Waldorf

Ik heb het boek ook gekregen bij zijn laatste passage in Brussel. De dubbele plaat voor de cover van Les enfants du ciel deed het overigens erg goed in de veiling. Nochtans een rare cover: die heeft helemaal niets te maken met de inhoud van het boek.

Op de site van SSZ kondigen ze dat aan als een realistische fantasy. Zijn dat dan draken met een saaie job, twee kinderen en jaarlijk vakantie aan de Turkse rivièra?

Zou kunnen, ik lees die dingen niet.

Het is inderdaad vreemd dat een boek dat toen bij de drukker zat nu helemaal verdwenen is van de planning. Chaland schuift ook op naar volgend jaar.

Blij dat iemand wat nuance in het debat brengt. We verliezen onszelf te snel in polariserende hyperbolen.

Skottie Young! Dank aan @Timhardt voor de vingerwijzing.

Marini weet hoe hij een inkijk (nudge nudge, wink wink) moet geven in zijn lopende projecten.

Met dat plaatje is op zich niets mis. Je breekt iets af dat je niet gelezen hebt. Van mij moet je het niet mooi vinden, en je moet het ook niet lezen. Maar je moet dan ook geen energie steken in afbreekposts. Op BDgest krijgt het boek een half punt op vijf meer dan de B&M van Schuiten, en ongeveer evenveel als Acht uur in Berlijn.

Maltempo (Alfred) Het zuiden van Italië is niet enkel een idylle van zon, zee en luieren in de schaduw van olijfbomen. Het is ook een regio waar de maffia nog erg aanwezig is, en waar velen nog in bittere armoede leven. Een plek waar de verveling om de hoek loert als je vijftien bent en droomt van een carrière in de rock. Mimmo is zo'n jongere die verknocht is aan zijn gitaar. Hij is er van overtuigd dat zijn instrument hem weg zal voeren naar het succes. Als een talentenjacht van de televisie neerstrijkt in de streek wil hij zijn kans grijpen. Maar dan moet hij de drie andere leden van zijn band ook meekrijgen... Maltempo is na Come Prima en Senso het derde boek van Alfred dat zich in Italië afspeelt. En weer zit alles juist. Zoals in de Italiaanse keuken bereidt Alfred met eenvoudige ingrediënten een top product: uitgepuurde tekeningen, warme kleuren, innemende en geloofwaardige personages. Uitstekend, maar wel in het Frans.

Dat lijkt me weinig waarschijnlijk. De gebruiker is voor het laatst ingelogd in juni 2020.

Misschien heeft ie deze foto gebruikt als model. Moet je die lijn van dat toestel zien. Ik blijf er bij: de Connie is de mooiste airliner ooit. Te laat, want de jets stonden klaar, maar eleganter dan dit hebben ze niet meer gemaakt. Dat plaatje is dus klare lijn van het zuiverste water. Hoe langer ik er naar kijk, hoe meer zin ik krijg om dat album te kopen. En doorgaans koop ik geen Blake & Mortimer.

Morris deed dat toch ook: achtergronden in één kleur. Of deze: St-Elme van Peeters. Je weet toch dat strips niet realistisch hoeven te zijn? Er kunnen Gyroneffen in voorkomen. Of Numerieke Kubussen. Of pratende koeien.

Ik kijk de kat uit de boom.

Ik vind dit ene plaatje wel geslaagd. Het is de pure essentie: het vliegtuig is meteen herkenbaar als een Constellation (het mooiste passagiersvliegtuig ooit gemaakt), en het komt aan in een stad aan het water. Wat wil je nog meer?

Er valt wel iets te cherry-picken: ik kijk uit naar de nieuwe Blacksad en naar het laatste album van Kinderen van de wind. Undertaker ben ik niet zeker of ik nog blijf volgen.

Ik koop toch twee albums uit die lange lijst: Ik ben hun stilte en ook de nieuwe Adelaars van Rome.

Guarnido, iemand? https://galerie9art.fr/index.php?content=exhib&exhib=452 Erg mooi, maar niet goedkoop.

Vance was inderdaad de man niet om een pagina met dialoog boeiend te houden, maar zijn landschappen zijn fenomenaal. Als geen ander kon hij de natuur in al haar brutale schoonheid neerzetten. En hij kon het laten regenen.

Ik heb het eens nagevraagd bij mijn SSZ, maar er blijkt nog geen verplichting tot het aanschaffen van dit album te bestaan, en iedereen die het maar niets vindt mag gerust iets anders kopen.

Ik ben geabonneerd op hun nieuwsbrief...

Stuur hen een aan jezelf geadresseerde en voldoende gefrankeerde envelop, en ze drukken er wel één af voor jou.

Corto Maltese - La reine de Babylone (Vives, Quenehen) In de versie van Vives en Quenehen leeft Corto Maltese aan het prille begin van de eenentwintigste eeuw, maar zijn achtergrond en beroep zijn even flou als bij de versie van Hugo Pratt. Wat ook niet verandert is dat de wereld een dorp is voor Corto. Van Venetië reist hij naar ex-Joegoslavië, waar de herinneringen aan de burgeroorlogen nog vers in het geheugen liggen. Vooral omdat er grote wapenvoorraden achtergebleven zijn die het voorwerp zijn van een lucratieve handel. Vives tekent erg snel, en het verteltempo ligt in dit boek ook veel hoger dan bij de Corto Maltese van Pratt. De poëtische of ironische bespiegelingen zijn veel beknopter, maar toch voelt het aan als het echte spul. Nog altijd laat onze zeeman zich meedrijven met de stromingen, in de woelige wateren van de vroege eenentwintigste eeuw. Prima strip, maar enkel in het Frans.

Ik herinner me wel dat in het kantoor van mijn moeder een typemachine stond, toen ik klein was. Zo'n zwaar elektronisch geval waaruit een diepe ronk kwam als ze ingeschakeld werd, en elke aanslag klonk als een pistoolschot. Dat was in de jaren '80. Ik denk dat we toen nog facturen typten. Op carbonpapier.