Vlaamse Stripscenaristen

[Gast Natte aap]

Er moet denk ik al een serieuze vertrouwensrelatie bestaan voor je aan het scenario van een ander wil beginnen.

Dat klopt. Maar niet enkel vertrouwensrelatie maar ook een realistisch inschatten of je niet beter af bent met een goed scenario of dat je het zelf ook kan.

[Peter Moerenhout]

 Het is nooit de schuld van iemand anders als je niet doorbreekt, enkel van je eigen kwaliteit.

 

Dat lijkt me ook misschien net iets te absoluut. Ik heb altijd al geloofd in de formule: Talent + hard werken + geluk.

 

Je moet al het geluk hebben om tijd te kunnen afdwingen om te maken wat je wil maken. Maar als je dan iets rond krijgt zijn er nog tal van dingen.

 

Ik kan zeer veel "artiesten" opnoemen in ongeveer elk medium die betere dingen maken dan wat er wel wordt uitgegeven. Je moet dus al geluk hebben om ontdekt te worden door de juiste mensen of om uitgegeven te worden.

 

Je kan dan zeggen dat je bedoeld dat falen ligt aan de kwaliteit van het uitgegeven werk, maar dat werk kan ook slecht gepromoot of slecht verspreid worden.

 

Hoewel het percentage geluk wat mij betreft niet zo groot moet zijn in die formule pleit ik dus voor het toevoegen van "meestal" in je zin, tussen "is" en "nooit". (hoewel dat een rare zin oplevert.

[Gast Natte aap]

ach, een slogan moet een beetje overdrijven

 

Maar ik volg je wel hoor. Helaas hoor ik al te vaak zeggen (en dan bedoel ik niet enkel bij stripmakers, eerder in het algemeen) dat iets niet gelukt is omdat de business dit, de chauvinisten dat, de markt zus en de managers zo. Maar als je dan voorzichtig aangeeft dat het misschien ook aan de kwaliteit zou "kunnen" liggen, dan is dat pertinent onwaar.

 

Je moet inderdaad een dosis geluk hebben, maar geluk kan je een beetje afdwingen. En soms mis je net die trein omdat je een beetje pech hebt. Weet je, het is iets zeer onwetenschappelijks en op het randje van het rationele, maar ik heb wel het gevoel dat er zo iets ondefinieerbaar bestaat als "het". Hij heeft "het", zij heeft "het". Mensen die een product maken dat niet per sé beter of slechter is dan de concullega's maar dan wel (makkelijker) "doorbreken" en hun concullega's met even sterk materiaal dan weer net niet of veel later met meer moeite. Is dat geluk? Is dat fatum? Is dat "talent"? Bestaat dat wel of is dat een construct van een geest die correlaties legt tussen totaal arbitraire elementen?

 

Doorbreken is inderdaad een beetje te kort door de bocht, eerder "je publiek bereiken". Een groep als RRO heeft misschien niet de potentie om het sportpaleis zeven avonden uit te verkopen, maar wel de potentie om een trouw publiek te vinden dat hun muziek écht goed vindt en hun platen koopt. (ik geef maar een voorbeeld hé ) Als ze dan hun publiek bereiken en goede concerten spelen, langzaam hun publiek zien stijgen en steeds dat publiek kunnen raken met hun muziek, dan noem ik dat doorbreken ook al is dat dan niet in absolute verkoopscijfers te bepalen.

[Peter Moerenhout]

Doorbreken is inderdaad een beetje te kort door de bocht, eerder "je publiek bereiken". Een groep als RRO heeft misschien niet de potentie om het sportpaleis zeven avonden uit te verkopen, maar wel de potentie om een trouw publiek te vinden dat hun muziek écht goed vindt en hun platen koopt. (ik geef maar een voorbeeld hé ) Als ze dan hun publiek bereiken en goede concerten spelen, langzaam hun publiek zien stijgen en steeds dat publiek kunnen raken met hun muziek, dan noem ik dat doorbreken ook al is dat dan niet in absolute verkoopscijfers te bepalen.

 

Perfect voorbeeld. We hebben nu een label in Frankrijk en hebben drie EP's uitgebracht. Dat komt omdat er toevallig een exemplaar van onze eerste EP in de handen van dat Franse label terecht gekomen is. Ik heb honderden EP's verstuurd, miljoenen mails verstuurd, websites en Facebookpagina's en Soundclouds en diverse meer gemaakt. Zonder zever: honderden uren gestoken in het zogeheten "opgepikt geraken". En nu zijn we opgepikt. Hoe? Hoerenchance...

 

En nee, dat CD-tje is daar niet terecht gekomen omdat ik het verstuurd had of dat iemand aan wie ik het verstuurd had dat aan het label gegeven heeft. De pa van onze violist geeft uit via dat label en onze violist heeft dat daar afgegeven. En hoe zijn we aan onze violist geraakt? Die stond in 2009 aan mijn deur met een strip om in Plots te publiceren. En hoe is hij tot bij mij geraakt? Omdat hij toevallig in de stripwinkel waar ik klant ben gevraagd heeft of de eigenaar niet ergens een blad kende waar hij in kon publiceren. (Dus ook niet via promotie, website en arbeid van onze kant maar weer: puur geluk. Want dat is nu bijvoorbeeld een goed voorbeeld van een luie aap die niet eens via internet op zoek gaat naar publicatiemogelijkheden. Die kerel is trouwens professioneel muzikant omdat zijn vader hem opgeleid en ondersteund heeft. Ook weer geluk)

 

ik zou zeer graag zeggen dat het allemaal komt door ons talent en harde werk, maar dat zou niet waar zijn.

 

Wat wel waar is, is dat dat label ons niet zou opgepikt hebben als we slechte muziek zouden maken. Ik ga hier nu wel niet ontkennen dat we zijn opgepikt omdat we fantastische muziek maken.

 

Aan de andere kant boekt dat label ook, objectief gezien, complete crap. Dus jah...

[marioboon]

Perfect voorbeeld. We hebben nu een label in Frankrijk en hebben drie EP's uitgebracht. Dat komt omdat er toevallig een exemplaar van onze eerste EP in de handen van dat Franse label terecht gekomen is. Ik heb honderden EP's verstuurd, miljoenen mails verstuurd, websites en Facebookpagina's en Soundclouds en diverse meer gemaakt. Zonder zever: honderden uren gestoken in het zogeheten "opgepikt geraken". En nu zijn we opgepikt. Hoe? Hoerenchance...

 

En nee, dat CD-tje is daar niet terecht gekomen omdat ik het verstuurd had of dat iemand aan wie ik het verstuurd had dat aan het label gegeven heeft. De pa van onze violist geeft uit via dat label en onze violist heeft dat daar afgegeven. En hoe zijn we aan onze violist geraakt? Die stond in 2009 aan mijn deur met een strip om in Plots te publiceren. En hoe is hij tot bij mij geraakt? Omdat hij toevallig in de stripwinkel waar ik klant ben gevraagd heeft of de eigenaar niet ergens een blad kende waar hij in kon publiceren. (Dus ook niet via promotie, website en arbeid van onze kant maar weer: puur geluk. Want dat is nu bijvoorbeeld een goed voorbeeld van een luie aap die niet eens via internet op zoek gaat naar publicatiemogelijkheden. Die kerel is trouwens professioneel muzikant omdat zijn vader hem opgeleid en ondersteund heeft. Ook weer geluk)

 

ik zou zeer graag zeggen dat het allemaal komt door ons talent en harde werk, maar dat zou niet waar zijn.

 

Wat wel waar is, is dat dat label ons niet zou opgepikt hebben als we slechte muziek zouden maken. Ik ga hier nu wel niet ontkennen dat we zijn opgepikt omdat we fantastische muziek maken.

 

Aan de andere kant boekt dat label ook, objectief gezien, complete crap. Dus jah...

 

 

in 't kort: pure vriendjespolitiek! Ons-kent-ons! Nepotisme!

Maar dat vertel ik altijd aan iedere student: netwerken, mensen persoonlijk leren kennen, face-to-face. En dan geen asshole zijn

[Yncke]

In mijn functie als hoofdredacteur van Plots en nu Stroke, kom ik ook heel wat slechte tekenaars tegen die niet weten dat ze nog niet goed genoeg zijn. Knulligheid bij tekenaars bestaat dus ook. Ik vind dat vreemder dan de knulligheid bij scenaristen omdat het bij tekeningen toch zeer snel duidelijk is, bij oogopslag als het ware. En bij tekeningen is het argument "niet weten hoe het moet" ook minder valabel.

 

 

Ik vind dit een beetje een vreemde redenering. Goed ja, het vereist meer dan een oogopslag om een scenario te lezen door de aard van 't beestje. Maar mijn indruk is dat 't dat niet is dat je bedoelt.

 

Ik ken redelijk wat tekeningen uit Papyrus die tenenkrullend fout zijn, maar toon 't aan iemand die niet bijster bezig is met tekenen op zich, en die zal 't een leuk prentje vinden zonder meer. Vlot fouten identificeren impliceert dat je er iets van kent.

Dat er meer mensen zijn die iets van tekenen kennen dan van schrijven, sure. Massa's anatomiesamenvattingetjes op 't internet, interessante teksten over het scenarioschrijven zijn dunner gezaaid. (En als je ze vindt, vraagt dat vaak veel meer tijd om te absorberen.) Maar naar mijn mening is dat geen verzachtende omstandigheid voor scenaristen.

 

Bovendien is 't voor beide kanten is 't niet altijd even simpel om van jezelf in te schatten waar je staat.

 

 

Voor de rest kan ik je wel volgen, hoor. Al heeft een scenarist volgens mij nog 1 groot voordeel op de tekenaar. Die eerste kan een beetje doorwerken al afwassen, al naar 't werk fietsen of op de trein.

[TDPB]

Knullig of ronduit fout tekenwerk wordt zoals Yncke zegt inderdaad minder vlot herkend dan je zou denken. Neem nu, om dicht bij huis te blijven, een typisch Studio Vandersteen fenomeen zoals het verkeerde perspectief. Vandersteen zelf was een meester in het zondigen tegen alle regels van het perspectieftekenen. Sommige van zijn opvolgers maakten exact dezelfde fouten. Maar toch hebben die mensen massa's fans die vinden dat die tekenaars prachtig tekenwerk afleveren.

Ik moest ooit voor een bepaald project waarvan ik scenarist was een aantal proefpagina's laten maken door een tiental tekenaars. Bij de redactievergadering waarop beslist moest worden welke tekenaar de job zou krijgen kozen de aanwezige uitgeversmedewerkers bijna anoniem voor net die ene pagina die vol fouten zat. Ik heb ze echt prentje per prentje op de fouten moeten wijzen.

Het helpt natuurlijk ook niet dat er tegenwoordig massa's tekenaars zijn die een bewust knullige tekenstijl hanteren.

[Kool Thing]

Bij de redactievergadering waarop beslist moest worden welke tekenaar de job zou krijgen kozen de aanwezige uitgeversmedewerkers bijna anoniem voor net die ene pagina die vol fouten zat. Ik heb ze echt prentje per prentje op de fouten moeten wijzen.

 

 

Kijk zo'n opmerking boeit me dus mateloos. Een vakman die zegt waar het fout zit. Fout geplaatste tekstballonnen, leesrichtingen, looplijnen, etc De basis merk ik zelf op, maar de rest... Oh oh dat zijn dingen die ik dolgraag zou lezen.

Ik vind niets leuker om eenzelfde pagina getekend te zien door verschillende tekenaars.

[witam]

Knullig of ronduit fout tekenwerk wordt zoals Yncke zegt inderdaad minder vlot herkend dan je zou denken. Neem nu, om dicht bij huis te blijven, een typisch Studio Vandersteen fenomeen zoals het verkeerde perspectief. Vandersteen zelf was een meester in het zondigen tegen alle regels van het perspectieftekenen. Sommige van zijn opvolgers maakten exact dezelfde fouten. Maar toch hebben die mensen massa's fans die vinden dat die tekenaars prachtig tekenwerk afleveren.

Ik moest ooit voor een bepaald project waarvan ik scenarist was een aantal proefpagina's laten maken door een tiental tekenaars. Bij de redactievergadering waarop beslist moest worden welke tekenaar de job zou krijgen kozen de aanwezige uitgeversmedewerkers bijna anoniem voor net die ene pagina die vol fouten zat. Ik heb ze echt prentje per prentje op de fouten moeten wijzen.

Het helpt natuurlijk ook niet dat er tegenwoordig massa's tekenaars zijn die een bewust knullige tekenstijl hanteren.

 

En soms erger ik me er aan en soms niet (als leek dan).

 

Tarzan van Petar Meseldzija bijvoorbeeld, prachtig maar hij was naar mijn mening inconsequent doorheen de tekeningen: de lijn in het haar was dan weer links en dan rechts en plots in het midden. Daar heb ik me enorm aan gestoord.

En dan op ander momenten, bij andere strips, kan het me veel minder schelen en is het geen storende factor.

Ik kan alleen niet zeggen waarom soms wel en soms niet.

[ivo]

Hoe realistischer de stijl, hoe sneller fouten gaan storen...

[Peter Moerenhout]

Ik vind dit een beetje een vreemde redenering. Goed ja, het vereist meer dan een oogopslag om een scenario te lezen door de aard van 't beestje. Maar mijn indruk is dat 't dat niet is dat je bedoelt.

 

Ik ken redelijk wat tekeningen uit Papyrus die tenenkrullend fout zijn, maar toon 't aan iemand die niet bijster bezig is met tekenen op zich, en die zal 't een leuk prentje vinden zonder meer. Vlot fouten identificeren impliceert dat je er iets van kent.

Dat er meer mensen zijn die iets van tekenen kennen dan van schrijven, sure. Massa's anatomiesamenvattingetjes op 't internet, interessante teksten over het scenarioschrijven zijn dunner gezaaid. (En als je ze vindt, vraagt dat vaak veel meer tijd om te absorberen.) Maar naar mijn mening is dat geen verzachtende omstandigheid voor scenaristen.

 

Bovendien is 't voor beide kanten is 't niet altijd even simpel om van jezelf in te schatten waar je staat.

 

Zeer juist.  Je haalt het zelf deels aan. Een tekening is een afgewerkt product en daar moet je niet voor getraind zijn que specifieke technische details. Je ziet de tekening en weet vrijwel meteen of ze je raakt of niet.

 

Een scenario is geen afgewerkt product en je moet eigenlijk al wat oefening en technische kennis hebben om dat goed te kunnen lezen. Om je het afgewerkte product voor te stellen als het ware. Je kan dus al snel denken "Ik begrijp het niet, maar dat is omdat ik niet weet hoe ik dit moet lezen. (Dat kan dan nog waar zijn ook) :-)

 

Bovendien vergt het lezen van een scenario veel meer tijd en moeite dan het lezen van een tekening of een afgewerkte pagina.

 

Je voorbeeld met Papyrus gaat inderdaad al om iets moeilijker te ontdekken knulligheid. Maar waar ik het over had waren tekeningen waarvan iedereen behalve de auteur en zijn mama, meteen van ziet dat ze zeer slecht zijn.

[witam]

Hoe realistischer de stijl, hoe sneller fouten gaan storen...

 

Dat klopt.. dat had me ik me moeten realiseren..