Peter Motte

Die reputatie is zwaar overdreven. In Het Gebroken Oor lijkt hij op een bepaald moment te vergeten waarom Kuifje in Zuid-Amerika is. In De Krab met de Gulden Scharen gebruikt hij Haddock als deus-ex-machina om het probleem op te lossen. De Zwarte Rotsen: deus-ex-machina. Vlucht 714: daar heeft hij zelfs een ufo nodig als deus-ex-machina omdat hij er anders niet aan uitgeraakt. Mannen op de Maan: scenario gepikt van de film Destination: Moon. Als scenarioschrijver was Hergé belabberd. Maar de makreting-machine achter Hergé heeft vaak de geschiedenis herschreven, en zal dat altijd blijven doen. Geschiedenis herschrijven is trouwens een tweede natuur van marketing.

Dat is wat ik een rommeltje noem: je moet die reeksen immers door elkaar vlechten als je ze leest. Het komt er gewoon op neer dat je verplicht bent alles te lezen waarop "Thorgal" staat. Voor die-hard fans is dat misschien boeiend, maar voor nieuwelingen is dat niet te doen.

Die "zelfs" is een beetje raar. Ik zou schrijver "en zeker Hergé". Zijn eerste Kuifje was alleen maar een aaneenschakeling van anecdotes als propaganda tegen het communistische Rusland. Hij had nooit het idee een verhaal te brengen. Dat begon pas met De Sigaren van de Farao (dus het album voor De Blauwe Lotus). En Little Nema van Winsor McCay werkte ook maar per pagina. Je ziet die structuur ook in de allereerste Robbedoes: elke week was er een nieuwe titel. Het effect daarvan was dat je verhalen kreeg die ettelijke pagina's lang doorliepen, want doordat er geen verhaal was, was er ook geen einde. Elke pagina werd gewoon aan de voorafgaande toegevoegd, zonder dat men ergens geen wou. En daaruit ontstnden ten slotte zowel de korte verhalen en de standaardalbums, als de lange verhalen over meerdere albums, die we nu cycli noemen. Je ziet dat heel goed in Kuifje: in Sovjet-Unie gaan ze echt nergens geen, en in de volgende albums (Afrika, Amerika ...) wordt geleidelijk de bestrijding van een drugsbende ingevoerd, wat dan definitief afloopt in De Blauwe Lotus. Die vier albums (Afrika, Amerika, Sigaren en Lotus) vormen daardoor min of meer één verhaal, en dus een cyclus. Maar een erg doordachte plot is er niet. En dat is allemaal werk van voor WOII. Tegenwoodig worden de cycli duidelijker aangebracht, maar dat is eigenlijk omdat de verhalen héél lang kunnen zijn. Alleen zit nu al aan deel 15 of zo, maar het hoofdverhaal dat in deel 1 begon, is nog altijd niet afgelopen.

Het gebeurde al in de vroege Buck Danny's. Het is eigenlijk tegelijk ontstaan met de strip.

Andreas heeft toegegeven dat hij vaak maar wat improviseert. Hij neemt dan een detail uit het vorige album, en borduurt daarop verder. Maar ik betwijfel of Vandersteen echt niet wist waarheen als hij een aankondigingstrook tekende. Er is nog een verschil tussen niet weten waarheen in een album, en niet weten waarheen in een reeks die jarenlang loopt. Wat mij nogal irriteert is nieuwe albums tussen oudere albums voegen, of nevenreeksen maken die zomaar willekeurig teruggrijpen op albums van een hoofdreeks, zoals albums van Kriss van Valnor terugverwijzen naar albums in de Thorgal-reeks die van NA het deel zijn waar de nevenreeks eigenlijk van afsplitst. Er is geen goeie leesvolgorde meer. Als je het ene album eerst lees, mis je iets uit een ander album, en als je het andere album eerst leest, mist je iets uit het ene. Kriss van Valnor is daardoor niet meer leesbaar, en ik vrees hetzelfde voor Thorgal zelf. Om er nog maar over te zwijgen da tin Kriss van Valnor Kriss eigenlijk Kriss niet meer is, en dat de avonturen gewoon niet passen bij die vrijbuiter die ze was in De Boogschutters. Ik heb ook de indruk dat er wel enkele goeie verhalen bijzijn, die echter in dié reeks werden opgenomen omdat dié reeks nu eenmaal verkoopt, terwijl ze die albums als los verhaal moeilijk zouden verkocht gekregen hebben. Momenteel dreigen ze de hele Blake & Mortimer reeks op die manier kapot te maken.

Dat was optimistisch: er wordt in KvV verwezen naar Thorgal-albums van NA deel 28. Er lijkt geen goeie leesvolgorde voor al die delen te zijn. Ze hebben er een rommeltje van gemaakt.

Niet te veel vragen stellen. Het is een parodie op hun reeks Thorgal. Een van de twee neemt de kartonnen plaat van Thorgal mee, dat is de begeleiding die hij van dat beeld krijgt, dat niks doet dan bellen (=strips) blazen die ontploffen (want het is opgeblazen lucht) en waaruit een ruimteschip komt, en Thorgal is een mengsel van fantasy, heroïc en sf. Ze steken de draak met hun eigen aanpak. (de laatste dagen de hele Kriss van Valnor en een stapel Thorgals gelezen, dus ik snap wel waar ze geen willen)

Al op de tweede blz van "Kriss van Valnor 1" merkte ik dat je de hele Kriss van Valnor-reeks moet lezen NA "Thorgal 28: Kriss van Valnor", want in dat KvV 1 wordt daar al duidelijk naar verwezen. De goede volgorde is dus:; Thoral 1 -> 28 Kriss van Valnor 1 -> 8

Ik zou er niet te veel op rekenen dat het doorgaat.

----------------------

Betrapt! In werkelijkheid was dat natuurlijk een test om te controleren of mijn antwoorden wel worden gelezen.

Er is in de jaren 70 al eens zo'n kwestie geweest, maar met een andere onderdeel. Toen oordeelde de rechtbank dat het plagiaat was, omdat de kopie meer dan 70% op het origineel leek. Het is dus afwachten. De brake duks lijken inderdaad erg op elkaar, maar zijn verschillend. De vraag is dus of ze meer dan 70% gelijkenis vertonen. Mercedes heeft inderdaad geen klacht ingediend, maar Racing Point is een klant van Mercedes: ze kopen er o.a. de motoren van. Tegelijk is RP geen directe concurrent van M. Zelfs Max Verstappen van Red Bull zegt: die rijden veel te snel voor ons. (waar heb ik dat nog gehoord?) Maar tijdens de Styrian GP verloor Renault twee plaatsen aan RP. Dus zij hebben er wel degelijk belang bij dat RP sommige onderdelen moet vervangen. Overigens zou zo'n veroordeling in het nadeel van Red Bull - en dus Max Verstappen - kunnen zijn. Ik weet echter niet of zo'n veroordeling zou betekenen dat de resultaten van RP worden geschrapt én dat de andere deelnemers dan opschuiven in de uitslagen en de punten van die hogere plaatsen krijgen. In dat geval zou vooral McLaren ervan kunnen profiteren, meer dan Red Bull.

Momenteel wordt in de F1 Racing Point beschuldigd van plagiaat. Ze zouden de brake duct van Mercedes van vorig jaar hebben gekopieerd.

Even geschrokken vandaag: de basisprijs van Kiala/UPS lijkt gestegen te zijn naar 6,04 euro. Dat is een heel stuk duurder dan die 4 euro. Of heb ik iets verkeerd gedaan?

---------------------

In Mozilla Firefox kun je de weergave van het forum - maar ook van andere fora - fel verbeteren via: - Open Menu (de drie horizontale streepjes rechtsboven) - Options - General - Language and Appearance - Fonts and Colours - Size -> daar kun je een fontgrootte instellen, en dat kan de basisweergavegrootte van websites aanzienlijk verbeteren. De basisinstelling voor Mozilla Firefox is voor sommige sites te laag, omdat de basisinstelling van die sites zelf te laag is. Vooral De Getekende Reep heeft een opvallend klein font. Ik had daar vroeger geen last van, maar op mijn nieuwe pc wel.

De kunst van Morris, Stéphane Beaujean & Jean-Pierre Mercier & Gaétan Akyüz & Vladimir Lecointre bespreking: Peter Motte Een prachtig cadeauboek voor anderen of jezelf om op een prettige manier met Lucky Luke kennis te maken of hem opnieuw te ontmoeten. Het toont weinig gezien materiaal over de beginperiode, en behandelt alle aspecten van de groei van de cowboy. Bijna de helft van de kinderen heeft zich wel eens geamuseerd met Lucky Luke. En de andere helft ook, en dat al meer dan 70 jaar. Lucky Luke en zijn bedenker-tekenaar Morris verdienen dus een boek, en dat is "De kunst van Morris". Sommigen beweren dat er niets nieuws in staat. Anderen zeggen dat Lucky Luke oude meuk is. Maar dat doet niet ter zake: niet iedereen weet het allemaal al, en bovendien werden al die gegevens nu overzichtelijk verzameld en mooi geïllustreerd aangeboden. Daarmee wordt de kennis over die geschiedenis uit de gespecialiseerde en moeilijke verkrijgbare tijdschriften gerukt, en buiten de kring van enkele specialisten aan iedereen aangeboden. En, nee, het is niet academisch. Maar we mogen er soms geen lol aan hebben? En dat hebben we dus wel: op het eerste gezicht is "De kunst van Morris" een kijkboek, maar een kunstvorm die verhalen en beelden mengt, moet beschreven worden met meer dan lettertjes. De foto's tonen vooral de beginperiode, de tekeningen doorlopen het hele oeuvre. Door de uitvergrotingen zien we elke pennentrek van Morris. Wie zien hoe hij met enkele eenvoudige lijnen een hele scène neerzet. Veel had Morris niet nodig. Het uitvergrote vakje op pagina 152-153 uit 1955 is erg plat, maar zit vol beweging. Morris had een gave om beweging en rust, kalmte en dreiging, met elkaar af te wisselen. En dat ritme droeg veel bij aan de humor. De auteurs van "De kunst van Morris" behandelen verwachte en onverwachte vragen. Waarom een cowboy? Waarom verhalen van 44 pagina's? Waarom de pagina-indeling? Waarom de achtergronden? Waarom vertrok Morris bij Dupuis? Al die vragen worden beantwoord, maar de onverwachte kwesties zijn even boeiend. Morris maakte speelgoedjes op basis van Lucky Luke, waarbij hij misschien zat te dromen over merchandising. Hij werd beïnvloed door film, maar had er ook zelf invloed op, zoals blijkt uit het werk van Terence Hill. Morris bedacht de term "de negende kunst" voor een artikelreeks in het weekblad Spirou/Robbedoes, en staat daardoor aan de basis van de geschiedschrijving van de strip. Als karikaturist stopte hij allerlei mensen in zijn verhalen, maar hij werkte ook als cartoonist voor tijdschriften. En dat Lucky Luke op het einde van zijn avonturen een liedje zingt, is ontstaan uit een stukje cultuur waar we nu niets meer van weten. De beginjaren van Morris hebben een dubbele betekenis. Het is niet alleen de geschiedenis van Morris en Lucky Luke, maar ook van de wortels van het Belgische stripverhaal. Er waren geen Blake & Mortimer of smurfen, of experimentele tekenaars zoals Andreas en Moebius. Morris en zijn tijdgenoten moesten nog alles zelf uitvinden, zelfs al bood de Amerikaanse strip een steunpunt. De soms bizarre gevolgen daarvan waren een reis naar de Verenigde Staten, samen met enkele andere grote namen uit de Belgische strip, en verwikkelingen met op het Amerikaanse humoristische blad MAD. Morris' keuzes bepaalden uiteindelijk hoe strips er nu uitzien. Waarom Lucky Luke niet meer rookt? Censuur? Censuur in strips is een slechte herinnering. Het bestond in veel vormen. Ook Morris kreeg met alle aspecten te maken. Sommige van die vormen waren onvermijdelijk: strips werden aanvankelijk alleen voor kinderen gemaakt. Er zaten onprettige kanten aan vast, maar het was niet altijd zo erg als het lijkt. Uitgever Charles Dupuis had iets tegen boksen, en wou er geen verhalen over in zijn Spirou/Robbedoes, maar niettemin publiceerden zowel Franquin het verhaal "Robbedoes, bokser" als Morris "Harde knoesten" in het weekblad. Met "De Kunst van Morris" zullen velen bekende schatten met een opgefriste glans zien, zoals van een oud schilderij waarvan de eeuwenoude vuillaag is verwijderd. En voor wie Lucky Luke nog niet kent, zal het boek een onverwachte schatkamer tonen. De kunst van Morris, Stéphane Beaujean & Jean-Pierre Mercier & Gaétan Akyüz & Vladimir Lecointre, 2016, Lucky Comics & Dargaud, gebaseerd op "L'art de Morris", met tijdlijn van Morris' leven, lijst van gepubliceerde strips van Morris, bibliografie met geraadpleegde werken, en index, gebonden met omslag, in kleur geïllustreerd, 312 p's, 30x28x3 cm, ISBN 9782884714266, 45 euro