cinco

Oh wow, die hommage aan Jommeke is ook in het Engels vertaald.

En Filiberke heet Frankie.

Dus geen Gil & Jo of Jo & Co zoals in het Frans.

Tenzij je een Kiekeboe in het Engels wil lezen.

Ik vermoed dat Jo in dit geval Fanny is??

10 minuten geleden, TDPB zei:

Beide manieren van ogen tekenen werden doorheen de reeks voor beide personages gebruikt. Sommige tekenaars wisselden af. Er zit weinig logica in.

Het is allemaal de schuld van Guust dat Kwabbie zo opgefokt is geraakt en zijn oogwit zo prominent aanwezig is.

Al doen onophoudbare stresssituaties in gezelschap van Robbedoes natuurlijk ook geen goed aan de verwachte levensduur van onze eeuwige sidekick.

Op 23/12/2020 om 12:18, Lük Bey zei:

 

Erger is het als de vertaler vindt dat ie grappiger is dan Goscinny. In 'Asterix bij de Helveten' gaan ze naar de Zwitserse bergen, maar door omstandigheden (nacht, verkoudheid), krijgt Obelix die nooit te zien. Bij de terugkeer vraagt iemand hoe Zwitserland was, en hij antwoordt: "plat". In het Nederlands is dat "nat". Ze worden tijdens hun reis namelijk een paar keer nat, en dat vindt de vertaler blijkbaar veel geestiger.

 

 

Dat het niet overeenkomt met het handgebaar van Obelix, doet er blijkbaar niet toe. Niet dat er hier een wereldgrap verloren is gegaan, maar dat was toch nergens voor nodig? Als één van de weinige albums die ik in het Nederlands gelezen heb, was het toch een goeie waarschuwing. 

 

Ik heb net de recentste uitgave met een nieuwe vertaling gelezen en nu hebben ze een combinatie van beiden gemaakt, want deze keer antwoordt Obelix: "Plat en nat."

Op 7/6/2022 om 19:10, feli zei:

 

Ik vind het bizar dat alle personages oogbollen hebben en Robbedoes als enige stippen heeft.
Het is een keuze dat ik mezelf ook wel zou zien maken maar bij het lezen van de pagina's vond ik het toch storend.
In de weinige kaders waar Robbedoes wel oogwit heeft (als hij schrikt) vind ik het design van het personage veel leuker.

Werd dat niet meestal zo toegepast?

Kwabbernoot is nu eenmaal een zenuwlijer, dus zijn ogen staan vaker wijd opengesperd.

Robbedoes is dan weer meer beheerst.

Aangezien hier toch wel wat historici op het forum zitten... in hoeverre is de outfit van de legioensoldaten in Asterix accuraat?

5 minuten geleden, TDPB zei:

https://secondhandscanlations.tumblr.com/post/631695816785018881/scanlation-the-solar-powered-fantacopter

Het tweede verhaal vind je hier

De huizen hebben de inkleuring van de lucht.

De albums die voor de vierkleurendruk zijn gemaakt komen vaak veel beter tot hun recht in hun ongekleurde vorm. Kwaliteit van de tekeningen is heel variabel, afhankelijk van de periodes, maar bijvoorbeeld in dit fragment uit de Nerveuze Nerviërs is het inktwerk zo goed als perfect met zorgvuldig gekozen nuance in de lijnvoering.

Oordeel zelf of de ingekleurde versie de presentatie van deze tekening al dan niet verbetert.

Het derde en laatste deel zou normaal gezien deze maand verschijnen, maar is blijkbaar verschoven naar november.

Ik heb de afgelopen maanden behoorlijk wat S&W gelezen om een beter beeld van de reeks te krijgen, deels gebaseerd op de lijsten in dit topic en ik weet het niet, hoor. Vele zogezegde all-time favorites voelen behoorlijk matig aan en ik zie niet in waarom ze noodzakelijk zoveel beter zijn dan de huidige output. In vele verhalen die zich in het verleden afspelen is er ook niet echt connectie met de reeks als een geheel. Het is dan alsof de personages een willekeurige rol krijgen toegemeten en uit het niets over kenmerken en talenten beschikken die hen van pas komen in die specifieke setting.

Veel interessanter vind ik verhalen die op een organische manier ontstaan vertrekkende vanuit de personages zelf. De Zwarte Zwaan vind ik daarbij een goed voorbeeld: Lambik en Jerom die als newshunters gaan werken, elkaar de loef willen afsteken, S&W die hieruit ook wat profijt willen halen, Jerom die een connectie gebruikt om Lambik elke keer een stap voor te kunnen zijn, maar daardoor dispuut krijgt met de familie van zijn connectie...

Ah, er is één verhaal dat waarschijnlijk wel nog herdrukt gaat blijven worden omdat het ook onderdeel vormt van een andere reeks: Kiekebanus.

2 uren geleden, TDPB zei:

Omdat die informatie bedoeld is voor de lezer, niet voor de andere personages. Want die bestaan niet echt.

Als de lezers één plaatje geduld hebben, zien ze bij wie ze ongevraagd over de vloer komen.

Merk hoe gans de textuur (ongewild) gecreëerd door het oude kleur- en drukproces in latere heringekleurde versies is verloren gegaan.

Die claustrofobische toestanden in sommige van die Junji Ito-verhalen...

Ik herinner me daardoor opnieuw dat ik als kind regelmatig nachtmerries had van ergens in een te nauwe ruimte te zitten of vast te zitten onder mijn lakens en er niet meer onderuit te kunnen geraken (?) ...

@kbellon Heb je al wat van de Wolvinnen gelezen?

In het tekenen van de fauna en flora is Lambil wel nog altijd erg sterk.

Dus ook geen herdrukken meer??

Op 5/6/2022 om 21:14, hemweg zei:

 

Was Bobbie in de originele versie niet samen met Kuifje in de grafkamer afgedaald?

uit de Nerveuze Nerviërs:

"Halt! Hier woont professor Barabas! We gaan zijn oordeel vragen!"

Wie spreekt er zo?? Waarom specifiek vermelden wie ergens woont als de mensen waartegen je praat exact weten dat die persoon daar woont.

Kon toch ook:

"Stoppen we even bij professor Barabas om zijn mening te vragen?"

Als het beste moment van een film de inleiding is, puur omwille van de muziekkeuze...

25 minuten geleden, esteban² zei:

 

 

Ziet er goed uit, maar het is geen Turning Red.

De Nerveuze Nerviërs lijkt voor een groot gedeelte amper iets met de S&W-reeks te maken te hebben.

Van strook 80 tem strook 188 geen Suske, geen Wiske, geen Lambik, geen Sidonia, geen Barabas.

Dat zijn 26 bladzijden zonder de hoofdfiguren, Jerom uitgezonderd die eigenlijk ook maar bijfiguur is in dat ganse verhaal van de Nerviërs.

Uiteindelijk is het verhaal best ok, goed getekend ook.

4 uren geleden, lukoste zei:

Ik ben halfweg het album geraakt. En dat heeft de nodige moeite gekost.

Niet jouw ding dus? Ik lees dit soort van verhalen wel graag.

Soms kan dat ook een positieve en verfrissende impuls geven.

Want uiteindelijk hebben Tome & Janry hun beste albums gemaakt met verhalen waarmee ze helemaal niet terugvielen op de personages uit de Franquin-periode. (New York, Khoudistan, Bannelingen, Vito F, Luna F.)

Doordat de hertekende versie een wat gecropte versie van het origineel presenteerde, blijft die hallucinatie in zijn oorspronkelijke vorm ook nog met deze gekleurde editie de superieure variant en voelt net dat tikkeltje bevreemdender aan dan de reguliere versie.

Merk ook dat de golven (een voorteken voor wat gaat komen) wel nog aanwezig zijn in de eerste editie, maar niet langer in de herwerkte uitgave.

De nieuwe inkleuring van het origineel vind ik ook sterker dan de veel te felle groenfilter die over de hallucinatie hangt in het reguliere album.