Koen Claeys

1 uur geleden, Marinelli zei:

 

4. Kansberekening (Ravard & Rabaté)

 

Marinelli, wat is de sterkte van dit boek voor jou ?
Ik vraag het omdat een kameraad van me nogal ontgoocheld is over die 'Kansberekening'.  

Edit : a-ha, ik zie nu je recensie op de site van 9e Kunst  https://9ekunst.nl/2024/04/30/menselijkheid-en-humor-pascal-rabate-en-francois-ravard-schieten-weer-raak-in-kansberekening/

1. Iemand om mee te praten (Panaccione)

2. Terug naar Eden (Roca)
3. De Laatste Koningin (Rochette)
4. Speedball (Florian Pigé – Etienne Gerin)

Deze vier albums zijn zééééér goed.... zééééééér goed !!!!
Bravo aan Concerto Books en Lauwert !

Speedball (Florian Pigé – Etienne Gerin)

Als ik naar de respectievelijke websites van Pigé en Gerin surf, dan word ik geconfronteerd met een aanbod van lieflijk ogende boeken en illustraties voor kinderen.
Nou… die 2 hadden duidelijk nood aan ‘something completely different’ toen ze met dit project begonnen…. De strip is een strip van voor tot achter gevuld met XL-porties geweld en vele kilo’s cocaïne. 
Het hoofdpersonage is een voormalige baseball-superster die aan lager wal is geraakt.  Net wanneer hij denkt dat hij de bodem heeft bereikt komt hij terecht in een onvoorstelbare spiraal van geweld.
Hoewel het zich in 1976 afspeelt deed het me denken aan de jaren ’90 die ik als twintiger heb meegemaakt: de Tarantino-films, Natural Born Killers, O.J. Simpson die na een moord live achtervolgd wordt op televisie, de film ‘C'est arrivé près de chez vous’,…. de fascinatie voor wapens en geweld…
Het uiterst dynamische tekenwerk deed me qua look & feel denken aan het tekenwerk van Gabriel Bá (Casanova, Umbrella Academy ...), liefhebbers van Hanco Kolks geniale tekenvondsten zullen het ook wel smaken.
Bijna niet te geloven dat dit het strip-debuut is van Pigé en Gerin.  Het album is zowel qua scenario en tekenwerk absolute perfectie.
Ja… Topper !!!!!!

Op 26/4/2024 om 15:43, Lamme Goedzak zei:

Deze twee vormen twee grote gaten

Als het enige troost mag zijn : het is een bundel waarvan ik me de aanschaf meteen beklaagde na lezing. De inhoud is oninteressante rommel.  (heb het verkocht)

1. Iemand om mee te praten (Panaccione)

2. Terug naar Eden (Roca)
3. De Laatste Koningin (Rochette)

Wil eigenlijk alle drie strips op de eerste plaats zetten.  Ze zijn elk op hun manier meesterlijk.... Sowieso 3 albums om voor het leven te koesteren. 


 

Op 29/12/2022 om 09:38, Waldorf zei:

La dernière reine (Rochette)

Edouard Roux is tien als hij in zijn dorpje in de Vercors getuige is van de dood van de laatste in het wild levende beer in Frankrijk. Zijn familie heeft in deze zuidelijke uitlopers van de Alpen altijd een band gehad met de natuur, en dus ook met de beren in de bergen. Jaren later komt Edouard uit de Eerste Wereldoorlog als een 'gueulle cassée', een overlevende van wie het gezicht zo  verhakkeld is dat hij rondloopt met een zak over het hoofd. Maar dan stuurt iemand hem naar Jeanne Sauvage, een beeldhouwster. Zij maakt gezichtsprotheses voor mannen als Edouard. Als dank voor zijn masker neemt Edouard Jeanne mee naar zijn bergen. Jeanne zal een bronzen beeld maken van een beer.

In dit boek komen enkele van de vaste ingrediënten van het werk van Rochette samen: vrijheidsdrang, de wilde natuur, een grondig wantrouwen in de mens. In één lange flashback toont Rochette ons het leven van Edouard, afgewisseld met enkele episodes uit het verleden van de beren van de Vercors. De ruwe tekeningen van Rochette zijn zoals de beer die Jeanne zal maken: ongepolijst, om uitdrukking te geven aan de ruige natuur die ook in dit boek weer een hoofdrol krijgt. Het verhaal is dat ook. Nergens sentimenteel, ondanks de harde klappen die er in uitgedeeld worden. De zwartgallige kijk op de mens krijgt tegengewicht van de liefde tussen Jeanne en Edouard, en de eeuwige kracht van de natuur, die veerkrachtig is. Erg goed, dit verdient zeker een vertaling.

Na de heisa rond Vivès in Angouleme heeft Rochette aangekondigd te stoppen met strips. Dat zou jammer zijn, maar dit is wel een mooi eindpunt.

 

 

 

Deze vandaag gelezen.... 




De Laatste Koningin (Rochette)

Jean-Marc Rochette is bij het grote publiek bekend als de tekenaar is van de stripklassieker ‘De Ijstrein’, enkele jaren geleden ook bewerkt tot de succesvolle Netflix-serie 'Snowpiercer'. Hij is geen typische striptekenaar die een groot deel van zijn tijd achter de tekentafel vertoeft. Zo trok hij zich in 2009 voor enkele jaren terug in Duitsland om zich te wijden aan de schilderkunst. Daarna keerde hij terug naar Grenoble, het Ecrins-massief, en vond daar de drang en inspiratie om zijn passie voor de bergen te vertalen naar de 9e kunst. Het begon met een autobiografische strip in 2017: 'Ailefroide' (hiervan bestaat voorlopig geen Nederlandstalige editie), waarin hij vertelt hoe hij van plan was een berggids te worden tot een incident zijn leven veranderde. Daarna verscheen “De wolf' (2019), waarin hij een meeslepend verhaal voorschotelt over een herder (het fysieke evenbeeld van Rochette) en een wolf in de Franse Alpen. “De Laatste Koningin” betekent het einde van deze bergtrilogie.

Het is dus opnieuw een persoonlijk werk geworden waarin hij de relatie tussen mens en natuur aankaart, weliswaar zonder een moraliserend vingertje. Hij heeft nogmaals veel van zichzelf in dit beeldverhaal gestoken, ook autobiografische elementen. (hij verschijnt op pagina 221 in de cameo-rol van een jager)

Het verhaal van “De laatste koningin” heeft als oorspronkelijke bron van inspiratie de dood van de laatste beer in de Vercors aan het einde van de 19e eeuw. Rochette begon zijn roman met het beeldhouwen van de beer om daarna twee jaar aan deze 230 strippagina’s te werken in een vallei in de Franse Alpen, in de winter enkele maanden van de wereld afgesneden. De auteur heeft zoveel in zijn boek gestoken dat hij ziek werd toen hij de laatste pagina afwerkte.

Het verhaal bevat niet enkel een ode aan de natuur en het aankaarten van ecologische bezorgdheden. Het biedt bijvoorbeeld ook een kijk op de Parijse kunstwereld van Montmartre en Montparnasse van de jaren ’20, alsook een mooi liefdesverhaal.

De stripplaten zijn gekenmerkt door een rauwe tekenstijl die vaak verrassend fotorealistisch aanvoelt, gedrenkt in grauwe, donkere tinten. Het kan bepaalde potentiële stripkopers misschien bij een eerste doorbladeringen afschrikken, maar ik verzeker dat het tekenwerk zeer sterk aankomt bij de lezer eenmaal je aan het boek begint.
De wijze waarop hij die bergstreek in beeld brengt doet je bijna meteen na lezing een reis naar de Vercors, één van de mooiste en meest dunbevolkte regio’s van Frankrijk, boeken.

Rochette zegt zelf over 'De laatste koningin': 'Dit is mijn Everest, ik denk niet dat ik het ooit beter zal doen'. Het is een meesterwerk. Rochette heeft inderdaad de top bereikt…. maar laat hem dat alsjeblieft niet tegen houden om nog eens zo’n piek te halen.

Meer over Rochette : https://resonances.ladn.eu/artistes/jean-marc-rochette/

Op 15/10/2020 om 17:05, Waldorf zei:

De wolf (Rochette)

 

Een erg actueel album, nu de wolf ook ins land zijn herintrede maakt: Gaspard is een herder in een afgelegen uithoek van de Alpen die zijn schapen ziet doodgebeten worden door een wolf. Zowel de herder als de wolf vechten voor hun plaats in een ruig maar mooi landschap. Een prachtig verhaal. Zeer goed.

 

Vorige week gelezen.  Vond dit ook super !
Dit beeldverhaal imponeert met zijn ruwe tekenstijl die in spaarzaamheid alles krachtig weet over te brengen, het heeft iets cinematografisch. Het verhaal blijkt in al zijn schijnbare eenvoud meerdere lagen te hebben. Het is duidelijk dat dit voor Rochette een project moet zijn geweest dat zéér nauw aan zijn hart lag. Best te lezen in alle rust en stilte, een beetje in afzondering zoals het hoofdpersonage.

In West-Vlaanderen zijn we volledig afhankelijk van Stripweb (die gelukkig goed bezig is).
Van een trouwe klant vernomen dat Stripweb ook zwaarder begint in te zetten op manga. 
Hoor ook veel positieve geluiden over kwaliteit verpakking van verzendingen.

3 uren geleden, Ambreville zei:

Op zich niet abnormaal. De Babyboomers gaan op pensioen.

Toch blijkbaar wel een type winkel waar je niet vlug een overnemer voor vindt.   Stel je voor dat alle handelszaken (ongeacht wat men te koop aanbiedt) van op pensioen gaande babyboomers geen opvolging kennen...

Heb deze strip gedurende de jaren '80 vele keren herlezen. Een tiental jaar geleden nog eens alles herlezen en ben gestopt toen ik merkte dat een studio het had overgenomen.  Deze box, die je misschien tweedehands kan vinden, verzamelt eigenlijk het essentiële van deze reeks.
Alles wat Jan Kruis heeft gemaakt voor Jan Jans & de Kinderen is top, vind ik persoonlijk.

De hardcover is nu al te bestellen bij Stripweb.be  De softcover is voorlopig nog enkel via pre-order te verkrijgen bij die website.
https://www.stripweb.be/nl-nl/nieuwe-strips-2/bittere-kou-2

Met mijn eerste zakgeld kocht ik vroeger (in de jaren '70) : Karl May, De Rode Ridder, Suske & Wiske.... Vandersteen was god, de schepper.  
(Pas begin jaren '80, toen ik de striptijdschriften Robbedoes en Kuifje ontdekte, verbreedde mijn blik op de wijde stripwereld.)

4 uren geleden, gm41663 zei:

zou iemand informatie willen geven over Frommeltje en Viola strip twee in vijf zinnen aub 

Zin 1 : Het tweede album van Frommeltje en Viola, getekend door Bernard Hislaire, is een deel van een Belgische stripreeks die tot de meest romantische aller tijden behoort.
Zin 2 : De oorspronkelijke versie van deze stripreeks heet “Bidouille et Violette” en verscheen in het weekblad Robbedoes vanaf 1978.
Zin 3 : Het album werd in het Nederlands gepubliceerd onder de titel “Sombere dagen” in 1982.
Zin 4 : Het bevatte een droomscène waarin Hislaire Viola naakt tekende, die door de uitgever werd gecensureerd.
Zin 5 : In 2015 werd een integrale uitgave in het Nederlands gepubliceerd, waarin de vier albums werden gebundeld onder de titel "De vier seizoenen"

Voor veel mensen zijn strips gelijk aan Jommeke en Sus&Wis.  De onwetendheid over strips is vaak zeer groot.  
Het wordt nog steeds vaak als iets voor kindjes gezien.
Aandacht in de media gaat ook meestal naar die kinderstrips.
Vind het altijd wel tof om met volwassenen te spreken die ook franco-Belgische strips/mangas/comics/graphic novels lezen, maar veel gebeurt dat niet.   Betrekkelijk andere passies als muziek, films, games... is het niet moeilijk om mede-liefhebbers te treffen in het dagelijkse leven.
 

Rimpels is niet een niveau hoger. 'Terug naar Eden' is niet rommelig. 
Rimpels is ook zeer goed, maar het is een totaal ander soort strip.

2 uren geleden, bammar zei:

Spijtig om DDB- en Daedalus-vertalingen over dezelfde kam te scheren 

 

Ja, DDB, daar koop ik liever niets meer van.  Heb daar al zo'n slechte vertalingen meegemaakt...
Moet ook toegeven dat ik de laatste tijd niet zoveel meer van Daedalus aanschaf.  Hoka Hey vond ik zeker zeer goed vertaald.  Eigenlijk heb ik geen recht van spreken, zeker wat de laatste jaren betreft.  Mijn excuses hiervoor.
 

10 uren geleden, bammar zei:

Wat een opluchting dat je al door hebt dat ze de Nederlandstalige markt niet gaan overnemen. En dat heb en zal ik nooit verkondigen, want er is Daedalus en die zet je niet zomaaar buitenspel. 

Wat ik ook zeer positief vind aan de uitgaves van Lauwert zijn de vertalingen.  Er lijkt daar meer oog te zijn voor een foutloze, correcte vertaling, zeker in vergelijking met uitgeverijen als DDB en Daedalus.
De albums van het fonds van Lauwert lijden ook niet onder het kleinere formaat, heb nooit het gevoel dat ik een groter formaat mis.
De prijs vind ik eerlijk gezegd soms ook slikken... maar dan heb je de economische realiteit, kleinere oplages, kwaliteit,....  

Brecht Evens heeft me nooit aangesproken. Het ziet er wel kunstig uit maar wanneer ik zijn boeken doorblader denk ik bij mezelf dat je hiermee geen gevoelens of spanning kan overbrengen.  Heb bij het zien van zijn tekenwerk geen zin om het te lezen....maar dat is natuurlijk zo persoonlijk.  (en soms kan een mening of smaak ook veranderen)

Een vriend van me is wild van het recente album van Evens. Hij vertelde me : "Het is alsof je een sprong maakt in een schilderij! Grafisch is het top, het verhaal is een reis naar absurdistan."

Bij de VRT zijn ze er ook fan van.
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/02/14/de-boeken-van-de-week/

dvd's zien er ook afgrijselijk uit op mijn 4K-tv... en die ondertitels zijn zo groot en blokkerig op een hedendaagse flatscreen.

Heb nog een relatief grote collectie van honderden dvd's en blurays .... maar sinds de intrede van streaming bij mij thuis worden die schijfjes niet meer bekeken...  Heb zelfs nog recent een nieuwe regio-vrije dvd-speler gekocht om imports uit Japan en de V.S. nog te kunnen blijven bekijken, maar heb die eigenlijk nog niet gebruikt.... 

Deze week opnieuw 3 nieuwe uitgaven van Lauwert.



Vooral Perdide lijkt me persoonlijk het meest aan te spreken.  Had het tweeluik wel liever in één keer zien uitgegeven worden als integrale.

 
Paco Roca werd in Vlaanderen en Nederland geïntroduceerd met het album 'Rimpels' uit 2009. Dat album maakte een grote indruk op me... maar 'Terug naar Eden' maakt nog meer indruk op me. Roca vertelt het verhaal die achter een foto schuilt... Het geeft hem de kans om een uiterst persoonlijk maar ook universeel verhaal te vertellen... het greep me aan. Een striptopper van jewelste !!!!!!

1. Iemand om mee te praten (Panaccione)

2. Terug naar Eden (Roca)

Vind 'Terug naar Eden' met voorsprong de allerbeste (naar het Nederlands vertaalde) strip van Paco Roca (en ‘Rimpels’ vond ik bijv. zo goed dat ik het in softcover en hardcover heb gekocht).

De inhoud van ‘Terug naar Eden’ greep me aan. Wat een beeldverhaal !!!! TOP !!!
 

Prachtige albums, Boris !

Panaccione maakte met zijn tekenwerk voor Lupano's tekstloze 'Un Océan d’Amour' (A sea of love) al een grote indruk op mij. Opnieuw heeft hij weinig woorden nodig om veel emoties en gebeurtenissen treffend over te brengen, maar slaagt hij er ook in om langere conversaties ook visueel boeiend te houden. Het is zo'n verhaal dat na lezing nog lang blijft nazinderen.

Wat mij betreft de eerste absolute strip-topper van 2024.