Tuizentfloot

Werner, ik heb er twee uit jouw lijstje ( MV 199 en 277 ). Aankopen kan, maar indien je dubbels hebt is ruilen misschien een nog betere optie.

Schitterend ! Knotsgekke strip met decors waar potloden die uit de grond schieten en halve salami's en vissen op poten het decor uitmaken. Of Zorrykid met de onuitspreekbare titel Jacovittumpetezicchezacche! En @TDPB de Belgen die deze strip niet kennen uit Pep of uit de enkele stripalbums van Coccobill of Zorrykid, in de jaren veertig of vijftig verscheen in het Vlaamse De Kleine Zondagsvriend (KZV) de strip Caramba van Jacovitti, Een strip die ook in album verscheen en die nog steeds op mijn zoeklijstje staat. Ook de moeite is het boek Pinokkio geïllustreerd door Jacovitti in zijn eigen typische stijl. Voor wie deze strips niet kent, zeker durven proberen !

Oprechte deelneming bij het overlijden van Berck, succesvol tekenaar die zowel in Kuifje als in Robbedoes, onze twee roemruchtigste stripbladen, publiceerde.

Enkele namen die me op dit nachtelijk uur te binnenschieten: Molensloot, Rommelgem, Zonnedorp, Blijdenburg, Notre-Dame-des-Lacs, Notenschelp en Kommerlo. En het westerndorp in Lucky Luke: telkens andere namen voor telkens hetzelfde afgebeelde stadje/gehucht.

Ik zie het ook niet. Wat ik wel zie; een omgekeerde Natasja doet me denken aan Mariotte uit De gezellen van de schemering.

Drie keer.

Misschien beginnen met beide stijlen te definiëren. Gejat van Wikipedia: Joost Swarte bedacht het begrip klare lijn als bepalend stijlkenmerk voor zijn werk eind de jaren 70 bij een Hergé-tentoonstelling in Rotterdam, "Kuifje in Rotterdam". Swarte heeft het in dit verband over een uitgepuurde tekenstijl met als kenmerken: duidelijke contourlijnen, heldere kleurvlakken zonder perspectiefwerking via schaduw zonder details. Dit geeft als effect een maximale en eenduidige leesbaarheid van de tekening. Atoomstijl is de benaming voor een bepaalde stijl voor strips. Net als de term "klare lijn" is de term "atoomstijl" een naam die bedacht is door Joost Swarte. De naam komt van het Atomium dat ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel en is gebouwd. Swarte gebruikte de term in 1977 voor het werk van enkele tekenaars van de School van Marcinelle die in de jaren 1950 furore maakte. De atoomstijl is niet exact te definiëren, het is een stijl die voornamelijk is gebaseerd op het vroege tekenwerk van Jijé zoals die voor het eerst waarneembaar is in zijn strip Freddy Fred (1939). Soms wordt tevens het vroege werk van tekenaars als Tillieux, Will en zelfs Franquin genoemd als bron van inspiratie voor deze stijl. Pionier van de atoomstijl is Ever Meulen (pseudoniem van Eddy Vermeulen) die in een extreem gestileerde heldere stijl voornamelijk werk leverde als illustrator. Zijn illustraties (en enkele strips) zijn een voorbeeld voor veel navolgers geweest. Een andere pionier van de atoomstijl is Yves Chaland die in een wat minder extreme stijl "atoomstrips" tekende. Thematisch sluiten de strips aan op het optimisme en futurisme van de jaren 50 van de 20e eeuw. De tekenaars spelen met design en laten zich in hun werk beïnvloeden door meubelontwerp, architectuur, auto's, grafische kunsten. De atoomstijl wordt gekenmerkt door wat hoekige maar toch vloeiende klare lijnen met het design-decor van de jaren vijftig, naoorlogse art deco.[1] Ten opzichte van de klare lijn kenmerkt de atoomstijl zich door een meer gestileerd realisme en meer dynamiek in de tekeningen, maar de atoomstijl is moeilijk te reduceren tot één tekenstijl.

Ik vermoed dat Rob-Vel in 1942 opnieuw volledig instond voor Robbedoes, nadat tijdens zijn eerdere mobilisatie respectievelijk zijn vrouw (Davine) en Jijé in '40 en '41 hadden in- of bijgesprongen. De strip in dit weekblad draagt in elk geval de signatuur van Rob-Vel. Superman verscheen inderdaad in Robbedoes onder de titel Marc de moderne Herkules. Hier is hij herleid tot twee nietige slecht afgedrukte strookjes onder de titel Superman.

Ik ben begonnen met eens al mijn Robbedoes-weekbladen te (her)lezen. Zit momenteel in september 1942. Na zijn mislukte zoektocht naar de blauwe aap, is Robbedoes samen met Buffel teruggekeerd naar Europa waar hij zijn vriend introduceert in de bokswereld, De op wraak beluste Rose laat de Roode Ruiter ten prooi liggen van de gieren, maar krijgt alsnog wroeging. Verder is er Superman die Jenny redt, maar sinds de inkrimping vorige week van het weekblad Robbedoes van 16 naar 8 bladzijden, moet deze superheld met 2 kleine strookjes tevreden zijn. De blauwe sperwer weet dan weer te ontkomen aan een meute zeeschuimers. In Het spookschip wordt aan land gegaan om een schat op te graven. Vlieger Bob en zijn vrienden hebben te kampen met boeven die de geheime formule van Dr. Gitan willen bemachtigen, en kunnen ontsnappen langs een geheime gang in de bibliotheek van het kasteel. En Jan Kordaat en Jefke ten slotte zijn op zoek naar de vader van Jefke in Qued Taouled. Baard en Kale hebben de afslanking van het blad tgv de papierschaarste helaas niet overleefd. Benieuwd hoe het volgende week allemaal afloopt.

Ik snap het probleem eigenlijk niet. De covertekening is toch duidelijk gebaseerd op pagina 14 ui het album waar we Aaricia met gesloten ogen zien. Geen twijfel mogelijk.

Komt uit Hela de heks

Nero mag er niet naar toe van madam Nero.

4.

Ik denk niet dat die zebrapaden er iets toe doen. Je bent specialist ongeacht het thema

Ik ga ervanuit dat ik de vierde en laatste cover goed had binnen het thema The Beatles van Theodoor . Van The Beatles via Abbey Road naar het thema zebrapaden. 1. 2. 3. 4.

De Brassers kennen we vooral van 'En toen was er niets meer'. Deze clip van 'O Brother' met de dorpsgek van Schoonvergeten in de hoofdrol, zag ik vandaag pas voor het eerst. https://youtu.be/m_d_bFxMqS0

Vooruit dan maar, om cinco weg te helpen van dat vervelende stigma, hierbij mijn bijdrage: En nu weer verder met echt op elkaar lijkende covers

Op elkaar lijkende backcovers zijn er ook:

Het was de aanwezigheid van de Kwabberhefschroef op het plaatje die het hem deed.

Uit 'Robbedoes en de erfgenamen' met 'Er is en tovenaar in Rommelgem' als gered album. Mooi toepasselijk plaatje !

Dat is de hele paradox. Ik zou het nooit over mijn hart krijgen zelf te besluiten om alles weg te maken. Ik zou er eeuwig spijt van hebben. Wanneer het noodlot toeslaat, valt er niets te kiezen of te willen, dan kan je dit enkel maar ondergaan.

Ik neem helemaal niets mee. Wat een bevrijding! Eindelijk verlost van al die massa's oude troep zonder dat ik hiervoor zelf ook maar één pijnlijke beslissing moest nemen.