sporoi

Voor het kleurenspel, zie

Antwoord zie

Een groen pak zou echt niet veel helpen, want Guust: Beter dit dan, dezelfde flater van Guust (en/of Robbedoes) maar de tekening speelt op de hedendaagse verfpot, eh ... bal. En het heeft een even groot "grappigheidsgehalte":

Ik heb het hier gezet, omdat het off topic is. Mijn stuk over de meester-vervalser versus de anonieme striptekenaar was duidelijk satirisch bedoelt: karikaturen opzetten en tegenstellingen aandikken. Moest je het niet weten, van Wiki bv: 'Een karikatuur is een humoristische voorstelling van een persoon, een situatie of bijvoorbeeld gedrag, waarbij de meest kenmerkende trekken sterk worden overdreven. Ze kunnen zowel ter amusement of ter belediging zijn bedoeld.' Ik wou vroeger als kind wel striptekenaar worden, maar gelukkig is dat niet gebeurd. Want wat een pokkeberoep lijkt me dat te zijn! Respect dus voor die mensen die dat kunnen en willen doen en soms blijven volhouden. Nog meer respect voor diegene die in hun branche echt leuke creaties maken, gepaard met overduidelijk vakwerk. Ik heb het niet over kunst, wat die term is zoveel gebruikt en uitgehold. Ik vind vakwerk meer dan voldoende, ook als het bv over Herge gaat. Ik hou zeker van strips en ben er veel mee bezig en ben begaan met de toekomst van de stripbranche. Meer dus dan de modale warenhuisstriplezer die de strips op wc als hap-slik-weg lezen, het misschien wel gebruiken voor je weet wel wat, de inhoud al dadelijk vergeten en later met de papierslag meegeven als het helemaal verhakkeld is. Die liefde voor strips van mij is al een teken van respect jegens de stripbranche en hun makers, ook al is dat onzichtbaar voor de stripcreators. Heb ik kritiek op hedendaagse producties? Laten we zeggen dat ik dat doe uit genegenheid voor het stripmedium. Van een oud (religieus) boek: “Die zijn roede inhoudt haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging’. Nu weet je het. En als oude producties niets waard zijn zeg ik het ook. Ik vind het daarbij raar dat een lid van de stripgilde, jij dus, een lid van die stripcreators die er toch om gekend zijn graag zelf te hekelen en de spot te drijven over alles en nog wat in hun werken, en hun eigen beroep soms ook graag eens bespotten, dat zo'n lid dan last zou hebben van een kort hekelwerkje van iemand. En dan betreft het ocharme 1 zinnetje aangehaald! Lijkt me toch dat je wat lange tenen hebt. De maat "baggerboot" van tante Sidonie misschien? Zwaaien met respect is trouwens een wat loense maar al bij al nog zachte dooddoener van meer autoritair aangelegde personen e.a. om humor en kritiek te willen schaakmat zetten als het hen om een of andere reden niet zint. En respect kan je overal toepassen! Satire of een hekelstrip over vuilnisophalers? Nee hoor, die mensen werken in weer en wind en verdienen ons respect!! Geen satire, geen humor dus, wat denk je wel! Bloemenverkopers op de markt? Ook weer en wind en hooikoortsallergieën. Respect!! Kantoorhulpjes? Respect!! Koning? Respect!! Islam? Spreekbuis van God. Respect!! Mannetje zon? Die schijnt toch dag en nacht. Respect!! Poetin? Een sukkelaar van een dictator. Respect!! Bladluizen? Geen idee, maar ook respect!! Trump? Zeker respect!! .... Striptekenaars? Super super respect!!!!!!!! (want sommige zijn zure mannen die graag met anderen spotten maar de weerbots minder leuk vinden). Zoals je ziet verwordt mijn tekst ook terug tot satire. Maar ik maak het goed met je. Blader ik in de nabije toekomst in de bib of boekhandel een stripalbum door, en bemerk ik dat het me boeit en dat ik de neiging heb te zeggen: "He maar dat is knap gedaan", kijk ik vervolgens op het voorplat en vind ik dan je naam pronken, ... als dit alles gebeurt krijg je van mij op dit forum een virtueel bloempje. Beloofd! (en ik wens je ook maat 40 toe).

Goh specialistenvragen. Ik denk dat hij zich de bezitter mag noemen van zijn films vanuit zijn aankoop van de rechten van de toenmalige productiehuizen. Acteurs en regisseurs hebben in die tijd normaal geen creatieve rechten, dat was personeel eigenlijk. Bob de Moor kon wel de creatieve leiding hebben maar auteursrechten? Dat moest bedongen worden met de producers, want zij voorzien financiën en ik vrees dat je het dan mag vergeten. Dan heeft Bob de Moor en erven niets meer in de pap te brokken. Al het creatief werk was normaal gezien van het productiehuis me dunkt want Bob zal het geld niet uit zijn eigen portefeuille gehaald hebben. Dus ja, Jos kan zich normaal de volledige eigenaar noemen, fysiek en inbegrepen het creatieve werk. Want hij bedingde een overnameprijs lang geleden. Een kopie of iets anders: ik denk dus toch maar 1 persoon: Jos Hoeyberghs. En ja, principieel kan hij de rechten verkopen. Maar de prijs? Te onderhandelen. (Voel je vrij me te corrigeren.)

De man heeft vroeger toch wat geld besteed voor de rechten, maar het is een echte hardcore Vlaamse filmfan (voor de lichte vaudevilles althans). Een beetje in vergelijking met stripfans. Misschien wil hij wel een kopie nemen met camera, maar hou rekening dat de kwaliteit dan veel minder is dan de zwartwitpellicule en dat hij dat ook niet volledig gratis doet.

Misschien is het niets. Maar kijk eens even op http://www.retrofilms.be/?main Deze site is van Jos Hoeyberghs dichtbij Leuven denk ik, een filmliefhebber van de Vlaamse film. Hij heeft vele rechten van oude Vlaamse films gekocht van die periodes daarrond. Als hij de rechten niet heeft, dan kan hij je misschien verder helpen. Update: blijkbaar woont hij nu in Westerlo.

Hij had toch een spray met lekkere geurtjes uitgevonden die het nette pak van Demesmaeker in rook liet opgaan. Telt dat ook?

Kwabbernoot was zeker een chaoot in zijn jonge jaren, maar in de grapjes met Guust vanaf het begin (de halve-pagina grapjes waren dat) had hij zijn wilde haren wel quasi volledig kwijtgeraakt. Hij werkte heel hard en ernstig op het kantoor, nam verantwoordelijkheden, onderhandelde soms met Dupuis en vleide Demesmaeker bij de eerste pogingen om de contracten te tekenen. Bezitter van een luxe Tarbot! Hij was ook meer een vaderfiguur geworden, die probeerde Guust een werkattitude bij te brengen en zichzelf als voorbeeld nam (onder meer spieren, rechte rug, energiek zijn...).... Nou moe!!. Eigenlijk was er een generatiewissel gebeurd. Van het begin tot zijn vervanging door Pruimpit was dit zo. In de verhalen van Robbedoes en Kwabbernoot die parallel liepen bleef Kwabbernoot een wat meer komische maar eveneens volwassen figuur. Geen stoethaspel, maar soms wat pech. En zeker niet vergelijkbaar met zijn beginperiode.

't Is inderdaad even verwarrend. De eerste seconden dacht ik ook dat hij een smile had van hier tot ginder. Die hengsel had beter achter zijn hoofd geweest. En inderdaad is het niet zo verstandig van de anders zo verstandige rode knaap om juist op die plek te staan. Een ongeluk gebeurt immers in een klein hoekje. En was het niet de emmer verf, dan zijn het wel groene spetten. Probeer dat maar uit dat rood te krijgen, je zal nogal mogen schrobben! En wie zal het weer gedaan hebben? Juist: Guust natuurlijk! Ik stel voor te ijveren bij Delaf om ditmaal Robbedoes op zijn minst gedeelde schuld te geven. Een Rode Guust in reserve voor de toekomst?

Nee nee @Air, een meester-misdadiger WIL juist vervuilen, want hij is van oordeel, net als alle misdadigers, dat -Après moi, le déluge - (pour les Flamands, la même chose). De schoorsteen is gelegen in het midden van het dak voorbij de bovenste rand. De lucht in die buurt daar is ook wat ietwat grijzer, waarschijnlijk het ontzielde lichaam van zijn laatste slachtoffer die hij cremeert. (zoals iedereen weet geeft dit geen witte maar grijze rook.)

Mijn tweede inzending is nu toch wel de woonst van een kapitalist. Maar het is een heel sympathieke kapitalist, een oudere man met een hart van crème fraîche, iemand wiens deur steeds openstaat voor kinderen en dieren. (Voor sommigen die dit verdacht zouden vinden kan ik je garanderen: dit alleen met eerbare bedoelingen). Een man met een verstand die normaal gezien niet in zijn hersenpan zou passen. Je raadt het: het betreft niet minder dan de woonst van professor Jeremias Gobelijn! JEREMIAS GOBELIJN (PROFESSOR IN ALLES): BEGAAN VOOR UW WELZIJN! Gobelijns stulp is een uit de kluiten gewassen vrijstaande woning die neigt naar een kasteeltje. Een doeninkje die vroeger was weggelegd voor een notaris of burgemeester van het dorp . Het gebouw ligt in het midden van een afgesloten domeintje met gras en wat bomen en met een muur met intree aan de straatkant. Er is ook een vijvertje met zelfs een schuifaf, om soms ook eens te experimenteren met bepaalde vindingen. Principieel staat niets in de weg voor de eigenaar en buurtkinderen om daar in de zomer naar hartenlust te zwemmen en te zonnen, en tussen de bomen en struiken aan de rand verstoppertje te spelen. Met glaasjes fruitsap die voorzien zijn door onze goede man. (Ik kan me niet herinneren dat dit in deze stripserie voorviel, maar misschien in hun vrije tijd af en toe?). Maar goed: een deel van de woning is voorzien als laboratorium, een ander deel doet dienst als opslagplaats voor goederen die zijn uitgevonden door onze knappe kop in afwachting dat het in de waterleiding moeten worden gekieperd. Maar het is wel een woonst, met slaapkamer, woonkamer, keuken, wasplaats, een garage (voor de uitgevonden vliegende tuigen) enz. Veel ruimte is echter ingericht voor de wetenschap, de rest is meer bijzaak voor de professor. Het is een voor kinderen grappige omgeving, want het herbergt soms verrassingen (wafeldeeg in de centrifuge, vuile kleding in de koelkast, enz). Stem dus wetenschappelijk correct, stem G !!

Lastig forum is dit, met al die burgemeesters en hun (langdradige) taal. Gelukkig kunnen sommigen de teksten afbreken op het moment dat een (bijzonder kleine) tekstballon is gevuld. Misschien hebben die pilaarbijters uit de vorige eeuw dan toch gelijk gehad en bevorderen strips dan toch de luiheid voor het langere tekstwerk?

KIES VOOR P!!! Mijn inzending betreft de pantoffel-woonst van het musje Rififi van Guy Mouminoux, een musje dat in de jaren '70 kortverhaaltjes beleefde in het weekblad Kuifje/Tintin. Het betreft een musje dat in een van de eerste verhaaltjes een pantoffel kon bemachtigen (de omstandigheden herinner ik me niet meer volledig maar ik denk van een goede zwerver die het voor hem op een tak plaatste) en die dat inrichtte als zijn bescheiden woning. Rififi, als klein vogeltje met een goed hart, probeert te overleven in zijn buurt, met natuurlijk profiteurs, vleeseters, kwakzalvers, militairen, hoogwaardigheidsbekleders, enz. Soms is hij de pineut, soms ook niet. Hij is onder meer erg bevriend met een vegetarische (!) kater Leo, die "werkt" op een nabijgelegen boerderij (zijn officiële taak: muizen opeten; zijn loon: kost en inwoon). Heb medelijden met dit arme en zwakke creatuur die het moet stellen met een zeer bescheiden pantoffel als woning! Prefereer niet die zwart- en witharige rijkaards die zich welgestelde woonsten kunnen veroorloven (ook als er eentje vroeger zogezegd kapitein van een vrachtboot was ) en soms hun exquise rijkdom verborgen willen houden voor de buitenwereld . Neen, kies niet voor die kapitalisten, maar kies voor de kleine man! Voor een gevederde proletariër die het moet stellen met een zeer armoedige woonst waarin hij zich amper kan keren, zonder water, geen elektriciteit of gas, geen tv en geen internetbereik!! Je raadt het: kies P van Pantoffel, de woonst van ons bescheiden musje Rififi die elke ochtend noodgedwongen zijn wasje buiten poedelnaakt aan de pomp moet doen!

Verduiveld @cartoonesk !!! Ik had hetzelfde idee, ik moest alleen nog het album vinden! Djuu!!

Met zo'n drive, geestdrift, ideeën en kwantiteit: scripts verzinnen voor Jommeke en Suske en Wiske? (Misschien lees ik die strips dan terug)

Ik vind echter dat het niet meer "schoon - is ". (sorry, wat belegen die grap, maar het is dan ook S en W- stijl EN het is nog vroeg in de ochtend naar mijn normen )

A.I. heeft hier info gestofzuigd en daarmee een onzinartikeltje opgebouwd in opdracht van de luie Eppo-manusje-van-alles Gus.

Misschien houdt de modale striplezer die graag deze verhaaltjes lezen gewoon niet van zo'n spin-offs. Dat ze het origineel prefereren. De Kampioenen vind ik wel eens leuk te lezen als een tijdvullertje, en het is vakwerk. Maar omdat ik niet de neiging heb om "trouw"te zijn aan een creator, valt het me op dat, met zoveel verhalen, het concept wordt uitgemolken tot op de uier. Vele verhaallijnen komen terug, in een andere vorm (zoals bv die buitenaarde wezens die om de haverklap terugkomen), met scenario's die meer en meer met de haren zijn getrokken. Kom je dan nog met een spin-off met meer dan hetzelfde, maar met een beperkter aantal personages, dan krijg ik dat gevoel nog meer. Vooral omdat de verhalen niet beter, zelfs slechter zijn. Zou dat publiek dat ook voelen? Soms kan dat lukken. Bv de vroegere Jerom van de vierkante reeks had een eigen dynamiek (voor de komst van Jerom als stuntman dan toch), en de spin-off voor de blauwe reeks (toen van moeten) ging ook goed blijkbaar (maar de kwaliteit was hoog). Die personages kregen dan ook een andere dynamiek in hun spin-offs, en de verhalen en tekeningen waren goed. Bij de Vertongenreeks zie ik dezelfde personages en dezelfde dynamiek, behalve dat ze meer hun plan moeten trekken. Domme naieve Vertongen en slimme dochter kunnen het misschien maken voor bv een grappenreeks, want een domme vader en slim dochtertje is een mooi concept vind ik. Als de grappen fris zijn welteverstaan. Maar als hoofdfiguren vind ik ze niet geschikt en die inspecteur Porei en grootmoeder en hond zijn zwakke en niet interessante figuren om een albumreeks mee op te vullen.

Laten we ze een paar jaren geven ... Dan verdwijnen de restanten met stille trom of beperkt het zich tot een te verwaarlozen nichemarkt.

Er was een periode dat er om de haverklap grappen werd gemaakt over Sidonia's voeten (baggerboten e. d. ). Dezelfde grappen kunnen nu uit de mottenballen gehaald worden voor haar vernieuwd hoofd, die toch wat wegheeft van een overmatige voet. Een tweede leven voor belegen grappen dus.

Een toernooi van vijanden die zich op het einde van het verhaal bekeren en de helden omarmen (dat laatste hoeft niet altijd ).

PM 'etje.

Dit verhaal was gaande in Kuifje in het eerste nummer van dat blad dat ik als kind ooit in handen kreeg. Ik was toen 'verkocht' en herinner het me dus. Bas, een wat berooide en naieve muzikant die steeds van de regen in de dop terecht kwam.

Dat was een absurde act à la 'John Cleese op zijn best in zijn jonge jaren' , van vervalsing.