sporoi

Herneming.

Rusland. Die hebben een database van alle weerspannige vertalers. Voor "als de tijd komt ...".

Van 2021, maar onze eendagsrepervlieg @Theo van Quint had dat net even gemist. https://www.knack.be/nieuws/tijd-om-vermelding-m-v-x-weg-te-halen-uit-vacatures/ Ook was een vergoeding in natura onderhandelbaar. Maar niemand sprong er op.

Waarom ligt dat potlood daar?

Lijkt me al redelijk oud, jaren '70 of' 80. Een toenmalig homo blaadje?

Nee hoor, een blijkbaar mislukt grapje. Floc'h werkte met vlakke kleurtjes in B & M, daarom de vergelijking. Maar Floc'h zette daarbij de saturatie op 'Beyond the infinite'

Cartoonesk (alias Floc'h)

Stripverhalen van de grootmeesters op grotmuren plaatsen en een entree om even een glimp te mogen zien als je er tussen de devote massa langs wandelt. Het heeft steeds succes met de overlijdensbetuigingen aan de vele koningen en meer dan gruwelijke dictators, waarom dan niet met antieke strips proberen? Pelgrimstochten naar die heilige grotten organiseren met een reusachtige afgeleide markt die er rond gecreëerd wordt. Kassa voor jou en opium voor hen! Want al diegene met een afgeblokt geheugen en de luilakken met geen geheugen hebben geen weet van de tijd van de papieren strip en gaan mee in het verhaal van deze grotstrips uit een geprefabriceerd verleden, waarin oermensen een archaïsch Vlaams spraken in de "gij-vorm". Zelf social media bestond nog niet, hoe konden die arme wezens toch overleven! Wie het verleden vacuum zuigt en het dan terug oppompt met uitgekiende verhalen en leugens, heeft uiteindelijk de hordes en zijn eigen toekomst in handen. (Probleem: zijn er grotten genoeg? Verslijten die grotten niet?)

Elke oorlog heeft zeker van deze slagvelden, met de vroegere krijgsdoctrine dat door het aantal soldaten per vierkante kilometer te verhogen, er automatisch een doorbraak komt in een vast gelopen front. Dan heb je een hele tijd verschrikkelijk veel slachtoffers, vooral aan de aanvallende zijde, door mijnen en artillerie, maar als je kan rekenen op je een betere luchtmacht en artillerie dan de vijand, kan de overrompeling zo hevig zijn dat de linie in elkaar kan storten op bepaalde plaatsen. En dan kan het veel sneller gaan. Op sommige stranden van Normandië ging het er hevig aan toe, maar de Duitsers hadden weinig luchtmacht meer. Maar ook voorbij de stranden waren er heel wat verdedigingslinies die moesten doorbroken worden, een werk van maanden was dat. Eenmaal doorbroken waren de geallieerden aan een snelle opmars (althans in Frankrijk) bezig. De hoop was dat dat ook in Oekraïens bezet gebied ging gebeuren door het Oekraïense leger. Het regime van de tsaar en van Stalin, om het nu terug bij Rusland te houden, hebben gemeen: een quasi onuitputtelijke voorraad aan mensen en de wil om ze te gebruiken. Poetin verschilt in niets met zijn duistere voorgangers. De doctrine van geconcentreerde troepenaantallen op bepaalde punten heeft als nadeel: hoe beter de afweer (artillerie, luchtbombardementen, raketten) hoe kwetsbaarder zo'n concentraties zijn. Veel soldaten opeengepakt, meer "effect" bij beschietingen. Nieuw aan deze oorlog zijn de drones in alle maten en soorten geworden. Er wordt eigenlijk een nieuw soort oorlog uitgevochten, met nieuwe doctrines die later zeker zullen neergeschreven worden. Vooral de Oekraïners leren snel bij en hebben technologisch superieur materiaal. Maar ook de Russen benen wat bij, want echt volledig dom zijn ze niet. De drones en de precisieartillerie zorgen ervoor dat aanvallen door aantallen in een beperkt gebied minder tot geheel niet efficiënt is geworden. De rigide commandostructuur, zeer erg top-down, met amper inbreng van de lagere officieren ter plaatse en dus niet echt flexibel voor nieuwe omstandigheden, maakt dat de Russische leiding veelal alles volgens hun oude boekjes doen, met de aangeleerde doctrines die in het verleden zo efficiënt bleken. Komt daarbij dat onze dictator Poetin, allesbehalve een strateeg, overwinningen wil om politieke redenen, ook als dat militair niet verstandig is. De militaire leiding moet zijn doeleinden maar behalen, willen ze later hun postje niet verliezen of erger. Dan gebruikt de legerleiding zeker zijn oude boekjes en zijn enorme voorraad kanonnenvlees die voorhanden is.

Een leuke cactus van Guust als beloning!!

Helaas ......

Oekraïne Update: Rusland blijft zijn kanonnenvlees vermalen rond Avdiivka! Willy Vandersteen had toch wel soms "The Shining", en voorvoelde in zijn jongere jaren deze gebeurtenissen die zouden optreden meer dan 30 jaar na zijn dood.. https://www.dailykos.com/stories/2023/11/24/2207794/-Ukraine-Update-Russia-continues-meat-grinding-around-Avdiivka

Tref ik een toch wel leuke film aan met onder meer deze grap, meer naar het einde: https://dai.ly/k2QBmfnm1C2NpmzGnej Natuurlijk dacht ik dadelijk aan deze grap van Vandersteen: De film is heel erg absurdistisch van opzet maar met veel kwaliteit geacteerd, gedanst, gezongen en ingeblikt. De strip is vakwerk zoals we van Vandersteen gewoon zijn, maar heeft volgens mij in vergelijking met andere verhalen van die periode wat meer absurdistische vondsten. Alsof de tekenaar eens zich wat meer wou laten gaan. Vermoedelijk leidden zo'n genre grappen een eigen bestaan in die periode en nog eerder: in vaudeville, clownsacts, slapstickfilms en ook strips dus. Wie kan de film achterhalen? Die krijgt als beloning een bloem . (een wenk naar een gepassioneerde liefhebber van oude komische films en strips op de reep, maar natuurlijk ook voor iedereen hier die zijn filmkunde wil beproeven). (UPDATE: het was al zeer snel opgelost door een alerte Reper.) De strip achterhalen is een makkie, maar de snelste krijgt van mij hier een prikkelend geschenkje a la Flater (nu bedoeld als een positief gebaar! ). (UPDATE ook gevonden)

@Peter Motte Eh, het is steeds mogelijk dat een verongelijkte klant (met smaak) een subtiele protestactie uitvoerde. De moeder van het zoontje die de hele nacht bleerde, de vrouw van de stripliefhebber of de stripliefhebber zelf, de inspectrice, de winkeldetective, een ander slachtoffer... Lezers alle landen, verenigt U!!

Het grappige is dat Guust Flater eigenlijk alles kan doen: het gehele gebouw laten ontploffen, onder water laten lopen, laten instorten (door de Flaterfoon), dieren op kantoor halen, contracten saboteren, enz enz, maar dat er toch dringend een postsorteerhulpje nodig blijkt te zijn. Hij wordt eigenlijk nooit ontslagen! Enkel wanneer Dupuis zijn evenbeeld zag in een koe op kantoor, moest hij (even) de laan uit. Trouwens hij schnabbelde er wat bij. Hij werkte een tijd lang ook in de redactie van het Nederlands Sjors-magazine ... ook niet erg deontologisch.

Vertaald door ..... AI Zijn apen slimmer dan mensen? Of zijn ze rebelser tegen alles wat hen wil fnuiken? Putino en Xiiii zouden toch veel moeite hebben ze in toom te houden. (PS. weer eens off-topic)

Voor de goede orde: AI is een veredelde "superstofzuiger" die in staat is vanuit massa' s en massa's data zekere onvermoede verbanden te leggen. Zo'n enorme massa's data dat het voor mensen onbegonnen werk is om er zelfs aan te beginnen. Maar die resultaten worden steeds het best grondig gedubbelcheckt en uitgetest door vele en vele kritische mensen. Je kan en mag AI niet als een intelligentie beschouwen, maar als een enorm gecompliceerde rekenmachine die goed overweg kan met massaal veel data. AI meet zich door zijn "fans". "fantasten" en "sci-fi dromers" een naam aan dat een regelrechte leugen is: het heeft geen greintje intelligentie in zich en zonder intelligentie is er in de verste verte geen sprake van creativiteit. Vertalen bv met AI is een nuttig hulpmiddel, om een soort eerste zeer ruwe droge klad te bekomen. Maar een goede vertaling die zoveel mogelijk de vondsten van de originele teksten wil transformeren in iets elegant voor de nieuwe taal, de zwierigheid en vondsten van een originele tekst wil benaderen in de nieuwe taal? No way, een levenloos instrument kan dat gewoon niet, en als het hem na lang proberen eens toevallig een fragmentje zou lukken, dan is het door een zekere copy/paste van een van zijn vele databronnen. Een toevalstreffertje dus. Heeft hij die zwierigheid dan opgeslagen? Akkoord, maar enkel om ze quasi klakkeloos te kunnen reproduceren de volgende keer. Bij bv een andere hyperbool bijt hij weer zijn zelfde tanden stuk (als hij al tanden heeft ) Ik ben er van overtuigd Peter, dat een vertaling van jouw hand op een voor jou slechtere dag - jengelende kinderen aan je oren, woeste regenvlagen buiten, een donkere stormige dag als in de hel, schele hoofdpijn, boze opdrachtgevers die aan je oren zeuren - je op die dag met je vertalingen toch mijlenver voor zult staan op de beste poging van dat "AI", omdat er steeds wel een paar creatievere vondsten in zullen verwerkt zijn. (Ik veronderstel hierbij dat je je vak kent en kunde genoeg hebt.)

Ondertiteling? Maar wie wil dat nog heden ten dage? Liever kwijt dan rijk die vervelende letters. Laat een film toch quasi woordloos zijn, hoogstens af en toe reeksen losse woordjes maar dan enkel voor de klankkleur (laat het niet op een zin van meer dan drie woorden lijken want dat is te moeilijk en dat bederft de filmervaring). Nee nee, een flitsend beeldmontage, een secondenkwestie is dat, die verbergt hoe slecht de acteurs acteren en een flikkerende trance teweegbrengt. Ondersteun dat met vele vrouwelijk angstkreten en veel gegil en gereutel van beide geslachten (wat als muziek in de oren klinkt voor velen) met daarbij rauwe kreten her en der van de slechte en goede rikken (wie maalt nog om het verschil trouwens tussen goed en slecht, als er maar bloed vloeit en veel wordt gemept). Lekker gekruid met ondersteunende afbraak- en verwoestingsgeluiden bij het vernielen van de omgeving. Giet daar een dikke smeuïge saus van muziek, veel muziek, over om de ervaring af te maken. Want laat de kijker zich zeker niet vergissen over wanneer hij/zij moet lachen, bibberen en gniffelen als de slechte rik het hoofd wordt afgeslagen. Voor een zeeeeer zeldzame duiding kan er een tussentitel wit op zwart gebruikt worden ...... Nee!! Wacht! Dat laatste is al uitgevonden geweest in de jaren '10 en '20 van de vorige eeuw! .... Barst!! Maar ach, verkoop het als een nieuwe vondst! Geen kat weet dat immers nog. Ps Ondertiteling? Dan moet de dialogen vertaald worden door die dure vertalers die niet van AI houden. (PM) Dat is dan bij deze ook bespaard.

Goed detectivewerk!

Ik heb de strip even niet ter hand, dus dit is uit mijn hoofd. Maar als ik het voorbeeld mag geven van het fragment van de gemaskerde Gele Teken die binnendringt in het appartement van Blake en Mortimer. Elke of quasi elk vak is begeleid met een tekstvak met een omschrijving van het gebeuren. Je kan dit vergelijken met een vertelstem, meestal van een gedistingeerde man, zoals wel eens in oudere films gebruikt werd en die soms weinig, soms veel scenes begeleidde. Je kan stellen: dit hoeft niet, want alles wat er verteld wordt zie je in het beeld. Maar ik vind dit kortzichtig. Een vertelstem, of het nu in een film, een theater of een strip is, creëert een extra laag aan het beeldgebeuren. Je kan er alle kanten mee opgaan: een stem van een van de filmpersonages/theaterrollen/strippersonages, de regisseur/tekenaar/scenarist, een stem volledig los van het gebeuren. Die wat duiding geeft, ironie, een emotie, een standpunt geeft op het gebeuren, enz.... Of soms een beschrijving wat er te zien is. Specifiek in een strip heeft zo'n vertelstem op mij een vertragende werking in het lezen van een strip. Vakken zonder tekst op een pagina doen mij automatisch scrollen van linksboven naar rechtsonder. In een oogopslag consumeer ik een hele pagina, boem, baf! Ik kan wel een pagina herbekijken en dus "terug-scrollen¨, maar ik doe dit niet graag en mijn beleving van de strip lijdt eronder. Vakken met tekst doen me vertragen door de tekst te lezen samen met de tekening van het vak. Er treedt een leesvertraging op (zolang ik de tekst goed vind). Zo kan ik de vakken met een "kabbelend tempo" bekijken en word ik zo meer opgezogen in de sfeer (als de tekeningen uitstekend zijn welteverstaan). Ik vind het dus niet erg als de tekenaar me aan het handje vasthoudt en het tempo bepaalt. Het is immers zijn verhaal, hij spreidt het uit in een door hem voorzien tempo, en de lezer gaat daar op in, of stopt er mee wegens bv teveel tekst. Waarom vakken met een nogal droge tekstbeschrijving van het beeld zoals bij Jacobs veel is gebeurd? Ik vermoed dus vooral als rem. Maar het lijkt me een riskante evenwichtsoefening. Je kan deze tactiek gebruiken, maar het kan snel teveel zijn. Ik denk ook dat de man erg literair was ingesteld, en vond dat tekst een volwaardig deel is van een stripverhaal. Het gebruik van teksten was zeker zijn stijlkenmerk geworden. Soms gebeurt het dat bijvoorbeeld een tekstballon een groot deel van het vak vult en mij stoort dat niet, want op andere plaatsen is er veel actie (meestal begeleid door tekst welteverstaan). Zijn teksten waren niet overdreven gemakkelijk, een beetje literair dus en zeer, zeer ver weg van sms-taal. Mijn aanvoelen: je hebt een scenario dat zeer uitgewerkt is, zich lineair in de tijd afspeelt, sluitend wil zijn, maar toch niet echt 'simpelkes' is. Je hebt zijn dialogen en teksten van hetzelfde laken een pak: niet extravagant maar ook niet van een niveau dat neigt naar analfabetisme. Zijn strips lijken me dus meer gericht op een toenmalige bovenste middenlaag van de kinderen, ik bedoel de kinderen die in staat waren te werken op de toenmalige scholen (een beetje goede dictees en opstelletjes maken bv, goede punten voor woordenschat en spraakkunst behalen). Voor de kinderen die dat niet zo konden: dat was niet hun schuld, maar voor hen waren zijn strips minder geschikt (maar er waren natuurlijk massa strips - zeer vele met enorm veel talent gemaakt - voor hen voorhanden die voor hen wel leuk en doenbaar waren). Alles begeleid met zijn zeer verzorgde tekeningen en een zeer uitgedokterde scenevoering. Daarmee concludeer ik dat Jacobs zich niet naar het stripniveau wou begeven van snel te consumeren verhalen met spaarzame en eenvoudige korte zinnen en vele tekeningen met bv geweld ('BOEM', 'SPLASH', enz). Niet uit dedain, maar het was gewoon zijn ding niet. Hij richtte zich op lezers met een zekere mate van ontwikkeling om zijn werk te kunnen smaken. Vermoedelijk, met wat ik van zijn werken lees, was hij zelf een erg ontwikkelde man, en hij leverde suspense door stripverhaaltjes voor kinderen te maken, maar dan stripverhaaltjes op zijn gecreëerd en gewild niveau, en al de lezertjes die er op ingingen wou uitdagen. Wie meeging werd beloond met een spannend verhaal. Het lijkt me dat hij niet speciaal moeilijk om het moeilijke wou doen, maar dat wat hij creëerde gewoon meer zijn ding was. Nu, bij Jacobs deed ik vroeger als kind graag die moeite. Ik was dol op zijn verhalen en de personages, werd er mee ingezogen, en de tekeningen vond ik ook heel mooi. Een B&M verhaal kostte me dubbel of driemaal de tijd van een andere strip om uit te lezen. Waar voor je geld of je tijd dus. Ik kan ook erg genieten van tekst op zich en kan zijn schoonheid ervan appreciëren. Wat een spanning en plezier kreeg ik terug!! Dank U Jacobs.

Van een zeer leuke kaft van de eerste reeks van de familie Snoek inderdaad. https://www.lastdodo.nl/nl/items/452067-snoek-wordt-snugger Let op de klederdracht uit de tijd van de oude Grieken!

Het moet een vreselijke klap zijn voor de heer Roger Decadt, mijn medeleven. Zo'n mappen met originelen zijn gemakkelijker te stelen dan een pak strips eerste druk, maar wat niet is kan nog komen. Hopelijk houdt de man daar rekening mee?

Ik heb er van gehoord, eee-eeuwenoude geschriften. Met daarbij dat het een werk is dat bij de Chinese officierenkaste zeker niet outdated is. Het artikel suggereerde dat als je de Chinezen militair beter wil begrijpen, je deze oude geschriften best eens leest (in het Nederlands of Engels welteverstaan). Al die verleidingen die hier te voorschijn komen!

Fascinerende bericht . Ik heb een paar denkpistes ontwikkeld rond het voorval in de boekenzaak. Ik zet ze hier op een rijtje. PM is Peter Motte, OB is onbekende vrouw. En nog een paar anderen. 1. PM heeft als bijberoep winkeldetective (een job met veel voordelen: gratis boeken en strips doorbladeren en uitlezen met het smoesje ze te controleren op moedwillige beschadigingen door klanten bv.). Dat zou kunnen verklaren waarom PM zoveel in de winkel is op werkuren, terwijl ieder rechtgeaarde burger dan hard werkt op zijn eigen werkvloer. Nu is OB een contrôleuse van FWD (Federatie van winkeldetectives) met op een dag als opdracht te controleren of PM zijn werk goed doet in die specifieke winkel (FWD is een zeer streng organisatie, vooral nu er vele parttimers aan het werk zijn!). OB pakte lukraak het meest lelijke en volgens haar meest waardeloze item in haar buurt, deed of ze er even in bladerde en vertrok regelrecht naar de uitgang zonder langs de kassa te gaan. PM zag dat laatste niet, en hij is momenteel op het randje van een meer dan strenge vermaning of zelfs regelrecht ontslag. 2. Een stripliefhebber SL ging eens naar de zaak om de nieuwste B&M aan te schaffen, maar zag zich een verrassing. Een vreemde man (PM detective dus, maar dat wisten jullie al) die hem achter een rayon met een gespeelde nonchalance begluurde. Tot zijn angst was dit juist een rayon van wenskaarten voor jonge en oude geliefden (hartjes, huwelijk, huwelijksverjaardag, huisjes). Daarbij leek de man (PM) naar hem te knipogen. Door het vele gluren naar zijn laptop voor al die vertalingen voor zijn hoofdberoep heeft de arme PM een trillend oog opgelopen. Het is daarbij iedereen bekend dat een boek of strip met 2 mannen getekend op de kaft een code is in het "cruisen". (Als je dat al niet wist, dan weet je het nu.) SL zag de bui al hangen en ontvluchtte de zaak snel. Maar hij stuurde de dag daarop zijn vrouw OB, die een regelrechte leek is op het gebied van stripverhalen. Maar OB had de omschrijving van de strip: dik, glossy, 2 mannen op de kaft, vele kleuren, vliegtuigen, wolkenkrabbers en auto's en mannen, vele vele mannen binnenin. OB wist hoe fanatiek SL is met alles wat met strips te maken heeft, maar het medium interesseerde haar verder geen zier. Gelukkig voor haar vond OB de betreffende strip snel, doorbladerde het dan even om "mannen, vliegtuigen, auto's en wolkenkrabbers" te vinden, terwijl ze een zucht van misprijzen slaakte. Maar dan snel op een drafje naar de kassa, want ze moest nog koken en wou later naar haar bingoavond. 3. Een beginnende gouvernante van Oekraïense afkomst GV was al een paar maanden in België en in volle leertijd. GV nu had de taak van haar vriendelijke werkgeefster een voorleesboek kopen voor haar zoontje van 5 jaar. De arme vrouw GV wist niet goed hoe dat hier in België er uit zag, maar de geduldige moeder legde het haar uit: "Een boek met vele eenvoudige en kleurrijke tekeningen en weinig tot geen tekst". "Mijn zoontje kan dan genieten van de tekeningen en ik kan het wat rustig aan doen met weinig verhaal. En liefst een voorleesboek dat wat slaapverwekkend is (want ik ga dat geen uur doen hoor!)" . Naar best vermogen gaat GV naar de haar onbekende boekenzaak bomvol boeken. Maar waar te zoeken in zo'n overdaad? Eindelijk viel haar oog op een stapel B&M's en ze klaarde zienderogen op. Ja! Deze lijken sprekend op de weinige kinderboeken Sovjet-stijl die ze in de bibliotheek van haar thuisland af en toe kon uitlenen. Ach, wat een mooie herinneringen toch, wat had ze soms genoten als klein meisje! Ze bladerde er even in om toch zeker te zijn en twijfelde even. "Bluh, die Belgen hebben me toch een rare smaak, zo amateuristisch en in het geheel niet sprookjesachtig! Maar ja, ik moet nog veel leren van de cultuur hier. " En dan in een flits: ¨Maar die teksten lijken wel ... ja toch, ze lijken wel gemaakt met een soort Cyrillisch alfabet net als bij ons! Dan zal het wel goed zijn." 4. Voor de laatste theorie, het verhaal van PM zelf, kan ik kort zijn: het is in het geheel niet plausibel dat PM regelmatig een boekenzaak bezoekt enkel en alleen om te controleren hoeveel B&M's van Floc'h worden verkocht. Zeg nu zelf: wie doet nu zoiets geks? Daarom verwijs ik zijn verhaal zonder scrupules naar het rijk der fabelen, waar het een plaats krijgt naast de duizenden andere sprookjes zoals het Sinterklaas-boek, de Koran en de Bijbel, 'Das Kapital' en 'Mein Kampf', om er maar enkele te noemen. (Dit artikel is pure fictie. Alle feitelijkheden, personages en dingen erin zijn louter aan een brein met een eh ... kronkel ontsproten. Elke gelijkenis met bestaande personen/dieren/planten en dode materialen is dus louter toevallig in dit werk. Hardnekkige lezers die van het tegendeel overtuigd zijn horen dan best hulp te zoeken. )

Anatomie. De eerste seconde dat ik het zag wrong het me tegen. De handen zijn ditmaal wel beter, maar ik vind het hoofd een fractie te klein in verhouding tot zijn lichaam en heb het storende gevoel dat de linkerschouder (rechts op de tekening) te kort is in vergelijking met zijn rechterschouder. Nu kan je zeggen dat de "camera" wat links van zijn lichaam geplaatst is, zodat zijn linkerschouder wat meer op de achtergrond is en dus een tikje kleiner ( vergelijkbaar met onderstaande foto). Maar dan nog is die inkorting overdreven, want hij stapt quasi richting camera. Kijk naar deze foto, een flinke kluit van hoofd nietwaar? Het kan allemaal wel dichterlijke vrijheid zijn, maar voor mij lijkt dat meer afraffelen. Dat afraffelen leek me een patroon te zijn van de tekenaar. Maar ik zou nog meer van hem moeten bekijken en wil dat nu niet veralgemenen. "Trillende handen bij oudere mannen wijzen op een overmaat aan jonge sekspartners" (vrij vertaald uit het beroemde werk "Das Wesen der Hypersexualität und ihre Folgen¨ van Dr Freiechenhabber 1995, blz 69 derde paragraaf)