sporoi

Het zijn geen nonnetjes maar begijntjes. Een groot verschil! Begijntjes moesten de armoedegelofte niet afleggen en onderneemden in de Middeleeuwen, waren soms zakenvrouwen. Het was een tussenpositie tussen klooster en maatschappij dat ze innamen. https://radio1.be/brave-begijntjes-bestonden-vroeger-niet

Als je al verschillende keren naar de bakker bent geweest en elke keer terug slecht brood geserveerd kreeg, dan mijd je die plaats in het vervolg. Die bakker heeft dan een klant kwijt (om in de beeldspraak te blijven). Het kan zijn dat de bakker later zijn werk om één of andere reden beter doet, maar dat is dan pech voor hem ... Zo kan je het ook stellen met het hedendaagse stripaanbod. Maar ik had al eerder gezegd in deze topic in andere woorden. Lees het beter maar eens grondiger na voor te reageren. Altijd herhalen voor de lieve vreugd ... .

Vele reacties, dus een beetje bijblijven. Ik ben sommige werken van Geerts van de jaren '80 en '90 terug aan het lezen, mee dank zij deze topic. Dus ik zal later eens een impressie geven van mijn bevindingen. Rekening houdend natuurlijk dat ik geen 10 jaar meer ben. Dat Geerts heeft gewerkt met scenario's van Vandersteen wist ik wel, maar niet welke verhalen. De toornige tjiftjaf bv maar ook de andere titels die je vermeld doen dan vermoeden dat hij nog meer een moraalridder (pilaarbijter) was geworden dan hij vroeger al was. Nochtans zijn sommige van zijn Roberts en Bertrands zeer mooi als later werk, hoewel hij toch ook zeer melodramatisch kon zijn in deze verhalen (het zwarte land bv) tegenover de armoede. Niets op tegen, want de armoede was toen schrijnend. Maar het was soms over de top. De bodem bereikte hij wel met "De hel van Solferino". (ik heb echter niet alle verhalen van hem gelezen). De opmerking van de vergelijking "zingende kaars/ Spaanse spook" was niet door mij geschreven maar door @lordofindifference en was terecht. Ook zijn opmerking over Krimson snijdt hout: Vandersteen heeft er van in het begin een "zwarte clowns"figuur gemaakt in dat belachelijk pakje van hem in "Het rijmende paard" .Maar hij heeft zich goed herpakt in "Het zoemende ei". Daar was Krimson zonder clownspakje op zijn "best": intelligent, geslepen, moorddadig, cynisch. Dat is hij bij Geerts snel terug kwijtgeraakt. Zoals geschreven: ik zal Geerts' werk eens terug hernemen en op het rooster leggen. Wat het talent betreft: zeker zal er veel hedendaags talent rondlopen. Maar er moet toch wel veel gebeuren dat ik nog een hedendaagse strip koop,op dat gebied ben ik zoals ook geschreven geen stripliefhebber meer. Sommige hedendaagse Robbedoezen bv zijn niet zo slecht, andere zijn verschrikkelijk. Maar ik lees ze alleen als herinnering aan de tijd dat de verhalen een unieke en positieve uitstraling hadden. Bij een talent als Franquin moet ander werk nu eenmaal wel verbleken. Pas op, sommige scenario's vind ik ook wat minder van hem, maar het gros was puik werk. Ik volg hierin de reactie van @Michie dat geldt voor vele strips. Maak van het stripverhaal terug een medium dat verhalen en tekeningen voortbrengt dat een zekere intelligentie in zich heeft en een goede frame bezit: wat avontuur, een scheutje humor indien nodig, hoofd- en bijfiguren die aantrekken of afstoten, wat goed getekend, wat doordacht van opzet. Strip dat terug ambacht wordt. Ideaal vind ik een strip dat kan verslonden worden door een kind, en erg gesmaakt kan worden door een volwassene.

Sinds lang terug Aliens (1986) gezien en er van genoten. De film was ik deels vergeten, wat meegenomen is want het was dan dubbel plezier. Een prachtfilm om verschillende redenen. Ik was erg gecharmeerd door de verzorgde hoofd-en bijrollen en het goed uitgedokterde scenario (buiten wat mankementen) met mooie spanningsbogen. Wat deze film toch, buiten de monsters, een plezier maakt om te kijken. Deze bespreking bevat spoilers.

Ik heb toch juist gewinkeld. Laat maar komen.

Comanche in het begin heeft duidelijk mijn voorkeur. Zo'n hedendaagse tekenwerk, met erbij zijn pedante scenario's van de laatste verhalen heeft de serie Jeremiah onleesbaar gemaakt. .... Spijtig.

Als je een reeks van de jaren '60 met een bril (!) bekijkt van 2023, ga je natuurlijk van alles en nog wat vinden. Dat geldt voor alle oudere reeksen. Het gevolg van zo' n houding is wel dat alle oude series zonder uitzondering door de koffiemolen fijngemalen kunnen worden, bekeken vanuit het "superieure" hedendaags standpunt. Bekijk eens hoe achterlijk toch die oude meuk! Een geluk dat we nu in verlichte tijden leven en dat niet moeten meemaken! Maar misschien bedoelde je dat niet met je opmerking ... Een wat geleerd iemand draagt een bril, zoals toen als normaal beschouwd in vele strips. Brillendragers sla je niet, zijn fysisch wat zwakker, zijn een beetje weg van de wereld, enz. So what? Punt andere lijn. De reeks is een leuke spielerei en jongleert wat met zaken, want de dames en heren van de jaren' 60 waren niet zo achterlijk. De slimme prof met bril en massa boeken, het ijdele Staartje (de naam alleen al), de hongerige (gezette) Dikkie en de wat macho duivel-doe-al Boutje. Maar de reeks was ook een kind van zijn tijd en wordt het best ook zo benaderd. Interessant werk om het op zijn minpunten en merites te bekijken. Is het scenario origineel en goed opgebouwd, zijn de tekeningen verzorgd, spreken de personages aan, enz? Pas dan de vraag of een hedendaagse lezer nog van de serie zou kunnen genieten en waarom, enz.

Ik vind het mooi van je dat je had geijverd een verhaal van hem te laten publiceren naast Urbanussen. Moet ik toch eens gaan zoeken want ben wel benieuwd. Soortgelijke ervaring had ik met de serie Zigomar, Snoe en Snolleke. Nooit van gehoord, en dan plots een oud album gevonden als kind, erg versleten op groot formaat. Daarna kwamen er wel herdrukken van de serie.

Heb ik nooit ergens beweerd. Hc was wel immens populair in zijn leven, en natuurlijk schreef hij boeken, geen strips (ik bedoelde niets anders). Vele toenmalige herdrukken van zijn werk, die ik soms wel eens tegen kom. Na zijn dood is het wel snel bergaf gegaan met zijn populariteit. Is "De leeuw van Vlaanderen" bv nu nog leesbaar? Het is natuurlijk een fictief en opgezwollen verhaal dat in de jaren '50 is verstript door Bob De Moor en later nog eens verfilmd. Zelfs in mijn vroegere lessen geschiedenis was het de unieke gehalte van de Guldensporenslag met Jan Breydel en Pieter de Coninck dat de klok sloeg, alsof het echt is gebeurd. Maar hij gaf degelijk de Vlaamse beweging een boost in zijn tijd. Op dat gebied "leerde hij zijn volk (wel degelijk) lezen".

Kennen er nog mensen "De 4 helden" van François Craenhals, geschreven door Georges Chaulet? 4 tieners en een hond die samenwonen en elk hun ondeugd hebben. Het resultaat was soms hilarische interacties tussen de personages. Dit waren jonge mensen zonder veel psychologische diepgang die "zedig" samenleefden en geen geldgebrek hadden. Blijkbaar is de Franse serie doorgegaan tot in 2007 met 43 titels, in het Nederlands zijn alleen de 23 eerste titels vertaald. De serie startte sterk met zeer verzorgde tekeningen en dito doordachte scenario's voor de eerste 5 verhalen. Er werd gevochten tegen schurken allerlei. De humor was eenvoudig maar fijn. De bijfiguren van hetzelfde laken een pak. Het was een heel brave serie (we zijn nog jaren '60). Maar vanaf de titel "De meesterspion" 1974 liep het volgens mijn bescheiden mening grondig mis qua kwaliteit, tekenwerk en scenario tegelijk. De tekeningen werden vooreerst een stuk eenvoudiger (achtergronden, gestiek) en voelden meer afgeraffeld aan. De scenario's werden erg versimpeld, onlogisch en fragmentarisch. De personages verwerden compleet tot karikaturen. De humor ging naar een toch erg onnozel niveau. De metier, die beide heren toch wel bewezen te hebben kwam niet meer aan de bak. De serie werd meer genre "De Kampioenen" maar dan avant la lettre. Nooit echt goed begrepen waarom (maar het zal wel met de oplages en/of de centjes te maken hebben wed ik). En waarom zou je veel tijd steken in verzorgde tekeningen en doorwrochte scenario's voor dat jonge publiek dat toch mindere kwaliteit als zoete koek slikt? Geen paarlen meer voor de zwijnen!

Deze tekening is erg mooi en belooft veel. Lambik is wel wat dik maar alla. Dat zijn kilo's mee te sleuren wanneer het avontuur begint. Maar veel minder ben ik te spreken over deze tekening gepost in de topic "Atomium" in "Strip Algemeen": Goed getekend, daar niet van. Maar het is toch een onevenwichtig opgepropt boeltje. Het stootte me dadelijk af. Nu moet het misschien dat effect geven, de chaos van de laatste verbouwingen. Maar de kunst is om chaos en drukte esthetisch te verbeelden, en daar schort het wel aan. Het beeld vloekt ook met de sfeer van de Blauwe Reeks. (Als dat de bedoeling was met deze hommage).

Ach zolang het wijlen Armand Pien niet is.

Of we zitten in een tijdsgewricht dat amper nog kwaliteit voortbrengt (buiten een paar uitzonderingen), wat ook kan en ik persoonlijk waarschijnlijk acht. Op kwaliteit kan wel degelijk een datum staan. Ik ben al lang geen stripliefhebber meer zoals het nu draait, al een tijd geleden afgehaakt. Integendeel, ik begrijp de afkeer en dedain voor strips van hedendaagse volwassenen nu veel meer. Ik snuister soms nog wat rond hoor, in de volwassen- en jeugdafdeling van de bib, de winkelrekken, heel soms nog eens een stripwinkel. Doorblader heel wat, lees een fragment en leg dan terug. Mis ik hiermee wat? Misschien wel eens, maar de zoveelste integrale van oud werk, de voortzettingen van oude uitgemolken series interesseren me niet. En nieuw werk, de albums krijgen me nooit zover om het te kopen of zelfs maar uit te lenen. In het verleden werd ook massa's en massa's rommel gemaakt hoor. Maar de tijd maakt dat soms werken beginnen boven te drijven. Kijk nu eens naar die Piet Pienter en Bert Bibber revival. Maar de toekomst en de dan opgegroeide generaties zullen oordelen of dit hedendaagse, dit nu, iets te bieden had op gebied van strips of dat het een "woestijnperiode" bleek te zijn met veel nu "bejubelend" werk dat dan volkomen vergeten en belachelijk wordt. Quod scripsi, scripsi .

Wat ik al schreef: "zelden" is niet "nooit". De man zal wel liefhebber zijn van oude werken, net als ik, zo'n mensen moeten er ook zijn. Ik heb mijn 2 dochters in de tijd ook laten kennis maken met "antieke" werken die ik de moeite waard achtte, de eerste Jef Nys verhalen van Jommeke naast de Jommekes van zijn opvolgers, Nero, Kuifje, Franquins werk, Vandersteen, vele verhalen van de Dupuis en Lombardstal, de Vlaamse series Thomas Pips, Ketje, Dees Dubbel, enz, asterix, Piet Pienter, maar ook onbekende geworden series: Arad en Maya bv, Billie Turf. Ik vergeet wel wat. Mijn oudste dochter kon zich kapot lachen met Billie Turf en Paling en co bv. En echt meeleven met de serie "de familie Cleester". Ik had 2 kasten vol met die strips en kocht er toen tweedehands bij voor hen (en voor mezelf) Ze kozen er uit wat ze leuk vonden en lazen maar. Naast natuurlijk het recentere werk van die tijd die ze zelf kozen of leenden in de bib. Ze waren natuurlijk niet afgesloten van het toenmalige stripaanbod. Aan Isabel van Will hebben ze mooie herinneringen zeggen ze zelf. Het gevolg nu ze dertigers geworden zijn dat ze vele van die strips nog als goed bevinden en niets op hebben met Urbanus, Kampioenen, de hedendaagse s/w enz. Kwaliteit geven aan kinderen loont blijkbaar.

"Zelden" betekent niet "nooit". Paul Geerts heeft soms verhalen gemaakt die kwaliteit hadden en wat goed maakten, maar dat neemt niet weg dat hij in het algemeen in het gros van de verhalen het "Vandersteen DNA" heeft dooreengeschud naar een minder product. Maar het was de keuze van Vandersteen, die er ook zelf niet tegen opzag zijn oude verhalen flink te massacreren, als het maar geld opbracht. Veel zat hij er dus niet mee in. Een schrale troost: zijn opvolgers doen het nog grondiger! Wat ik Geerts toch kwalijk neem is op de eerste plaats de verclowning van de karakters van hoofd- en bijfiguren die Vandersteen heeft bedacht, soms een hemeltergende sentimentaliteit en de soms echt wel stupide en waterachtige scenario's. Veel minder de soms slordige tekenstijl (je moet het ook maar kunnen zoveel albums tekenen). De toornige tjiftjaf van zijn begin bv eens half herlezen: tenenkrommend melodramatisch en pamflettair gemaakt! Vandersteen maakte ook wel een verhaal rond een dierenthema, zoals bv de vergelijkbare straatridder ( die ik ook minder vind), maar Geerts maakt er een regelrechte soap van. Vele latere verhalen kan ik echt niet lang openen. Niet vergeten dat Vandersteen de serie zelf uit de grond heeft gestampt en succesrijk heeft gemaakt, met zijn zeer aparte humor en dito verhalen, maar toch ook vooral volgens mij de karakters waarin de Vlaming zich graag herkende. In de jaren 70, bij Geerts, gingen de oplagen de hoogte in, ook in Nederland, dus in de optie van centjes heeft Vandersteen gelijk gekregen om het aan Geerts door te geven. Neemt niet weg dat Vandersteen een massa ongeëvenaarde verhalen heeft geschreven die verdienen in de oorspronkelijke staat door de jeugd herontdekt te worden. Kan er een canon komen van Geerts' werk? Dat is al blijkbaar bezig te ontstaan, net als een canon voor het werk van Vandersteen. Als laatste: Geerts geeft in een interview zelf toe dat hij Vandersteen niet kon benaderen. (ik moet het eens opzoeken).

De schrijver heeft een dochter van 8 jaar die "niet van Jerom houdt" . Daarover gaat deze quote. Niet over het feit of dat de mening is van de schrijver.

Was dat Hendrik Conscience niet dat zijn volk leerde lezen (boeken althans)? Maar voor de strip is Vandersteen wel de juiste persoon!

https://boeken.doorbraak.be/boekennieuws/laat-kinderen-willy-vandersteen-lezen/

Dan hebben de scenario's (volgens jou) een zekere kwaliteit, en kwaliteit is goed. Lekker muggenziften kan ik ook ...

De persoonlijkheid van de karakters, vooral in de middenperiode, van "De bokkenrijders" tot bv "De zeven snaren": Lambik werd bij Geerts meer en meer getransformeerd tot een door en door idiote snoevende lamzak waar je niet veel mee aan kunt, met Jerom als een wat snoeverige tegenpool die hem steeds de loef afstak met zijn kracht en dat ook graag toont. Bij Vandersteen had Lambik's karakter meer body: hij was er wel voor de komische noot en had af en toe zijn kuren,maar hij kon erg ernstig zijn, was dapper en je kon er op rekenen. De intrede van Jerom was wel erg leuk, maar het viel wel op dat Vandersteen in dat begin in verschillende verhalen de kracht van Jerom neutraliseerde. Wat kon je aanvangen met iemand die een superman is? In de tamtamkloppers werd Jerom door een nijlpaard ingeslikt, in de knokkersburcht komt hij aan de slechte kant als rivaal, in de circusbaron wordt hij gedrogeerd, in de brullende berg gehypnotiseerd, in de spokenjagers slaapt hij de hele tijd, enz. Dan pakte Lambik het over, zoals in de oudere verhalen. Sidonia had ook haar hysterische aanvallen, maar je kon er in het algemeen op rekenen in het avontuur. Soms toomde ze Lambik wat in. Bij Geerts werd ze een echte zenuwlijder, die in sommige verhalen in het rusthuis terecht kwam en in vele verhalen er buiten wordt gehouden. Suske en Wiske waren vroeger meer prototypes van fictieve superachtige kinderen, meer zoals Jommeke en consoorten. Met het seksisme dat in die tijd dat hoogtij voerde was Wiske een wicht dat soms "loeten" had, terwijl Suske soms wat machopraat verkocht, maar toch een boontje had voor Wiske. Maar Geerts heeft de loeten voor alle protagonisten bedacht en uitvergroot en er vele keren een scenario aan geplakt. Was het een teken des tijds in de jaren '70 om protagonisten meer belachelijk te maken? Bij Paul Geerts is dat zeker gebeurd. Je kan er een generatieswitch in zien: de brave dappere helden van papa Vandersteen waren out, leve de nieuwe clown "helden" van zoontje Geerts.

Nogal betuttelend. Ik begrijp wel dat vele mensen zijn opgegroeid met Paul Geerts zijn verhalen en die dan goed vonden, deels zeker jeugdsentiment, zoals bij mij ook het geval is. Ik zat op een overgang tussen de 2 periodes, de periode met Vandersteen ( de tweekleurenreeks en de matte kleurenreeks vooral), en de eerste stappen van Paul Geerts. Ik had wel het geluk gehad sommige verhalen in de originele zwartwitalbums te kunnen lezen en was gewoon verkocht. Laten we zeggen dat, alle haken en ogen waaraan soms de scenario's van Vandersteen aan hingen ik niet opmerkte, en ik die bleef prefereren boven Geerts' werk. Wist ik toen dat Geerts het overnam? Nee, het bleef Willy Vandersteen op de cover. Maar ik zag een daling in kwaliteit en gaf er op de duur de brui aan.

Goede scenario's .... ????

Heel vreemd dat een beginnende tekenaar in de jaren '50 zoiets kon laten publiceren in een dagblad. "De diamanten mummie" was van 1955. Katholiek sadisme om nieuwe lezers te lokken?