Savantas

Ik heb deze ook vandaag gekocht.

Is het wat, die professor Baltimont reeks, of toch teveel een rip off van Blake & Mortimer en Lefranc?

De Diamantjes in de 2 reclame-uitgaven die Peter de Smet maakte voor frituurvetfabrikant Diamant.

Jerom in het album 'Jerom contra Jerom'

Wanneer komt deze uit?

Helemaal mee eens. Zou mooi zijn als die eerste 10 verhalen in 2 integrales uit zouden worden gebracht. In de stijl die nu ook wordt gebruikt voor de integrales van bv. Biggles, Robert & Bertrand en de 2 integrales met de blauwe S&W albums. Moet het drukwerk alleen wel veel beter zijn dan destijds de Lecturama-heruitgave van 'Het geheim van brokkelsteen'. Die uitgave was echt een aanfluiting.

Mijn reactie was op deze uitspraak die je eerder deed: "Het rare aan Sleen is dat hij, iemand die héél vaak in Afrika kwam, zich bewust moet geweest zijn van bepaalde gevoeligheden gezien de manier hoe hij Petoetje na een tijdje tekende. Maar decennia later toch ook nog steeds voor de dikke lippen versie van zwarten koos." Petoetje heeft ie op een gegeven moment aangepast, maar veel stereotyperingen van andere negroide figuren in de Nero-strips bleven er nog wel langer inzitten.

Dat denk ik ook.

Tom, ik kan die Freddie Mercury verwijzing wel waarderen.

In zekere mate gold het ook voor Nina Simone, die eind jaren 80/begin jaren '90 in Nijmegen en Amsterdam woonde.

Dit is in verschillende interviews met Sleen terug gekomen. Hij koos bij sommige figuren, zoals Petoetje, heel bewust voor een meer karikaturale stijl. In de begintijd bij de introductie van Petoetje was dat niet zo'n probleem en zelfs diverse decennia later nog steeds niet heel erg (hoewel er toen wel wat meer kritische opmerkingen kwamen over die karikaturale kenmerken van vooral Afrikaanse (en in iets mindere mate Aziatische) figuren in zijn strips). Het zou interessant zijn geweest, indien Sleen nu nog geleefd en getekend had: zou hij iemand als Petoetje hebben aangepast? Ik waag het te betwijfelen. Sleen ging vaak compleet zijn eigen gang en kon erg tegendraads zijn. En hoewel hij zijn dagelijke krantenstrips moest afleveren, zat hij toch veel minder aan het koord van uitgeverijen en andere opdrachtgevers dan bv. bij Vandersteen het geval was.

Zowel Raket naar de Maan als Mannen op de Maan vind ik geweldige albums, omdat ze zo realistisch zijn en omdat de (gespannen) relaties tussen de verschillende figuren worden uitgediept. Maar om nou te zeggen dat die het verhaal echt spannend maken...neuh, niet echt. Bovendien ook veel te veel tekst (terwijl ik toch een groot liefhebber ben van Jacob's Blake & Mortimer albums, die qua hoeveelheid tekst niet onder doen voor Mannen op de Maan).

De zaak Zonnebloem is een leuk verhaal, maar om nou te zeggen dat het echt spannend wordt, nou nee. Met als afknapper dat het ontwerp voor dat ultrasoon apparaat gewoon op Zonnebloems nachtkastje blijkt te liggen. Zo'n typische Herge ingeving, die voor mij afbreuk doet aan het verhaal.

Dat denk ik ook. Ik merk dat ook bij mijn eigen kinderen, die de nieuwere verhalen van S&W leuker vinden en dus vaker lezen dan de oudere Vandersteen/Geerts albums.

In 1980 kocht ik m'n eerste Suske en Wiske en heb ze verzameld tot en met SOS Snowbell. Toen was ik er zo klaar mee, dat ik alle albums vanaf nummer 211 (De woeste wespen) verkocht heb. De meeste albums van Vandersteen en Geerts koester ik. Sommige albums omdat ik het echt pareltjes vind en een deel ook vanwege de nostalgie. Maar wat mij betreft had het na Geerts óf mogen stoppen, óf door mogen gaan, maar dan op een manier zoals bij Blake & Mortimer gebeurt: heel af en toe een album van (meestal) hoge kwaliteit (hoewel die uiteraard ook niet de kwaliteit halen van de oorspronkelijke albums van Jacobs). Maar ik snap dat dat voor de S&W reeks waarschijnlijk niet rendabel zou zijn geweest.

Vandersteens scenario's ontwikkelde zich door de krantenpublicaties inderdaad van dag tot dag, wat de consistentie in een scenario niet altijd (of een enkele keer helemaal niet) bevordert. Maar je gaat dan nog steeds voorbij aan het feit dat Vandersteen dat alleen, met z'n vrouw en een tijdje later met een enkele medewerker moest doen. De hoge dagelijkse druk lag bij 1 man. Hoe denk jij dat het voor zijn opvolgers mogelijk was om met een synopsis te werken vooraleer ze aan het tekenen gingen? Precies, omdat er in de loop der jaren meer mankracht kwam op de studio. Als Geerts, Verhaegen en Morjaeu hun scenario's onder dezelfde omstandigheden hadden moeten schrijven als Vandersteen tussen eind jaren 40 en eind jaren 50, dan hadden hun scenario's ook meer gerammeld dan ze nu doen, maar waren de verhalen nog steeds niet beter dan die van Vandersteen geweest. Zijn opvolgers konden voor scenario's sparren met collega's en met Vandersteen zelf. Het is algemeen bekend dat dat ook gebeurde (en werd in de vele gesprekken die ik in de loop der jaren met studio medewerkers heb gevoerd, ook door hen bevestigd). Daarmee zeg ik niet dat ze continu elkaars werk evalueerden en hielpen evolueren, maar er was zeker hulp van collega's. Bovendien vergeet je dat die minder rammelende scenario's van Vandersteens opvolgers (niet alleen bij S&W, maar ook bij andere reeksen) ook gewoon van dag tot dag in de kranten verschenen. Juist door met een studio met medewerkers te werken, kon enerzijds aan die dagelijkse verplichting voldaan worden en kon er tevoren een synopsis worden uitgewerkt. Maar consistentie is slechts 1 aspect van een scenario. Veel van Vandersteens scenario's waren in mijn optiek vele malen leuker, interessanter en spannender dan die van zijn opvolgers. Zijn opvolgers waren goede vertellers, maar Vandersteen was een meesterverteller. Maar je hebt m'n vraag over een spannend Kuifje album nog niet beantwoord. Kun je er 1 noemen die zich qua suspense kan meten met de betere Vandersteen verhalen?

Dat is zo'n beetje het uitgangspunt geweest van het beleid en de beeldvorming van Studio Vandersteen. Er zijn diverse tekenaars/scenaristen geweest die er niet over te spreken waren, dat zij niet werden vernoemd in een bepaald album maar enkel Vandersteen, terwijl die voor het betreffende album geen enkele inbreng had. Ook bij Herge heeft dat gedoe opgeleverd met medewerkers, met dat verschil dat er geen Kuifje albums zijn waarbij Herge geen voortrekkersrol heeft vervuld. Desalniettemin heeft het niet noemen van medewerkers in de Kuifje albums destijds tot de nodige spanningen geleid tussen Herge en o.a. E.P.Jacobs.

Rammelen deden ze inderdaad af en toe, maar je moet wel in ogenschouw nemen dat Vandersteen lange tijd alleen, met z'n vrouw of slechts enkele medewerkers de Suske en Wiske albums heeft gemaakt. Zijn opvolgers konden binnen een groter en professioneler team werken, waardoor meer medewerkers mee konden lezen en eventuele onnauwkeurigheden in de scenario's al in een vroegtijdig stadium eruit gehaald konden worden. Dus de vergelijking die je maakt vind ik niet helemaal fair. Overigens deed dat rammelen doorgaans weinig afbreuk aan het verhaal. Herge had bv. op het gebied van echte suspense toch echt heel wat kunnen leren van Vandersteen. Ik vind de Kuifje albums geweldig, maar noem me nou eens 1 Kuifje waar je als lezer (vrijwel) constant op het puntje van je stoel zit. Die zijn er niet.

Paul Geerts heeft naar mijn mening in de jaren '70 en '80 inderdaad ook veel prachtige scenario's geschreven, waarvan sommige zeker op het niveau zitten van Vandersteens beste werk (bv. Angst op de Amsterdam). Maar ik vind in z'n algemeenheid dat de scenario's van Geerts met het verstrijken van de jaren er niet beter op werden. Naar mijn mening was Geerts een ontzettend goede of zelfs uitmuntende leerling, maar heeft hij z'n meester Vandersteen nooit overtroffen. Vandersteens scenario's van grofweg album nr. 10 'De stierentemmer' t/m album 34 'De duistere diamant' plus een paar albums uit de blauwe reeks zijn wat mij betreft echt van de buitencategorie. Met name 'De Tuf-Tuf-Club', 'De Stalen Bloempot' en 'De Schat van Beersel'. Maar goed, dat is slechts mijn mening. En meningen zijn als reten: iedereen heeft er 1.

Hoe wordt hier eigenlijk aangekeken tegen de science-fiction elementen in de Rode Ridder albums 'De Vluchtelingen' (nr. 81) en 'Karpax, de Stalen Man' (nr. 82). Hoewel ik de verhalen op zich niet eens zo verkeerd vind, heeft het me wel altijd gestoord dat ze binnen de context van de Rode Ridder plaatsvonden. Een (voor mij storende) anomalie binnen de reeks. Hoe kijken anderen hier tegen aan?

Het zal deels een generatie/nostalgie kwestie zijn, maar het staat voor mij buiten kijf dat Vandersteen een meesterverteller was, die zijn gelijke (bijna) niet kende. Herge heeft Vandersteen het e.e.a. bijgebracht op tekengebied, maar andersom had Herge qua scenario's heel wat kunnen leren van Vandersteen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben weg van Kuifje, maar niet omdat die verhalen nou zo geweldig in elkaar steken. Wat betreft Verhaegen en Van Gught: die kunnen naar mijn mening qua scenario's niet eens in de schaduw staan van Vandersteen. Betekent dat, dat ik elk Vandersteen-scenario een meesterwerkje vind? Nee zeker niet, ook daar zaten af en toe wel eens wat mindere tussen (bv. De lachende wolf). Maar over het algemeen zijn ze van een hoog niveau.

Same here. 'Beste Suske en Wiskes van de laatste jaren' is bijna een contradictio in terminis

Bedankt Ambreville en Bouncer

Ik heb even advies nodig. Ik wil me eens gaan richten op de integrale reeks van Baard en Kale. Ik heb er nog nooit iets van gelezen en vraag me dus af waar ik moet beginnen. Gewoon bij het begin en chronologisch verder gaan of zijn er integralen die er extra uitspringen en die je het beste als eerste kennismaking met deze reek kunt lezen?

Robert & Bertrand, De Rode Ridder, LeFranc, Harry Dickson, Trigie, Storm, Maus (integraal), Jaren van de Olifant