Catel verraad zichzelf al in het prille begin wanneer ze opbiecht dat ze eigenlijk geen zin heeft om een biografie over een man te maken. Het word op een gegeven moment ook meer een verhaal over haar en de ontluikende vriendschap met Anne Goscinny. De rest raffelt ze ergens gewoon een beetje af.
Zonde, want ik vond haar Kiki de Montparnasse bijvoorbeeld erg goed.
Over zijn enthousiasme heb ik niets dan lof. Maar het is een poging om een goed verhaal over de historie van de Hip hop neer te zetten. Hij heeft zich goed verdiept in de materie, maar het is vanuit zijn leunstoel gedaan. Er is niet of nauwelijks gesproken met de pioniers van die periode. Ook dat is een keuze, maar als je redelijk bekend bent met de feiten dan voegt de Hip Hop Family Tree niet veel toe.