cinco

Ik heb die oude vriend nooit gehad. Ik ken alleen de Asterix-parodie, die blijkbaar ook dezelfde sidekicks heeft. (dat laatste, daar ben ik pas achter sinds ik hier zoveel van Roodbaard heb zien passeren)

Is die strip van Roodbaard zo uitmuntend? Er wordt hier op het forum zo opvallend veel erover gepraat.

Pagina 7. Tijdens het overmatig consumeren van alcohol geeft de gids wat geschiedenisles aangevuld met de legende van de vleermuis. Eigenlijk omschrijft hij al wat we later in het verhaal te zien gaan krijgen: de bewuste aanval van 1489.

Pagina 4. Natuurlijk moeten S&W zich er dadelijk mee gaan moeien van zodra die vleermuis opduikt. Pagina 5. Eigenlijk wordt er in de tekstvakken teveel beschreven wat je ook in het prentje ziet. (Wiske beklimt de torentrap, Wiske leunt lachend uit het raam terwijl een sombere gedaante achter haar verschijnt...) Typisch voor de tijd, zeker? Pagina 6. Wiske schrikt en valt, maar wordt gered door Isidoor de gids die blijkbaar bovennatuurlijke reflexen heeft om iemand die in vrije val is door een raam naar binnen te rukken. "Nooit moe, altijd dorst," zo geeft de gids te kennen dat hij een alcoholist is. En ja, nog voor de bladzijde om is, zit hij al met een pint aan tafel.

Dat treed ik volledig bij. De andere reeksen voelen waarschijnlijk te Vlaams aan, maar Nino heeft die zuivere Klare Lijn-uitstraling waar liefhebbers van Kuifje zich dadelijk in thuis voelen.

Weet je wat, kroketliefhebbers en aanverwanten... Ik ga De Schat van Beersel eens ter hand nemen en mogelijk pagina per pagina bespreken. Is superlang geleden dat ik het nog gelezen heb, dus de leeservaring gaat weer fris zijn. Ooit had ik één of andere Kredietbank-editie. Die heb ik niet meer. Dus wordt het de Suske en Wiske Klassiek uitgave van 1995. In deze uitgave zit zo een blad met extra info. Daar ga ik overheen. Pagina 3 dan waar het verhaal begint. Eerst wat uitleg over het kasteel. (mijn uitgave heeft dus de inkleuring zoals ook die afbeelding hieronder - het is wat het is - er zijn waarschijnlijk betere versies) En lap, we zijn even aan het lezen en daar valt Madeleine Fleuve al. Als kind vond ik dat haar gezicht te realistisch was getekend in vergelijking met de gebruikelijke S&W personages.

Ik heb alvast jouw video geplaatst op een ander forum waar ik vroeger actief was. Daar zitten ook wel wat personen die in strips en comics geïnteresseerd zijn.

Ontzettend goed gemaakt. Je hebt de lat wel dadelijk zeer hoog gelegd. Ga je al je video's in het Engels doen?

Ik vond wel dat Sleen beter de jeugdigheid van Clo-Clo kon overbrengen in zijn gelaat en lichaamstaal. De enkele keren dat Stallaert hem tekende leek hij meer op een klein oud mannetje. Het is nu eenmaal een complex figuur, designwise. Want hoe teken je een kind met het hoofd van meneer Pheip op een manier dat je aanvoelt dat het een kind is? Wel, Sleen slaagde er wonderwel in.

Met een vork aan tafel bij een maaltijd. Met de vingers als-ie uit de muur komt. goulashkroket > gewone kroket

Clo-Clo wordt straal genegeerd in de Stallaert-periode. De Muurloper is de uitzondering die de regel bevestigt. Dat is iets wat ik me ben blijven afvragen. Waarom mocht Clo-Clo plots niet meer aantreden?

En plots heeft ze een elegante hals. ------------------------------------------------------------------------------------------------ Op deze cover krijgen we een correcter beeld van haar lichaamsvormen.

En het is ook een verhaal waarin hun avontuur in het verleden geen happy end kent, aangezien het gebaseerd is op de gebeurtenissen van 1489. Dat was ik als kind ook niet gewoon, een strip waarin de helden het tij niet kunnen keren. Onder Hendrik III van Wittem (achterkleinzoon van Jan II) werd het kasteel in 1489 ingenomen door een troepenmacht uit Brussel, dat in opstand was gekomen tegen Maximiliaan van Oostenrijk. De woedende Brusselaars verwoestten eerst de stadswoning van Hendrik in de Voldersstraat, en trokken toen, onder leiding van Filips van Kleef, met zwaar geschut naar Beersel. De burcht werd verdedigd door Hendriks zoon Filips van Witthem, aanvankelijk met succes. Maar bij een tweede poging werd ze zwaar beschadigd, en moest het garnizoen zich overgeven. bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_van_Beersel

Door onder andere het anders uitziende Wiske en de toon van het verhaal voelde het als kind allemaal wat serieuzer aan, alsof er meer op het spel stond dan bij andere S&W verhalen. De scène waarin ze bijna levend verbranden...

Kijk, ik google 'top suske wiske strips' en wat staat met voorsprong bovenaan? https://www.google.com/search?q=top+suske+wiske+strips&source=lmns&hl=nl&sa=X&ved=2ahUKEwjt3bmcot_rAhVagaQKHWFqDzMQ_AUoAHoECAEQAA Daarom vraag ik mij af, wat heeft er toe bijgedragen dat dit album zo vaak de plaats op dat bovenste schavotje haalt?

Maar zie je wat ik bedoel, dat de gezichten van Suske en Wiske er in die periode anders uitzien in vergelijking met andere Paul Geerts strips.

Tja... Zijn beginperiode (Ridder Digest, Arseen, Waspman en Dionies d'Oldenboom) heb ik er niet bijgevoegd.

Ik vind dat wel een aangename stijl voor cartoony tekenfilms (en strips).

Wie tekende eigenlijk de figuren in de periode van Angst op de Amsterdam en Het Dreigende Dinges? Dat was wel een stijl die me beviel. Ook andere pupillen. Zie je, de kopjes zijn anders in Het Dreigende Dinges vergeleken met De Hippe Heksen.

De Schat van Beersel wordt toch over het algemeen gezien als het paradepaardje van de S&W strips. En het scoort ook altijd hoog in allerlei lijsten. Wat is de kracht van dat album? Of wordt het volgens jou teveel bewierookt?

Ik let altijd meer op de gezichten om verschillen te zoeken. Stallaert's Blauwe Reeks-Wiske ziet er iets jeugdiger uit dan het Wiske van de originele Blauwe Reeks, waarin Wiske er plots een stuk ouder uitzag.

Die lijnen, ja. Al bevalt mij dat bij Stallaert wel. Dat doet de personages meer van de pagina spatten.

Effe terug naar Asterix schipperen met deze Asterix-evolutie.

En steek No soup for you-guy er ook bij.