Kobus

Ik moet eerlijk bekennen dat toen Luc Morjaeu en Peter van Gucht de serie overnamen ik het weer leuk vond. Ik had S&W jarenlang niet meer gelezen (ik ben ergens tijdens Paul Geert afgehaakt). Ik kreeg toen twee recente delen (ergens in 2007 of zo) en ik vond het enorm leuk. Toen heb ik de strip weer opgepakt. Totdat de herstyling er aan zat te komen. De laatste delen voordat het gerestyled werd vond ik er niet veel meer aan. 
Nu is het zo dat ik af en toe er eentje lees en heel soms in de verleiding kom om een deeltje te kopen. Maar op een uitzondering na, vind ik de strip niet echt meer interessant. In de afgelopen vijf jaar heb ik misschien twee of drie deeltjes gelezen die er iets boven uit staken.

Ook de hommagereeks vind ik niet veel. Dat is echt een aanfluiting. Slechts één deeltje vind ik leuk (ik geloof de laatste, dat ging over de Expo 58). Maar het is allemaal te geforceerd om het nog boeiend te houden, voor mij. 

Margreet de Heer of Renee Rienties is wel duidelijk een verschil. En dan is dit het resultaat.....
We hebben het over een strip over het münchhausen-by-proxysyndroom....
Oordeel zelf...

Bijzonder is wel dat er nergens een verklaring valt te lezen en dat de betrokkenen ook helemaal niets laten weten. Zijn hier geen stripjournalisten actief? Die hen kunnen interviewen en er eens dieper induiken? 

Als donateur verwacht je Renée Rienties maar krijg Margreet de Heer....

https://www.stripspeciaalzaak.be/stripnieuws/stripbewerking-nina-bloms-verhaal-andere-handen

Zonde. 

Waarschijnlijk heeft de persoon die dat artikel heeft geschreven nog nooit een boek van Hans van Oudenaarden gelezen?

Zekers! Weergaloze tekenaar. 

De analyse van de 9ekunst over de Stripdagen.

https://9ekunst.nl/2022/12/12/het-stripschap-en-hun-stripdagen-een-tegenvallende-stripbeurs-dus-spannende-tijden-en-zinnige-vragen/

Ik ben ieder jaar voornemens minder te kopen. En het lukt mij vaak wel. Dit jaar minder gekocht dan vorig jaar. Mijn grootste probleem is ruimte. De kasten en kamers zijn vol. 
Ik laat steeds meer liggen in de winkels.

Bijna eind van het jaar. Verwacht niet veel nieuws meer te lezen. Heb een mooi lijstje titels van de albums van 2022. Mijn top 10 ziet er nu als volgt uit.
 

1.     Marsupilami - Het Humboldtdier van Flix

2.     Jules Verne door Daniel van den Broek en Robbert Damen

3.     Onze Oorlog door Mario Boon

4.     De wereld van Sofie door Vincent Zabus en Nicoby

5.     Het weiland achter de kerk – The Pink Clover door Crisse en Paty

6.     Suske en Wiske – De verdwenen Joker door Dirk Stallaert en Ronald Grossey

7.     Moishe door Typex

8.     Heden Verse Vis – En route door Charel Cambré en Marc Legendre

9.     Luthon-Hoge door Michiel Offerman en Willem Ritstier

10.  Mac Guffin & Alan Smithee – Operatie Grote Gok door Duguay en Viau

Verder vind ik De dood van Robbedoes van Schwartz en Guerrive en Abitan + Zestig Lentes van Aimee de Jongh en Ingrid Chabbert + Ravian – Waar de verhalen ontstaan van Virginie Augustin en Pierre Christin tegenvallen. Daar had ik meer van verwacht.

Dat vind ik een hele rare stelling.
Omdat iets georganiseerd wordt door vrijwilligers moeten we er blij mee zijn?
Ook al is het slecht?

Omdat iemand gratis voor mij heeft gekookt moet ik het maar lekker vinden?

 

Heb ook Zestig Lentes gelezen en ben het met Bjorn van Neat Stuff eens. Zo'n verhaal is al tien keer vertelt en geschreven en ook vele malen beter. Daardoor niet echt goed. Ook het tekenwerk vind ik niet zo goed als Dagen van Zand. Het ziet er een beetje gehaast uit alsof er geen tijd genoeg was om het goed aan te pakken. Dagen van Zand en Bloesems in de Herfst vind ik echt vele malen beter dan dit Vrije Vlucht deel.

Misschien weinig origineel maar mijn all-time favourite is Spirited Away en Your Name met Wolf Children als goede derde.
 

Toch vond ik dit deel en het vorige deel van Jerome K. Jerome iets minder dan de andere delen. 

Dit jaar verder nog niet echt van de sokken geblazen door het aanbod.

Een top vijfje dan:

1.  Het weiland achter de Kerk - The Pink Clover (Christian Paty en Didier Crisse)

2. Onze Oorlog (Mario Boon)

3. Heden Verse Vis (Charel Cambré en Marc Legendre)

4. Moishe (Typex)

5. Suske en Wiske - De Kale Kroon (Luc Morjeau en Peter van Gucht)

Misschien dat de nieuwe J.K.J Bloks in mijn top 10 komt?

In sommige gevallen is pensioen een goede oplossing. 
 

Zo rond 1984/85 kregen de Nederlandse striptekenaars de ruimte om te publiceren in Robbedoes. 
Willem Ritstier, Peter de Smet met Morgenster en Durandel, Toon van Driel, Aloys Oosterwijk met één van de eerste verhalen van Cor Morelli en de andere gasten van Studio Arnhem (Hanco Kolk, Gerard Leever, René Meuelenbroek) met Ernst Vrolijk. Plus Gerrit de Jager. Roel en zijn Beestenboel heeft lang in Robbedoes gestaan. Uitgeverij Dupuis gaf ook albums uit van Roel en zijn beestenboel van 1986 tot 1995.

Ik begrijp de beweegredenen van de uitgeverij. Maar laat toch zo'n stripreeks voor wat het is en verzin iets nieuws. Het is een kwestie van oude wijn in nieuwe zakken. 
Ik vind dat iedere generatie recht heeft op zijn of haar 'helden' en niet die van hun vader of moeder. Wij lazen ook andere strips dan onze ouders en luisterden ook naar muziek die haaks stond op de smaak van de ouders. Hoe vaak ik niet gehoord heb 'Kan die herrie niet af?' of 'Lees eens een fatsoenlijk boek!'.

Zo hoort het ook. Maar in de stripwereld wordt wel heel veel gerecycled... maar dan wel op een verkeerde manier.... Successen uit het verleden zijn moeilijk los te laten. Maar soms moet je die koesteren, gewoon een strik erom, in de kast zetten en verder gaan met nieuwe dingen.

Dank Cinco.. 
Grappig dat ik jou heb getriggerd om het te lezen.

Ik heb het met veel plezier gelezen. Het verhaal vind ik heel Hitchcock-achtig, het tekenwerk is niet slecht. Maar je ziet wel dat Harari nog wel in ontwikkeling is qua tekenwerk. En ik lees dit soort strips tig keer liever dan de laatste Thorgal, Hermann, Storm en Largo Winch. 

Hee, een oude quote van mij?

 

Zijn Baard en Kale verhalen vind ik best heel leuk, Kasper vond ik echt gewoon heel erg goed en spannend, 421 en de Schorpioen natuurlijk (al ben ik daar na 12 delen ook weer op afgehaakt).

Steeds minder. Omdat er steeds minder ruimte is en door ouder worden ook kritischer ben. Ik lees veel.
En dat is van alles over de hele breedte. Klassiekers, nieuwe reeksen, one-shots, zogenaamde graphic novels, mini-reeksen, humor, western, detective, manga's, Duck en artistieke dingen...

Over smaak valt niet te twisten, maar ik heb helemaal niets met de boeken die Dark Dragon uitgeeft. Ik blader het wel eens in, maar het is allemaal hetzelfde. Een soort eenheidsworst aan strips. Daarnaast vind ik dat ze de markt een beetje overspoelen en verzieken. Silvester heeft hier ook een handje van. Alleen heeft Silvester toch net wat betere titels in het fonds, voor mij. En hebben ze afgelopen jaren ook het uitgave beleid wat genormaliseerd. 

Ik denk dat dat echt Gevoel is. Er zit een bepaald gevoel en sfeertje in die strips die ik verder weinig ben tegen gekomen in strips. Bij muziek heb ik dat veel meer. Dat komt dan binnen. En misschien is Jonathan daar mee te vergelijken. Dat het een gevoel oproept dat bij je binnenkomt.
Ik leerde de strip kennen rond mijn 13e toen ik Kuifje las in de leesportefeuille. Toen stond het verhaal Het voorrecht van de slang in Kuifje. En pas echt goed toen ik 19/20 was. Ik denk dat ik mijzelf graag in Jonathan wilde herkennen. Ik was ook heel erg bezig met hippie dingen en jaren zestig enzo. Misschien dat het daardoor komt. Ik vind de verhalen in combinatie met het sfeervolle en verstilde tekenwerk echt geweldig. Vooral Blootvoets onder de Rodondendrons vind ik nog steeds heel erg goed. Heeft het met menselijkheid en filosofie te maken? Is dat het misschien?

In mijn optiek zijn er weinig series die zo'n niveau blijven houden. Jerome K Jerome Bloks is er ook zo één die gewoon enorm goed blijft. Andere series vind ik toch afglijden naar een niveau dat het niet meer leuk is. Daarom vind ik het heel goed dat er een mooi eind aan Jonathan is gemaakt door Cosey.

Ik heb ook een grote liefde voor Cosey. Niet alles heb ik gelezen van zijn werk.
Voor mij is Jonathan wel één van mijn favoriete series. Vorige week het laatste deel gekocht en ik vind het heel goed dat Cosey een slot aan de serie heeft gemaakt. Zo blijft zo'n strip de waarde en schoonheid behouden. Ipv maar eindig doorgaan of erger nog andere tekenaars en schrijvers de strip doorzetten. Het wordt nooit meer zoals het was. Voor mij zijn wel de eerste elf verhalen het beste van de serie. Het is zo compleet en afgerond. Ik herlees de verhalen toch wel met enige regelmaat.

De Kikkerpoel!