Vittorio

Een wip voor 3 wortels, in De Beestenburcht

Ik heb de fotootjes geschoten uit de Nederlandse editie en enige punt van kritiek is weer eens de vertaling, begint al met de onbetamelijk vrije aanpak van het voorwoord. Een voorbeeldje daaruit: Churchill noemde Gandhi een halfnaakte fakir, Dorison schrijft 'fakir va-nu-pieds', vertaald staat er nu 'opstandige fakir', maar zo heeft Churchill het niet gezegd. Voor het goede gemoed zal ik de rest maar niet gaan vergelijken.

In het voorwoord bedoel je. Niet te missen. Daarom weet ik wel zeker dat Waakwater maar wat roept, ergens een klok heeft horen luiden, maar het album heeft hij zo overduidelijk niet gelezen. Beweren dat De Beestenburcht een ‘goedkope ripoff’ is van Animal Farm is wel erg onnozel als scenarist Dorison de hele eerste pagina gebruikt om uit te leggen waarom hij Animal Farm als inspiratiebron heeft gebruikt en waarom hij daar een twist aan heeft willen geven. Orwell, schrijft Dorison, "was een goede waarnemer. Maar hij heeft niet alles gezien…" Dat ‘niet alles’ is hoop en revolte en precies dat geeft Beestenburcht een andere lading dan Animal Farm. Niks geen goedkope ripp-off dus. Waakwaters zogenaamd laconieke "Wel degelijk gebracht, ja" slaat ook nergens op. Als er nou 1 album is waarop de loze term 'degelijk' niet van toepassing is.... Alleen al hoe mooi het zaadje van de opstand bij miss B. wordt geplant, het voltrekt zich heel knap gedoseerd doorheen het album. Eerste zaadje is er al onderaan de vierde plaat, op pagina 9: Dan de eerste kleine opstand op pagina 22 en de aarzelingen bij miss B……. gekkenwerk…. Pagina 26 en 27, volle confrontatie het ontkiemen begint Pagina 40, miss B volgt ademloos het verhaal over Gandhi. Dorison citeerde Churchill in zijn voorwoord al over deze ‘opstandige fakir’. Dat hij een rondreizende rat Gandhi laat spelen, geweldig idee, en hoe Delep dat verbeeldt en daarna nog een hele pagina met dat schaduwspel… ik kan me gewoon niet voorstellen dat je als stripliefhebber daar niet door geraakt wordt. Dan pagina 51, het indalen, die blik….. Ik snap, kortom, de slimmerik Lukoste die het boek wél heeft gekocht volledig dat hij halfweg is gestopt om de hele reeks af te wachten, want ja, dit is zó goed.

En hoerenmadam Guffie Palmer, snik

Andy Gang Leuk om te zien hoe Chantal Montellier vieze hitsige mannen tekent

Mwah. Zijn er tekenaars die wel leuke easter eggs in nummerplaten verwerken? Ik las dat Benjamin Benéteau zijn lol beleeft aan het coderen van die platen, maar (ander draadje) ik heb nog nooit een Michel Vaillant aangeschaft...

...maar de wereld is altijd suffer en platter dan je hoopt, dus je zult wel gelijk hebben... Bah.

Ik ga voor Garray, een tekendatum verwerken in een nummerplaat is te suf voor woorden.

Dat lijkt me te makkelijk, duidt die 19 niet op een jaartal in de vorige eeuw? Zou het een klein eerbetoon kunnen zijn aande te jong gestorven Pascal Garray? Die werd geboren op 12 december 1965, begon zijn carrière met het tekenen van auto's in Ragebol (wat de nummerplaat op de klassieke auto verklaart) en stond later met zijn Steven Sterk in het Suske en Wiske weekblad.

Ik kan geen enkele link vinden met Stallaert of Vandersteen of.....? Waar blijven de grote S&W-kenners met het antwoord? @TDPB?

Of door de lezer voortdurend de ogen van de hoofdpersonages in te zuigen?

Door veel te laten gebeuren? Door op te bouwen naar een gruwelijke climax die je nog een keert wilt beleven (zoals je filmscène rewind)?

En de groene zetel is blauw geworden, wat zou daarvoor de afweging zijn geweest? Vragen, vragen...

Als studiemateriaal dan toch om te leren hoe je slim verhaalideeën kunt recyclen. Maar je maakt een grapje neem ik aan? Blueberry vanaf Het ijzeren paard tot Angel Face lijkt me precies genoeg Charlier. Misschien moet er in het bos van draadjes ook maar weer eens een Charlier-draadje komen. Wat is er nog leesbaar van zijn enorme output, wat heeft de tand des tijds niet doorstaan?

Niet. Ik vond dat ook de makke van Tenet, of een van de makkes, misschien was de hele film wel een makke, maar in elk geval was het een makke dat de makke steeds even moest worden onderbouwd.

Suske ook, stiekem de zogenaamde vliegende schotel verlaten om het zogenaamde marsoppervlak te betreden

Dat is wel een term die de lading dekt.... Luxe bordeeluitgave.

Dat was ik zelf misschien ook door de context weg te laten: "Dope, force, foutre, danse", dat kwam blijkbaar hard binnen in die tijd, ik was veel te jong maar had het wat graag live meegemaakt... Trouwens kan ik me wel vinden in die hoekstenen van Métal Hurlant die ActuaBD hier noemt, alleen Polonius, nooit heel bijzonder gevonden, misschien omdat ik al te veel ander werk van Tardi had gelezen voor ik dat onder ogen kreeg.

Maar het absurde van die zogenaamde luxe velours is dat je de unieke omslagtekening inruilt voor een lap katoen (of, kan ook, nog goedkoper, polyester) waar niets op te beleven is en daar nog meer voor wilt betalen ook. Zeg nou eens eerlijk, waar zou jij geld aan uitgeven, aan A of B? A: B:

Je laat je naaien. Die zogenaamde 'superluxe velours' uitvoering is identiek aan de editie met linnen rug. Het enige verschil is het gebruik van het velours omslag. Je zou bij een prijs van 125 euro dus 65 euro meer betalen en voor wat??? Velours is een goedkoop massaproduct, het goedkope luizenbroertje van fluweel, maar er wordt al zolang van beweerd dat het luxe is dat we het vanzelf zijn gaan geloven. Het is een melkkoe.

De ‘Mad Mad de la bande dessinée’, die kende ik trouwens niet, zelf noemde Druillet het in zijn autobiografie/zelfportret Delirium zijn Taj Mahal… Hij is woedend op de ‘klootzakken met de witte jassen’ die zijn vrouw Nicole niet van de kanker hebben kunnen redden, en op het jaar 1975, Daar komt dan ‘La nuit’ uit voort, die hij tekent voor lezers die hij ‘toekomstige lijken’ noemt, “cadavres futurs”. ‘Putain, qu’est-ce qu’Hergé, Franquin ou Uderzo ont l’air datés après cela !’ schrijft een recensent op ActuaBD (die ik hierboven citeer) na de herdruk van La Nuit. “Wat de fuck zien Hergé, Franquin en Uderzo er daarna achterhaald uit!”

La Nuit! Je ne connait pas la peur, Ma compagne: la douleur !

Nu al slaaf van je eigen initiatief... Dit is hoe stardom eruitziet, Cinco.

Ik denk niet dat je met die archeologische vondsten kunt cashen Ik vind het prachtig hoor, maar hoeveel belangstelling bestaat daarvoor? Ze hadden het ook niet kunnen uitgeven, zakelijk waarschijnlijk een stuk verstandiger. Dat ze het toch doen wijst ook wel op een liefhebbershart.