acor

Toen was het ook al triestig gesteld.

Nu bezig met Kuifje in Tibet ...

Idem voor Sociaal Incapabele Michiel https://www.instagram.com/sociaalincapabelemichiel/?hl=nl Bij de dokter en de tandarts niet meer: de wachtzalen zijn leeg. Geen tijdschriften en strips meer sinds corona.

Ik ben Kuifje voor de allereerste keer aan het lezen: neem in de albums de achtervolgingen en het zich verplaatsen van de personages via allerlei transportmiddelen weg en er schiet maar een mager verhaaltje over.

Nu we toch bij Bats aanbeland zijn ... bij die laatste prent 'hoor' je gewoonweg die waanzinnige lach die bij die ijselijke grijnzende blik hoort. In zwart-wit zelfs nog sterker.

De introductie van Galaxa door Biddeloo in 'De toverspiegel' ... ongekleurde magie die van de pagina spat.

Alles op die dubbele pagina ... een dode aan gort geslagen Superman, de verscheurde cape, Lois die haar grote liefde verliest, Jimmy Olsen die een iconisch beeld schiet, het puin van de stad ... Na al die jaren is dit nog steeds het beeld wat mij het meeste bijblijft.

Schoeren zoekt de blauwe reeks.

Jolly Jumper

De ongekleurde variant was één van mijn allereerste albums van Urbanus. Me ziek gelachen met Van Vierspleten

Is er eigenlijk sprake geweest van beïnvloeding door het programma Téléchat? Dat was toch het allereerste waar ik aan dacht bij het zien van Blacksad. https://telechatonline.fandom.com/fr/wiki/Téléchat_(monde_réel)

Ik sluit me volledig bij je aan. Ook bij Lukoste trouwens. De verhalen van Legendre zijn saai en slaapverwekkend. Na Martin Lodewijk die ze volpropte met veel te veel historische weetjes en ons de Blauwe Heks opdrong zijn we nu aanbeland bij de avonturen van Allis en in een bijrol De Norse Ridder. Deze coronaperiode heb ik de glorieperiode van Vandersteen en Biddeloo herlezen: dàt waren verhalen die na al die jaren nog steeds als een huis recht blijven staan. Degelijke, spannende verhalen. Ik blijf van ze genieten. Kijk naar wat Patrick Cornelis gedaan heeft met De Toverspiegel: een modern jasje, maar het verhaal blijft overeind. Simpel in al zin eenvoud, maar net daarom zo sterk. De kans dat ik de verhalen van Legendre ooit herlees is behoorlijk klein. Heel spijtig voor Fabio Bono, want hij brengt wél kwaliteit. Zijn stijl is een volledige stijlbreuk met het verleden, maar dat mag. Hij verdient echt een schrijver die snapt wie Johan de Rode Ridder is en weer deftige ridderverhalen schrijft. Niet het zoveelste deel in een zoveelste opeenhoping van nietszeggende plots die héél misschien ooit eens ergens toe zullen leiden.

Dat is duidelijke taal van Vandersteen

Al zeker niet door het jonge publiek, want die weten amper wie Kuifje is. Kuifje is voor de oudere generatie een statussymbool geworden, vakkundig uitgemelkt door Moulinsart.

Nadat de verzamelbox hier al enige jaren stof staat te verzamelen ben ik deze week voor de allereerste keer begonnen met Kuifje te lezen (I know: heel laat) Ik ben nu bezig met Kuifje in Amerika. Ik herken volledig het bovenstaande. Ik heb me al regelmatig afgevraagd of er wel een deftig verhaal is. Kuifje is een soort van superheld die alles probleemloos oplost en van de ene dwaze situatie in de andere belandt. Ik weet dat de reeks beter wordt, maar wat ik tot nu toe gelezen heb is maar magertjes. Zeker als ik vergelijk met de beginjaren van andere klassieke reeksen.

In de reproducties van Het Laatste Nieuws uit 2010 zijn die details bij de beide voorbeelden er wel nog.

Verkoop die rechten aan Studio 100 en die maken er een goudmijn van. Getuige alle door hen overgenomen strip- en animatiefiguren.

Met de Vlaamse feestdag vandaag kwam het Vlaamsgezinde verhaal 'De Krimson-crisis' weer in mijn gedachten. Ik herinner me dat ik als kind ooit een film gezien heb waarvan het uitgangspunt identiek was aan dat van de beginsituatie in dit album. Toen het album verscheen in 1988 herkende ik dat gedeelte dan ook meteen als dat uit de film. Na een lang verblijf in het buitenland keert een man terug met het vliegtuig. Iedereen is gekleed in dezelfde kleren en er zijn robots en apathische en onvriendelijke mensen. Overal zijn elektronicazaken gevestigd en het dagelijkse leven is veranderd in een totalitair regime. Mensen zijn verslaafd aan tv-kijken en computerspelletjes. De man komt in contact met rebellen die hem vertellen dat de maatschappij volledig is geautomatiseerd en de menselijkheid verdwenen. Hij sluit zich aan bij de strijd tegen het beleid. Nu is mijn vraag: is er iemand die weet welke film Paul Geerts als inspiratiebron gebruikt heeft? Hij dateert dus zeker van voor 1988.

Iemand die weet wat SU van plan is met Suske en Wiske? Dit kwam ik online tegen: Dit schrijft de site""Suske en Wiske Superfans": Wat er ons te wachten staat is nog altijd niet 100% zeker, maar inside-bronnen hebben ons van alles verteld wat ons ongerust maakt. De albums zouden groter worden, de personages zouden ouder worden, de reeks zou opnieuw beginnen bij album 1, ... Veel informatie die ons ongerust maakt en die binnen SU rondgaat, maar niet door hun bevestigd wordt. De redenen voor deze grote veranderingen?Zoals gewoonlijk: geld! Ze hopen een nieuw doelpubliek te bereiken en meer te verdienen. Naar het schijnt zou er van het testament van Willy Vandersteen niet veel meer overblijven. Maar ja, aangezien we niks bevestigd krijgen door SU, moeten we maar afwachten tot mei; al kan ik zeggen dat de betrouwbaarheid van mijn bronnen zeer groot is. Geniet in ieder geval van dit (misschien wel) laatste album (zoals we het in zijn huidige vorm kennen).