sporoi

Nu, op mijn werk is er een "Rode Ridder" fan van het eerste uur, een jongeman nog, die is opgegroeid met de Rode Ridder van Biddeloo, die de nieuwe aanpak in het geheel niet smaakt, zelfs heel teleurgesteld is in de nieuwe Rode Ridder. Verder ben ik erg benieuwd op de stripbeurs van Sint-Truiden naar het genre publiek dat er komt. Ik heb er wel geen Rode Ridders eerste drukken te koop, maar wel vele klassiekers in eerste druk. Met lekker veel tekst.

De stripbeurs in Sint-Truiden vraagt een covidpas. Heb je twee inspuitingen nodig en wacht je nog op de tweede, dan kom je er niet in met maar één vermoed ik.

Waarvan trouwens die hekel aan talking heads tegenwoordig? Voor mij maakt dat de wezen van een strip uit. Een strip is geen plaatjesboek en hoort een verhaal te vertellen. Protagonisten communiceren nu éénmaal ook met taal.

Noch scenario noch tekeningen kunnen me bekoren. De Rode Ridder is over en out.

Doe je best Cinco!! Ik zal het met interesse lezen.

Ik haak al af op de titel alleen al.

Het is de domme smurf die het voortouw neemt.

Ik neem nu HLW, ago ergo sum (Ik handel, dus ik besta) en zorg ervoor dat ik het niet verlies (voor zolang het duurt).

Ik maak nu voor de tweede maal gebruik van catawiki om iets te verkopen (geen strip maar een affiche en een paar kleine landkaarten). Finger crossed dat het goed gaat. Op dit moment heb ik er al winst van, met nog 5 dagen te gaan. De eerste veiling van een paar maanden geleden was ook correct verlopen.

ik bied enkel soft aan, zin of geen zin.

Kamagurka en Herr Seele, "the return of the comeback" blies me om een andere reden omver: ik heb nog maar éénmaal een soortgelijke amateuristische bedoening gezien dan deze voorstelling. Dit was een aaneenschakeling van zeer flauwe en slecht gebrachte grappen, met kwijl en sperma gelardeerd.. Het absurdisme kan geen amateurisme vergoelijken en staat of valt met wat "au sérieux" op de planken. Maar dat kwam er niet, alsof het er allemaal niet toe doet en de naamsbekendheid alles vergoelijkt. Misschien waren mijn verwachtingen met "Lava" te hoog gespannen geweest. Kamagurka zelf mompelde continu zijn veelal geïmproviseerde tekst. Dat werd gecompenseerd door de klare stem van Herr Seele, voorzover hij zich niet aan het omkleden was achter de schermen. Hij had echter zijn grimassen niet onder controle en viel gedurig uit zijn rol. Al bij al een afgang? Niet voor het duo, die duidelijk veel plezier had ... Nu nog de zaal meekrijgen.

Ik heb mijn eigen strip als softcover met een wat slappe kaft. Achteraf bekeken wat fragiel, maar het was om de prijs te drukken. Op die cover toch een paar opmerkingen gehad, ook van mensen die liever een hardcover hadden. De keerzijde: sommigen vinden mijn strip niet prijzig. Een hardcover zou als snel 16 euro minimaal kosten en om eerlijk te zijn vind ik dat veel geld voor een lezer om op te hoesten voor een beginnende strip. Ik kan wel genieten van de oude verzorgde Franse hardcovers van Lombard en Dupuis,maar vooral omdat ik erg hou van de toenmalige verhalen met de wat stijve dialogen. Maar softcovers hebben ook hun charme. Dus het maakt mij niet uit. Ik lees een Blake en Mortimer even graag als softcover bv. Net zoals ik een Dostojevski in pocket zou kunnen lezen (als het bestaat in dat formaat). De inhoud telt. Dus als ik voor de prijs en inhoud ga is een softcover best.

In 2020 was hun voorstelling in Leuven geannuleerd zie ik net. Ze zullen dus wel terugkomen? Hou ik in mijn achterhoofd.

Dat is inderdaad al heel lang geleden, ook volgens wiki is er na 2011 niets meer. Ik heb ze spijtig genoeg nooit gezien.

Ik vond niet dadelijk een topic over podiumkunsten, daarom bij deze. Maak je een voorstelling van dans, theater, circus, klassiek, opera, jazz, operette, cabaret, hard rock e. d. ,dus een "live" voorstelling mee dat je avond meer dan goed maakt en de volgende dagen blijft nazinderen? Deel je ervaring dan hier, het liefst heet van de naald. Gisterenavond naar een voorstelling dans geweest van Rosas van Anne Teresa De Keersmaeker in het Stuk in Leuven, als opener van mijn eigen podiumseizoen. Het was een hypnotiserende ervaring. Dat was repetitieve dans op een volgehouden hoog niveau, onder de hypnotiserende muziek van Steve Reich. Spijtig dat de voorstelling, iets meer dan een uur, zo kort was. Ik had al een paar andere voorstellingen van de choreografe gezien, dus ik kende haar beeldtaal wel zo een beetje. Maar het blijft indrukwekkend mooi.

Ik heb Interstellar en Dunkirk van hem gezien. Dunkirk moet niet veel indruk op me gemaakt hebben, want ik ben de film al bijna vergeten. Interstellar was wel redelijk mooi, vooral omdat ik wel hou van sciencefiction. Maar toch nogal vergezocht, vooral op het laatst werd het zeer ongeloofwaardig. De structuur van het scenario zat wel knap in elkaar. Alleen spijtig van de hoofdacteur. Al bij al misschien nog eens een film van hem zien.

In het prille begin (1959) heette Jommeke Jojo in het Frans en Filiberke Bebere. Later is dat blijkbaar veranderd naar Gil en Jo.

Ik sta op het punt een deel van mijn oudere strips van de hand te doen. Sommige heb ik al tientallen jaren. De nostalgie is uitgewoed en de hedendaagse strips zeggen me niet zoveel. Wat is de grootste blokkade van de striphobby dan in mijn geval? "Mezelf" mis ik als puntje. Wat ik nog van strips zal lezen zal van de bieb zijn en nog sporadisch een oudere reeks die ik toch bij zal houden.

Deze misschien?

Wel griezelig treffend de overeenkomst van het eerste plaatje (heb ik niet als inspiratie gebruikt hoor). Zo zie je maar ... Onbetaalde publiciteit @fantasiooo? Dank je wel! Altijd meegenomen.

Grappig dat de hond in "oor"en "hoofdstand" code communiceert, maar de code zelf begrijp ik niet goed. Leuk.

Inderdaad, dat is heel handig. Ik heb dat ook toegepast als een aparte laag bij schilderijen en posters, ook soms in perspectief. Maar ik werkte al dadelijk met de complete tekening (met decorstukken en personages in beeld) met bv het schilderij blanco gelaten, om het daarna digitaal in te passen.

Ja, dat lijkt me ook een goed voorbeeld.

Natuurlijk, maar dat kies je zelf. Mijn vriendin speelt het klaar eerst het einde van een boek of strip te lezen, en pas dan aan het boek of strip te beginnen. Blijkbaar kan ze de spanning niet goed aan hoe het afloopt. Terwijl ik me graag wil laten meeslepen door een onbekend verhaal, zowel in strips, boeken en films. Hoe minder ik er van weet, behalve hoogstens een wat summiere review, hoe beter. Daarna kan ik er wel van genieten het te herlezen. Een onthullende cover heb je niet zelf gekozen, dat overkomt je gewoon.

Het verschil met "het sprekende testament" is dat er in "Kuifje en het zwarte goud" geen echt raadsel wordt opgespannen wie de boosdoener is. Vanaf de gestolen band in "het sprekende testament" wordt er al dadelijk een raadsel opgespannen wie de dader dan wel zou kunnen zijn. De tuinman wordt eerste verdacht, maar dat blijkt niet juist. Dan komt de kattenkop op de proppen en het raadsel vergroot nog wie hij/zij mag zijn. En dit nogal in het begin van het verhaal. Een deel van de suspense van het verhaal ligt in die onbekende tegenstrever. En de afhandeling onthult de vrouw niet zozeer als vijand maar als een persoon met haar eigen beweegredenen. De tegenstrever bij Kuifje zou iedereen kunnen zijn van de reeks tegenspelers van de vorige avonturen,, of een nieuwe tegenspeler, zonder dat het verhaal ook maar één duimbreed zou wijzigen. Want het raadsel van het zwarte goud wordt er niet mee onthult, alleen wie er de leiding(voor zijn opdrachtgevers) is. Om de tegenstrever te onthullen op de voorkaft vind ik toch wel onhandig en nutteloos. Of iedereen het al weet of niet (ik althans niet): Batman a death in the family met daarbij Robin in de armen van Batman lijkt me een schoolvoorbeeld van de clou verklappen. En daar gaat het om. Je kan misschien wel twijfelen of de jongen alleen maar gewond is maar alles lijkt te suggereren van niet. En blijkbaar is het wel degelijk van dat naar ik hier lees. Of er nu publicitaire beweegredenen zijn of niet doet niet ter zake: het meest belangrijk element van het verhaal wordt onthuld, door de titel en de cover. De clou is verklapt.vooraleer je het zelf kan ontdekken. Bij Amoras eenzelfde dramatische onthullende cover van een belangrijk verhaalelement. Zeker ook voor commerciële redenen, maar wat maakt dat uit? Wiske sterft ergens in het midden dacht ik en op het einde van het verhaal is Wiske wel degelijk nog dood (om later weer te herrijzen???) Het dramatisch effect is al deels tenietgedaan door de onthullende cover, zo heb ik zelf het verhaal ervaren. Je kan natuurlijk altijd nog twijfelen of Wiske alleen maar zwaargewond s, maar dan zou Suske wel iets anders doen dan alleen maar te grienen.