acor

Toen ik die kocht als kind in de jaren '80 begreep ik totaal niet waarom Suske er niet was en waarom er een andere professor meedeed.

Odfella en Kalasj Nikov en de ganse meute in Chocowakije.

De geruchtenmolen draait al op volle toeren. Teela zou al snel de hoofdrol in de reeks krijgen en He-Man zou verdwijnen of zo. Dat Teela belangrijk is voor het verhaal weten we natuurlijk, aangezien zij de dochter van de Sorceress is.

En ik bij jullie allebei. Veel van zijn verhalen gaven me de indruk dat hij steeds meer en meer afweek van wat een goeie Suske en Wiske is. De thematiek en 'opgedrongen' nieuwe figuren pasten voor mij niet echt.

Hoeveel gelegenheidskopers heeft een reeks als RR nog? De verhalen zijn apart te lezen, maar er gebeurt niets in. Daarvoor heb je de andere delen nodig. Er wordt al sinds nummer 250 naar iets toe gewerkt, dat er maar niet komt. Als kind kreeg ik vaak een album van RR cadeau. Die kon je probleemloos lezen. Johan beleefde een avontuur en aan het einde was het verhaal voorbij. Dat motiveerde me ook om de reeks te gaan verzamelen. Die zwart-witalbums kostten € 0,5 of zo. De kostprijs van de albums tegenwoordig nodigt al niet meer uit tot het gaan verzamelen. Komt daar ook nog eens bij dat de doelgroep steeds minder leest, ook strips verliezen terrein. Een kind van tussen de 8 en 14 gaat zijn spaarcenten niet uitgeven aan stripverhalen. Wel aan online games en dergelijke. Of SU het nu wil of niet, het merendeel van de albums wordt nog steeds door de oude garde gekocht. En die beginnen nu af te haken.

In Het drijvende dorp is Jerom ook al een boom geweest door een betovering.

Hahaha ... die foto van Kobe Ilsen blijft maar opduiken

Het oorspronkelijke kapsel van Konstantinopel en de 6 sprietjes van Lambik

Ik ben weer 5 jaar na het zien van die trailer!

Spijtig hoe een schrijver een reeks volledig om zeep kan helpen voor fans die de reeks al decennia lang een warm hart toedragen. Weet Legendre eigenlijk dat hij het vaste publiek afstoot of interesseert hem dat niet?

Het verhaal wel ...

Verhaegen ging een totaal andere richting uit met de reeks, regelmatig meer ernstige thema's in de verhalen. Ook de man achter het naveltruitje van Wiske (heiligschennis voor velen toendertijd ...).

Als kind kregen we dat binnen via allerlei reeksen op tv

1986: het jaar waarin Karel Biddeloo eindelijk de magische sluier doorbreekt en ons jeugdige lezertjes trakteert op een koppel pronte blote borsten ...

Interessant nieuwtje bij Bakelandt Integraal: Na het overlijden van Karel Biddeloo werd Hec Leemans overigens gevraagd om De Rode Ridder te schrijven, maar omdat hij toen al veel op zijn bord had, stelde hij zijn voormalige medewerker Claus en zijn goede vriend Martin Lodewijk voor.

Geef mij maar deze line-up: einde jaren '90, begin '00.

Claus deed het prima. Ook zijn eigen geschreven verhalen waren ok. Hij zocht aansluiting met de bestaande verhalen van de voorgangers. Over Lodewijk ben ik minder positief, maar ook hij schreef verhalen die de moeite waren om te lezen. Iets te veel historische details bij momenten, maar wel passend bij de voorgangers en het DNA van de reeks: avonturenverhalen.

Hij deed nog moeite om zijn verhalen te laten aansluiten bij de reeks en de karakters zichzelf te laten blijven. Iets wat hij vanaf 250 compleet overboord gooide om zijn eigen geschreven boek over de RR te herkauwen en uit te smeren over de reeks.

Deadpool reken ik niet mee, die speelt in zijn eigen categorie.

Ook eens de laatst verschenen albums aangeschaft. Genoten van 'De fluitende olifant': een heerlijk ouderwetse Suske en Wiske. De gastrol van speurder Nr. 17 is een mooie knipoog naar Robert & Bertrand.

Dat personage was Artmann uit 'Nosferatu'. Een album uit 'de kronieken van Merlijn'. Weinig vernoemenswaardig album en personage. Hij was wel lichtjes op Biddeloo zelf geïnspireerd en zijn cowboy alter ego.

De betere delen dus

Mooi werk voor mij ...

Biddeloo heeft wel meer legendarische personages geïntroduceerd die maar één verhaal kwamen opdraven: Karpax, Nocturno, Vrykolokas, de Moloch, ... Kilyon is er ook zo eentje. Ergens was er altijd ergens de hoop dat het personage nog eens ging opduiken, waarop in de laatste scène tussen Kilyon en Johan ook gezinspeeld werd.