sporoi

Mijn tweede inzending voor het toernooi is niet weerhouden. Dus plaats ik mijn dossiertje hier , ter lering en vermaak.

Mijn tweede inzending voor het toernooi is niet weerhouden. Dus plaats ik mijn dossiertje hier, voor allen die het aanbelangt. Een vogelperspectief van de woonst van professor Jeremias Gobelijn. Voor de goede orde: de tekenaar van dit prentje was blijkbaar in zijn kindertijd zo onder de indruk van zijn bezoekjes aan de prof, dat hij het zaakje eh … flink heeft opgeblazen! Mogelijk ook dat hij in die tijd een brildrager was met een verkeerde bril? Het is alleszins een af en gaan van kinderen en dieren in het rustige doeninkje van de professor. Meestal gebeurt dat te voet, soms met vreemde vliegende bollen en heel soms, zoals hier, met een ouderwetse helicopter. ------------------------------------------------------------------------------- Dit is een meer realistische prent : wat overeenkomt met bovenstaande vakje is dat er geen poort is in de stenen muur aan de straatkant. Maar het vrijstaand huis ligt maar een 10 a 15 meter diep op het domein (dus niet 100 en meer meter diep). Het groen, bomen en struiken, zijn dichter bij het huis, zodat de professor kan genieten van het gekweel van de vogeltjes uit zijn raam in het labo. Het echte domein is dus een mooi lapje grond, maar lijkt niet zo reusachtig groot. ------------------------------------------------------------------------------- De voordeur staat altijd wijd open voor iedereen die de gastvrije man wil bezoeken en verrassen. Dat kan je in meerdere verhalen zien. Voor de eventuele inbrekers (Anatool incluis) zal de prof wel een stok achter de deur hebben. ------------------------------------------------------------------------------- “Jeremias Gobelijn professor in alles” maakt het je duidelijk: hier treed je het oord van wetenschap en techniek binnen. ------------------------------------------------------------------------------- En wetenschap beoefent hij!! Zijn parkje is onder meer ook erg geschikt om sommige knutselwerken uit te proberen in de rust van zijn privacy. De vijver achter het huis bijvoorbeeld leent zich naast verfrissende ontspanning op zijn tijd heel af en toe voor een experimentje. Hieruit blijkt dat de man niet zo van zwemmen houdt, maar in zijn jonge tijd dol lijkt te zijn op Michel Vaillant of houdt van stuntwerk in het algemeen. ------------------------------------------------------------------------------- Samen met de kinderen kan je nu ontdekken hoe de professor woont en wetenschap beoefent. Wegens privacyredenen zijn de achtergronden redelijk summier getekend: Een gedeeltelijk zicht op het geheim der geheimen van zijn woning: de goed voorziene labo van de professor. Vele voor de leek geheimzinnige toestellen en buizen her en der. Hier wordt uitgevonden voor de mensheid! ------------------------------------------------------------------------------- Zijn studeerkamer (de man zweert bij papier en pen). In andere prenten zou je ook kunnen zien dat de professor een uitgebreide bibliotheek heeft. En voor de inwendige mens een ruime keuken (met uitgebreide sets servies). ------------------------------------------------------------------------------- Elke ruimte herbergt soms verrassingen ...... en maakt deze woonst een bron van kinderplezier en goede daden. ------------------------------------------------------------------------------- Tussen haakjes: het wasapparaat in de wasruimte is een zeer oude langzaamwasser die zelf niet kan zwieren. https://nl.wikipedia.org/wiki/Langzaamwasser Vanuit de bovenste opening kan je de natte was door de wringer halen om het op zijn minst niet kletsnat meer te hebben. Het grote domein leent zich daarna voor het klassieke “zonnendrogen”. Vreemd dat de professor zo’n antiek en onhandig apparaat bezit, want toen bestonden er al ruimschoots volautomatische (maar erg logge) wasmachines. (Of hij kon er gewoon even eentje uitvinden en in elkaar knutselen). ------------------------------------------------------------------------------- En hier als laatste een blik op de beruchte opslagplaats van de professor met de chemische stoffen die (soms met toestemming van de gemeente) in de waterleiding worden gekieperd. De prof is niet aan zijn proefstuk toe in biologische/chemische oorlogsvoering-experimenten en Zonnedorp is nu eenmaal een dankbaar proefdorp. Tussen haakjes: de professor heeft een reputatie van 'verstrooid zijn' , maar dat is maar deels correct en is soms flagrant onterecht! Dit is een zeer duidelijk vakje en bewijsstuk in een van de meest beruchte vergiftigingszaken in Zonnedorp! Het laat ontegensprekelijk zien dat Jommeke erg hoog scoort op het autistisch spectrum (of gewoon erg dom is ), want hij kan links en rechts niet onderscheiden! Filiberke is misschien van hetzelfde laken een pak, maar het kan ook zijn dat hij een meelopertje is van het autoritaire Jommeke, en zijn mond maar houdt. Dat belooft wat als ze volwassen worden! (De waarheid mag eens gezegd worden nietwaar? )

Ik denk wel dat @Peter Motte dat met ironie vertelt, maar zeker niet zo'n soort kind was. Stel me gerust Peter, zeg dat het ironie was.... . . . Eh Peter, ... het was toch ironie niet?

Wat een sadistische jeugd had jij!! Maar je hebt gelijk: dit lijkt me een staalkaart te zijn van die gezonde Vlaamse jeugd van de jaren stillekes en recentere lawaaierig. Althans van een zekere onderlaag. De leerschool bij uitstek voor het eigenlijke volwassen werk, als ze er ooit voor zouden geroepen worden door onze demagogen. (Een OTtje - - off-topicje)

Knapperend haardvuur, oudheid, kunst, mannen, uniformen, en dit tegenover een slecht gemaakt tochtgat met 2 kortgerokte dames die zichzelf best kunnen warmen .... Dan A natuurlijk

De prijzen flakkeren wel weer op als een nieuwe serie Natasjabeeldjes 'nikskini' op de markt komen. Maar daarna? Wat er kan er nog na nikskini-Natasja komen? Een nikskini Walter? Een kronkelkini Natasja~Walter?

De spons er over!!

Een graphic novel met een Urbanusachtige hoofdrolspeler misschien??

Een ligbad met beenruimte.

Kindjes worden ouder, zetten zich af en gaan hun eigen weg. Daar hoort in een lange periode de ouderwetse stripcollectie van papa niet meer bij. Er zijn zoveel andere dingen te ontdekken en ervaren dan plaatjesalbums. Maar als de relatie goed blijft kan dat wel keren, zo als ze 30 - 35 jaar zijn en papa een oudere (en hopelijk niet te norse) man is geworden. Als ze dan hun vader willen leren kennen als volwassene, met zijn originele, goede (en misschien wat mindere ) kwaliteiten dan kunnen ze misschien ook eens meer aanhaken aan uw interesses en passies, onder meer uw noeste verzameling strips. Misschien herinneren ze zich opeens met wat weemoed de grappige verhalen van Asterix van hun jeugd.

Heel wijze en opbeurende woorden. Zonder wat overmoed en veel idealisme, en ook zonder flink wat passie met een flinke scheut gekheid, zou er amper iets van kunst, of op zijn minst uitzonderlijk werk bestaan. Dit ten behoeve van mensen die er nood aan hebben. Talent gepaard met stielkennis heb je natuurlijk ook nodig.

Ik vind het een fantastische gagstrip voor een periodieke drager. Iets dat je met tussenpozen een fris en verrassend moment bezorgt. In Kuifje weekblad had hij een goede vaste stek, en als ik zo'n Kuifje terug opensla kan ik me steeds even laten verrassen en er van genieten. Maar ik vind dit werk echt niet geschikt voor de drager 'stripalbum'. Een opeenstapeling van deze grappen vernietigt gewoon dat sprankelende. Ik zou zo'n uitgave dus gewoon nooit aanschaffen. Vergelijk het met een zilveruitje of augurkje: zo af en toe smaakt het goed af, maar een bord vol?

In een toekomstvisie van Marc Wasterlain (begin jaren ´70) was het stripweekblad Kuifje vervangen door een soort mini- videocassette waar de verhalen elk als complete film konden worden bekeken op een tv-achtig medium. Je kon dat "videodingetje" wekelijks van een automaat kopen. Korte inhoud: Een knaapje in een toekomstwereld met flitsende decors kocht in de incipit van het verhaal samen met zijn kameraadje zo'n stripdingetje, maar het kameraadje was al dadelijk vrij ongeïnteresseerd in die voor hem saaie en wat kinderlijke troep. Maar de geïnteresseerde jongen wou perse het verhaal 'Bob Moon en Titania' met hem bekijken (dat was een soort science-fiction ruimteverhaal bij de planeet Mars als mijn herinnering mij niet bedriegt). Hij kon zijn kameraadje overtuigen. Dat verhaal startte dan. Aan de terminus van de strip kwam je dan terug bij die 2 knapen. Het kameraadje vond het maar een saai historisch verhaal. Blijkt dat de eerste jongen de schrijver van dat verhaal was, verhalen die door het weekblad Kuifje met acteurs daarna werden ingeblikt ten behoeve van dat wekelijks videodingetje.. De reacties van zijn kameraadje frustreerde hem. Wat kon hij nog verzinnen om de jeugd te boeien en hen tot kopen aan te manen? Eventuele gelijkenissen met 2024 zijn louter toevallig te noemen, ofwel was het een visionaire strip.

Klopt gedeeltelijk, want het zijn 2 verschillende zienswijzen die echter dezelfde materie behandelen: rechten en bescherming van het werk van creators en de gebruikers. Ik ga me er niet echt in verdiepen, maar hier een link die wat kort het auteursrecht in Europa en copyright in Amerika behandelt: https://www.scriptiebank.be/scriptie/2021/de-uitzonderingen-op-auteursrecht-de-eu-en-copyright-de-vs-de-implementatie-van-en De latere term 'fair use' op deze pagina, die de de Amerikaanse wetgeving gebruikt, heb ik gewoon even opgezocht op Wiki: https://nl.wikipedia.org/wiki/Fair_use Het zijn natuurlijk 2 verschillende behandelingswijzen: 1 van het Europese continent en 1 van de VS. Eigenlijk om te stellen dat de rechten van de creaties van Walt Disney en Herge (hun rechtsgeldige erfgenamen althans) anders bepaald zijn in beide systemen, met een oceaan van elkaar gescheiden. Elk systeem zal zijn voor- en nadelen hebben, voor de creators en voor de gebruikers. Het lijkt me dat de erfgenamen van Herge meer bevoordeeld zijn rond Kuifje dan hun Amerikaanse overzeese buren.

Amerikaanse versus Europese copyright-wetgeving. Dus het zijn appelen en peren.

Nee, eigenlijk niet. De oerversie was door Disney en zijn studio in 1928 gecreëerd, + 95 jaar, vrij in 2024 (het begin van het jaar erop, dus niet 2023 maar 2024). Totale copyright-periode 95 jaar. Let wel, dit gaat over de eerste look van Mickey Mouse. Kuifje gecreëerd in 1929, maar Herge is gestorven in maart 1983, + 70 jaar, dus vrij in 2054 (het begin van het jaar erop, dus niet 2053 maar 2054). Totale copyright-periode wordt 124 jaar! (omdat het afhangt van de sterfdatum van de creator of de creators). Hier zal het wel elke look van Kuifje betreffen. Kuifje is dus 29 jaar langer beschermd dan onze Amerikaanse muis.

Voor Europa lijkt me van toepassing voor Kuifje: het overlijden van Herge als begin duurtijd van 70 jaar. dixit https://www.cultuurloket.be/kennisbank/auteursrechten/hoe-lang-duurt-de-bescherming Voor Amerika lijkt het me dat de bescherming 95 jaar is vanaf de creatie van de figuur Mickey Mouse .(En het gaat hier dus alleen over de oerversie van de muis) dixit https://news.sky.com/story/mickey-mouse-disney-to-lose-copyright-of-early-version-of-cartoon-character-featured-in-steamboat-willie-13039653 Ik heb verder voor de details niet gegoogeld, maar het verschil lijkt me dus op het eerste zicht in de Europese en Amerikaanse copyrightwetgeving te liggen.

Een vouwkaartje van 1966 met publiciteit voor het nog bestaande Britse merk Cadbury. Het product betreft Cadbury Flake (Cadbury brokkelige chocolade). Maar het merk had en heeft veel meer maten en soorten. Of het een succes was in het Nederlandstalige taalgebied weet ik niet. Aan dit kaartje is er een bon: bij 2 repen kopen in de winkel kreeg je een derde gratis. Er was wel een beperking voor de winkeliers: enkel de heren winkeliers mochten hun gekregen bonnen inwisselen bij hun grossist. De dames winkeliers floten er naast. Hoe chocolade die verbrokkelt in de mond met het paradijs te maken heeft, ontgaat me momenteel. Misschien brengt dit promotiefilmpje van 1967 wat soelaas. Wie kan me helpen?

Aan de linkerzijde van het eerste vakje natuurlijk, volgens Van Dale. 'Extreem links', alla de fascisten in een alternatief kleedje, spant (spannen) de kar voor deze 'zogenaamd religieuze' extremisten om stemmen te kunnen ronselen. Maar dit is een topic voor humor. En ik kan hierover geen humor vinden, enkel tristesse en boosheid.

Bewonder de expressie van het linkse meisje! Wat een talent van die tekenaar om dit gedaan te krijgen!

Voila. Stijl kabouter Wesley. Zeg nu zelf: is zo tekenen geen misdaad?

Een bloempje.

Darkweb = wapens, drugs, extremisme (hoewel je tegenwoordig ook gemakkelijk je gading vindt op twitter, eh X), georganiseerde misdaad (met stripmisdadigers de meest doortrapte soort) , handleidingen om explosieven te maken, recepten met lamsvlees, sadisme, gitzwarte masculiene penisangst eh vrouwenhaat, bloemen, plantjes, racisme, chats met aliens, kinderpornografie, enz.

Een crimineel tekent graag. Ik teken graag, dus ik ben een crimineel. Zoek de fout.

In dit kistje ligt je miserabel leven geborgen, zegt moeder natuur.