Waldorf

Schuif gerust aan voor een tweede portie.

Natuurlijk bestaat dat.

Tuk op finger-food.

Hier ook. Een bruin boerenbrood, niet gesneden.

Een mood-killer op feestjes.

Voor 22 heb ik even gegoogled: Standigue moet een boekhandel op de Place de la Digue in Charleroi geweest zijn, maar die bestaat nu niet meer. Onderstaand plaatje geeft ook al nr 27 weer: Natasja.

En nu oefenen op dat rare lachje.

Kannibalen uit Papoea-Nieuw-Guinea wordt aangeraden geen West-Europeanen meer te eten omdat ze teveel gif bevatten. Ze zijn overigens ook te vet.

Welke vacht heeft de poes van de buurvrouw?

Het respect is vaak ver te zoeken, meneer Plinthout. Breek me de broek niet open over mensen die Choco Tsuno verkeerd uitspreken of Antarctica, de vrouw van Thorgalm. Het gaat mijn hoedje te boven dat ze Willy Vanniersteen of Jef Neyts niet kennen.

Vlakbij mijn huis op straat gespot.

Een momentsleutel met een bereik van 2 tot 24 Nm om aan de fiets van mevrouw Waldorf te prutsen werken.

Speelt het een rol of de kat wit dan wel zwart is, als ze maar muizen vangt?

Wordt het geen bloederige boel als we hem doodslaan?

Ligt het tussen het rattenvergif, de wasbenzine en het bleekwater?

In Limburg eten wolven nu ook pony.

RIP 1 - Derrick - De dood overleef ik niet (Gaet's, Monier) Derrick heeft een kutjob, nee, eigenlijk heeft Derrick een kutleven. Derrick werkt voor een onderneming die huizen van overledenen leegmaakt. De doden zijn vaak eenzaten die al lang liggen te rotten in hun zetel. Als Derrick en zijn collega's langs komen ligt het lijk nog te wachten op de begrafenisondernemer, vraag me niet hoe dat werkt. En zoals dat gaat met kutjobs zijn de collega's ook niet te pruimen. Norse types met een hoek af. Bovendien zijn de bazen achterdochtig dat het personeel iets zou achterover drukken uit de nalatenschap van één van de lijken. Meer zal ik niet vertellen. RIP is een vreemde strip: vol zwarte humor, bruut geweld en treurige levens. Geen enkel van de personages is echt sympathiek, maar door de gedachten van Derrick te lezen leef je toch mee met zijn miserabele leven. De tekeningen zijn morsig, zoals het leven van Derrick. Hij komt enkel in smerige krochten, groezelige cafés, de stinkende kleedkamer op het werk. Alles is bruin. Er komen nog vijf delen daarin telkens een ander personage centraal staat. Benieuwd hoe het hen vergaat en hoe zij tegen de zaken aankijken. Erg graag gelezen.

Beginnen we over iets anders?

Dat was Natasja.

De Brexiteers danken de Corona-epidemie op hun blote knietjes, want dan kunnen ze het virus de schuld geven van de economische gevolgen van de Brexit. Ik kocht vroeger veel over het kanaal, maar dat is nu grotendeels stilgevallen.

Zijn jullie nu goed uitgerust?

We kunnen de kleine Aleksandr overboord gooien om hen op afstand te houden.

Lezen, dit boek!

Is dat onze voornaamste bezorgdheid?

We're a virus with shoes.