Captivant

?? Er zijn meer druktechnieken dan CMYK.

Knap gedaan! De fake Kuifje cover, een dankbaar onderwerp. Genoeg voorbeelden om een nieuw draadje mee te vullen..

In 1987 is het album opnieuw ingekleurd en geletterd. De nieuwe kleuren zijn minder korrelig en ook wat feller. Lees ook vooral wat Popo Kabaka hierover te melden heeft: http://tintinperdu.blogspot.com/2014/11/uitzonderlijke-prestatie.html

Er is geen verschil. Deze speciale uitgaven (10 verschillende titels) hoorden bij een actie van de Albert Heijn. Vanaf een bepaald bedrag aan boodschappen kreeg je er een album bij cadeau, als ik het mij goed herinner. De inhoud is gelijk aan de reguliere uitgaven.

Ben benieuwd wat je de van de super quick vindt.

Nee, de eerste druk van R4 heeft de volgende backcover (toch niet de minste!): De meest recente herdrukken van Guust hebben wel weer de oude backcovers, maar dan zonder tekst. Hierdoor mis je vaak de clou. Deze achterkant is zonder het bijschrift "iedereen wil thuis die machtige trofee hebben!" en de toevoeging van de album nummers vrij absurd: Een aantal van deze herdrukken heeft nieuwe afbeeldingen:

Eerlijk gezegd lees ik Moebius niet graag, maar ik bewonder zijn werk wel.

Mat is natuurlijk een stuk mooier, liever ook niet hagelwit. Maar dit gaat serieus ten koste van de kleuren. Er zijn uitgevers die voor de tussenoplossing gaan: zijdeglans. Tsja..

Ik zou ze allebei nemen! Ik heb een lichte voorkeur voor de super quick boven een rustige vakantie. Het verhaal heeft meer gewicht, maar eigenlijk zijn ze allemaal de moeite waard. Het zijn uiteindelijk toch de reproducties van de originelen waarom je de boeken in huis haalt. Dit geldt voor mij althans. De dossiers zijn niet echt blijven hangen. Beste van de serie is bravo brothers. Beste verhaal toch, inclusief reproducties van alle originelen. Minste vind ik de graaf is verstrooid. Dit verhaal is zo'n 10 pagina's korter en nogal wat originelen ontbreken.

Over leesbaarheid gesproken. Is het nieuwe logo van editions Blake & Mortimer wel een verbetering?

Het nieuwe Dupuis logo is toch gewoon veel beter? Veel neutraler, meer geschikt in combinatie met andere typografie. Ook beter leesbaar op klein formaat. Ik weet zeker dat als het andersom was geweest, dus als het oude logo het nieuwe logo had vervangen, iedereen voor dit nieuwe logo zou kiezen.

Precies waarom mijn stem niet naar Toonder is gegaan. En ik ben een liefhebber. Ik heb alle verhalen meer dan eens gelezen. Toonder en kompanen hebben een unieke wereld vormgegeven. Maar deze prent is toch een beetje de anticlimax van de reeks. Alle bekende ingrediënten worden geserveerd, maar de peper is vergeten. Ik mis @mister o in deze discussie. Waarom nou juist deze inzending? Hier is een poging gedaan dit in kaart te brengen (voor de liefhebbers!) https://issuu.com/bommel06/docs/medew_bommelsaga

Om nog even door te gaan over digitale lettering. Hieronder een strook uit Ton & Tineke. Het origineel met lettering van de tekenaar zelf: Vergelijk deze met de uitgave van Loempia 1990, handgeletterd: En dan de meest recente uitgave van Lombard uit 2015 met een digitale lettering: Het wordt er niet beter op, zou ik zeggen.

Ik vind de lettering van Dupuis prima. Dat slordige bevalt me stukker beter dan de vaak wat zielloze digitale letter. Het mag zelfs af en toe wat te krap in de ballon staan. De letteraar van dienst is overigens Philippe Glogowski. Zelf ook tekenaar geloof ik. "Robbedoes, keer op keer" heeft hij ook geletterd en dat viel mij dan weer ontzettend tegen: Begrijp niet dat Dupuis hiermee akkoord is gegaan. Denk dat Severin zelf hier ook buikpijn van krijgt. Voor mij destijds de reden om deze in het Frans aan te schaffen.

Met zo'n sterke tegenstander moet ik Chaland wat promoten hier. Toevallig ook een goed moment omdat @Sherpa is begonnen met de Nederlandse uitgave van zijn werk. (integraal?) Zijn eerste publicaties verschijnen eind jaren 70 in het Franse Metal Hurlant. Het zijn stijloefeningen, parodieën. Korte verhalen die refereren naar bekende Franco-Belgische strips vol dik aangezette cliché's. De toenmalige Eppo-redacteur Martin Lodewijk vraagt hem begin jaren 80 om voor het Nederlandse Eppo, Freddy Lombard te gaan tekenen. In het tweede verhaal voor Eppo, het olifantenkerkhof, slaat hij een nieuwe weg in. Dit verhaal is grimmig, somber van aard, getekend in een minder humoristische en meer gestileerde stijl. Het is het laatste verhaal dat hij voor Eppo tekent. De Eppo redactie vond zijn wat vage, bloederige verhaal niet geschikt voor de jonge Eppo lezertjes. Chaland gaat verder op de ingeslagen weg en maakt samen met Yann nog 3 Freddy Lombard albums. De toon wordt steeds serieuzer. Hij is bezig zijn eigen verhaal te vertellen en heeft de parodieën achter zich gelaten. Zijn verhaal eindigt in 1990 met een auto ongeluk. Veel te vroeg. Zijn beste werk moest nog komen.

Ho! Toonder is na de oprichting van de studio's altijd voor een groot deel afhankelijk geweest van zijn medewerkers. Toonder zelf verzorgde de tekst en het inktwerk, maar voor het schetswerk stonden zijn medewerkers in. Natuurlijk wel onder regie van Toonder, maar vlak de invloed van zijn assistenten niet uit. Vanaf 1971 was het Piet Wijn die tot aan de laatste krantenstrip in 1986 de schetsen verzorgde. Het verhaal werd per post vanuit Ierland naar Nederland gestuurd en wat later kwamen de schetsen terug. Credits voor bovenstaande inzending gaan dus naar het tandem Toonder/Wijn. Eerlijk gezegd was ik wat teleurgesteld toen ik de laatste aflevering in '86 in de krant zag. Natuurlijk moet de serie eindigen met een mooi overzicht waarop de bekende elementen van de reeks terugkomen, maar ik vind dit niet het beste werk. Het lijkt alsof Toonder/Wijn wat moeite hadden de ruimte te vullen. Er had wel wat meer mogen gebeuren. De compactere beelden maken meer indruk:

Top!! De stijl, de humor. Echt heel goed. Maak je alleen losse illustraties / korte cartoons of ook wat langere verhalen?

Ik zie dat een select groepje fijnproevers voor Pedrosa heeft gekozen. En zo hoort het ook. Oh, ik had graag een afbeelding uit Portugal gekozen. Een veel fijner boek dan De Gouden Eeuw. Maar hierin is niet zo veel te vinden wat landschappen betreft. Deze afbeelding gaat te veel over de hoofdpersoon om voor een landschap door te kunnen gaan, vind ik toch. Wel een fraaie prent. Volgens mij het omslag van de Franse versie.

@bouncer, bewust gekozen voor een prent uit één van de laatste pagina's die Herriman kort voor zijn dood tekende? Het is het laatste optreden van de baksteen, die nu eens niet hard op een achterhoofd wordt geworpen en hier zijn rust vindt in het Krazy Kat universum. Lastige keuze dit keer. De absurde wereld van Krazy Kat versus de surrealistische van Aâma.

Deze scan is iets beter: Maar ik ga zelf toch voor Macherot. Heerlijke nostalgie! Al zijn er inderdaad, wat mij betreft, betere te vinden.

Mijn eerste bijdrage komt van Pedrosa, De Gouden Eeuw. Het hele boek is visueel behoorlijk overdonderend of liever gezegd overdadig. Maar als je de afzonderlijke prentjes bekijkt, is het prachtig. Mijn tweede bijdrage: een mooi verstild beeld van Chaland uit Vakantie in Boedapest. Om wat bij te komen na al het visueel spektakel.

Serieus? Ook als ze zo naast elkaar staan en je even de tijd neemt om ze te vergelijken, dan zie je de verwijzingen niet? "Ik heb voor de cover van het tweede Floris-boek een pastiche gemaakt van Franquin’s “Er is een tovenaar in Rommelgem”, (een van mijn favoriete covers ever) maar Wasco was de enige die het zag." Aldus de maker, Remco Polman. Dat moet je geruststellen. Dat Wasco de enige was die het zag. Bron: http://stripmakerdesvaderlands.nl/blog/coverstories/

Dit zijn in ieder geval wel 2 bewuste verwijzingen:

Ik vraag me af of hier een bewuste knipoog van Schwartz tussen zit: