MarcusK

Ik heb laatst jaar tweede hands een oude Jerome-Bloks-album met een CD-ROM eerbij gekocht. Die heb ik niet te lopen gekrijgt. Zal het met die tip van AHMO noch eens proberen. Vreemd dat zulke media van 15 jaar geleden al zo snel culturele artefakten zijn geworden die niet meer echt te gebruiken zijn (de meeste mensen heben waarschijnlijk niet eens meer een DVD-toestel).

@Air: Kan je die CD-ROM nog steeds afspelen? Het probleem is dat de huidige players niet eens meer weten wat een CD-ROM is.

Duitstalige albums zouden ongeveer 1700 zijn (strips/comics/mangas totaal 4053 in 2022). Bron: Alfons magazine 2/2023

Dito. Zidrous humor is iets volwassener en ook iets meer meta als die van De Groot.

D'accord. Zijn eerste twee of drie films waren destijds echt iets nieuws maar vanaf Kill Bill was het eigenlijk altijd dezelfde mix uit ultra-geweld en "coole" dialogen wat mij dan snel op de zenuwen ging. Er was voor mij ook geen ontwikkeling in zijn filmografie te zien. Kind of one-trick pony.

Maar jammer dat zijn kreatieve hoogtepunt toch al Pulp Fiction (zijn tweede film) was.

Misschien alleen de persoonlijke voorkeur van de tekenaar (dikke lippen en dikke ******).

De kwaliteit van de Bastei stripschriften was allgemeen niet erg hoog. Die uitgeverij had in die tijd ook veel stripreeksen van populaire TV-reeksen als Heidi, Pinocchio, Maja (de bij) ezv. (de "anime"-versies, meestal koproducties van het Duitse ZDF met Japaanse omroepen) die zeer eenvoudig getekend waren. De verschillende stripreeksen liepen meestal exact zo lang als de tekenfilms op TV kwamen, dus alleen enkele maanden, dan kwamen er weer andere bij.

Dat is hier zeker het geval. Die Robbedoes is een anti-racistisch verhaal en Robbedoes schrikt ook niet op de cover omdat hij denkt zwaart zijn zou erg zijn, maar omdat hij plotseling van huidkleur veranderd is. Ik denk iedereen zou schriken als hij in de spiegel kijkt en een ander huidkleur heeft als ervoor.

Ik ben er pas met De gulden krijger mee begonnen. (Waarom heet dat niet De guldene krijger?) De drie nieuwe verhalen die ik tot nu heb gelezen vond ik wel leuk.

Met de Marsupilami en de amerikaanse wetenschapper uit het Buddha-album! De grap met de pass is niet slecht.

In mijn geval kloppen toch drie van de seven wel. Ik schrijf ook soms een beetje over strips (voor een Duits infoblad, in de volgende nummer trouwens over Gilles de Geus en Dagen van Zand) maar dat niet echt als beroep, meer als een soort bijbaantje.

Deel 13 vond ik echt catastrofaal slecht. Dus goed dat er een reboot (of "back to basics") komt.

Carl Barks - Sheriff of Bullet Valley De een of andere vroege Mickey-Mouse-strip van Gottfredson, als eerste "MM in Death Valley"

In het Duits waren het vroeger Peter und Alexander. Hedendaags verschijnt de reeks ook hier met de originale titel.

IMHO waren Yanns verhalen voor Bravo (of orsprongelijk nog voor Chaland) zo vol met verwijzen en "easter eggs" dat het verhaal zelf amper nog kon ademen.

Die van Yann zeker ook niet. Die waren alleen maar meta.

Alsjeblieft niet, het nieuwe album was zó veel beter geschreven dan die van Yann. Qua motief is het eerste beeld eigenlijk 100 % Franquin (minus Marsu).

Maar dat lijkt mij meer over jouw areas of interest te zeggen dan over de bekendheid van de Nederlandse Donald Duck tekenaars. Ik ken er tenminst een dozijn en ik ben niet eens Nederlander of Vlaming.

Men moet echter zeggen dat er bij Franka weliswaar veel expositie is maar niet op deze domme manier als in het voorbeeld van TDPB. Meestaal is het zo dat iemand heel lang iets vertelt over de geschiedenis van een persoon, een stad, een ding, waarover de andere personages nog niets wisten. Voor mij is dat soms ook té veel expositie omdat het de flow van het verhaal stoort maar ik heb op die manier ook wel al iets bijgeleerd (bvb. dat Nederland eens door de Fransmannen bezet was, ik had daarvoor alleen van de Spanjaarden geweten, niet alleen omdat ik "Gilles de Geus" had gelezen ).

Om alsnog de vraag te beantwoorden: In de meeste delen wel, niet zo sterk in de vroege verhalen.

Robbedoes was piccolo voordat hij met zijn avonturen in de hele wereld begon. De albums "door..." Yann & Schwartz en Bravo spelen zich in die tijd af, dus is hij erin nog steeds piccolo. En "Borneo" voelt voor mij als een perfekte moderne Robbedoes-verhaal in de traditie van Franquin - zou ook een geslaagde team voor de hoofdreeks zijn geweest als Frank Pé niet zo langzaam zou zijn. Franquin, dat was ook een en al maatschappij kritiek (en dan vooral kritiek op legers, oorlogen en dictators) vermomd als humor. Gelukkig kwam daarna Fournier die het allemaal terug wat luchtiger maakte. Ben je niet "De doodsman" en de Kodo-tweeluik vergeten? Anti-atoom en meer legers, oorlogen en dictators. Zo luchtig was dat helemaal niet.

Ik ken niet de hele run van Grell maar heb in de laatste twee jaren de eerste delen (die in het Duits zijn verschenen) gelezen. Die vond ik heel goed: een zeer realistische setting, sociale thema's als drugs en prostitutie, interessante helden (Oliver en zijn vrouw, maar ook de Chineese tegenspelster). De sfeer is een beetje als in Miller's Batman comics ook als tekeningen en storys niet zo sterk zijn. En de mini-series "The Longbow Hunters", die Grell ook zelf getekend heeft, is sowieso een klassieker.

De Gilles integraal krijgt een Duitse vertaling! De drie boken zullen onder de titel "Gilles, der Gauner" bij Panini Comics verschijnen (eerder bekend voor zijn superhelden an andere franchise comics). (Bron: ALFONZ magazine 01/23) Geweldig nieuws, is deze voor mij toch de misschien beste Nederlandse stripreeks ooit. In het Duits was tot nu alleen een album bij Arboris verschenen. Ook Hanco's Robbedoes verschijnt dit jaar in de "Spirou Spezial"-reeks bij Carlsen Comics.

Zoiets. Er zijn wel running gags maar de doorlopende plot is eigenlijk alleen de tot tempo duwende reisleider en dat de ouders steeds aan een plaats aankommen als B&B juist weer verder gereisd zijn.