Peter Motte

Och, kritiek zal er altijd zijn. Sommige mensen verwachten gewoon te veel van zo'n speciaal nummer.

Wat betekent het tenslotte?

Eigenlijk alleen maar dat je een dubbel nummer krijgt ipv een enkel nummer, maar verder kun je niets bijzonders verwachten. De auteurs en de redac proberen altijd het beste te brengen. Dat doen ze deze keer op 100 p's ipv op 52. Het nummer zakt nergens in.

Slecht getekende strips?

In het algemeen niet. Daar zit iets achter.

In 4000 lijk je slecht getekende strips te krijgen, maar dat komt door het idee dat er een "bug" in het nummer is geslopen. Dus in alle strips gaat er iets verkeerde: Tamara is per ongeluk een foto ipv een tekening, de computer van de tekenaars van Nelson was kapot, zodat hij slecht getekend is, enz...

Ik heb wel het gevoel dat er een auteur was die er niet echt iets van heeft gemaakt, nota bene Munuera. De enige oplossing die hij had, was slecht getekende laatste plaatjes van De Campbells. Andere tekenaars hebben het heel goed gevonden.

Animal Lecteur, bijv., met die verzamelaar die géén overdreven eisen stelt. Subliem.

 

En wat die slechte tekeningen betreft: ze lijken slecht, maar ze zijn het niet. Het doet me denken aan Taco Zip uit de jaren 80. Daar kwam ook kritiek op dat het slecht getekend was, en om het tegendeel te bewijzen heeft doen een lezer zelf eens een Taco Zip getekend en ingestuurd. Het verschil was duidelijk.

 

Spirou trekt tegenwoordig veel meer de kaart van de humor dan vroeger. Aanvankelijk was het avontuur + humor, maar sinds er minder feuilletons in staat, ligt de klemtoon op humor. In een verhaal van een pagina of acht kun je moeilijk een goed uitgewerkt avontuur brengen.

En ogenschijnlijk knullige tekeningen maken precies deel uit van de ontspannen, ongedwongen, humoristische indruk die de verhalen moeten oproepen. Als ik me niet vergis was Bercovici de eerste die op die manier werkte.

 

Overigens brengt Spirou ook Beauté, en daarvan kun je toch echt niet volhouden dat het slecht getekend is.

Wellicht een vraag die al elders op dit forum ergens beantwoord werd, maar mogen we nog hopen dat er ooit een vervolg komt van 20th century boys in het Nederlands ?

Hou erg ik het soms ook vind dat reeksen in het Nederlands niet werden voltooid, van 20th Century Boys kan me dat het minst schelen. De reeks loopt gewoon dood. Terwijl Urasawa zijn Monster heeft afgerond, deed hij dat met 20thCB niet. De reeks ging op een bepaald moment over in 21st Century Boys. Waarschijnlijk omdat ze wat te lang liep.

Ach.... het einde van het millennium ... met al die zotte champagneflessen ...

Hier staat een lijst met in het Nederlands verschenen manga, en voor zover ik weet is die compleet:

http://tinyurl.com/pz4yy3z

 

Er staat ook bij vermeld of de reeks compleet is. Zelfs de oude uitgaven van Arashi e.d. staan erbij, en ook Ghost in the Shell van Arboris. Was Arboris niet de eerste die manga in het Nederlands uitbracht? Maar dan wel in een soort American comic formaat?

Enige tijd geleden in m'n SSZ vernomen dat we geen manga's meer moeten verwachten van Glenat en Kana...

 

Manga is dood in 't nederlands...

Dat is overdreven. Gen barrevoets in Hiroshima wordt volledig uitgegeven. En ik vermoed dat Casterman af en toe ook nog wel one shots zal uitbrengen.

Nr. 4000 ligt op dit moment nog in de winkels. Misschien kun je oudere nrs. via de website http://www.spirou.com nabestellen.

Cadeautjesmaand bij Spirou!

 

Ze hebben dan ook wel het een en ander te vieren.

 

Om te beginnen is het de 77e jaargang van Spirou. Dat betekent dus ook dat het vanaf volgend jaar niet meer mag verschijnen, want dan mogen ze het zelf niet meer lezen (haha). Tiens, zou dat de reden zijn dat hun Grote Concurrent verdwenen was?

 

Ten tweede verscheen in december dit jaar de 4000e aflevering! Er schijnen maar twee andere bladen te zijn met meer dan 4000 afleveringen, en het zijn geen stripbladen.

 

De redac heeft zich de laatste tijd heel wat inspanningen getroost om die 4000e afleveringen tijdens nota bene hun 77e jaar wat extra luister bij te zetten.

 

Ze hadden een Robbbedoes-verhaal door 71 auteurs waarvan je zelf het verloop bepaalt (nr. 3997).

Ze hadden nog eens een microverhaal met speciaal een omslag erbij (nr. 3998).

Nummer 4000 was dubbeldik: 100 p's i.p.v. 52 voor 2,9 euro i.p.v. 2,4.

En dan is er nog het dubbelnummer 4001/4002 voor kerst.

 

Bovendien zit in nr 4000 een bon voor 50% korting op 12 nummers: 12 afleveringen voor de prijs van 6, of slechts 14,40 euro. Dat is niet iets om te laten liggen.

Nog sterker: er wordt ook in vermeld dat je een half jaar abo kunt hebben voor ongeveer 2/3e van de prijs.

Ik ben beginnen rekenen en stelde vast dat als je de 50% korting neemt vanaf het 1e nr. van 2015, je daarna de 2/3e korting kunt nemen. De 2/3e korting kunt je aanvragen precies tot het moment dat je abo met de 50% korting zou stoppen.

 

Maar goed, net zoals de Playboy voor de artikelen wordt gelezen en niet voor de foto's, wordt Spirou voor de strips gelezen en niet voor de kortingen (wat betekent dat eigenlijk? ben ik nu eigenlijk niet compleet uit m'n nek aan het kletsen?).

 

En die strips mogen er nog altijd zijn. Ik vond het speciale nummer 4000 zelfs beter dan het speciale nummer 2000.

Daar ben ik het toch niet mee eens tenzij je je hobby vergelijkt met wel zeer dure hobbies. Je maakt het natuurlijk zo duur als je het zelf wil maar in mijn geval had het toch meestal om een paar honderd € per maand.

Maar toch blijft strips kopen een relatief goedkope hobby. Als je ze per ton papier koopt, dan loopt het mis, natuurlijk.

De goedkoopste hobby is wandelen. Ik wandelde heel veel. En toen viel ik en brak ik mijn arm.

De uitgever waarover ik het had sprak wel degelijk over een volwassen publiek. Zijn strips waren niet echt geschikt voor kinderen.

 

Oké, maar het grote publiek voor strips zijn wél de kinderen.

En het grote publiek voor romans, bestaat niet eens.

Het grote publiek voor stips zijn kinderen. Dat heeft dus met dom en lui niets te maken. De meeste strips zijn ook humoristisch. Intellectuelen zijn doorgaans niet doel op humor. Die willen drama, tragedie, de wereld een geweten schoppen.

Voilà, drie redenen waarom "strips" vaak niet voor vol worden aangezien: het zijn humoristische verhalen voor kinderen.

Die mening gaat natuurlijk aan heel wat strips voorbij.

De term "graphic novel" is al lang verwaterd door stripbewerkingen van boeken, en door stripbundels uitgegeven als paperback ook graphic novel te noemen. De commecialisering van de term heeft het zaakje eigenlijk in enkele jaren om zeep geholpen, en de lage kwaliteit van sommige graphic novels heeft daar nog een schepje bovenop gedaan.

Ik koop overal. Het is ook ongelooflijk hoe zoiets in de loop der jaren kan evolueren.

Dus, op basis van de statistieken speel je op de Lotto?

 

Op basis van statistieken blijkt dat het gemiddelde loon van studenten met een diploma uit de werklozenfabriek lager ligt dan van studenten uit andere richtingen (behalve misschien van pol&soc), en dat blijft hun héle loopbaan zo.

Vergeet niet dat het betekent dat het wérkelijke loon dus nog lager ligt dan het gemiddelde, want dat wordt opgetrokken door de toplonen.

Het gaat niet altijd om dé droomjob, het gaat om realisme (wie had het hier over realistische verwachtingen?): wie realistische verwachtingen heeft, begint niet in de richtingen talen & letteren.

Tenzij je niet anders kunt, natuurlijk, bijv. omdat je niet kunt rekenen.

Je moet niet de uitzonderingen gebruiken om te bewijzen dat de statistieken ongelijk hebben, met de hoop dat jij een van de gelukkige uitzonderingen zult zijn. Dat noem ik niet "realistische verwachtingen" hebben.

De algemene vorming kan in het middelbaar worden gegeven. In het hoger onderwijs mag je argument geen rol meer spelen.

Overigens werd bij ons in de Germaanse filologie geen marketing gegeven.

Als technisch vertaler ben ik nog redelijk uitgekomen waar ze me heen wilden sturen, maar om te beginnen denken ze in de Germaanse al dat ze verstand hebben van techniek omdat ze "elektriciteit" zonder fouten kunnen schrijven (en de meesten daar zijn anti-technisch ingesteld), en ten tweede werden we verondersteld niet eens een vertaalwoordenboek te gebruiken, maar alleen maar verklarende woordenboeken - wat dus iets zegt over hun opvattingen over vertalen.

Ik heb me dus ook helemaal uit dat gedachtengoed van de Germaanse filologie moeten lostrekken, en ik heb me moeten omscholen. Dat betekent toch minstens vier verloren jaren.

Waarom zet je een grijnzende duivel achter je opmerking?

(De vraag stellen was ze beantwoorden, maar ik vind hier geen functie om mijn bericht te wissen.)

@Tom MDP

 

@iedereen:

 

Ten eerste is de Germaanse eigenlijk afgeschaft. Ze hebben enkele jaren geleden de boel zo omgegooid, dat je het niet meer kunt herkennen.

Het is wel zo dat er nog altijd richtingen talen & letteren bestaan, maar je kunt tegenwoordig bijv. Frans met Engels combineren. Vroeger zat Frans in de richting Romaanse filologie, en Engels zat bij Germaanse filologie, en je kon moeilijk vakken uit de verschillende richtingen combineren.

Nu kan dat wel, waardoor die richtingen dus eigenlijk niet meer bestaan.

Nogal verwarrend, vind ik.

 

Ten tweede ken ik ook wat mensen die het na hun Germaanse (dus talen & letteren) goed hebben gedaan, MAAR (!) (er is dus een grote 'maar'), zij zijn niet verder gegaan in de richtingen waarvoor de Germaanse en anderen richtingen talen & letteren eigenlijk voorbereiden, nl. talen en/of letteren.

Wie het goed deed, liet die talen & letteren eigenlijk vallen, en deed er daarna iets bij met marketing of pr en dat soort dingen.

Met andere woorden: de Germaanse bereidt inderdaad niet voor op wat je achteraf zou nodig hebben.

 

@Kameraad Mauser:

Toen ik nog studeerde ging een kwart tot een derde van onze tijd op aan literatuur. Ik denk altijd dat het een derde was, maar een vriend van mij beweert dat het niet zoveel was. Ik kan me vergissen, en ik heb de lijsten met het curriculum al lang weggegooid, maar als je de lesuren bij elkaar optelt, kom je volgens mij toch aan een derde voor literatuur. Het kan wat minder zijn, maar het was minstens een vierde.

En blijkbaar is dat inderdaad niet realistisch.

Ik vermoed dat ze daarom die richtingen zo hebben omgegooid.

Literatuurstudies volledig afschaffen zou natuurlijk sneu zijn, maar het is in elk geval duidelijk dat er in mijn tijd veel te veel de nadruk op lag. Hoe dat nu zit, weet ik niet, maar er stond een tijd geleden inderdaad in een krant dat de Blandenberg een werklozenfabriek is. Dus blijkbaar is het niét verbeterd.

De Blandenberg in Gent is zo'n beetje het centrum voor studenten talen, letteren, geschiedenis en filosofie. Geen enkele van die richtingen doet het op de banenmarkt goed.

 

Jaren gelden vertelde een Nederlander me dat hij een richting Uitgeven ging volgen. Dat kan blijkbaar in Nederland, waarschijnlijk door hun lange traditie van uitgeven en door de internationale reikwijdte van hun uitgeverijen (grondslag: 16e eeuw doordat ze uitgaven wat in andere landen verboden was).

Hij zei me dat het een goede keuze was, omdat 93% van de afgestudeerden snel werk vond.

Een dag of wat later viel het me op: 93% die wél werk vindt, is 7% die géén werk vindt, en dat is een behoorlijk hoog cijfer.

Dus, pas op als je de cijfers ziet: als een richting geen 99% tewerkgestelden kan garanderen, kies je een zwakke richting.

Pas dus ook op met de cijfers waarmee studierichtingen goochelen als ze studenten aantrekken, want vergeet niet: hoe meer studenten, hoe meer subsidies.

 

Dat cijfergegoochel is dus eigenlijk ook wat

Safetyboy heeft dus wel gelijk: statistieken zijn cijfers zonder inhoud. Je moet de juiste achtergrond ervan vinden. Tom gaf daarvan een aardig voorbeeld. Safetyboy vulde de inhoud in met wat persoonlijke ervaringen, en dat mag je niet veralgemenen.

 

Eén van de studentes die samen met mij in de Germaanse afstudeerde, is een huwelijksbureau begonnen. Dat is toch niet normaal. Ze heeft haar eigen weg moeten zoeken. Dan is er toch iets verkeerd met die richting?

 

 

Wat geschiedenis:

de Germaanse filologie werd in België voor de eerste keer in de 19e eeuw opgericht om leraren Nederlands op te leiden (jawel). Dus eigenlijk zouden allemaal die Germanisten leraar moeten worden, maar uiteindelijk werd slechts de helft dat.

Terwijl de opleiding oorspronkelijk dus een lerarenopleiding was, hebben ze tegenwoordig het opleidingsgedeelte voor het lesgeven volledig uit de richtingen talen etc losgeweekt, en er een aparte, derde graad van gemaakt. Zodat je dus nog een jaar of zo langer moet studeren. Efficiënter is het dus niet geworden.

Mja, maar dan zie ik ze eerder onderverdeeld als schrijver dan als kunstenaar.

Bedoel je dan dat een schrijver geen kunstenaar is? Of je houdt daaraan vast, of je geeft toe dat er hier begripsverwarring is. Het begrip "kunst" is hier in de draad inderdaad meestal gebruikt in de betekenis "beeldende kunsten", maar dat betekent niet dat schrijvers geen kunstenaars zijn.

Het eindresultaat zijn ook niet op zichzelf staande kunstwerkjes, maar ze zijn ondergeschikt in een massaal gereproduceerd narratief geheel.

 

Het is toch niet omdat een tekening onderdeel is van een narratief geheel dat het geen kunst kan zijn? Ga je alle toneel dan ook aan de kant gooien? En film? En romans? En novellen? En epen? En zovoort.

Ik kan me een tv programma van 30 jaar terug herinneren waar aan kunst critici een "kunstwerk" werd getoond. Een bruin schilderij met wat aardige textuur verschillen. De heren critici vonden het mooi en vooral kunstig, bleek later dat het een sterk uitvergroot fragment was van dit werk:

 

Dat lijkt op een onderzoek waarbij literaire critici een reeks zinnen moesten beoordelen. Ze konden het verschil niet zien tussen zinnen uit "literatuur" en "lectuur".

Waar heb je het over ?

Het is een algemene opmerking, ontstaan door ervaringen, iets om op een tegeltje te zetten of zo.

Er is in het algemeen veel snobisme in de kunst, en dat maakt veel kapot.

De oorspronkelijke betekenis van "kunst" stond tegenover "natuur". "Kunst" was wat door de mens was gemaakt, "natuur" wat door de natuur was gemaakt.

"Kunstwerk" is nog altijd een woord dat je in principe voor elk willekeurig gebouw kunt gebruiken.

In de middeleeuwen waren kunstenaars ambachtsmensen die eens uit de bol gingen met hun gereedschap om een feest of een "blijde intrede" op te vrolijken.

Het hoogdravende gedoe rond kunst is vooral in de 19e eeuw ontstaan, door de Romantiek, maar het begon in de Renaissance, omdat de mens meer op de voorgrond kwam. Dat evolueerde tot in de Romantiek het individu als individuele kunstenaar op de voorgrond kwam.

Vanaf dan moest kunst "de individueelste uitdrukking van de individueelste emotie" zijn.

Dat het "ontroerende vorm voor een doorleefde emotie" is een beetje een debiele manier om "vorm" en "inhoud" van elkaar te scheiden. Je kunt niets doen zonder vorm.

Het probleem waar de huidige kunstenaar mee heeft af te rekenen, is dat er zo veel kunst om ons heen is (in bijna elke winkelstraat klinkt muziek), dat het heel moeilijk is om te raken dankzij originaliteit. Je kunt van 7 miljard mensen niet verwachten dat ze allemaal unieke dingen doen (afgebroken redenering, 'k ben moe).

Vlaams Fonds voor de Letteren ?

En Kool Thing denkt dus dat je daar geld van krijgt als je weinig netwerk of ruggesteun hebt?

Nou nou....

VFL?

Strips zijn voor mij geen kunst, het is entertainment.

Hohoho! Ja, het is entertainment, maar het is ook kunst. Je hebt creativiteit nodig om strips te maken. Het is geen zielloos lopendebandwerk. Zelfs netjes binnen de lijnen blijven zoals in een Sus&Wis-reeks of in een Jommeke-reeks, vraagt - nee - vereist creativiteit en kwaliteit.

Dat het idee dat het "maar" entertainment de ronde doet, komt doordat we allemaal doodverwend zijn als het op strips aankomt. Sommige tekenaars zijn fantastisch geweldig goed, maar we hebben het al zoveel gezien, dat we blasé geworden zijn.

Het mag wat mij betreft eens afgelopen zijn met schilders hoger in te schatten dan striptekenaars. Veel "kunstschilders" kladderen er ook maar op los.

 

En ja, er zijn prutsers in het stripwereldje. Ik had een jaar geleden of zo een album gekocht, waar ik de personages alleen maar uit elkaar kon houden door de kleur van de kleding. De tekenaar dacht dat hij hard-boiled realistisch tekende, maar hij kliederde alleen maar wat. Ze bestaan, de krabbelaars.

 

En ja, het is ook een kwestie van smaak. Ik denk dat Frank Pé (of een vriend van Frank Pé) de eerste was die de term "krabbelaars" gebruikt (maar dan in het Frans, geen idee hoe het in het Frans is), maar als je de verzorgde, fijne tekenstijl van Pé ziet, dan begrijp je dat hij al kriebels krijgt van de tekenignen van Bercovici. Maar ik denk niet dat hij op Bercovici reageerde.

 

En ja, er zijn tekenaars die foto's maken en ze met Photoshop of zo bewerken. Ik heb ze bezig gezien, de tekenaars en schilders die een dia op een doek projecteerden en dat gingen inschilderen (ik heb trouwens zelf op die manier een portret van James Dean geverfd als onderdeel van een groepswerk). En er zijn zat tekenaars, ook schilders, die als ze een onderwerp moeten schilderen, allerlei naslagwerken openslaan om daaruit afbeeldingen te halen.

Maar zo kun je natuurlijk moeilijk iets echt nieuws of creatiefs afleveren. Dus die "foto-overtrekkers" lopen vroeg of laat vast. Er is een mangaka veroordeeld omdat een van haar tekeningen zo'n overtrek was van een modefoto.

En niet elke foto-overtrekker maakt het even bont. Ik heb iemand een afbeelding van een uil weten maken: hij had ook een afbeelding uit een boek genomen. Maar hij had ze enigszins gewijzigd, zodat er een spankracht in zijn schilderij kwam, die er in het origineel niet in zat (en ik ben daar ook 100% zeker van wat er toen is gebeurd, want ik heb de tak geverfd waarop de uil zat).

 

En ja, er is overproductie, spijtig genoeg.

Het triestige van de situatie is dat er massa's goede tekenaars rondlopen, van wie het talent niet genoeg is om te overleven. "Goede wijn behoeft geen krans" en "Kwaliteit drijft altijd boven" is onzin.

Dank je. Probleem opgelost.

Ik dacht dat ik een mail had verwijderd van de organisatie of zo met als titel "JE HEBT GEWONNEN!", en dat ik had gedacht: dat zal wel reclame zijn. En hup, weg. Zonder te openen. Je krijgt zoveel mailtjes met dat soort titels die zeggen dat je een miljoen of vijf hebt gewonnen, of dat je iets hebt gewonnen maar pas nadat je iets hebt gekocht. Dat soort dingen.