Yan

Dankuwel, ik doe mijn best. Het is een bestaande reeks, die nu een andere richting inslaat. Het tekenwerk verandert ook iets, ik hou nu rekening met de inkleuring (die er bij de voorgaande albums niet was) en de personages zouden iets realistischer moeten zijn.

Pagina uit hoofdstuk 2, een volledig hoofdstuk zonder dialogen.

ik inkt digitaal, gebruik enkel Canson schetspapier nog. Voor commissies Steinbach. Toen ik inktte op papier was dat Schoeller Hammer of Turm, daar kon je makkelijk fouten wegschrapen en opnieuw inkten.

Andere plaats, ander tijdstip, andere sfeer ...

ok, maar geen hugs , geef dat maar door aan Ben en de rest van de crew

Bwa dat weet ik nog niet, Aarschot dat doorging in oktober had weinig bezoekers (ik weet niet of het gelimiteerd was voor dit binnenevenement), maar die bezoekers hadden duidelijk op hun honger gezeten de maanden daarvoor. Hugs waren er niet bij en dat zal ook in Kampen niet gebeuren (zelfs in gewassen staat). Mondmaskers (of kapjes ) zullen verplicht zijn (zeker voor wie neerzit). Ik heb het voorbije jaar constant de agenda op mijn site moeten aanpassen (evenementen toevoegen, aflasten, verschuiven, aflasten, enz.). Maar als het veilig kan tot in augustus Gerben (we hebben al gereserveerd - uiteraard met annulatiemogelijkheid, of wat dacht je).

Als het doorgaat en ik geraak er (met COVID weet je nooit), dan signeer ik er.

Dankuwel, bij de korte verhalen lag de nadruk op het absurde. Bij de tweede cyclus ligt de nadruk op misdaad/avontuur. Het reguliere verhaal telt 67 pagina’s, voorafgegaan door een prequel. Niet langer geschikt voor publicatie online, maar nu heb ik meer tijd om alles meer uit te werken .

Deze keer een pagina in zwart wit, Shirow heeft zijn nachtkleuren nodig voor deze (eigenlijk voor dit volledig hoofdstuk)

Dank je, Shirow Di Rosso zal content zijn want die doet de kleurtjes.

Er verschenen tot nu toe 4 albums van Grueson, en daarmee is de eerste cyclus 'De projecten' volledig. Er verscheen zelfs een album (hardcover, 334 pagina's, zwartwit) met alle korte verhalen uit de eerste cyclus en twee extra verhalen, in beperkte oplage. Ondertussen ben ik gestart met het tekenen van het vijfde album (eerste deel van de tweede cyclus). Er verandert heel wat: het wordt een lang verhaal opgedeeld in 11 hoofdstukken, in kleur, het uiterlijk van de personages wijzigt en beetje, en het verhaal is een misdaadverhaal. Zo nu en dan toon ik wat beeldmateriaal (meestal zonder tekst, om spoilers te vermijden en de hoofdstukken worden niet in de leesvolgorde afgewerkt), ik start met de reeds ingekleurde openingspagina.

Op youtube vind je ook filmpjes over de man. Het bijgevoegde filmpje (eerste 1'30" is Giraud) overtuigde me in 2010 om me een tablet aan te schaffen. Je ziet wel demo's op het web over tablets, maar op Angoulème 2009 gaf de grootmeester een demonstratie. Als een persoon zoals hij, op zijn zeventigste inpikt op dit nieuwe medium, dan ben je overtuigd.

Misschien kiest men ook voor de iPad omwille van compatibel. Vorige zomer begaf mijn iMac het en moest ik een nieuwe kopen, gevolg: nieuw besturingssysteem, niet meer compatibel met mijn Cintiq. Naast de aanpassingen van hardware onderdelen, was er een ingreep nodig in software, ik kreeg daarvoor goede ondersteuning van Wacom en kreeg uiteindelijk de Cintiq toch aan de praat. Ik kreeg van de Wacom-medewerker de raad het MacOs-besturingssysteem niet meer te upgraden, wat ik ook vroeger al niet deed omdat het vervelende gevolgen had voor sommige software.

Hij zat vroeger op stripster.nl

Er is niks mis met digitaal werken en het onderscheid tussen met de hand inkten of kleuren of digitaal is niet altijd zichtbaar. Ik heb in een album de overstap (inkten) gedaan en die pagina's liggen toevallig naast elkaar in het boek, ik daag fans soms uit op een boekenbeurs of ze het verschil zien, de meesten valt niks op. Voor de twijfelaars, kijk eens naar het werk van Segrelles, die man is ook overgeschakeld van met de hand schilderen naar digitaal, op een zeker moment.

Een plaatje niet, maar het album is 'De perfecte moord'.

Niet mee eens, van veel reeksen uit mijn jeugd, snap ik nu niet meer hoe ik dat kon goed vinden. Ik heb dat ook bij TV-feuilletons, sommige zijn hopeloos gedateerd, scenario's dun en naïef. U snapt het, ik koop hoogstzelden een integrale. Klassiekers zijn de verhalen die goed zijn en de tand des tijds doorstaan. Erger vind ik dan weer het uitmelken van reeksen. Vreemd hoe uitgeverijen een ooit goede reeks aan knoeiers van tekenaars en scenaristen geven. Gisteren las ik nog zo'n album, het scenario stelde niet veel voor (nochtans van een gerenommeerd scenarist), maar erger waren de tekeningen die rommelden: de verhoudingen van de mensen waren constant fout, gebrek aan opzoekingswerk (iets wat zich afspeelt in de jaren '60 en met een verkeersbord dat pas eind jaren '70 opdoemt / een koffer wordt uit een auto genomen, op de plek waar altijd de motor zat).

Blondie en Blinkie Foufi Red Ryder Luc Orient Tante Zenobie Kees en Klaas Bob Benn Flip Flink De beverpatroelje ...