cinco

Dus dat zwarte smurf-virus was eigenlijk een seksueel overdraagbare aandoening.

meer blauwe piemels dan in de gemiddelde smurfensauna

Tja, in elk tijdsvak zitten blijkbaar S&W lookalikes. Laat die teletijdmachine maar achterwege. We hebben al bruikbare figuren in de periode waarin we ze willen.

Dat rijmend ongedierte gaan we even naar strips en poëzie sturen.

Kijk wat hier nog binnengewaaid komt van de dubbelgangers-draad.

De oplichter-dubbelganger, de evil clone (zoals Bizarro) is eigenlijk een subcategorie. En een trope waar gretig van gebruik gemaakt wordt als de inspiratie het wat laat afweten.

Lambil tekende zijn nevenpersonages vaak realistischer dan zijn hoofdfiguren. Met Blutch en Chesterfield (en Bryan en Tripps) moest hij natuurlijk vertrekken vanuit het oorspronkelijke design dat Salverius hen had meegegeven.

Zo een beetje zoals de oma van Natasja dan? Een snelle manier om een verhaal in een ander tijdsvak te laten afspelen met personages die er net zoals de hoofdfiguren uitzien.

Die rechtse kerel zou ik niet betrouwen. Ik heb nog minstens zo een figuur gezien met dezelfde smoel.

Stripadaptaties maken van tv-series is ook zo een ingreep om snel een nieuwe reeks op poten te zetten voor al een bestaande fanbase die nog niet noodzakelijk strip-minded is. Of dat doelpubliek dan effectief inhaakt, dat is wisselvallig. Al zou ik het talent achter zulke reeksen liever hun eigen ding zien doen. Maar ja, economische overwegingen...

In de Superfamilie heeft elk lid tegenwoordig zijn eigen Bizarro-kloon. De Morrison/Quietly samenwerking in All Star Superman bracht een geïnspireerde verhaallijn rond het thema voort.

'de meestgebruikte kleurencombinaties voor klederdracht van stripfiguren' 'Met welk vervoermiddel uit een stripverhaal zou jij je willen verplaatsen?' 'favoriete verhalen met een tragisch einde'

Het is racistisch om te stellen dat alle smurfen op elkaar lijken.

Chicky en Chucky niet vergeten. In de Jommekeswereld is uithuwelijking bij Westerlingen nog gebruikelijk. En ook al hadden Jommeke en Filiberke elk al één van de zusjes aan hun zelve toegewezen, toch komt die Mac Rum (erfvijand van Jampudding) roet in het eten gooien, want meermaals wil hij de Miekes overtuigen om in de toekomst het nageslacht van hun tweelingzonen te verwekken. En als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks.

Ah we zitten al op Amerikaans terrein. Effe een focus dan op Huey, Dewey en Louie: clever namen toegewezen die hetzelfde klinken maar totaal anders geschreven worden. Dit heeft de oorspronkelijke Nederlandse vertaler echter volledig naast zich neergelegd. Ze hebben dan maar de inspiratieloze namen Kwik, Kwek en Kwak gekregen. Natuurlijk hebben ze hun glorietijd in de stripwereld gekend dankzij de Carl Barks strips. Deze strips zijn tweemaal losjes omgezet naar een tv-serie. De eerste keer in de jaren '80 en de tweede keer in de jaren '10. Merk op dat ze in de recentste versie geen identieke klederdracht meer dragen. Ze zitten ook in games zoals Ducktales Remastered... ...en de Kingdom Hearts serie.

Is instagram een weg voorwaarts? Moeten huidige tekenaars proberen om hun artistieke uitingen te koppelen aan mediabekendheid zoals Chrostin? https://www.instagram.com/chrostin/?hl=nl Worden er nog strips gelezen in de wachtzaal bij de dokter of de tandarts? Koopt oma nog een willekeurige strip voor haar kleinkinderen? Ziet er niet naar uit dat er in die verpakkingen strips zitten. (sad smiley) _______________________________________________________________________________________________________________ Als niet-relevante bonus een signerende Maggie De Block bij Standaard Boekhandel: ar Niet dat Maggie De Block iets met strips te maken heeft. Of misschien toch. Kan de aanwezigheid van een lookalike gebaseerd op een bekendheid extra media-aandacht trekken? "Hé papa," zegt dat meisje in die roze jas, "die mevrouw staat hier ook in die strip waar ik toevallig zit in te bladeren. Mag ik die meehebben?" Maar dan herinnert vader zich zijn Disney+ abonnement en spoort dochterlief aan om deze avond nog eens naar Frozen 2 te kijken. Dat is weer € 6,99 uitgespaard aan een strip die daar achteraf toch maar ligt te liggen. En zo heb ik die Maggie De Block-foto toch nog relevant kunnen maken.

Zullen we ze nog eens vergelijken: gele luchten: check groene begraste gebogen grond: check eenzaam boompje linksonder: check schuine zwarte tekstbalk met witte ongeschreefde letters: check En je ziet ook dat de massa hollende vrouwen met die uitpriemende draak zowat dezelfde oppervlakte inneemt als de muur met het kasteel en de begroeiing.

En het lijkt alsof Kinky en Cosy ook bij die meiden thuishoren.

'het gebruik van pleisters in het Europees beeldverhaal' Maar wat betreft dubbelgangers, hier is nog een bende onverlaten: die kostschoolkinderen met hun bomma-gezichten uit Boucq's Pedagogie van het Trottoir.

Aan dubbelgangers en meerlingen in de stripwereld geen gebrek.

Ontdek de fout in deze quote van de wikipedia-pagina. https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Miekes

Bonus voor gele luchten. Je gaat op de duur beginnen geloven dat gele luchten meer regel dan uitzondering is.

Toch kan het niets anders dan een bewuste hommage zijn.

De wegen van het internet zijn ondoorgrondelijk.