een terugblik op Bleekwater van Joris Mertens (2022)

[cinco]

Ik heb dit album herlezen en ga proberen om er in de komende dagen wat dieper op in te gaan.

 

[lukoste]

Ik ga bijna exact dezelfde scores als jij.

[cinco]

 

Om dit boek volledig tot zijn recht te laten komen, moet je de beelden laten binnensijpelen en niet snel doorheen de fragmenten zonder tekst razen, maar echt dat nachtelijk gevoel van die zwaar verlichte maar toch druilerige grootstad in je opnemen. Met een beetje geluk hoor je ook nog de klanken van een melancholische mondharmonica.

 

 

Naar die inkleuring kan ik blijven staren, gewoon om trachten te ontrafelen hoe je dat effect verkrijgt.

 

 

Want die combinatie van nachtverlichting, regen en Brusselse kasseien is echt raak weergegeven.

 

 

En ja, de regen houdt gans het album aan. Niet alleen om sfeer te scheppen.

De regen is een bepalende factor bij de afloop van het verhaal.

Verder kan je de vergane glorie van de stad zien als de afspiegeling van stukgelopen dromen.

Een wirwar van straten die je toekomst gegijzeld houdt.

 

k

 

Joris Mertens komt trouwens uit de filmwereld.

Hij was oa. set designer voor Manneken Pis (1995), een film die zich eveneens in de met tristesse beladen grootstad afspeelt.

 

 

 

[Aerogi]

nooit heb ik zo lang stilgestaan bij één plaat bij het lezen van een strip. het is dezelfde waarbij jij ook bleef staren.

 

Nog nooit meegemaakt zoiets. 

 

wagens zijn wel héél dicht op mekaar geparkeerd, dat ik me afvraag hoe die gaan weggeraken