Peter Motte

De kwestie is dat ik eigenlijk een verzamelaar van manga in het Nederlands ben, niet specifiek van Naruto.

Als Naruto was blijven verschijnen, dan waren de andere reeksen ook blijven verschijnen, en had ik aan Naruto misschien nooit behoefte gehad.

In het begin kocht ik ook alleen maar Kana, daarna kwamen er Glénat, L en Xtra bij.

Ik heb zelfs twee delen van EPO staan, maar de andere komen niet binnen: ik beschouw dat niet als manga. Ze zouden het plan hebben gehad om ook Oosterse literaire werken tot manga om te vormen, en dat had ik wel als manga kunnen beschouwen.

Ik heb ongeveer een jaar geleden samen met een vriend de eerste vijf aflevering van de anime gezien.Het is niet slecht maar niet echt mijn ding en zeker niet iets waarvan ik mezelf 600 aflevering zag kijken.

Mij doet dat denken aan die enorm lange sf-reeksen.

Dr. Who: loopt ook al sinds de jaren 60. Maar wie de Dr. Who's van de laatste, pakweg, tien jaar heeft gezien, heeft die allereerste afleveringen ook niet gezien.

Op internet vond ik eens een lijst met boeken van allerlei reeksen, waaronder bijv. Star Trek- en Star Wars-boeken. Die zijn er ook met tientallen, zoniet honderden. Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand die allemaal heeft gelezen. Gekocht, ja, dat wel. Er zullen wel ST- en SW-fans zijn die ze allemaal hebben, en zelfs sf-fans. Maar gelezen? Onmogelijk.

Ik heb die 17 deeltjes. En allemaal gelezen.

Moet ik dan "Ik ben een One Piece verzamelaar" aanvinken?

Ja, precies.

Dat is ook een van de problemen met subsidies voor cultuur: cultuursubsidies creëren hun eigen problemen, omdat ze kunstmatig het overaanbod vergroten, tegelijk mensen een tijdje een (dikwijls te laag) inkomen geven waardoor ze ervaring opdoen waar ze niks mee kunnen aanvangen als de subsidies wegvallen, maar ook aan buitenstaanders (cultuurdinges die geen subsidies krijgen) de indruk wekken dat er toch iets te halen is, en die daardoor op het verkeerde been worden gezet.

Vandaag zag ik weer zoiets: België haalt weinig medailles op de Olympische Spelen. Maar is dat erg? Moeten we nu echt overheidsgeld uitgeven om een paar piepo's met medailles van de OS te doen terugkeren? Trouwens, ik dacht dat deelnemen belangrijker was dan winnen (ach, ik ben naïef). En dat terwijl de laatste tijd nogal wat sporters, zowel beroeps als amateurs, hartproblemen ontwikkelen (ik denk zelfs dat ik zo'n geval ken, en hij is amateur geweest).

En wanneer gaan ze zich eindelijk is afvragen wat het maatschappelijk NUT is van nog een pak beroepssporters erbij? Als je het mijn vraagt is hun bijdrage aan onze maatschappij nul-komma-nul. Het draagt alleen bij aan de televisie-minuten.

En die euro's die de cultuursector zelfs zou inbrengen: elke euro gegeven aan de cultuursector is géén euro gegeven aan onderwijs, ziekenverzorging, rusthuizen, gevangenissen (schijnen we te weinig van te hebben), gerecht (achterstand) enz.

Als een maatschappij geld te weinig heeft voor onderwijs, maar toch nog geld weggeeft aan "cultuur", dan heeft die maatschappij een zwaar cultureel probleem.

Mangaka draaien ook onthutsend veel uren.

Het is met al die dingen altijd hetzelfde: er zijn veel meer gegadigden dan dat er plaats is op de markt. En doordat uitgevers moeilijk kunnen voorspellen wat een succes wordt en wat niet, geven ze veel meer uit dan de markt kan verwerken. Overaanbod is inherent aan dat soort markt. Daarom geloof ik niet in subsidies. Eigenlijk doen de uitgevers zelf al aan sponsoring van hun eigen producten.

Hup, nog meer trips uitgegeven in eigen beheer

Enkele? Het zijn er 17!

Van de site van de belastingdienst:

 

Boeken vallen onder het 6%-tarief. Drukwerk valt onder het 6%-tarief als dat voor iedereen herkenbaar is als boek. Die herkenbaarheid moet zichtbaar zijn in:

 

Ik had het misschien beter anders aangepakt, maar soit, het was een experiment, en het experiment maakte duidelijk dat het niet voor herhaling vatbaar was. Een lager btw-tarief zou niet hebben geholpen.

Dat is ook wat me in zulke kwesties vaak stoort: de cultuursector kakelt snel dat hij een uitzondering wilt, maar zouden er echt zo veel meer mensen naar het toneel gaan als de btw lager was?

Of, laat ik de vraag anders stellen, heeft Jurassic World zijn hoog bezoekersaantal bereikt als gevolg van een btw-tarief? Ik denk het niet. Het is gewoon iets dat de mensen willen zien.

Romans in grote oplage kosten ook 20 euro, een nieuw boek van Aspe kost 22 euro en is goedkoper om te drukken dan Sus&Wis.

Daarom schreef ik dan ook de oplage/boek, dus de gemiddelde oplage: de resultaten van de hoge oplages worden naar beneden gehaald door de lage oplagen en onverkochte exemplaren van de andere boeken.

O jawel, ik kan BTW aftrekken en moet die ook aanrekenen zoals een gewone winkel, ik kan het alleen niet doen bij 2dehands materiaal omdat ik van m'n klanten geen factuur krijg. Het kan wel als ik een geïndividualiseerde stockbeheer doe maar m'n winkel staat vol met materiaal van 1-2 euro dus dat is helemaal niet te doen.

Bedoel je niet "je leveranciers" ipv "je klanten"? Je krijgt geen factuur voor de boeken die je tweedehands aankoopt, omdat je ze overneemt van particulieren die niet btw-plichtig zijn. Dus kun je die btw niet terugtrekken.

Ik neem aan de je wel btw aan de klanten van die tweedehands boeken moet aanrekenen, en die btw moet je doorstorten naar de overheid.

Maar maakt dat verschil? Volgens mij niet.

Je zit wel eventueel met die btw-verhoging, waardoor de eindprijzen stijgen. Maar dat geldt voor iedereen, niet alleen voor jou.

Wat ik slecht vind aan die regeling, is dat een plotse sterke stijging van 6% naar 21% een schok in het systeem kan teweegbrengen.

Elke sector bevindt zich in een labiele evenwichtstoestand, als je dan plots een sterke prijsstijging veroorzaakt, trapt je hard tegen die toestand en raakt de boel uit balans.

Ik denk niet dat de prijs zal stijgen want de markt bepaalt die, niet de producent. Een roman die goedkoper te drukken is dan een sus&wis kost 20 euro, dat is gewoon omdat de markt dit wil betalen voor een roman maar niet voor een strip.

Dat komt doordat er zo veel romans worden uitgegeven, dat de oplage/boek uiteindelijk erg klein is.

Sus&Wis verkoopt op grote oplagen, en dat houdt de prijs laag, waardoor ook de prijs voor strips laag blijft.

Overigens heeft de hoge prijs van normale romans ervoor gezorgd dat de markt van POD en PROD ontstond: het is als particulier mogelijk om je eigen boek uit te geven aan een prijs die concurreert met die van de grote uitgevers.

Het effect is dus, dat een btw-verhoging door de hogere eindprijs evengoed tot meer strips kan leiden als tot minder, omdat er misschien wel een aantal uitgevers verdwijnen, maar tegelijk een aantal amateurs bijkomen.

Drukkosten zijn toch ook 21% of factureren ze die als zijnde boeken?

Toen ik in 2013 een boek uitgaf (Atlas in één maand tijd uitverkocht), konden we kiezen: of we klasseerden het als reclamedrukwerk en dan was het 21%, of als cultuur of zoiets en dan was het 6% (let wel: Belgische toestanden). Ik heb toen trouwens voor het reclamedrukwerk gekozen. Als ik met een lading opgescheep bleef, dan kon ik die altijd naar klanten van het vertaalbureau sturen als relatiegeschenk. Dat bleek trouwens niet nodig te zijn. Volgende keer misschien toch het 6%-tarief kiezen, als dat nog kan.

Wat het voor mij moeilijk maakte, was dat ik per se een winkelprijs van minder dan 20 euro wou, en door onze lage oplage was dat moeilijk.

Het aanbod zou wel kleiner worden, dat wel. Waarschijnlijk sluit ik dan ook m'n winkel want 21% kan ik niet aan omdat ik boekhoudkundig geen BTW kan recupereren van m'n aankopen, met 6% vang ik dat wel op maar meer is gewoon ondoenbaar.

Ben jij soms niet BTW-plichtig wegens kleine onderneming?

Voor mij is een strip in elk geval vertier, eerder dan een onderdompeling in cultuur.

Ach, jo, Hugo Claus is evengoed vertier. Maar dat mag je niet zeggen. Ze kunnen me in de Germaanse niet horen of zien omdat ik zoiets durf zeggen.

Een CD is 21%, een boek 6%.

Inderdaad. Boeken zouden "recht" hebben op maar 6% btw, omdat ze cultuur zijn, maar al die audio-cd's zouden 21% moeten hebben. Klopt niet. Het heeft trouwens de verkoop van audio-cd's niet geschaad.

Mijn idee is dat als er iets nieuws op de markt komt op het moment dat een regering geld nodig heeft, het hoge tarief geldt, en als het op de markt komt op het moment dat een regering geen geld zoekt, geldt het lage tarief.

De aard van het product heeft volgens mij niks te maken met het percentage.

In totaal zou de btw-verhoging in Nederland 4 miljard euro opbrengen.

Het normale tarief was er tot nu toe 20%, en dat gaat (of ging) naar 21%.

De btw op kranten, tijdschrfiten en boeken stijgt inderdaad naar 21%.

Eerlijk gezegd denk ik niet dat de verkoop daardoor zal zakken. En ik denk ook niet dat de lezer het zal merken.

Het zal waarschijnlijk een tijd zorgen voor een daling van de verkoop, daarna zal het weer opveren, en het zal volgens mij inderdaad wel lager eindigen dan het was.

Maar er zijn massa's mensen die meer boeken hebben dan ze hebben gelezen. Dus als zij minder kopen, is dat alleen maar verstandig.

En er zijn massa's mensen die het gewoon vertikken om boeken te kopen, en dat verandert ook nooit.

Een echt probleem zie ik dus niet.

Erger is dat ook andere btw-tarieven stijgen, o.a. op voeding, behalve op wat in de "dagelijkse boodschappen" zou zitten. En ik denk dat meer mensen daar problemen zullen door ondervinden dan door de btw-stijging op boeken, kranten en tijdschriften (en ook op andere cultuurproducten).

Natuurlijk reageert de sector "verbolgen", maar heb je ooit een sector anders horen reageren als er een belastingverhoging komt?

In België hebben we oa 0% btw op tijdschriften, eh het zou jammer zijn als dat zou verdwijnen. Niet omdat die lage voet het zo goedkoop maakt om tijdschriften te kopen waardoor de oplagen stijgen, maar omdat het daardoor boekhoudkundig veel eenvoudiger is om blaadjes uit te geven. Iedere particulier kan het, want je moet niet aan ingewikkelde btw-wetgeving voldoend.

Mijn voorspelling voor de meest illegaal gedownloade films van 2015:

- The Avengers: Age of Ultron

- Jurassic World

- Star Wars

Piraterij is de meest efficiënte reclame voor je product want echt peer-to-peer.

Uit statistieken blijkt dat de films waar de meeste illegale exemplaren van bestaan, de populairste films zijn.

Sommige films zijn nauwelijks in de bioscoop of ze worden al illegaal verspreid, op basis van opnamen gemaakt met camera's tijdens de vertoning.

Het is niet zo dat piraterij de meeste efficiënte reclame is voor je product, piraterij is in werkelijkheid het gevolg van de efficiënte reclame voor je product.

Ondanks alle hoogdravende woorden van "ethische" kopieerders die iets "willen bewaren omdat je het anders niet vindt", is de werkelijkheid dat een overweldigend hoog percentage illegale kopieën gemaakt worden van producten die zonder probleem overal verkrijgbaar zijn.

Als er de laatste tijd weer meer strips worden uitgegeven, heeft dat volgens mij ook te maken met het goedkope drukwerk dat uit China komt.

Niet iedere strip wordt in China gedrukt (manga's van Kana en Glénat werden allemaal in Europa gedrukt), maar nogal wat Andreasen worden wel ginder gedrukt.

Toen ik in 2013 Atlas uitgaf, heb ik dat ook even overwogen, maar er vanaf gezien. Bij lage oplagen is het niet interessant.

Dat er ook nog strips worden uitgegeven, heeft volgens mij ook te maken met het feit dat je papieren strips niet zo gemakkelijk op een fotokopiemachine legt om een gelijkwaardige kopie te maken.

Hoi,

Hier een "zot" die even zijn kant van het verhaal wil geven:

Jaren geleden toen ik aanklopte bij verschillende uitgevers met de vraag of ze binnen afzienbare tijd ook met digitale strips zouden komen, werd ik zowat "met pek en veren beklad en nagezeten door een woedende menigte, gewapend met hooivorken, weggejaagd".

Toen ik in 1990 aan de plannen voor een literair tijdschrift werkte, dat uiteindelijk in 1991 verscheen, vroeg ik me ook al af of we het niet beter digitaal deden dan op papier.

Dat ging toch nog met disketten, maar soit.

We zagen ervanaf.

Uiteindelijk werd Patrick Bernauw de eerste in Vlaanderen met een digitaal literair tijdschrift.

Mijn keuze bleek echter de goede te zijn: Patrick moest al gauw stoppen. De markt was er toen echt nog niet rijp voor.

Maar de reden dat wij het niet deden, was dat er te grote technische problemen waren.

Via internet verspreiden kon toen nog niet, waardoor je een fysieke drager nodig had. En dat betekende dat je heel veel formaten moest aanbieden, want niet iedereen had hetzelfde systeem.

Maar het belangrijkste probleem was de beveiliging: het blad zou eigenlijk worden gelezen met een kopieermachine (diskdriver of zo).

Toen een jaar of vijf later internet kwam, konden we in principe het blad mailen.

Maar ook toen was er het probleem dat het via een kopieersysteem werd verspreid.

Je kunt dat natuurlijk beveiligen, maar dat is niet zo simpel.

Wij werden dus afgeremd door technische problemen.

Het klinkt gewoon gemakkelijker dan het is.

De technische beperkingen van drukwerk, zorgen automatisch voor een kopieerbeveiliging.

lol, dat verklaart waarom Facebook regelmatig foto's van borstvoeding en menstruatie censureert.http://www.washingtonpost.com/news/the-intersect/wp/2015/03/27/why-did-instagram-censor-this-photo-of-a-fully-clothed-woman-on-her-period/Wat we vooral niet mogen hebben is censuur, dat wordt een moeilijke om te vermijden, ik zal toch eens moeten uitzoeken hoe ver Apple wil gaan in iBooks.

Ik denk dat de krankzinnige manier waarop FB met sommige foto's omgaat, inderdaad daarmee te maken heeft.

Maar het is ook omdat FB Amerikaans is: de VS kan in het openbaar verschrikkelijk preuts zijn, terwijl ze tegelijk nochtans de grootste pornomarkt ter wereld hebben (het is natuurlijk ook een groot land, maar de EU is groter).

Al die Amerikaanse bedrijven die in de media stoeien, zoals Apple, FB, Amazon etc willen ook allemansvriendjes zijn, en daardoor weigeren ze ook vanalles.

Wat er uiteindelijk leidt tot censuur. En dan heb ik het niet over pornofilmpjes.

Waarom sluiten die artiesten dan zulke slechte contracten af? Allemaal pubers die denken dat ze beroemd zullen worden?

De industrie moet gewoon aanvaarden dat het internet illegale downloads tot een vaststaand feit heeft gemaakt.

Er zit een fout in de redenering. Het is niet omdat illegaal downloaden gebeurt, dat je het niet moet bestrijden.

Het is net zoals zeggen: dieven geraken je huis wel binnen als ze dat willen, dus mag je de deur laten openstaan.

Dat is een fatalisme dat wordt ingegeven door de dieven zelf, of door luiheid, of doordat men zich te gemakkelijk uit een gevoel van machteloosheid bij de situatie neerlegt.

We zullen dan snel weemoedig terugkijken naar die goede oude tijd van vrijheid en gelijkheid op het internet…

Ik kijk nu al met heimwee terug naar de tijd toen we niet werden bespioneerd door Facebook en Google.

Internet is nooit echt vrij geweest. De organisatie lag altijd in handen van een instelling in de VS. O.a. China heeft zich daar al tegen verzet.

maar hoeveel boeken kan ik op een maand extra lezen als ik er niets extra voor moet betalen?

Da's ook de reden dat ik al dat gezeur over "boeken zijn duur" niet ter zake doend vindt.

Met strips ligt het wel wat anders: ik heb ooit een strip in een kwartier tijd uitgelezen.

Elke industrie heeft zijn eigen aanpak nodig en in plaats van een eigen model te bedenken probeert de boekenwereld nu een model uit de muziekindustrie te kopiëren.

Het gaat uiteindelijk om de prijs.

Overigens vind ik Spotify een slecht voorbeeld: de artiesten verdienen er te weinig aan.

A* zet al jaren de uitgevers onder druk om eboeken te leveren zodat ze op A* aan 10 dollar kunnen worden verkocht.

De schrijvers in de VS klagen daarover.

In de VS volgen boeken immers de ketting gebonden -> paperback -> pocket, dus van duur naar goedkoop.

Gebonden boeken zijn een soort testuitgave. Als het goed genoeg verkoopt, volgt er een paperback, en als die het ook goed genoeg doet, volgt er nog een pocket.

A* dreigt een einde te maken aan die ketting, waardoor de auteurs de inkomsten van de gebonden boeken verloren. Dat zou voor veel schrijvers een zware streep door de rekening zijn geweest.

Als er een of ander product wordt gelanceerd, wordt het vaak verdedigd door te stellen dat het goedkoper is en daardoor een zegen is voor het publiek.

Maar er wordt altijd verzwegen waarom het goedkoper is.

Het publiek lijkt nogal gemakkelijk te denken dat de grootverdieners, de "bazen", de eigenaars het verschil derven.

Maar er wordt verzwegen dat bijna altijd de maker zelfs de dupe is.

Dat werd pas echt erkend toen de taxichauffeurs klaagden over Uber, maar hetzelfde doet zich voor met Airbnb (overnachtingen) en met een boel andere dingen.

Uber, Airbnb e.d. worden verkocht met het idee dat "mensen graag delen". Maar ze delen niets. Ze verkopen aan lagere prijzen door allerlei wetten te ontduiken.

Je rijdt niet gratis mee met een Uber-taxi. Je betaalt.

Spotify is goedkoop doordat het de artiesten te weinig betaalt.

Facebook is goedkoop doordat in Turkije mensen aan 10 euro PER DAG voor Facebook werken om de foto's te controleren.

Wat dat internet in werkelijkheid doet, is de goedkoopste producent zoeken (genre kledingfabriek in Bangladesj), en dat elders verkopen. Sinds internet is dat gewoon veel gemakkelijker dan vroeger.

Zo vreselijk goedertierend is dat allemaal niet.

Ik koop nooit albusm van hem maar hij is heel goed!

Een verdiende winnaar!