Vittorio

Die kan ook zo in het draadje over dubbelgangers, met de Evil Twin trope:

Poopdeck Pappy! Zelfs nog even gespierd als zijn zoon

Niet alleen Superman heeft een robot-dubbelganger: Wil iemand nog iets zeggen over de piemel van Mortimer?

Geldt dat niet voor alle avonturenstrips? En films? James Bond, Indiana Jones...

Plus zwevende hoofddeksels...

Hij was van 1925, 31 jaar ouder dan Vicomte, op een gegeven moment is het wel je tijd hoor.

Ja, zijn vader. Die leek in zijn jonge jaren exact op zijn zoon, hij bewoog ook hetzelfde en had dezelfde uitdrukkingen op het gezicht. Zelfs droeg hij een wit jasje. Enige verschil was dat hij een pijp rook.

In 'Grafschrift voor Rik Ringers' van André Duchateau (die komen de broertjes Wolzak voor. Pas bij de ontknoping blijkt Een van de betere scenario's van Duchateau die

Jullie lijken op elkaar, fantasieloze zeurpezen. Veruit het gros wat tot nog toe voorbij is gekomen, lijkt op elkaar.

Kinky & Cosy ! Wat wordt je volgende draadje, Cinco? Rode auto's in de wereld van de strip? (raadje plaatje)

Dit was toch wel mijn favoriet, erg mooi voorbeeld van hoe je strak en uitgebalanceerd een scenario kunt uitrollen. Opent midden in het verhaal, schakelt dan terug met 11 pagina's flashback en rondt dan af. Duchateau heeft veel brol geschreven, maar in zijn beste albums is hij een echte vakman waar heel veel schrijvers nog iets van kunnen leren.

Gil Gerard! Zonder helm is hij nog verleidelijker.

Duh... Waterafstotende pomade.

Gelukkig maar dat de lucht hieronder niet geel is anders zie je de zeppelin niet:

Veel leuker dan deze zagende knol

Zelfs de uitgever was er bij de herdruk wel klaar mee:

Dupuis gaf hem een monografie, ook een mooi eerbetoon. Bij de illustraties daarin ook Le Petit Cauvin Illustré, de parodie op de Trombone illustré:

Op de volgende pagina zijn de luchten nog dieper geel en ik kan het niet helpen maar zeker op die pagina verwacht ik elk moment Storm te gaan zien:

Raadje plaatje: Misschien leuk voor een nieuw draadje: Het album te geel

De luchten zijn wel mooi geel in dat album te veel

De zoete smaak en de roze bril van jeugdsentiment?

Noem dat maar gewoon. Dan is ze tot diep in de bilspleet geschilderd. Wat een gedoe zeg.

Hij heeft inkleuringen gedaan voor Moebius dus je kunt zonder het te weten een Mandryka in huis hebben: Moebius heeft een portrettekening van hem gemaakt: en zijn versie van De Gemaskerde Komkommer:

Galaxa hoeft alleen maar haar losse jurkje op te wippen als ze naar de wc moet. Maar Jessica Drew... Glijmiddel. Schoenlepels. Bovenmenselijke krachten.

Over neuzen gesproken... Zelfde laken een pak. Na het vanaf Chihuahua Pearl langzaam toewerken naar het hoogtepunt in de reeks, Angel Face, voelt dit als een vermoeid 'moetje'. Veel fraaie pagina's van Giraud, dat wel, maar ook erg veel herhaling van zetten van Charlier die in de verdere delen op de automatisch piloot toewerkt naar het geforceerde einde (afrekening met Angel Face, volledige rehabilitatie). Spannend op zijn tijd, maar ik vind het weinig toevoegen. Na vijf albums te veel met meer van hetzelfde en het slappe Arizona Love, wordt het weer interessant zonder Charlier en met de pokeraar Blueberry, in de Mister Blueberry-reeks.