sporoi

Ja, maar ik heb het over een misdadig talent die de ervaring wil beleven eens een paar verzamelaars goed in de luren te leggen. Die zich niet geroepen voelt dag in dag uit opdrachtverhaaltjes te tekenen als een wat anonieme doordeweekse striptekenaar, die op zaterdag zijn broek of jurk moet verslijten op beurzen. Iemand die zijn krachten in het duister verzamelt voor een ultieme slag. Een sport voor het plezier van de sport, waarbij natuurlijk een redelijke prijzenpot hoort. Toch een correctie en een paar aanvullingen op mijn eigen woorden: je kan dat niet teveel doen, want dan valt het op dat er om de haverklap onbekend oud werk op de markt komt. Dus echt rijk?... Nee, dat word je er niet van. Een aspirant falsifeur moet ook gepokt en gemazeld zijn over het soort materiaal dat Jef Nys gebruikte, papier, potlood, inkt, naast zich natuurlijk de tekenstijl grondig eigen maken. Maar zich ook een paar technieken eigen maken om een tekenwerk wat ouderdom te geven: wat sleet aan de textuur van het papier, wat foxing, een paar lichte kreukjes of papier wat lichter of juist donkerder door licht, stof, spinnen, kakkerlakken en temperatuurwisselingen. Niet teveel, want dan daalt de waarde te erg, maar ook niet te weinig. Het misdadig brein moet dus, naast tekentalent en een script verzinnen, technisch ook wat onderlegd zijn, dus een zekere intelligentie bezitten. Ook moet hij nog een verhaaltjesverzinner zijn en kunnen liegen dat het gedrukt staat. Een fabeltje uit de duim zuigen en dit met een uitgestreken gezicht vertellen hoe hij/zij het kleinoodje gevonden heeft: in een tekenmap bv die zat te verstoffen op zolder bij de pas gestorven meid van de nicht van je aangetrouwde nonkel. En als laatste kan je het het beste doen met een echte klepper, een Martin, Herge of Jacobs bv. Dan smaakt het kunststukje nog zoeter.

Een goede vervalser-kunstenaar zou gouden zaken kunnen doen. Bv een paar onafgewerkte pagina's tekenen van een Jommekes verhaal uit de beginperiode (begin jaren '60), die echter nooit zijn afgewerkt en verdergezet en waarbij de tekeningen spoorloos verloren zijn geraakt. Tot nu! Welke overlevenden en nazaten kunnen dat nog 100% tegenspreken? Disclaimer: schrijver deze is niet verantwoordelijk voor eventueel latere malafide stripuitingen.

Ben ik mee eens. Ik gooi mijn complexe intieme leven niet te grabbel voor alle grijpgrage ogen hier. Ik ben toch (nog) geen (strip)BV?

Zucht, vroeger .... Ja vroeger was het toch zo eenvoudig! Je werd op je stripwenken bediend tussen niet minder dan 7 en 77 jaar .

Ik heb eens een vergelijkbaar item in handen gehad "Alles van Lucky Luke" van 2016. Dat waren 2 kleinere en zeer dikke softcovers met alles van deze stripheld. De boeken waren echter zo dik en rekening houdend met het gewicht van de softcovers zo zwak gemaakt dat ik er amper in durfde bladeren. Ik voelde al aan dat het aan de rug zou scheuren na het uitlezen van een verhaal. Een paar keren openen maakt ook dat de rug zeer snel kreuken zal krijgen. Het was een hebbeding maar in lezen? Dat kan je best niet doen. Zulk een dikke Guust Flater: is dat niet van hetzelfde laken een pak?

Ik denk ook aan de cactussen van Guust Flater, en een cactus is een leuke plant als geschenk. Maar wanneer wordt een cactus hier gegeven als een positieve noot en wanneer als negatief? Ik zou het niet weten. Misschien een duiding er bij geven wanneer iemand het toekent? Met een banaan kan je ook alle kanten op vrees ik.

Wat kan je eigenlijk verwachten van een AI - robot? Misschien had scenarist Martin Lodewijk toen al een voorgevoel dat die toekomstige "intelligenties" eigenlijk het liefst onzin spuien om niet door de mand te vallen, met als lichtend voorbeeld hun makers?

"Moedige woorden ... Een collectivist waardig. Maar het is me bij vleeswezens opgevallen dat degene die bereid is zijn eigen bestaan voor zijn ideaal te geven, meestal meer moeite heeft met het opofferen van zijn medestrijders. ... We zullen zien of het tegenovergestelde ook waar is." Degene = enkelvoud, de rest ook, dat klopt dus. Je eigen bestaan geven voor een ideaal: dit lijkt me meer dat je de rest van je leven in dienste stelt van dat ideaal. Je eigen bestaan opgeven voor een ideaal: bereid zijn er voor te sterven. Het lijkt me hier correcter "op te geven" te schrijven. "Moedige woorden ... Een collectivist waardig. Maar het is me bij vleeswezens opgevallen dat degene die bereid is zijn eigen bestaan voor zijn ideaal op te geven, meestal meer moeite heeft met het opofferen van zijn medestrijders. ... We zullen zien of het tegenovergestelde ook waar is." Verder een nogal lange zin in het midden dat je even moet behappen, maar verder lijkt het me taalkundig wel in orde, buiten die "op" die er niet is ( geen taalkundige fout, maar ik vermoed een fout in wat die ijzeren man eigenlijk bedoelt). Ik ken het vervolg van het verhaal niet meer, maar wat is het tegenovergestelde vraag ik me nu af? Minder of geen moeite hebben met het opofferen van medestrijders (1 maal omgekeerde)? (SCHURK) Of Niet bereid zijn om zijn eigen leven op te geven, EN geen moeite met het opofferen van zijn medestrijders. (2 maal omgekeerde)? (LAFAARD EN SCHURK) Of Bereid zijn zijn eigen leven EN die van zijn medestrijders op te geven (1 maal omgekeerde). (FANATICUS) Spanning, spanning!

Japanstraat 42ter 2408 HB Alphen aan den Rijn, Nederland. Aanbellen en dan naar de kelder gaan.

Idem voor de teleurstellingen na het lezen van de nieuwste verhalen. Ik heb het nu al ongeveer 3 jaar opgegeven.

Tja, weet ik niet meer hoor, wat voor namen ze gaven aan dat specifieke lichaamsdeel. Maar Hurey koos het voor een stripfiguur in een brave krant en het kinderbijvoegsel ''t Kapoentje', dus lijkt het me toch niet echt die connotatie te hebben toentertijd. De vrouwennamen in strips toen waren af en toe wat 'liefelijk' (Kari Lente bv) , en de mannelijke namen hadden wat stoers en meer van dat 'mannelijke' : Heibel, Flink, Slim, Kordaat, er moet veel meer zijn ... Maar dat was ook geen algemene regel.

Klopt, de serie Ketje slingerde van her naar der, naargelang de inspiratie. Eerst spionage, dan Vlaamsgezind, dan spoken, dan eens pure slapstick, dan weer sciencefiction of in het oerwoud. Maar een constante was de maatschappijkritiek, die best wel soms erg bitter en pessimistisch was voor een kinderstrip in die tijd. Hij had ideeën genoeg, maar het stramien van vaste helden wrong blijkbaar bij hem. Hij verliet zijn concepten al naargelang hij een idee had, denk ik. De kapoentjes waren eerst wat jonger en met zijn vieren, als opvolger van de kapoentjes van Marc Sleen, met de nozem Jakke in plaats van Flurk. Gaandeweg werden ze wat ouder, en waren ze vooral met zijn tweeën, Ketje en Poes, met Jakke erbij als tegenspeler en pestkop. Dan ook vele grappen met Jakke die sympathieker werd (hij kreeg meer een soort hart van goud ) en die meer en meer een hoofdrol kreeg. Daarna zoals je zegt met Bluts die ook een groter deel van de koek kreeg. Daarna had ik het niet meer gevolgd. Hurey had wel veel talent, maar hij was een specialleke. Wat ondergewaardeerd ook aan de interesse voor zijn strips te zien.

Deze verhalen zijn nog altijd te vinden hoor, soms op rommelmarkten of op https://www.lastdodo.nl/nl, aan schappelijke prijzen. Dan ken je de context van je leuke originele strippagina.

Ja dat klopt. Die van Collectie Jong Europa waren dikker, en later die van de Favorietenreeks waren dan weer dunner. De prijs, geen idee. Maar natuurlijk qua prijs niet te vergelijken met de bodemtarieven van de uitgaven van het Volk bijvoorbeeld. Mijn kanttekeningen: voorpublicatie in het weekblad Kuifje, dus de series zijn al iets bekender en dus een publiek die met Kuifje in het groot op het achterplat het toch wel eens kocht..In kleuren, wat toen met een deel van het aanbod in zwart-wit toch als een meerwaarde aanvoelde. Wel softcover. De tijd van de luxe hardcovers was toen al ver weg bij het weekblad Kuifje. Vele kleppers uit het weekblad maakten nog altijd langere verhalen, maar de "verpakking" werd ook voor hen banaler. Trouwens: Dupuis (Robbedoes weekblad) liet zich niet verleiden tot dunnere albums: als het moest deden ze er nog een kortverhaaltje bij om het dik genoeg te maken. Het winstprofiel voor de stripmakers: blijkbaar konden de stripmakers, toen meer dan nu een faire prijs loon naar werk verkrijgen. Zeker met de voorpublicatie was het toch veel gemakkelijker om je brood te verdienen. Als dat wegvalt? In de geschiedenis is een groot deel van stripwerken altijd al vooraf verschenen in kranten en tijdschriften. Dat zorgde voor een beetje bekendheid en lezers. En albums achteraf waren meegenomen. Als dat concept grotendeels wegvalt, zoals nu in Vlaanderen gebeurt, dan zal er een nieuw concept moeten worden uitgevonden, of het is er misschien al. Het kan evengoed zijn dat de stripbranche aan de rand van het zwarte gat ligt en meer en meer opgezogen wordt. Science fiction vertelt dan graag hoe het er zou uitzien in een zwart gat Misschien er terug uit geslingerd worden na een tiental jaren, een verrijzenis? Om het terug over de man/vrouw en de jengelende kinderen in de supermarkt te hebben. Mijn bescheiden mening hieromtrent: strips leuk voor kinderen maar toch ook genietbaar voor volwassenen lijkt me de boodschap. Het zijn de volwassenen die in hun buidel moeten tasten, als die een verhaaltje van Jommeke lezen en het ook plezant vinden ... (om eerlijk te zijn, ik heb af en toe een paar hedendaagse Jommekes gelezen en ben er niet zo echt happy van). Je kunt zeggen: wie zijn die lui die nog Jommekesstrips willen vastpakken? Ik denk meer dan je denkt. Heel eenvoudig: een kind deelt graag zijn ervaringen en bij een grappige scene zijn ze er als de kippen bij om dat aan moeder of grootvader te tonen om samen te lachen. Interesse voor een verhaaltje steekt gewoon aan. Het moet allemaal niet hoogstaand zijn, maar er mag ook niet teveel geld aan worden uitgegeven. En een flinterdun boekje draagt ook niet veel bij tot de perceptie van "waar voor geld". Amen.

Wat boeken betreft: er was vroeger toch echt een Nederlandstalige markt voor pocketboeken met soms kleppers van schrijvers, maar natuurlijk ook gewoon werk. Dikke boekjes maar in zakformaat, kleine druk, goedkoop dun papier, faire prijzen. Romans en wetenschappelijke werken. Lijkt me nu ook amper meer te bestaan, wat ik erg spijtig vind voor minderbegoeden. Die konden als bij toeval zo in aanraking komen met een werk die ze anders nooit zouden aanraken. PS ook in warenhuizen te koop geweest als goedkope literatuur uit het vuistje. .

Zoals ik al zei, neem het met de haken en ogen. Ik koos het basisproduct brood omdat ik me dat nog levendig herinner. Voor de prijzen toen: dat kan je wat onderzoeken door de reclame in tijdschriften van toen bv. Dat zou een beter beeld geven. Ik koos ook een van de goedkoopste stripuitgaves van die tijd, van 'Het Volk'. Voor die ondergrens kreeg je toen wel redelijke verhalen. Er waren toen natuurlijk al de verhalen van 32 pagina, zoals Kari Lente, zeer veel series van Vandersteen, Jim Lont enz. Voor hoeveel dat je die kon kopen weet ik niet direct. Daarom mijn korrel zout. PS. Nero verscheen in de overgang naar de Standaard Uitgeverij ook met 32 pagina's, korter dus. Dus echt nieuw is het fenomeen niet.

Een snelle poging tot vergelijking, zeker met haken en ogen en voor veel discussie vatbaar. Ik heb het hier over de warenhuisstrips, met kindjes die er in bladeren en daarna wat jengelen en ouders die er dan maar eentje kopen. Alla, de basismarkt dus voor strips. Wat ik me herinner: Begin jaren ´70 kostte een regulier groot brood 13 of 15 (?) Belgische frank (ongeveer 30 - 35 eurocent nu). De allerallergoedkoopste reguliere strip (zwart-wit Jommeke, Nero, Thomas Pips, Dees Dubbel, Ketje, enz van uitgeverij "Het Volk") kostte 20 frank (ongeveer 50 eurocent). Dit waren wel verhalen van ongeveer 50 pagina's,soms minder, soms meer. Van Suske en Wiske 2-kleuren ken ik de prijs niet meer. Heden: een middelmatig "basis"brood kost quasi 3 euro. In verhouding zou een vergelijkbare strip dan 4,60 euro, laten we zeggen 5 euro mogen kosten. Zwart-wit warenhuisstrips bestaan niet meer (geen kat zou dit kopen trouwens), dus ik behelp me met kleurenstrips. Een "Kampioenen" van 30 pagina's kost 8 euro. Maar wel met 2/5 aantal bladzijden minder! Als troost in kleuren en wat gladder glossy papier. Mijn indruk: toch flink wat meer geld voor veel dunnere (maar wel ingekleurde) waar. De materiaalprijzen zijn wel gestegen, en natuurlijk gun ik de creators hun salaris. Maar misschien werken met goedkoper en dunner papier, minder goede druk, enz? Een verhaaltje van 50 bladzijden i.p.v. 30 pagina's geeft de klant die het album kocht om bv van het gezeur van een kindje af te zijn, toch de indruk eens iets gelezen te hebben. Mijn vader bv las die Jommekes of een Dees Dubbel of een Piet Pienter en Bert Bibber zelf wel eens, en kon wel zich af en toe amuseren met het verhaal en de grapjes van Jef Nys, Rik of Pom. Dat maakt dat hij de volgende keer nog wel eens zo'n stripje meebracht, als hij het schappelijk in prijs achtte. Zo ging dat nu eenmaal: als ze het zelf leuk vinden, zijn ze meer geneigd in hun buidel te tasten (voor het kind maar ook in het geniep ook voor henzelf ). Het is dus wel pulp voor kind en ouder, maar aantrekkelijke pulp, en liefst wat psychologisch (qua financiën) goedkope pulp. En aan dat laatste schort wat. Voor de goede verstaander: het is niet dat het pulp is, dat er geen tekenaars achter steken die wel degelijk goed kunnen tekenen en leuke verhalen kunnen verzinnen.

Die 'milky way' kinderen die die onzin geloofden slikken nu blijkbaar voedingssupplementen (met chocolavulling ) . Eenmaal goedgelovig gemaakt, tot je dood goedgelovig. Goedgelovigheid van 7 tot 77 jaar (ouder halen ze het toch niet).

Ja, ik herinner me dat nog. Dat was met "'Milky Way, het bederft je eetlust niet" of iets soortgelijks. Ongelooflijk eigenlijk, die reclameleugens voor kinderen.

Laten we stellen dat er om de haverklap overspannen verwachtingen worden gecreëerd rond technologie en wetenschap, om de publiciteit, de handel ( geld dus), uit naïviteit of te weinig kritisch denkvermogen. Het ondersneeuwt echte meer geduldige vooruitgang met kleine stapjes rond technologie en wetenschap. Gedegen wetenschappers kunnen eventueel wel enthousiast zijn wat er eventueel mogelijk kan zijn met een denkrichting en de eerste resultaten, maar dat wordt meestal vervolgd bij dezelfde mensen met een flinke pak "maren". Anderen (minder scrupuleuze zogenaamde wetenschappers en hun bazen) hebben hun eigen agenda en hebben die drang tot relativeren en duiden zeker niet. Waarom zouden ze? Vooral in eenvoudige taal een rooskleurig sciencefictionbeeld schetsen hoe hun product de wereld gaat veranderen en zo nieuwe markten bewerken voor een toekomstige verkoop. De moderne sprookjesvertellers dus, er is steeds wel een horde van mensen die graag verhalen geloven en aan hun lippen hangen.

Het moet natuurlijk "de buis" ofwel "dbuis" zijn. De televisie zoals ze in de oude tijd met een beeldbuis waren.

"De tiran en het varken", 6de (gedrukte) verhaal in de serie "Kari Lente¨. Gedrukt in 1966. (Er waren nog eerdere verhalen, maar die eerste verhalen werden niet gedrukt in deze serie. Sommige van die eerste verhalen kwamen alsnog in de kleine stripboekjes van Knorr-sauzen, die je kreeg als toemaatje bij aankoop van deze poedersauzen, begin jaren '70). https://www.lastdodo.nl/nl/items/17757-de-tiran-en-het-varken Een jongen en een varken dat goud kan vinden worden beide ontvoerd. Kari Lente en Bikkel , toen nog reporters, volgen sporen naar de haven. In de eerste vakken ook de derde hoofdfiguur van het trio: Sus Pens (met hoed). Kari Lente was de slimste en actiefste hoofdpersonage in deze serie, met Bikkel en Sus Pens ook wel slim, maar ietwat minder. "Kari Lente lost het op" op het voorplat verwees dan meer naar de eerste verhalen, die soms wel spannende detectiveverhalen waren met een geheimzinnige boosdoener die op het einde werd ontmaskerd (bv. nr 1 "De wolf van Boseind" en nr 3 "De neus van Cupido"). Maar dat concept werd door Bob Mau al snel opgegeven voor misdaad- exploratie- en avonturenverhalen. Alleszins een mooie plaat!

https://www.lastdodo.nl/nl/items/24180-de-woestijnratten "De woestijnratten" van 1971, tekenaar Hurey, serie Ketje. Filmopnamen in de woestijn met ontdekte filmster Poes en haar vriend Ketje worden stelselmatig gesaboteerd om onbekende redenen. De jonge man Ketje zie je in het vliegtuig vooraan en springt met parachute uit het vliegtuig. De jonge vrouw Poes kan je zien in het eerste vakje. Een leuk verhaal van Hurey, maar een tikje afgeraffeld. Hij had er betere gemaakt. In de serie Ketje werd wel eens met hoofdpersonages gejongleerd en ook met leeftijden. In het eerste verhaal was de jongen Ketje misschien 7-8 jaar en beleefde een avontuur met zijn vader (zijn moeder, een knappe slanke vrouw zag je ook even) . In het tweede verhaal had hij een groeistoot naar 13-14 jaar en samen met professor Proefbuis gingen ze in het verleden een avontuur beleven met Jan Heibel (alias Jan Breydel). In de volgende verhalen weg professor en komen er een paar avonturen van Ketje en een snel aan het heden aangepaste Jan Heibel. Een Amerikaanse schurk Capone trad af en toe op. Ondertussen nog een groeistoot naar 18 - 20 jaar, met de jonge vrouw Poes die te voorschijn kwam, die (toevallig) ook een oom heeft die professor is. Met deze professor 3 verhalen. Er kwamen meestal avonturen met vooral Ketje en Poes, en andere met vooral Heibel (die zijn middeleeuwse roots volledig kwijt was geraakt). En soms terug met het drietal Ketje, Poes en Jan Heibel. Een nieuw bij/hoofdfiguur, de verwende snotaap Bluts, zorgde op het laatst van de albumuitgaven ook voor een paar verhalen met de hoofdfiguren.

Ik heb geen weet van de hoeveelheid origineel werk dat op de markt komt, maar Ik heb soms de indruk dat er om de haverklap verkocht wordt. Drukt zo'n aanbod te prijzen niet?

Ik beluister de liedjes in deze topic voorlopig niet. Want ik ving hardnekkige geruchten uit het Noorden van Frankrijk op (uit een streek dat naar het schijnt naar bedorven vis ruikt) dat de gezangen blijvende gehoorschade en trauma's als gevolg hebben. 'Liever blode Jan dan dode Jan' is mijn motto!!