esteban²

"Het zou eventueel kunnen." Voor mij is dat eigenlijk geen overtuigende reden. Anderzijds kan streaming ook oplossingen brengen voor releases die het bij ons niet haalden op fysieke media. En dat zijn er ook heel wat. Of hier enkel NL gesproken beschikbaar zijn. Of bij ons een licht andere versie hebben omdat de distributeur dat beslist heeft. Of hier nooit of te nimmer te zien geweest zijn tout court. Of ... iets waar ik mij dood aan erger ... verknipte beeldformaten. Ik denk aan Das Parfum. Nondedju! Al die zaken komen nu wel tot bij ons in de vorm zoals bedoeld was.

Die titels zitten nu al 7 jaar in verhuisdozen. En daar zullen ze helaas nog even blijven rusten. Even diep nadenken wat er bij mij zoal in the picture stond ... Collector's Edition van Fight Club, tinnen verzamelbox van James Dean, artwork van Eternal Sunshine of the Spotless Mind en Diarios de Motocicleta. Vanalles ... Maar het zit ver, zo blijkt.

Dit dus. Een fysiek exemplaar kopen is absoluut geen garantie dat het om een niet-bewerkte versie gaat. Er zijn duizenden voorbeelden. Ik denk nu spontaan aan Lord of War. De bioscoopversie (ik zag de persvisie en de uiteindelijke bioscooprelease) had aan het eind nog bijkomende informatie in de vorm van ondertitels, zeer relevante feiten over wapenhandel als in de film te zien was. Dat gaf het einde extra punch. Toen de film bij ons op DVD verscheen, was daar niets meer van te zien. Wie de bioscoopversie niet gezien heeft, heeft dat dus nooit geweten en denkt de enige echte originele versie in huis te hebben. En zo'n dingen gebeuren echt wel veel vaker dan je zou denken. Wat Lilo & Stitch en de andere voorbeelden die je aanhaalt betreft (Simpsons), Cinco, dat zijn naar mijn gevoel echt wel uitersten. Die aanpassing in L&S heeft een gegronde reden en veranderd niets, maar dan ook echt wel helemaal niets, aan de film in kwestie. De essentie van die scene is niet veranderd. Maar dus nogmaals, het aanpassen van films, dat is absoluut niet streaming-gebonden.

I know. Als geen ander. Maar de versie mét vliegtuig was al de afgewerkte versie. Ik heb het opgezocht, het was geen test-publiek, waar ik van uit gegaan was. Wel een exclusieve preview-vertoning van de afgewerkte film.

Great Scott!

Volledig eens met Yncke. Disney is destijds trouwens op de vingers getikt door één of andere commissie rond preventie en veiligheid hieromtrent. Ook niet geheel onbegrijpelijk, toch? Dáárom is dat aangepast. En dat is trouwens niet aangepast voor DisneyPlus, die verandering was her en der ook al te zien op re-releases van de DVD of BR. Dit staat dus volledig los van de streaming-dienst. Terzijde: Lilo & Stitch werd op het laatste moment alsnog aangepast vóór de wereldwijde bioscooprelease. De grote actie-scene aan het einde met het ruimteschip, werd veranderd omwille van 9/11. Oorspronkelijk was dit een vliegtuig (van Tsunami Air notabene) die tussen en tegen de immense flatgebouwen heen zoefde. Dat werd dan een space-ship en een heel andere omgeving. De scene met vliegtuig is wel in de bioscoop te zien geweest door een héél beperkt (test?)publiek. De aanpassing gebeurde vlak daarna.

De Spider-Man movies behoren tot mijn favoriete Superhero-verfilmingen. Waar deel 1 van Raimi geen blijvende indruk op mij wist te maken, heeft deel 2 mij destijds omver geblazen. Dr. Octopus was genieten! Wat een teaser-trailer was dat ook! Nog steeds met grote voorsprong de beste, imo. In tegenstelling tot velen vond ik ook deel 3 zéér genietbaar, ondanks de gekende minpuntjes. Maguire blijft mijn favoriet. Omdat hij als geen ander ook dat speelse kon overbrengen, dat dorky kantje stond mij wel aan. Dunst vond ik dubbel. Uitstekende actrice, maar niet sympathiek genoeg als MJ. Moet wel gezegd dat die in de comics óók niet echt altijd sympathiek overkomt. Dus misschien toch wel perfect casting? James Franco is ook mijn favoriete Harry Osborn. En ook de Amazing-titels vond ik vrij goed. Garfield vond ik eveneens een zeer goede Spider-Man, maar wel een tikkeltje te serieus. Stone, die trouwens geweldig is in vele andere films, kon mij iets minder overtuigen. De stand-alone SpiderMan films met Tom Holland heb ik helaas nog niet kunnen zien. Ik vond Holland als klein manneke behoorlijk indruwekkend in The Impossible. Maar zijn SpiderMan (Avengers, Captain America) vind ietwat gemaakt. Hij heeft niet dat spontane van Maguire, naar mijn gevoel. Maar goed, dat is op basis van zijn Spidey-bijrol. Hopelijk kan hij mij verrassen in de twee meer losstaande titels.

Ik volg Cinco helemaal. Maar JPar heeft ook een punt: Die aanpassingen zijn absoluut niet eigen aan streaming-services. Ook op fysieke media werd dit door menig studio al toegepast. Soms al bij de eerste release, meestal bij re-releases. Het is voor mij dus geen reden om ze te mijden. Via streaming kan ik alsnog tal van titels zien die hier nooit verschijnen, noch op TV, noch op fysieke media. Het één sluit dus het ander niet uit. Elders benoemde ik het al: De streaming-kanalen schieten als paddenstoelen uit de grond, het onvermijdelijke gevolg is dat deze elkaar uiteindelijk vooral heel erg in de weg gaan staan. Veel te veel versnippering. Een gemiddeld gezin kan immers maar een beperkt aantal abonnementen aan. Sommige grote namen hebben dit gelukkig al door en beginnen langzaamaan samen te voegen of hebben in ieder geval al plannen in die richting. Het ideale zou zijn mocht ieder één groter (duurder) abonnement kunnen nemen voor álle content via één overkoepelend platform. Met eventueel ook de optie om zelf enkele aanbieders uit te kiezen en samen in één betalend pakket te stoppen. Elders las ik dan de bedenking: "Maar een grote release van Disney trekt véél meer volk dan een alternatieve titel van HBO. Dat is niet in verhouding, hoe los je dat op?" Systeem Spotify lijkt mij dan logisch. Inkomsten volgens kijkcijfers. Meest bekeken? Groter deel van de koek. Natuurlijk is dat een héél simplistische versie van hoe het eventueel zou kunnen. Maar in de grote lijnen is dit niet anders dan bij andere systemen. Zelf ben ik ook altijd een koper geweest. Oa. BobFish gaf al aan wat daar zo aantrekkelijk aan is. Maar aangezien ik amper nog films (etc) kan kijken, is dat bij mij nu naar nul gezakt. Als herkijken er niet echt meer in zit, heeft het nog weinig zin om al die titels in de kast te hebben. Enkel mijn Pixar/WDAS, Laika en Aardman-collectie blijf ik nog compleet houden. En misschien wel enkele nostalgie-series. Een schijfje in de speler stoppen blijft wel 1000 keer aangenamer dan eindeloos scrollen in een lijst met 735 titels. Bij dat laatste voel ik absoluut niets. Als ik een fysiek doosje neem, is er toch nog enig gevoel aanwezig dat doet denken aan de videotheek-dagen. En ik stel ook graag mijn top-titels ten toon. Het is een deel van wie ik ben.

Bij die Night Lounge dingen moet ik altijd aan foute porno-films denken.

Mijn hart wil voor Peyo gaan, maar toch ... ik vind A toch écht wel de meest sfeervolle. A it is.

Kan het goed uitleggen.

Zouden die in de eerste plaats wel dúrven contact op te nemen?

Héhé. Ik dacht ook al: Het is vast een ambtenaar.

Ha, daar was ik het bestaan van vergeten! Tegenwoordig zijn daar veel gratis alternatieven of oplossingen voor, zeker voor wie bv. een iPad met pencil in huis heeft.

Mensen die absoluut iets van je willen kopen en dat uiteindelijk ook wel doen, maar elk chatbericht 5 dagen ongelezen laten, waardoor het 3 weken duurt ... Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen?

Carrey keerde zich niet tegen de film en heeft zich naar eigen zeggen rot geamuseerd tijdens de opnames, maar voelde zich niet comfortabel om deze redelijk gewelddadige film volop te promoten zo vlak na de Sandy Hook shootings die in die tussenperiode gebeurden. Het voelde niet juist in zijn hart, zoals hij het zelf onder woorden bracht. Dat is het werkelijke verhaal, dat was zijn statement. Sommige pers heeft daar iets heel anders van gemaakt natuurlijk. Kick-Ass had ik over het hoofd gezien. Uitstekende verfilming. Vooral dat eerste deel. De opvolger was een beetje een rommeltje, dat hing maar losjes aan elkaar. Ondanks een prima Carrey trouwens, die was geweldig als de kolonel.

Wat Fritz betreft. Midden de jaren 90 riepen mijn ouders mij eens naar de living. "Er begint een tekenfilm met een poes, gaan we niet samen kijken?" Ik weet nog héél goed dat ik toen dacht: "Nu nog?" Het was redelijk laat op de avond. Het was inderdaad een film over een poes, maar van het andere soort. Er werd vrij snel naar iets anders overgeschakeld.

Echt wel dankbaar voor de input van Tanuki. Zowel wat feiten als mijn idee over verscheidene deelnemers in deze discussie betreft. Je vat regelmatig overzichtelijk samen wat ik zelf ook wil posten, maar waar ik simpelweg de energie niet meer voor heb. De zin en het geduld ontbreekt ook dezer dagen. Het voelt ook zo zinloos. Dat sommigen echt helemaal vast zitten in een bepaalde gedachtegang of innerlijke overtuiging en alleen maar bevestiging zoeken daarvan, dat maakt mij gewoon moedeloos. Dat constant draaien en keren ook. Reacties op sociale media als Facebook, daar noem je wat, maken dat gevoel nog duizend keer erger. Ontzettend vermoeiend. En, laten we eerlijk zijn, ik vind dat ook heel confronterend. Mensen waar je toch wel een zekere waardering voor hebt alhier of elders, daar valt -naar mijn gevoel- niet mee te praten als het over Covid gaat. Het wringt. Soms, heel soms, voel ik me Ben Crabbé die "IK KAN ER NIET MEER TEGEN!" wil schreeuwen. (voor zij die het gezien hebben) Maar dan brengt Achiel mijn pillen. Ik zie iedereen nog even graag hoor.

BOES Integraal 1 - HC (Uitstekende staat) VERKOCHT

- V for Vendetta - Road to Perdition - Big Hero 6 - Persepolis - My Friend Dahmer - Sin City

.

Duidelijk A.

Inderdaad. En in mindere mate Green Class en Gung Ho en ... zulke einde-van-de-wereld verhalen met een jeugdige cast, dat is nogal in. Ook in films en series.