Lük Bey

Dat slaat helemaal nergens op. Als je de woordspeling niet kunt vertalen, vertaal dan tenminste hetgene dat klopt met het prentje. "Caesar laat de hoofdman vrij" of zoiets, niemand zou zich daar vragen bij stellen. Ik had ook pas bij de zoveelste herlezing die woordspeling door, en stelde me er nooit vragen bij.

Ah, ik dacht dat er commentaren tussen de jouwe zaten, maar dat die persoon intussen had gevraagd om zijn profiel te verwijderen. Je kunt mensen ook gewoon negeren zonder ze te blokkeren. Desnoods melden aan een mod als iemand te ver gaat en laat die trol maar op z'n eentje sudderen. Er zo'n cinema van maken als dit, ik snap dat wel maar dat hebben die sukkelaars juist graag.

Die tweede herken ik niet, maar deze is zeker geen Hergé of zelfs De Moor. Wel een hele goeie imitatie, zelfs de dialoog is heel overtuigend.

Op zich is dat geen lelijk effect (kort samengevat: het beperken van het kleurenpalet tot variaties op blauw en oranje / geel voor een zo groot mogelijk contrast), maar het wordt knap vervelend als dat een heel verhaal lang volgehouden wordt, ongeacht van de locatie en of het dag of nacht is. Ik denk niet dat dat in strips een epidemie is zoals in film, op een individueel prentje hier en daar na. De Blauwbloezen met hun blauw uniform die afsteken tegen hun typische gele luchten, dat neigt er nog het meeste naartoe maar dat vind ik bv nog altijd geen 'orange & teal'. Al ben ik nu wel gaan zoeken naar een cover die zich niet tot overwegend blauwe en oranje tinten beperkt en dat valt toch niet mee . (Ik heb al heel lang geen Blauwbloezen meer gelezen, is dit een echte cover? Want dat is toch wel erg onder Lambil zijn (vroegere) niveau.) In films wordt dat veel erger, het begint al bij de posters: Nu zul je wel evenveel posters bij mekaar kunnen harken die daar van afwijken he, maar het punt is dat sommige films dat gedurende de hele speelduur volhouden. En als je dat eenmaal opvalt, 'unsee' je dat niet meer.

O mij ook hoor, en ik heb Romaanse Talen gestudeerd! Ik weet niet hoe vaak ik dat album herlezen heb voordat ik deze zag, maar sindsdien let ik er wel meer op en dat geeft toch wat extra plezier. De namen van de personages is ook zoiets, al moet je daar soms nog wat meer weten dan enkel de betekenis van de woorden om de grap te snappen. Deze hier bij voorbeeld heet 'Ocatarinetabellatchitchix' in het Frans. Het is typisch voor Goscinny om zoveel mogelijk verwijzingen naar het heden te steken die verband houden met de regio die Asterix bezoekt. De gemiddelde (Franse) lezer zou in die tijd bij Corsica meteen aan een aantal dingen denken: Napoleon (ik weet niet meer of die in dat album zit), sterk geurende kaas én de populaire hit van Corsicaanse zanger Tino Rossi die (toen) een klassieker was. 'Oh Catarineta Bella' gaat het refrein, met een distinctief 'tch tch' dat de mensen graag meezongen. Asterix zegt zijn naam trouwens fout op een bepaald moment en noemt hem "Ocatarinetabellaploumploum" waarop hij verbeterd wordt: 'tchitchix', niet 'ploumploum'. Of dat het veel grappiger maakt, kan ik niet zeggen, maar toch alleszins creatiever dan de Nederlandse naam 'Ozewiezewozewiezewallakristallix', nochtans een goeie poging van een dappere vertaler die tenminste de grap doorhad. Erger is het als de vertaler vindt dat ie grappiger is dan Goscinny. In 'Asterix bij de Helveten' gaan ze naar de Zwitserse bergen, maar door omstandigheden (nacht, verkoudheid), krijgt Obelix die nooit te zien. Bij de terugkeer vraagt iemand hoe Zwitserland was, en hij antwoordt: "plat". In het Nederlands is dat "nat". Ze worden tijdens hun reis namelijk een paar keer nat, en dat vindt de vertaler blijkbaar veel geestiger. Dat het niet overeenkomt met het handgebaar van Obelix, doet er blijkbaar niet toe. Niet dat er hier een wereldgrap verloren is gegaan, maar dat was toch nergens voor nodig? Als één van de weinige albums die ik in het Nederlands gelezen heb, was het toch een goeie waarschuwing.

Ik ben het wel eens met argumenten over fantasy die geloofwaardig moet zijn, en hou bovendien meer van (semi-)realistischere verhalen en de stijl van Walthery in het bijzonder. En toch ben ik voor A gegaan, omdat ik dat Londens straattafereel niet zo goed uitgevoerd vind (die ene auto staat precies scheef, die gebouwen op de achtergrond zijn maar kaal) en eigenlijk veel liever naar die fantasy-stad zit te kijken. Al zal daar ook wel wat mis zijn aan het perspectief, dat horen we zo meteen wel van TDPB . (om maar niks te zeggen over de 'orange & teal'-inkleuring waar ik zelf op een ander draadje al over klaag)

Ik zou aanraden, als je de taal machtig bent, om ze in het Frans te lezen. Goscinny doet vaak woordspelinkjes die in het Nederlands verloren gaan. "Il affranchit le rubicond" = 'Hij laat de roodharige man vrij" "Il a franchi le Rubicon" = "Hij is de Rubicon overgestoken" En zo zijn er nog wel meer. Los van het feit dat de dialogen in het Frans wat meer schwung hebben, gaat er zo toch wel wat verloren. Geen idee wat de vertaler er in het Nederlands van gemaakt heeft in dit geval.

Dat had ik moeten doen. Ik zat naast hem bij mijn allereerste signeersessie! Sympathieke mens maar ik denk dat ik toen nog geen Lefranc gelezen had.

Prima vergelijking! Er is een Lefranc-album waarin een of andere machtige organisatie besluit om Axel Borg in te huren om hun misdadige operatie in goede banen te leiden. Hij is op dat moment al verschillende keren verslagen door Lefranc. En wat doet Borg? Hij ontoert Lefranc en laat hem ongehinderd rondlopen aan boord van zijn duikboot, om 'getuige te zijn' van zijn monsterlijke onderneming. Moeahaha!

Ja, ik heb bij Wasterlain een beetje hetzelfde gevoel als bij Dany (en zelfs Franquin tot op zekere hoogte). Ik ben dol op hun tekenstijl maar van hun enorme oeuvre beperk ik me maar tot een handvol albums die ik graag lees. Wasterlain: de eerste 4-5 van Sarah Spits, een selectie van ongeveer evenveel Dokter Zwitsers en de reeks Jo & Bert die ik onlangs ben gaan opsporen toen ik erachter kwam dat er meer dan één album van was. Al de rest (de Pixels en allerlei losse albums) lust ik niet. Dany: enkel Equator, de twee delen van Verhaal zonder Helden' en in veel mindere mate Arlequin. Al de rest (Roze Bottel, Rooie Oortjes etc) is zonde van zijn talent wat mij betreft. Dat vampierenalbum van hem heb ik ook wel liggen, vooral om wat naar de prentjes te kijken en hoe hij Roemenië geloofwaardig in beeld brengt.

Een moeilijke want geen van beide doet me veel. Voor A gestemd omdat dat een landschap is, en B eigenlijk niet.

Tiens, ik heb onlangs Mission Impossible III gezien. Zou dit een hommage zijn aan die scene?

Op het eerste zicht een moeilijke, maar in A zit toch meer leven. Niet aleen omdat er meer gebeurt, maar gewoon door de lijnvoering. B lijkt me wat te veel van een foto overgetekend. 't Is opnieuw muggeziften want tegen veel andere inzendingen had ie zo mogen winnen.

Ja, en voeg er meteen 'iconische hekken' aan toe. Het fictieve 'Rommelgem' heet eigenlijk 'Champignac' in de oorspronkelijke versie, een naam die meer de sfeer oproept die erbij hoort. Ik ben niet zeker wie dit getekend heeft, lijkt me uit een Tome & Janry-album te komen. Die witte bomen rond het kasteel zijn wel wat raar (of dacht de inkleurder dat het mist was?). Voor zover ik weet, is Franquin de eerste die het kasteel van Champignac tekende. Ik wist overigens niet dat het op een reëel kasteel gebaseerd is, het kasteel van Skeuvre. Let op het iconische hekwerk! Deze tekenaar heeft zich zo te zien ter plaatse begeven om het te tekenen: Uit de tekenstijl en een subtiele hint op de voorgrond leid ik af dat het wellicht werk van Dany is. Ik ben dol op burchten en kastelen, dus ik ga daar bij gelegenheid toch eens een kijkje nemen, ook al heb ik het meer voor Middeleeuwse ruïnes. En dan passeer ik meteen eens langs kasteel 'Molensloot': Dat andere Kuifje-kasteel, de ruïne uit 'De Zwarte Rotsen', zou dan weer (in de hertekende versie) gebaseerd zijn op verschillende bestaande locaties. L'Île d'Yeu aan de Côte d'Azur: En blijkbaar ook deze saaie Schotse ruïne: En als we toch bezig zijn, is er ook nog kasteel Kropow, uit 'De Scepter van Ottokar': Een eigen creatie blijkbaar, maar het zou geïnspireerd zijn door bestaande kastelen, zoals kasteel Chillon en kasteel Olavlinlinna. Dat laatste vinden we wel met zekerheid terug in albums van Suske & Wiske ('De Lieve Lilleham') en de Rode Ridder ('Olavlinlinna'). Allebei reeksen die wel meer iconische (en echt bestaande) stripkastelen geleverd hebben:

Ik heb deze hier liggen, ooit gewonnen met een stripwedstrijd. En nog wel met (door mezelf gescoorde) handtekening van Willy Vandersteen erin! Ik stel me graag voor dat ik daar ooit eens ga van rentenieren , alhoewel ik dacht dat de geschatte waarde hoger was laatste keer dat ik checkte. https://www.lastdodo.nl/nl/items/42690-bondsprijs-1988-willy-vandersteen-prijs

Ik vind dat wel jammer, dat komt de geloofwaardigheid van sommige strips niet ten goede. In 'Yeren' van Sarah Spits wordt de slechte op het eind in een moeras gelokt, dat is een sterk einde (een echo naar het begin van het verhaal) én een loutering voor zijn slachtoffer, dat ook omkomt. Maar enkele albums verderop blijkt dat ie het overleefd heeft, misschien omdat Wasterlain dat niet kindvriendelijk genoeg vond. Dat maakt dat eerdere album op een vreemde manier toch wel zwakker, net als al die keren dat Stomp 'zijn verdiende loon' krijgt en later blijkt dat ie helemaal niet in het neergestorte vliegtuig zat. 'Niet canon!' zouden sommige verongelijkte Starwarsfans roepen. Gezelschap waar ik me niet graag toe reken, maar ik heb toch dat gevoel bij die latere Sarah Spits-albums.

Oh, er gaat er hier iemand vermeld worden in een ander draadje op het forum. Nog een poll of twee en je bent er @cinco!

Hier in de straat lopen de kippen gewoon los hoor. Altijd uitkijken als ik aan de bocht kom.

Knap! Mooie lijnvoering. Heel apart, als een kruising tussen Jeff Broeckx en Herr Seele, maar dan beter. (Ik zie ook wat E.P. Jacobs, vooral in het laatste prentje dan; de kledij van de linkse figuur, maar ook de houdingen.)

Mee eens. Los daarvan zie ik A ook liever. Een landschap dat herinneringen oproept.

Een snelle google-search geeft die commentator gelijk. Goeie film wel, één van de vroege Tarantino-imitaties. Met een personage dat ook in 'Jackie Brown' zat.

Ik vermoed ook dat er een beetje anti-Hergégevoel meespeelt. Maar zal wel meer het werk van Bob De Moor zijn, he.

Uiteraard voor Hergé gegaan. Dat we al eens een maanlandschap gehad hebben, doet niet ter zake. Volgens die logica zou hij tegen dit landschap ook mogen verliezen: Guarnido is een fantastische striptekenaar, maar dat blijkt toch niet uit dat schilderijtje van dertien in een dozijn.

Ja, da's inderdaad stukken beter. En ook een betere compositie. Desalniettemin blijf ik bij B, misschien ook wel wegens mijn 'orange & teal' aversie. Geen idee wat ik bedoel? Lees dit, maar opgelet: dat is iets wat je nadien overal tot vervelens toe begint op te merken. http://theabyssgazes.blogspot.com/2010/03/teal-and-orange-hollywood-please-stop.html

Een kwart eeuw maar? Dan is ie jonger dan de Van Rossem strip.