Hoe het tempo van de lezer bepalen in een strip?

[cinco]

In tegenstelling tot een film zijn het niet de makers die het tempo van het verhaal volledig kunnen controleren, het is ook de lezer die dat doet bij een stripverhaal.

Dat vermoeilijkt de taak van de stripauteurs.

Hoe rem je de lezer af op pagina's met weinig tekst of geen tekst? Hoe laat je hem toch nog voldoende stilstaan bij elke prent?

 

 

[sporoi]

Verlopen

[Vittorio]

Op 18/9/2020 om 18:19, cinco zei:

Hoe rem je de lezer af op pagina's met weinig tekst of geen tekst? Hoe laat je hem toch nog voldoende stilstaan bij elke prent?

Door veel te laten gebeuren? Door op te bouwen naar een gruwelijke climax die je nog een keert wilt beleven (zoals je filmscène rewind)?

 

[Vittorio]

Of door de lezer voortdurend de ogen van de hoofdpersonages in te zuigen?

 

[cartoonesk]

Uit de Wordt Vervolgd-dvd, disc 3 :

 

Morris:

"Ik dacht dat er een verwantschap bestond tussen tekenfilm en stripverhaal maar het zijn eigenlijk zeer verschillende media".

Han Peekel :

"Wat is er verschillend aan?"

Morris :

"Ja, het is een andere uitdrukkingsvorm. Bijvoorbeeld in de film wordt het ritme van de kijker opgelegd door de film zelf. Terwijl in een stripverhaal kan je zo lang mogelijk kijken naar hetzelfde beeld en je kan eventueel terugkeren naar het voorgaande beeld en zo. Dat heeft allemaal zijn weerslag op het principe van het stripverhaal."

 

Ik vond dit wel passend voor deze topic.

 

Dat geschreven hebbende, ik kende mensen die een stripboek in tien minuten uitlazen maar lezen die wel alles?

 

 

 

[Peter Motte]

Andreas zegt: klein vakje: snel bekijken; groot vakje: lang bekijken

[cinco]

In de Zoo-trilogie zorgt de kracht en de sfeer van de tekeningen ervoor dat je bij tekstloze pagina's toch lang genoeg vastgegrepen wordt om de beelden helemaal in je op te nemen.

 

[cartoonesk]

Bij Zoo zijn dat de kleuren die Frank direct op het origineel heeft geschilderd (in vergelijking met zijn andere strips), waardoor je echt de tekeningen ingezogen wordt (ik in ieder geval). Het verhaal dat hij van de Marsupilami heeft gemaakt is ook zo indrukwekkend.

 

 

[Daan]

1 uur terug, cartoonesk zei:

Bij Zoo zijn dat de kleuren die Frank direct op het origineel heeft geschilderd (in vergelijking met zijn andere strips), wardoor je echt de tekeningen ingezogen wordt (ik in ieder geval). Het verhaal dat hij van de Marsupilami heeft gemaakt is ook zo indrukwekkend.

 

 

 

Die ga ik later dit jaar in de Nederlandse versie bewonderen. Ik moet nog even wachten :-(

 

[cinco]

6 minuten geleden, Daan zei:

 

Die ga ik later dit jaar in de Nederlandse versie bewonderen. Ik moet nog even wachten :-(

 

 

Deze bundel hommages is eveneens de moeite waard...

 

 

 

...en bevat ook verscheidene woordenloze bijdrages waarbij de beelden op zich het varhaal vertellen.

 

[Daan]

Ja, mooi! Die heb ik hier ook staan. Ik moet daar wel bij zeggen dat ik lang niet alle verhalen even tof vond. Maar ik heb alle vertrouwen in Frank Pé!

[cinco]

10 minuten geleden, Daan zei:

Ja, mooi! Die heb ik hier ook staan. Ik moet daar wel bij zeggen dat ik lang niet alle verhalen even tof vond. Maar ik heb alle vertrouwen in Frank Pé!

 

Ja, het fluctueert. Maar vond zelfs de mindere verhalen genietbaar.
 

Munuera's verhaal was misschien heel basic, maar het voelde terecht dat hij eindelijk iets met de Marsupilami kon doen na al zolang in het Robbedoesuniversum te hebben vertoefd met zijn albums in de hoofdreeks en de Zwendel spinoff.

 

 

 

 

[Daan]

Ik ben heel groot fan van Munuera!

[cinco]

10 minuten geleden, Daan zei:

Ik ben heel groot fan van Munuera!

 

 

Munuera's verhaal lag het dichtste bij wat we van een traditioneel Marsupilami-verhaal verwachten, zowel qua design als inhoud.

En zijn vloeiende tekenstijl past goed bij het personage en de setting.

Daarom vond ik het genietbaar, maar het bracht niets nieuws op tafel zoals de andere verhalen.

Welke verhalen vond jij minder?

[Daan]

43 minuten geleden, cinco zei:

Welke verhalen vond jij minder?

 

Het prille begin: mooi getekend maar een onzinnig verhaaltje.

Muzikaal Gras: werkt op alle fronten, leuk.

De Marsupilami Snurkt: Munuera!!!

Alleen op Antarctica: geinig, leuke insteek.

Een Hinderlijke Vriend: tekenstijl spreekt mij totaal niet aan en saai verhaaltje.

De Reis van het Leven: Aardig getekend maar slecht 'leesbaar', wat gebeurt er nu eigenlijk?

Requiem: leuk getekend maar wat een vals sentiment, jammer...

 

Eigenlijk eindigt het boek met drie onduidelijke vingeroefeningen en dat liet een wat bittere nasmaak achter. Ik vond er slechts 2 echt oké: die van Munuera en Muzikaal Gras!

[cinco]

 

8 minuten geleden, Daan zei:

 

De Reis van het Leven: Aardig getekend maar slecht 'leesbaar', wat gebeurt er nu eigenlijk?

 

 

Hij begeleidt een olifant naar het olifantenkerkhof en tijdens die reis komen herinneringen naar boven aan momenten die ze samen deelden.

 

[Daan]

Ja, dat heb ik inmiddels begrepen maar pas na een aantal pogingen... Voor mij dus slecht leesbaar. Bij strips vind ik het nooit fijn wanneer de opeenvolgende plaatjes geen duidelijk tijdsverloop laten zien, zoals hier: met flashbacks die moeilijk van het heden te onderscheiden zijn.

[Tom MDP]

Op 18/9/2020 om 23:18, Spiro zei:

Ik zal eens vloeken in de kerk: strips zonder of met weinig tekst scroll ik steeds in een sneltreinvaart, en het wekt amper emoties op hoe mooi de tekeningen ook zijn.  Het medium strip is voor mij niet krachtig genoeg om tekstloos te zijn in tegenstelling met film bv die zich dat wel deels kan veroorloven.

[cartoonesk]

Op 28/9/2020 om 14:27, Daan zei:

 

Die ga ik later dit jaar in de Nederlandse versie bewonderen. Ik moet nog even wachten :-(

 

Ik heb het eerste deel van La bête (de Marsupilami van Frank en Zidrou) in het Frans gelezen in de vorm van mini-boekjes bij de Spirou. Het is mooi, spannend en ontroerend, kortom heel mooi! Directe kleuren zoals bij Zoo.