esteban²

B wringt. Die poort. Iets met de belichting, denk ik. En verder vind ik de onderste helft zeker OK, maar dat flauwe landschap in de bovenste help laat geen indruk na. Geef mij dan maar het perspectief en de eenvoud van A.

Hier hoop ik nog op. Het tweede deel loopt nu in Spirou.

De tekenstijl is inderdaad een mix van al wat momenteel populair is in tekenfilmland.

Goh. Noch A noch B heb ik gelezen. Van beide prentjes weet ik eigenlijk niet echt waar ze vandaan komen en ken ik de context van de albums niet. En dan vind ik A ongelooflijk sfeervol, bedrieglijk simplistisch, die tekening geeft mij énorm veel zin om dit avontuur te gaan lezen. B daarentegen ... Ik voel daar absoluut niets bij. Een grimmige vervallen wereld? Het zal wel, maar ik zie het niet. Het straalt er in ieder geval niet van af, imo. Het plaatje vertelt mij weinig tot niets. Bij B moet ik hier en daar ook heel goed kijken om te begrijpen wat elk aanwezig element nu precies moet voorstellen. Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ik denk dat het te vroeg is om de kaart van nostalgisch kiesvee te trekken.

En wat was dat toch met die gordijntjes in elke videotheek?

Ook zeer aangenaam om te beluisteren, Bonte.

Sowieso staan die allemaal op mijn lijst. Ooit. Over The Green Book heb ik het meeste twijfels, uiteraard vooroordelen. Mogelijk onterecht. Natuurlijk krijgt die een eerlijke kans.

De meeste zijn hier al genoemd. Flip vond ik als kind héérlijk omwille van zijn karakter en uitspraken. Spip eveneens. De versie van T&J kan mij het meest bekoren. Vroeger hoopte ik ook altijd op méér S&W avonturen met Tobias. In nieuwste Junior-reeks, die ik niet koop, komt hij wel vaak voor. Daar is vooral mijn petekind erg blij mee, ze is fan van die hond.

Ik heb wél genoten van The Return of the King destijds, ondanks de eindeloze aaneenschakeling van eindes, maar vond het niet nodig dat die met de Oscar aan de haal ging. Al begrijp ik het uiteraard wel. Dat was een beetje een verplicht nummertje, als beloning voor de hele trilogie. The Force Awakens vond ik eveneens ontzettend vermakelijk, maar een Oscar voor Beste Film of dergelijk was inderdaad niet aan de orde. Terecht. Wel 4 technische nominaties en één voor de muziek. Ook terecht. Nog steeds héél erg benieuwd naar The Artist, dat gaat ongetwijfeld mijn ding zijn. En Jean Dujardin kan mij meestal erg bekoren. Van de titels die ik nog niet zag, verwacht ik het meest van Birdman. De film waarvan ik vind dat hij het minst een Oscar verdiende, is The Hurt Locker. Ja dat was een goede oorlogsthriller. Maar gouden beeldjes? Nah.

*drukt play*

Staat hier ook hoog op de (ellenlange) kijklijst. Adam Driver wist mij vele jaren geleden al te overtuigen, een jonge karakterkop waar we ongetwijfeld nog veel moois zullen van zien. Met Johansson heb ik een beetje een haat-liefdeverhouding. Het is niet de meest veelzijdige actrice en ze ging al eens op haar bek, ook het feit dat ze vaak hetzelfde type speelt. Maar hier kan ze vermoedelijk héél wat meer tonen dan doorgaans, dus ik ben alsnog benieuwd. Dat ze mij maar eens verrast.

Geen Yunblud-fan, noch liefhebber van Machine Gun Kelly. Maar deze vind ik wel heel plezant, zonder meer. Toch al enige tijd geleden dat de mannen van Foo Fighters iets memorabel maakten. Maar deze is zeker niet slecht. Deze geeft mij dan weer het gevoel dat het thuishoort op de soundtrack van een Amerikaanse tienerkomedie van rond de eeuwwisseling.

Ah, The Ronettes.

Al kan deze mij niet helemáál overtuigen. John Williams is mijn eeuwige held, maar deze intro-track wringt wat. Het muzikale luik wil naar mijn gevoel niet zo vlot klikken met het tempo en de toon of sfeer van de geanimeerde title-sequence. En het is ook geen sterk thema dat blijft hangen. Ook helden kunnen al eens lichtjes teleurstellen. (het begin ontbreekt)

Maar 13 titels gezien, waarvan 8 in de bioscoop. Normaal gezien bekijk ik elk jaar alle Oscar-kandidaten uit de belangrijkste categorieën. Dat is in het afgelopen decennium niet meer gelukt. In andere tijden had ik ze ongetwijfeld allemaal meegepikt.

Blij dat Tanuki de voice of reason is in deze thread, want ik zie nu en dan toch wel eens vreemde kronkels verschijnen. Vooral de koppige zekerheid waarmee die verkondigd worden baart mij wat zorgen. (om het véél te zwaar uit te drukken) Vooral omdat het om mensen gaat waar mee te praten valt en die ook merkbaar op zoek zijn naar betrouwbare informatie en feiten, maar anderzijds helemaal vast zitten in hun eigen overtuiging. Ook al is reeds 735 keer op zeer overtuigende wijze aangetoond dat hun redenering niet klopt, ze keren uiteindelijk steeds terug naar hetzelfde idee. Is dat wat men tunnelvisie noemt? Een deel wishful thinking ook, je pense.

Dat B nog steeds meedraait, ik vind dat eerder verrassend. A natuurlijk.

Dat de iMac updates niet altijd compatibel meer zijn met bepaalde Cintiq-modellen (of andere merken), heb ik nog al gelezen. Vervelend, zo'n dingen. Wat problemen met de iPad betreft, kwam het wel al eens voor dat bepaalde functies van ProCreate niet meer werkten of er bugs waren binnen de app na de laatste update van Apple. Maar dat werd altijd relatief snel opgelost.

Helaas lukt het mij niet echt meer om strips te lezen. Mijn stapel gekocht en ongelezen is ook wat te groot geworden. Maar in de jaren voorheen was dat ook al blijven steken op 1 strip in 14 dagen ongeveer.

Dat heb ik heel vaak, dat nummers moeten groeien. Grote liefde op het eerste gezi... euh, gehoor, dat komt maar een paar keer per jaar voor. Weer twee nieuwe die mij wel bevallen.

Ik volg veel professionele tekenaars die (ook) digitaal uitgerust zijn. Hoewel ze ook nog andere tekenschermen staan hebben, om tal van redenen, zijn heel wat onder hen overgestapt naar een iPad Pro voor het merendeel van 't werk. Dat is, wanneer je zij-die-er-wel-iets-van-weten mag geloven, niet zomaar een goed alternatief. Het overtreft al de rest wat de tekenervaring op zich betreft, al hangt dat ook af van de app op zich natuurlijk. (ProCreate is een must) De nauwkeurigheid bijvoorbeeld, hoe snel de lijn op het scherm de pen volgt en de snelheid waarmee alles gaat. Het blijft hoe dan ook altijd persoonlijk natuurlijk. En voor wie niet van gladde schermen moet weten, een matte screencover. Dat hoeft heus geen Paperlike (merk) te zijn, er zijn merken die beter uit de test komen. Problemen zijn er niet, denk ik. Alleen de connectiviteit kan onhandig werken zijn, zeker als je dat niet gewoon bent. Het is minder evident om zomaar even tussen apps te gaan wisselen of files over te brengen en dergelijke. Maar dat is ook al beter dan voorheen en voor alles is een oplossing te bedenken. Zie het filmpje in de post hierboven bijvoorbeeld. En eerdere zaken uit deze thread.

Hopelijk beviel die Tornado, kbellon.

Het onheilspellende sfeertje in B weet mij te overtuigen.

Mijn laatste VHS (nieuw release) betaalde ik zo'n 890 Belgische Frank (22 euro), dat was is 1999. Mijn allereerste DVD betaalde ik iets meer dan 50 euro, dat was in 2001. De VHS-prijzen begonnen toen langzaamaan te dalen. In de plaatselijke videotheek duurde het toch wel ruim 2 jaar alvorens het DVD-aanbod even groot was als het VHS-aanbod. Het BR-aanbod heeft er nooit het daglicht gezien. Met mijn toenmalige partner was ik in die periode (2001) van plan om een videotheek over te nemen. Blij dat dat nooit doorgegaan is, want de ondergang was toen al ingezet. Het zou niet goedgekomen zijn. De magie rond film vind ik een énorm gemis, die is voor mij haast volledig verloren gegaan. Naar de videotheek gaan was een evenement, een ontdekkingstocht. Zowel als kind, als tiener en als volwassene. Ik kon daar makkelijk langer dan een uur door die rekken lopen om titels te kiezen. Elke week weer een hele stapel die je voorheen niet kende. En er dan een avondje van maken. Soms zelfs een weekendje. Het enige dat nog een beetje overeind blijft, is de bioscoop. Al is dat ook niet helemaal hetzelfde meer. Naar de bioscoop gaan was ook tal van aankomende titels ontdekken (die je dan maar moest onthouden) via staanders, posters en gloednieuwe trailers. Er was geen andere plek om dat allemaal te ontdekken. En dan was het meestal nog lang wachten voor titels langskwamen, de anticipatie was enorm. Zelfs wanneer het om 'simpele' titels ging. Iets wat vandaag veel minder lukt. Als de trailers (alsook teasers, teasers voor teasers en 99 re-cuts van de trailer), die je wanneer je wil online kan zien, niet heel spoiler-gevoelig zijn, gooien ze wel 735 clips in je gezicht. Ik wéét het, je hoeft ze niet te kijken. Maar dan nog worden ze overal gepusht op andere manieren. Ik kan niet meer verrast worden in de bioscoop door nieuw aangekondigde titels en dergelijke, want we hebben het meestal maanden op voorhand al honderden keren voorbij zien komen. En nu druk je op één knop en er verschijnen 9735 titels om door te scrollen, ik voel daar absoluut niets bij. En mijn verzameling films is, enkele bijzonderheden buiten beschouwing gelaten, niets meer waard. Maar goed, uiteindelijk koop je die omwille van de film zélf natuurlijk. Heel af en toe zal ik nog eens een BR kopen, maar dat is eerder zeldzaam geworden. Enfin, ik ben aan 't afdwalen zeker?

Hey Ross, Dit kan je beter hier eens vragen: Of hier: Alvast veel plezier met je aankoop! Bevalt hij?