zijn dan de menselijke figuurtjes. Als dat geen bewijs van passie voor het onderwerp is.
Een geoefend oog kan bevroedden dat de prenten van Vermeulen het resultaat zijn van een doordacht proces, en toch slaagt de tekenaar erin om elk spoor van te veel in het oog springende noeste arbeid te weren uit zijn werk.
Sta me toe om me te verduidelijken: de prenten van Vermeulen stralen escapisme uit, stralen een droom uit, futurisme, hoop, plezier en geluk. Om een prent te maken die zo vederlicht, zo moeiteloos binnenkomt en zich meteen nestelt in het deel van ons brein dat ons doet dromen, een tekening die zo universeel is dat men tot over de grote plas in één oogopslag begrijpt en apprecieert wat de tekenaar wil uitdrukken, daar moet men veel moeite voor doen. De kunst die Vermeulen beheerst is het onzichtbaar maken van het labeur dat ongetwijfeld aan zijn prenten vooraf gaat.
De vlucht in een droomwereld vertaalt zich ook in de onderwerpen waarmee Vermeulen zijn voertuigen omringt: popsterren, mooie dames, Don Juans, palmbomen en cocktails. Het is geen toeval dat Vermeulens belangrijkste obsessie de wagen is, en niet bijvoorbeeld architectuur of meubeldesign. Hoewel Vermeulen ook duidelijke liefde voor de techniek en motoronderdelen tentoon spreidt, staat een wagen ook symbool voor de droom. Voertuigen dienen om elders heen te gaan, om nieuwe horizonten te verkennen, om andere indrukken op te doen en misschien ook wel om even weg te vluchten van het dagdagelijkse. “Automotiv” biedt u, al is het maar voor even, die ontsnappingsroute aan.
Automotiv
Ever Meulen
Oog & Blik
Prentjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2013/03/27/recensie-automotiv/
-
@Linthout: Merci, ik geef het door aan Valentine. Net dat interview met jou in BS Magazine gelezen. Fantastisch!
@Lav: Merci. En: ik weet het niet echt. Ik was er niet bij...
-
Een nieuwe toevoeging aan de 24 Hour Comic Book Day 2012 Strips gemaakt te Gent, onder deskundige begeleiding van Sketch Gent en Nucleo: "Three Tears" van Valentine Gallardo.
http://24gent.wordpress.com/2013/03/24/val-gallardo/ -
Yep.
Azzarello: Oh you know... there's a lot of drugs, there's a lot of brutality... everybody involved in the series is like, "This is a nice pair of comfortable old shoes, we've got." We're really excited about this. We're happy to be back.
Dat wordt lachen me dunkt. Een beetje "Name of The Rose" vermengd met "The Man With No Name" en "100 Bullets" zelf natuurlijk.
-
Ok da's duidelijk. Dit wordt "100 Bullets in a monastery".
-
Boe!
“Paris”, Maarten Vande Wiele’s vorige strip (eigenlijk een bundeling van “I Love Paris” en “I Hate Paris”) werd alom onthaald als zijn beste werk tot nog toe. De vele vertalingen (vier op de dag van dit schrijven) zijn daar de getuigen van. Nu, dik twee jaar later verschijnt “Monsieur Bermutier”, een boek dat geheel andere oorden opzoekt. (en sommige herbezoekt)
“Monsieur Bermutier” is een bewerking van vijf literaire kortverhalen van Guy de Maupassant. Let op: “literaire”, een goedgeplaatst en misschien commercieel overwogen woordje in de beschrijving op de achterkant van het boek. Kwestie dat de modale burger weet geen gewone strip te kopen maar een graphic novel. Gelogen is het echter niet. Dat het boek geen voer voor kinders is staat buiten kijf.
Bermutier, het hoofdpersonage duh, wordt op de cover voorgesteld als een onderzoeksrechter die jaagt op oplichters, moordenaars en spoken. Je verwacht dan spannende detectiveverhalen met een onvoorspelbare twist op het einde. Het eerste van de vijf verhalen, moet ik toegeven, stelde daarin een beetje teleur. Een voorspelbare plot en een ontknoping een Scobidoo tekenfilm waardig.
Ook het tweede verhaal leek tijdens de eerste lezing een beetje duf maar werd voorzien van een einde dat, net door de anticlimax, geen anticlimax is. Overtuigen doen de verhalen tot op dit punt niet.
De grafische kant doet dat echter wel. Vande Wiele was blijkbaar de vrij gevulde pagina’s en de hoekige tekenstijl van “Paris” beu want in dit album slaat hij resoluut een andere richting in. Dunne, spaarzame en gerichte inktlijnen worden overdekt met grillige kleurvlakken. De tekeningen lopen over van, net niet vloekende, kleuren en leveren zo de meest sferische beelden op die Vande Wiele ooit te boek stelde.
Vande Wiele geeft zijn tekeningen plaats om te ademen. Als “Paris” misschien soms net iets teveel plaatjes per pagina had dan is “Monsieur Bermutier” daar de antipode van. Vande Wiele trekt zijn verhalen open met maximum vier prenten per pagina en met zeer veel enkele en dubbele pagina’s wijde spreads.
En dan was daar, op het moment dat ik dacht dat dit boek me slechts visueel zou bekoren, het derde verhaal. Meer dan een zoektocht naar een schuldige is dit een zoektocht naar wat bepaalde mensen drijft. Meer precies zelfs: een zoektocht naar hoe ver de ijdelen en/of de hebberigen dorsten te gaan. De plot is gestoeld op een idee dat het bloed koud door mijn aderen deed stromen.
Het vierde verhaal vervolgens, is een opnieuw grafisch zeer aantrekkelijke nachtelijke dwaaltocht door Parijs. Bermutier voorziet die van een poëtische voice-over. Het verhaal kent een open einde dat op dit moment weinigzeggend lijkt.
En dan: VLAM! In het slotverhaal wordt de lezer door Vande Wiele koud (of droog?) gepakt. Zonder iets te willen verklappen kan ik u meegeven dat dit vijfde verhaal het hele universum van het boek op zijn kop zet. Zelfs het eerste verhaal, dat bij initiële lezing weinig origineel leek, kan nu in een geheel ander daglicht gezien worden. Als er al geen onverhoedse plottwists aan het einde van de eerste vier verhalen zaten, dan wordt dat volledig goedgemaakt door het vijfde verhaal. Een indrukwekkende ontwikkeling, zonder meer.
Men kan stellen dat Vande Wiele “slechts” een bewerking heeft gemaakt van het bronmateriaal van de Maupassant maar na wat onderzoek werd me duidelijk dat Meneer Bermutier in de originele versies van deze vijf kortverhalen slechts in één verhaal het hoofdpersonage was. Het is dus Vande Wiele die hem tot hoofdpersoon van de vijf vertellingen heeft gebombardeerd en zo interessante correlaties en kruiverbanden heeft gecreëerd. Wat mij betreft bevestigt hij daarmee zijn status als auteur.
Monsieur Bermutier
Maarten Vande Wiele
Oogachtend
Prentjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2013/02/22/recensie-monsieur-bermutier/
-
Inderdaad, niemand vraagt dat. We zijn geen politiekers hé.
En zelfs al moesten wij dat vragen, dan is dat je Hellblazer al 15 jaar volgt geen goed argument want dat wil zeggen dat je ergens rond nr. 120 bent beginnen volgen en de nieuwe bundelingen zijn nog niet zo ver. ;-)
-
Een nieuwe vrucht van de 24 Hour Comic Day 2012, georganiseerd door Maarten De Saeger en Britt Raes van Sketch Gent in de lokalen van Nucleo.
Deze keer Jangojim in een coproductie met Anton van Steelandt...
-
@timhardt: dat is eigenlijk geen goed idee. Elke run van een andere schrijver is vrij verschillend. Ik vind alles goed maar er zijn heel veel mensen die de eerste paar bundels niet zo goed vinden. Zo bevatten die zeer veel Brits politiek geïnspireerde teksten en zijn ze afgrijselijk ingekleurd. Beter beginnen met de run van Ellis of Ennis me dunkt want als je de eerste niet kunt smaken en daardoor de rest niet leest mis je veel...
@Spock: Zeer juist, maar of Vertigo, de bookies of Hod Onze Geer dat beslist: het beslissingsproces en het resultaat blijven hetzelfde. Ze zullen verder publiceren als de bundels verkopen.
-
Die bundels van oude nummers van Hellblazer gaan sowieso nog bij Vertigo uitkomen. Vertigo doet dat nogal veel. Ze geven nu nog bundels opnieuw uit van oude reeksen die nog nooit gebundeld geweest zijn. (Van Animal Man komt binnenkort een 4de, American Scream werd laatst ook gebundeld, ...)
Ik heb alle trades van Hellblazer maar toch koop ik die nieuwe bundels van oude verhalen nog. Ik heb van Hellblazer enkel de trades en de singles vanaf de run van Warren Ellis. Ik ontbreek dus nog heel wat. Ik ben die nieuwe bundels vanaf nummer 1 beginnen kopen om twee redenen:
1. De anale verzameldwang, of zoals Lav het aanhaalt: ik zie liever volledige reeksen genummerd in mijn kast staan.
En veel belangrijker:
2. In die bundels zitten pas vanaf nummer 4 single issues die ik niet heb. Als die bundels niet verkopen dan gaat Vertigo op een bepaald moment stoppen met die uit te geven. Vandaar dat ik 1 tot 3 ook gekocht heb toen ze uitkwamen.
-
Ik volg dat in single issues. Nu er een nieuwe tekenaar is verschijnen die weer vrij regelmatig.
Een artikel over Wasteland: http://petermoerenhout.be/2012/06/04/klare-taal-wasteland/
-
Maar was er van Anna M geen 2e reeks gestart die niet afgewerkt (en dus niet gebundeld) is?
Ja. Nog onafgewerkt:
Dr. Sleepless
Fell
Desolation Jones
En iets voor Marvel dat ik niet goed vond: Newuniversal.
Ik vermoed dat dat allen slachtoffers zijn van toen zijn harde schijf en back-up harde schijf ontploft zijn. Dat en de net op dat moment zich aandienende kansen voor TV en proza zullen ervoor zorgen dat we enkel van Fell nog nieuw werk zullen zien.
Peins ik.
En ik peins dat we
-
Indertijd heb ik alle apparte deeltjes van de reeks "Solo" van DC gekocht. Dat waren comics van 48 pagina's geheel gewijd aan 1 tekenaar en daar stond geen reclame in:
http://en.wikipedia.org/wiki/Solo_%28DC_Comics%29
Die waren stuk voor stuk prachtig en de Pope zat daar ook bij. Binnenkort komt daar een luxe omnibus van uit aan een zeer schappelijke prijs en als je die bij Amazon.uk koopt betaal je geen verzendkosten naar de rest van Europa:
't Is maar dat jullie het weten...
-
Op deze blog post ik op gezette tijden resultaten van de 24 Hour Comic Day in Gent.
Net online: Pieter Rosseel.
-
WHUT? Dat heb ik nog noooit zien staan. Als ik bij Amazon koop, spendeer ik bijna altijd over de £25.. Sick.
Misschien zat je op de gewone Amazon? Je moet zeker zijn dat je op de Britse zit: .co.uk
En dit vond ik nog over Vertigo en trades:
The (financial) success of many Vertigo titles relies not on monthly issue sales, but on the subsequent "trade paperback" editions which reprint the monthly comics in volumes which are sold not merely in comic shops, but in all bookshops. Vertigo's success in popularizing the trade paperback collection led to a wider take-up in the American comics industry of routinely reprinting monthly series in this format.[citation needed] Limited series (ideal for later collection) and original graphic novels make up the majority of the imprint's output, with TPB sales accounting for a substantial segment of the imprint's sales.
Als ze dat al op Wiki zeggen...
-
We zullen wachten op zijn biografie.
-
Negeer jij nu handig alles wat ik na die ene zin heb geschreven?
-
Scalped is wel gecancelled geweest. Aaron heeft min of meer zelf gekozen om de serie te eindigen op zijn voorwaarden omdat hij de bui al zag hangen. Hij legt alles zeer subtiel uit op zijn blog maar als je tussen de regels leest dan zegt hij: "Eigenlijk had ik dit nog langer willen doen want ik had nog verhalen in de pijplijn, maar omdat er een cancellation boven ons hoofd hangt kies ik ervoor om alle plotlijnen nu af te ronden en te eindigen in schoonheid."
http://www.comicsalliance.com/2011/08/02/jason-aaron-scalped-ending-future-plans/
Ertussen
in Strips algemeen
Geplaatst:
Ik zit een beetje achter, maar ik vond het te leuk om niet te vermelden... Ik heb het nog even over "De Chninkel", die per ongeluk (want ik zou niet weten waarom die net daar verzeild geraakt is) staat tussen:
Links: "De onzichtbare man":
Rechts: "Urbanus maakt reclame"