Peter Motte

Niet akkoord, hoewel ik weet dat ik met deze mening vrijwel alleen sta.

 

Het is alleen (veel) te groot als je alles wil kopen:

Vanuit het standpunt van de KOPER is er geen overaanbod, maar vanuit het standpunt van de VERKOPER (scenarist, tekenaar ...) is het er wel.

 

En verder heeft Lecram natuurlijk gelijk: er zijn veel mensen die met het een of ander stoppen en met iets anders doorgaan.

Er zijn echter twee problemen: vanaf een bepaalde leeftijd wordt dat niet meer geapprecieerd, en verder wijst zo'n klacht wel op de krankzinnigheid om maar mensen te blijven opleiden voor beroepen waar er al te veel mensen voor zijn.

Moet dat bijv. nou echt, die opleidingen tot striptekenaar?

DeGieter (Papyrus) gaf in een interview in Spirou 4013 toe dat hij geluk had dat toen hij begon er te weinig tekenaars waren, en hij beklaagt de nieuwelingen die wel talent hebben maar geen werk vinden omdat er te veel zijn.

Toen zo'n twintig jaar geleden iemand met het idee rondliep om in Vlaanderen een schrijversschool op te richten, heb ik me er dan ook tegen verzet. Om de eenvoudige reden dat massa's jongeren zo'n opleiding zouden willen volgen, maar dat er helemaal geen werk voor is.

En de meeste leraren in de creatieve richtingen (muziek, striptekenen, etc etc...) worden leraar OMDAT ze geen werk vinden. Waardoor ze het dus nog erger maken dan het al is.

Ook waar.

Sommigen hebben rust nodig, sommigen net het tegengestelde.

Ik heb niet gezegd dat het niet mooi is. Ik heb alleen gezegd dat hij eerst de kleuren wegliet, en nu de lijnen.

Overaanbod.

En zoals Tweetie zegt: het verschil tussen goed boerende en slecht boerende creatievelingen is immens groot, veel meer dan bij andere beroepen.

Uitweg: reclamewereld?

Comanche trekt ook nergens meer naar vanaf dat Hermann er de brui aan gaf.

Dat weet ik dus tot welk deel ik Comanche moet kopen

Haha, eerst liet hij de kleuren weg, nu de lijnen.

Publiciteitsstunt? Er worden in Brussel wel meer beeldjes gestolen. Van plassende mannekes en zo.

Magisch-realisme heb je als het "magische" er niet noodzakelijk is, maar er zou kunnen zijn. Magisch-realisme is dubbelzinnig. Daarom vind ik Dr. Zwitser geen magisch-realisme.

"Droom je, Nick?" is erg goed, maar omdat het ook allemaal dromen zijn, kun je het ook niet bij magisch-realisme klasseren. Het zou wel surrealisme kunnen zijn.

In "Charly" wordt wat gebeurt niet verklaard, maar of het daarom ook magisch-realisme is... Geen idee. Het is te lang geleden dat ik het heb gelezen.

"Rozebottel" heb ik nooit echt goed gekend, maar het valt volgens mij ook al niet bij magisch-realimse, maar bij fantasy.

Een echt magisch-realistische strip vinden, zal niet gemakkelijk zijn.

Wat doe je met Rork? Het heeft wat weg van magisch-realisme, maar het is het ook niet. Het komt magisch-realistisch over, zeker de eerste twee delen, omdat wat gebeurt niet wordt verklaard, terwijl je het als lezer toch aanneemt als iets dat inderdaad gebeurt. Elk verhaal uit de eerste twee delen zet als het ware telkens een deur op een kiertje naar een andere wereld. Maar volgens mij kun je het toch niet magisch-realisme noemen.

Ik denk dat er een verhaal in Raffington Event (ook van Andreas) is, dat wél magisch-realistisch is. En daar komt ook een droom in voor. Maar wat in de droom gebeurt, heeft een parallel met wat in de werkelijkheid gebeurt. Is er dan ook echt een verband? Of is het gewoon toeval? Dringen beide werelden in elkaar door, of niet?

 

Een magisch-realistisch verhaal:

 

Een man zit in zijn kamer. Hij heeft net de krant van de dag neergelegd. Hij is woedend. De woede overviel hem terwijl hij een artikel over de staatshervorming las. Hij denkt terug aan zijn ex. Hij kijkt naar de klok die boven aan de muur hangt. Hij wou dat zijn ex dood was. De razernij greep hem plots beet, en beheerste al zijn gedachten. Hij trilt door de ongecontroleerde emoties, waarvan hij weet dat hij niets mee kan doen. Trillend staat hij op en loopt naar de klok. Hij draait de grote wijzer twee keer rond, 24 uur verder.

"Zo," denkt hij gebeten, "nu kan ze een dag vroeger dood."

Hij gaat weer zitten. De woede is veranderd in teleurstelling doordat hij de zinloosheid van zijn daad beseft.

De telefoon gaat over.

Hij neemt op.

"Hallo?" hoort hij. Hij herkent de stem van zijn beste vriend. "Ik kom net van het ziekenhuis, en weet je wat ik daar zag? Ze brachten je ex binnen op spoed na een auto-ongeval. Ze was al overleden toen ze haar uit het wrak haalden."

 

 

Vraag: is de vrouw echt gestorven door de intense emoties waarmee de man de wijzer vooruitdraaide, of is het louter toeval?

Als je die dubbelzinnigheid in het verhaal kunt overbrengen, als je de lezer die dubbelzinnigheid kunt doen voelen, dan heb je magisch-realisme.

Maar als je schrijft: er zat een elfje op zijn schoot, heb je géén magisch-realisme. Wel fantasy. Of fantastische literatuur. Zo kun je het ook noemen.

Dr. Zwitser is geen magisch-realisme. Het is fantasy.

Die proefplaat is nochtans goed, maar je hebt gelijk: het wijkt af van de echte BM's.

De tekeningen zijn wat vloeiender, beweeglijker. De houdingen zijn eigenlijk zelfs beter, natuurlijker. De Mortimer in het plaatje linksonder, bijv., is fantastisch.

Andezijds is die Blake in het plaatje rechtsonder wat zwak. De figuur is wat verwrongen.

En de inkleuring had meer pigment mogen hebben.

 

Merkwaardig is dat ik BM 23 juist wél graag las. Vreemd, nietwaar? Het was waarschijnlijk vooral een feest van herkenning. Traag verhaal? Heb je de originele onlangs nog gelezen? Daar zitten ook knap wat trage verhalen bij. Wat me irriteerde was het idee dat BM Olrik al hadden ontmoet voor De Zwaardvis. Volgens mij zal dat nog tegenstellingen opleveren.

 

P&F is inderdaad top. Een van de meest geslaagde parodieën van een stripreeks ooit. Parodieën worden vaak gemaakt door mensen die ergens genadeloos mee willen afrekenen, en dat is bij PF niet gebeurd. PF relativeert BM, maar wil het niet kapotmaken.

 

Een serie "BM door ... " ? Ik denk dat daarop al evenmin iemand zit te wachten als op voortdurende verlengingen.

De grote fout met de nieuwe BM's is dat de uitgeverij dacht dat de nieuwe albums per se in de jaren 50 en 60 moesten worden gesitueerd, terwijl Jacobs zich nooit op een tijdperk had vastgepind. Zijn verhalen speelden zich gewoon in het heden af. Maar nadat de serie jaren had stilgelegen, was het waarschijnlijk te riskant of te moeilijk of gewoon niet haalbaar om de nieuwe verhalen in het heden te situeren. De band met de vroegere werken zou dan wel erg dunnetjes zijn geworden, een beetje zoals die eindeloze nieuwe afleveringen van Batman.

 

PS: als je Sjef van Oekel vuiligheid wilt lezen, moet je Sjef van Oekel lezen.

Wat vreemd ...

 

Ja, ik weet het, het is een rare reactie, maar dat is hoe het voor mij aanvoelt: vreemd.

Ah, mooi. 1 & 2 had ik al. 3 had ik besteld nog voor ik hier vroeg hoeveel delen er zijn.

Ik heb, als liefhebber van Britse wagens, het eerste deel gekocht en gelezen. Als liefhebber van strips vond ik het maar mager.

 

Daar ben ik het mee eens: de tekeningen zijn niet te best, maar informatief is het wel super. Ze moeten waarschijnlijk te snel tekenen om er genoeg aan te verdienen.

Hoeveel delen zijn er trouwens? Er zijn er al drie uit in het NL. Zijn er meer? Chapman moet toch vroeg of laat eens dood zijn?

Vaneigens, ik heb alle punten moeten tellen.

Maar wie vorige uitslagen van andere wedstrijden zo'n beetje kent, weet dat het om de reeks Monster gaat.

Zie ook http://www.stripspeciaalzaak.be/Toppers_ReeksTop50.htm

 

Nou is de verrassing verpest

 

Blijft wel nog de vraag hoe hoog Monster eindigt.

 

Nog een schurk: "Vriend" uit 20th Century Boys, maar hij is niet ambigu.

Over dat ondescheid vermaak/kunst zou een flinke boom kunnen worden opgezet.

 

Plotholes? Voorbeeld.

Er komt nog zo'n ambigu mangafiguur in de top 50. Je kan wel raden wie.

Fujimoto uit Ikigami.

Die avatar van Yoshi moet die uitspraak van Kontiki hebben uitgelokt.

Het betekent ook dat Kontiki de hele lijst al kent!

Fujimoto uit Ikigami?

Sinds wanneer is Lunge een schurk? Ik dacht dat ie een held was.

Zie je wel: ambigu

(met subtekst: ik heb altijd gelijk )

*zucht* Deed het dat maar. Death Note was een reeks met heel veel potentieel voor een diep filosofische explortie van het concept van goed en slecht maar uiteindelijk kwam daar niets van terecht behalve een kortte scene waarin een politieagent het aankaart en daaro direct de modn gesnoerd wordt. Ipv kregen we een op zich spannend kat en muis spel tussen onderontwikelde personages vol plotholes,onlogische gebeurtenissen en veel te makkelijke plotdevices.

Death Note is naar mijn mening zwaar overschat.

Die andere manga reeks in deze top daarentegen...

Het is een kunstwerk, geen filosofische uiteenzetting.

Als je diepfilosofisch geneuzel wilt lezen, moet je een filosofisch tractaat lezen.

Kunstwerken tonen. Death Note toont volgens mij dat macht corrumpeert, en absolute macht absoluut corrumpeert.

Hij houdt van de aarde maar is eigenlijk stikjaloers op hoofdpersonage Sangoku (Goku). Hoewel hij een familieman geworden is, laat hij zich toch door Babidi overhalen om Majin te worden om zo het leven van super Sayin 2 te bereiken om met Goku te vechten. Dus het lijkt mij van wel ja.

 

Hoewel jij vast dacht dat je een retorische vraag had gesteld?

 

Nee hoor, ik wist het echt niet.

Een ambiguë mangafiguur? Bokutou no Ryu uit Shaman King? Maar hij wordt achteraf geen te slechte kerel, dus ik weet niet of dat voor "ambigu" kan doorgaan.

Faust VII uit dezelfde Shaman King? Die blijft de hele reeks door een engerd.

Ik denk dat er in Shaman King wel meer van dat soort figuren rondloopt.

 

Yu-Gi uit Yu-Gi-Oh? Want Yu-Gi-Oh is min of meer een kwade wederhelft die tot meer onethisch gedrag in staat is dan Yu-Gi zelf omdat hij ontstaat onder invloed van een stukje van de millenniumpuzzel.

En die kontrakten werden nooit getekend. Wat zou daar toch ingestaan hebben? De transfert van Herge naar Dupuis

Er zijn wel contracten getekend: nl. tussen Demesmaeker en Guust voor de massaproductie van een klok in de vorm van een ruimtecapsule waar om het uur een astronautje uit komt dat "bip-bip" zegt ipv "koekoek". Die overeenkomst werd trouwens opgesteld op de achterkant van "de" contracten.

Inspecteur Lunge uit Monster van Urasawa?

Pikachu?

Andreas is niet het type scenarist voor een groot publiek, en volgens mij is er een fout gemaakt door met Cap van Andreas wel iemand voor het grote publiek te willen maken.

Als je de 1e en de 2e cyclus na elkaar legt, merk je dat volgens mij: de 1e cyclus een avonturenreeks voor een breed publiek, en vanaf de 2e cyclus hebben ze dat idee opgegeven en zijn ze weer naar dat wat bijzondere Andreas overgeschakeld. De reeks werd er alleen maar beter op.

 

Nu schijnt het wel zo te zijn dat Cap beter verkoopt dan Arq, maar dat er over Arq meer op internet wordt gediscussieer dan over Cap. Dat was echter iets dat A zelf een jaar of twee, drie geleden zei.

Anderzijds: Arq verschijnt bij Delcourt, een stripuitgever die in het begin doorging voor een uitgever van de betere en moeilijkere strip. Dat is tegenwoordig misschien niet zo meer het geval, maar ze geven tegenwoordig dan ook meer uit dan in het begin.

LeLombard is de uitgever voor het brede publiek, en daar verschijnt Cap.

 

Als ik vier euro mocht inzetten, zou ik 2 euro inzetten op Cap stopt met deel 20, 1 euro op Cap stopt bij 19, en 1 op Cap stopt bij 21. En ik heb er zelfs een lichte voorkeur voor om helemaal niets in te zetten op 19 en bij die éne euro voor 21 nog een paar centen te doen. Maar dan wel omdat de mogelijkheid bestaat dat A na het einde van het grote verhaal nog af en toe een los album over Cap wilt maken.