cinco

Die synergie bij Tom Carbon tussen cover en achterflap was ik trouwens volledig vergeten tot het mij recent terug in het oog sprong. Iets wat je bij Calvin&Hobbes ook had.

Heb gisteren deel 1 gelezen, vandaag waarschijnlijk deel 2 en 3. Wel toevallig dat we deze trilogie in hetzelfde weekend zitten te lezen.

Ze hebben de context van de scène gans omgegooid. De situatie is dat er heel wat lawaai uit een huis komt en in de oude versie wordt geschreven dat het klinkt alsof er een polonaise aan de gang is en in de nieuwe versie denken ze dat het om een vechtscheiding gaat.

Ergerlijk als ze bij herinkleuringen nieuwe inkleurfouten begaan. Zo blijf je natuurlijk bezig. oude inkleuring nieuwe inkleuring

Patience. Ik heb het in 2016 of 2017 via de bibliotheek gelezen omdat ik toen andere aankoopprioriteiten had. Nu blijkbaar niet meer. Bij de herlezing van dit uitstekende verhaal merkte ik dat ik me nog bitter weinig herinnerde van de eerste lezing zo een 5 à 6 jaar geleden. Het kan natuurlijk zijn dat ik uitgeleende strips onbewust minder grondig lees dan albums die ik daadwerkelijk koop. De tekst in één vakje herinnerde ik me echter wel nog. Enkel en alleen deze specifieke dialoog:

Is het logisch om in een nieuwe vertaling van een album uit 1967 woorden en termen te gebruiken die toen nog niet gangbaar waren? Zo komen er in de recente versie van het ijzeren schild begrippen voor zoals intranetwerkgedoe en vechtscheiding. Ja, ik weet dat anachronismen in Asterix gebruikelijk zijn, maar hier gaat het om begrippen die tijdens het leven van de schrijver Goscinny (en tijdens de creatie van het originele album) nog niet eens bestonden.

Dat had geen dubbele betekenis, dat voelde voor Cambré gewoon logischer aan. uitleg van Cambré:

Hoeveel keer heb je de naam van het titelpersonage en de auteurs nodig op de cover? Elk minstens 2 keer in geval van Asterix. Dan waren de uitgaves van Dargaud in de latere jaren '80 en de jaren '90 op vlak van tekst veel cleaner. Al hebben de Hachette-edities een betere afwerking van het artwork. Maar ja, je kan niet alles hebben. (misschien ooit bij de tigste herdruk)

Ook altijd leuk is als de achterflap één geheel vormt met de cover. Jammer dan weer dat dit bij een heruitgave en hertekende cover niet meer het geval is.

had de indruk dat die populairder waren dan appelflappen waar ik in mijn jeugd woonde

cover van het album dat dit drieluik afsluit

achterflappen als hommage aan die van een andere reeks

Ook dit jaar is die sticker er weer, nu op de heruitgave van het ijzeren Schild.

Wat een sublieme scène om te hebben!

Maar die mok is tekstloos bij die zwartwit-versie.

Maar uit welke mondopening komt die ballon?

Jij hebt de grotere luxe-editie. Wat staat er op pagina 57 op de mok geschreven? (de pagina met linksboven "2019 - 16 dec") Want ik kan dat niet gelezen krijgen in de standaard formaatversie.

Zojuist Poppy gelezen. (eindelijk) Hanco Kolk kan het nog steeds! Absolute top. Ik vroeg me af hoe het kwam dat die Raffaele zo ziek werd. Even terugbladeren en toen zag ik de datum (december 2019) en de naam van het kartel dat hij net had ontmoet: het Wuhan-kartel. Holy sh*t!

Ik heb een winkel gekend waar je zowel strips als appelflappen kon kopen. Het hoeft niet altijd koffie op zijn Mokka Wokkas te zijn.

Toen ik gisteren in een stripwinkel verschillende Urbanellalala's zag liggen (waaronder een nog niet verkochte eerste druk, want ik heb het hier over een stripwinkel in Nederland waar de Vlaamse hype van de jaren '80 en '90 rond de Urbanusstrip afwezig was), merkte ik dat er in de latere herdruk niet meer aan kinderhandel wordt gedaan. Ach ja, die actie was al lang gestopt toen de Urbanusreeks van Loempia naar SU was verhuisd. Maar het kan natuurlijk wat vraagtekens oproepen aangezien die foto verder geen rechtstreekse connectie heeft met het Urbanellalala-verhaal. De achterflap van de Jef Patatten-invasie is dan weer een natte droom voor elke rechtgeaarde Jef Meert-fan. De man achter uitgeverij Loempia is in al zijn mogelijke vormen aanwezig en steelt de aandacht weg van de auteurs. In de SU-heruitgaves moeten de typische fotocollages het doen met minder ruimte omdat het aantal albums ondertussen exponentieel was toegenomen, Dus om optimaal van deze afbeeldingen te kunnen genieten, is het best om die oude Loempia-uitgaves nog na te jagen.

Ja, is een reeks waarvan ik al langer wat meer wou lezen. Tot nu toe had ik enkel het vierde album.

Zoveel gifs en memes die ze moeten blokkeren...

Een uitgebreide editie van het ijzeren schild met de nieuwe inkleuring en 16 dossierpagina's is momenteel verkrijgbaar.