Waldorf

Ik heb ook een voorkeur voor Bernard Prince. Het is een reeks waarin de natuur zelf een rol heeft, en Hermann kon daar wel weg mee.

Geen van beiden. Het is de Ourthe. Plaats bij benadering

Het gaat snel. Deze verschijnt al in januari, terwijl volgende week nog Steven Sterk moet verschijnen.

Monica (Clowes) Het nieuwe boek van Daniel Clowes vertelt in losse hoofdstukken het leven van Monica. Ze groeit op met een afwezige vader, maar de lezer ziet de man wel: we leren hem kennen als hij in Vietnam vecht, voor de geboorte van Monica. De moeder van Monica heeft ook een turbulent leven: haar partners volgen elkaar in hoog tempo op en ze komt bij een soort sekte terecht. Uiteindelijk wordt het meisje opgevoed door haar grootouders. Haar leven lang worstelt Monica met vragen over wie haar ouders zijn. Ondanks groot professioneel en financieel succes beheersen haar afwezige ouders haar leven. De overgangen tussen de hoofdstukken zijn vaak erg abrupt. Clowes is er de man niet naar om de lezer bij de hand te nemen. Dat heeft tot gevolg dat je zelf ook met vragen blijft zitten, en dat de samenhang niet altijd duidelijk is. Clowes is wel zo vriendelijk om grijnzend wat scherpe humor toe te dienen om de soms bedrukkende atmosfeer te breken. Hij is meedogenloos voor zijn zoekende personages. Clowes biedt geen antwoorden. Het leven is bij hem een absurde grap, en er is enkel hoop voor wie dat inziet. Sterk, maar geen lichte ontspanningslectuur.

Pereira prétend (Gomont, naar een roman van Antonio Tabucchi) Portugal, aan het einde van de jaren dertig. Het is de tijd van de Estado Novo van Salazar, een conservatief regime dat met harde hand optreedt tegen communisten, vrijdenkers en iedereen die iet of wat afwijkt. Pereira is een zwaarlijvig journalist die treurt om zijn jong gestorven vrouw. Hij is verantwoordelijk voor de cultuurpagina van een conservatieve regimekrant. Met politiek houdt hij zich niet bezig, wel met het leven na de dood, en het vertalen van Franse romans. Op een dag ontmoet Pereira een jonge filosofiestudent. Pereira stelt hem voor om overlijdensberichten van schrijvers en dichters die nog niet overleden zijn, maar die dat onvermijdelijk toch zullen doen. Maar de stukken zijn te revolutionair van toon voor de conservatieve krant en voor het regime. Langzaam begint de houding van Pereira te verschuiven. Pereira prétend is een heerlijk subtiel verhaal dat het langzame ontwaken van een man toont. Geen held, geen verzetsstrijder, maar iemand die op zijn eigen manier verzet pleegt tegen een brutaal regime. De gedachten van Pereira worden gebracht in dialogen tussen Pereira en het portret van zijn gestorven vrouw. Zijn twijfels zijn kleine silhouetten, met wie hij in discussie gaat. De gemoedstoestand van personages moeten we zoals vaker bij Gomont afleiden uit pictogrammen in tekstballonnen. Pereira prétend is een boek van 160 bladzijden, of het ooit vertaald zal worden weet ik niet. Zeer graag gelezen. Gomont is één van de allerbeste stripmakers van het moment, als je het mij vraagt.

Omgekeerd? Jerom paste de ogen van Merho aan?

Eeuwig schaak (Tome en Goffaux) Slechts één keer gelezen - 10 euro

Het is nog twee dagen tot whataboutism-woensdag, maar allez... Blackrock, Vanguard en State street zijn niet in handen van één man. Dat zijn vermogensbeheerders die gewoon doen wat hun klanten vragen. Als de klanten meer duurzaam willen beleggen moet Blackrock daar naar handelen. Die boiten zijn uiteindelijk in handen van een heleboel beleggers die allemaal wel iets in de pap willen brokken op de aandeelhoudersvergadering. Je zou het een vorm van democratie kunnen noemen. Bij X heb je dat niet. Dat is een bedrijf met bijzonder veel invloed in verhouding tot het aantal gebruikers, en de enige die iets te zeggen heeft over wat wel en niet mag is Musk zelf. Hij mag dan wel een visionair zijn, en op veel vlakken veel betekend hebben, op dit moment geeft hij vooral de indruk dat hij 'van het padje af is'. Hij heeft niemand naast zich die tegen hem in gaat, of afremt. En dat is gevaarlijk.

En in tegenstelling tot veel ander spul dat hier passeerde is ook de muziek op de plaat erg goed.

Nee, ik ben een andere weirdo.

Yep. Klaar als een klontje.

Fairlane is het model, 'Skyliner' betekent dat het een model met een openvouwend dak is. Painted Desert heb ik hier liggen, maar zou ik toch eens moeten herlezen.

Senso is echt iets voor jou, denk ik.

La vie secrète des écrivains (Hyman, naar een boek van Guillaume Musso) Ondanks het prachtige weer zat ik gisteren in mijn zetel gekluisterd, met een strip van 192 pagina's op schoot. Mijn gedachten waren helemaal op het fictieve mediterrane eilandje Beaumont, waar de schrijver Nathan Fawles zich al twintig jaar heeft teruggetrokken in een prachtige villa. Fawles schrijft ook al zo lang niet meer, en het mysterie omtrent zijn persoon is er enkel groter op geworden. Maar nu is een jonge journaliste op het eiland aangekomen om het geheim van de nog steeds succesvolle schrijver te ontrafelen. Tegelijk wordt het afschuwelijk verminkte lichaam van een vrouw gevonden, vastgespijkerd aan de oudste boom van het eiland. Musso was zelf vragende partij om zijn boek te laten verwerken tot een strip door Hyman. Diens eigen stijl met heldere warme kleuren en mysterieuze kille personages leent zich zeer goed voor deze zeer spannende thriller. De verschillende hoofdstukken worden gescheiden door portretten en quotes van beroemde schrijvers, wat ik een beetje pretentieus vind. Maar anders kan ik niet anders dan erg onder de indruk zijn. Erg goed.

Wasterlain! Middernacht dokter Zwitser

Slava 2, Les nouveaux Russes (Gomont) Dit is het tweede deel van wat een drieluik moet worden. Slava is een gerateerd artiest die na de implosie van de Sovjet-Unie probeert te leven van de verkoop van wat hij plundert uit leegstaande Sovjet-paleizen: kranen, glas-in-lood ramen, kroonluchters of parket. Hij leert het vak van Lavrine, die in de communistische tijd al op de zwarte markt actief was. Maar zij zijn slechts kleine garnalen. Want de oligarchen zijn in opmars in de vrije markt die van de ene op de andere dag in Rusland is ingetreden. Als Lavrine en Slava op een dag in een mijnstadje aankomen valt Slava voor de charmes van de mooie Nina. Zij overtuigt de twee sjoemelaars om de mijn te kopen voor de mijnwerkers, zodat zij zelf 'de productiemiddelen in handen krijgen'. Ze moeten dat doen met overtollige machines van de mijn die ze stelen van de mijn die ze nog niet bezitten. Volgt u nog? Net zoals in zijn andere werken gaat Gomont breedsprakerig te werk: je krijgt een dieper inzicht in wat fout gelopen is aan het einde van de Sovjet-Unie, zonder dat het didactisch aanvoelt. Aan de hand van raak geschetste personages ontmaskert Gomont de oligarchen die over lijken gaan, maar ook de lam geslagen arbeiders die niet begrijpen dat de regels van de ene op de andere dag veranderd zijn. Bovendien weet hij zijn dialogen en tekeningen te voorzien van de nodige komische noten. Erg goed, maar of het ooit een Nederlandse vertaling krijgt?

Bashwerk? Musk heeft disproportioneel veel macht. Hij kan zonder enige democratische controle beslissen over, ik zeg maar iets, het verloop van de oorlog in Oekraïne! Het is geen bashwerk om dat bijzonder gevaarlijk te vinden.

Wat Frans spul gekocht.

Hoe zijn we hier beland?

Neemt je wel tijdig al je pillen?

Dat moet één van de allerlaatste Kiekeboes geweest zijn die ik kocht.

Nooit gekocht, Trigië. Enkele boekjes van gelezen uit de bib, denk ik. Of was dat Storm? Ik herinner me daar niets van.

Ook. Maar die zit niet in die Italiaanse sfeer.

In Frankrijk heeft iemand een plaat van Watchmen teruggevonden waarvan hij al enkele decennia dacht dat hij ze kwijt was. https://www.leparisien.fr/culture-loisirs/livres/une-planche-originale-de-la-bd-watchmen-estimee-a-100-000-dollars-retrouvee-dans-un-cagibi-20-09-2023-I5TLGMF5ABH7DAGGRIZBP2JW54.php