Vittorio

Gewoon, om je even onder te dompelen in machtig zwart en wit, hier staat Breccia's complete Tell Tale Heart: https://from-dusk-till-drawn.com/2016/05/03/el-corazon-delator-by-alberto-breccia-arit-1975/

Ik denk het niet, het verhaal verdraagt geen kleur, Larcenet verricht juist zijn wonderen in zwart en wit: Fragment uit de recensie in Le Figaro, die verwijzingen naar Comès en Alberto Breccia zijn veelzeggend, toen ik op Breccia ging googlen heb ik even erg genoten

Hij waait zelf ook weg, het toernooi uit.

Ik bedoel vooral een poppetje in de sneeuw waarin ik niet geloof.

Liever een bui op de voorgrond dan deze malle sneeuwdanser

BDGEST forum: https://www.bdgest.com/forum/aristophania-dorison-parnotte-dargaud-t81660.html

Was er onlangs niet ook een prentje uit S&W waar we nooit meer normaal naar kunnen kijken?

Iemand al opgemerkt hoe vunzig B eigenlijk is?

Zo dan, dat niemand over die afschuwelijke scan struikelt: Of gewoon zo: Maakt toch wel meer indruk dan die Blauwbloezen.

Nee joh. Achtergrondje, voorgrondje, samenvoegen, en een perforatiegaatje als maan. Klaar.

Prachtig. 1983, bijna 40 jaar oud, en de 45 jarige Hermann stond op t punt om met Schemerwoude te beginnen. Even Tom citeren, in de eerste ronde: Ja!

De complete openingspagina, heerlijk toch

Ober, er zit een rode haar in mijn omelet

Bijbelse verwijzingen bij B: 2 Petrus 3:8 NBG51 Doch dit ene mag u niet ontgaan, geliefden, dat één dag bij de Here is als duizend jaar en duizend jaar als één dag. Ik ken dat album niet, wat doen die eieren op dat randje?

Zou nogal nihilistisch zijn, kaal maanlandschap verkiezen boven, voornamelijk, de warmte van die andere inzendingen. Ook niet erg passend meer in 2021.

De meester zelf, hij tekende in Ierland gewoonlijk 6 dagen per week aan een strook en besteedde de zondag aan de tekst.

Het origineel

Uitgeverij Cliché verkoopt een ingekleurde versie, wat de sfeer niet ten goede komt vind ik "Een dode boom door harig mos overwoekerd, Bommelstein een ruïne. Paddestoelen, vallende herfstblaadjes… de symboliek in deze prent laat maar weinig te raden over. En voor wie er toch nog aan mocht twijfelen, zit er – heel prominent, precies in het midden – een zwarte kraai op een tak. Boodschapper van ‘de andere wereld’. Misschien is het wel Marten Toonder himself, die hier Tom Poes na kijkt op zijn weg naar de einder."

Die aanwezigheid is nou juist cruciaal, het is de allerlaatste aflevering van de Bommelstrip, nummer 177, Het einde van eindeloos. Tom Poes, schrijft Toonder eronder, trekt er nu alleen op uit.

Er is, zonder gekheid verder, in elk geval meer op te zien dan op de openingsplaat................hoewel dat wel weer een gewaagde inzending zou zijn geweest

Eens.

Yep, Leviticus 18:22:

Mierenneuker... FYI: