TDPB

Voor de volledigheid nog eens deze achterkant die werd gebruikt op de achterkant van nr 4 tot 12 deze enkel op nr 13 daarna volgde 14 tot 49, de cover met Langteen en de paradijseilandaap (dus van voor Met Fifi op reis) dit van 50 tot 91 daarna de hoofdtotem van 92 tot 155 en daarna de twee rijen met hoofdjes.

De albums van L&S worden zelfs vermeld op die achterflap, dus best wel logisch dat Nys daarvoor koos. Ik weet niet of die tekening dateert van voor Diep in de put of niet, maar als het van daarna was waren de personages uit dat album sowieso nog niet teruggekeerd toen de tekening werd gemaakt. (zie de lijst van albums in het eerder getoonde voorbeeld). (edit: ze werd gebruikt vanaf album 14) Bolleke was effectief een personage uit een andere reeks. Langteen debuteerde in Jommeke. Dus die vergelijking gaat niet helemaal op.

ah, okee, dat weten we dan ook weer. (Alhoewel Suske voor mij gewoon een voornaam is, en niet de verkleinvorm van Sus, want Sus is niet de naam van het personage. Net zoals iemand die Mieke noemt niet eigenlijk Mie noemt. Kan je Suske nog verkleinen tot Susketje?)

Die eerste achtercover is gemaakt toen er nog niet zo heel veel albums waren, dus de keuze qua personages was beperkt. Langteen had zijn eigen reeks waar toch een tiental verhalen van zijn gemaakt, dus zo onbekend was het personage in die tijd niet.

Het is een van de weinige reguliere S&W albums die door Stallaert zijn getekend. Andere albums zijn De Watersater, De Zappende Ziel en de helft van De Kaperkoters. De rest is helaas verspreid over de vele buiten de reeks-albums. Ze zijn een van de weinige strips die ik probeer te verzamelen. Gelukkig worden die kortverhaaltjes nu gepubliceerd in een nieuwe (iets te dure) neven reeks. Jammer dat het drieluik Het Labyrinth van de Leeuw nooit als gewoon album verscheen. Dat was een heel leuke. Behoorlijk klassieke S&W vibe. Beetje Blauwe reeks zelfs. (een Stallaert-S&W-integrale zou eigenlijk geen slecht idee zijn, je kan daar wellicht twee mooie bundels mee vullen)

En wie waren die drie tekenaars? (edit: zelf opgezocht: Du Caju en Fagard na vertrek van Van Bael) Voor zover ik weet werkte Merho vroeger als volgt: hij schetste een al dan niet ruwe lay-out van de pagina's, iemand anders (Rik Dewulf, Stallaert, Van Bael, Fagard, Du Caju) werkte die tekeningen verder gedetailleerd uit waarna alles in inkt wordt gezet door Peter Koeken of Jos Vanspauwen. Klassieke achtergrondtekenaars zijn de medewerkers nooit echt geweest. Met uitzondering van Dewulf misschien. Sowieso is de tekenstijl de laatste tijd drastisch veranderd. Stallaert bracht zijn eigen herkenbare stijl mee, daarna was het heel eventjes terug naar de oude Merho stijl, maar sinds de komst van Du Caju en Fagard werden de tekeningen vlug veel gedetailleerder en met meer realistische elementen (zoals inderdaad de manier waarop de plooien in kledij wordt getekend). Eigenlijk kan je gewoon aan de evolutie van de tekenstijl gokken op de juiste medewerker. Maar het blijven toch de nevenpersonages die voor mij het duidelijkste het verschil tonen tussen bvb Du Caju en Fagard. Bij Jommeke is dat ook de gemakkelijkste manier op het verschil te zien tussen de huidige twee tekenaars.

Ik had dat eerst zo geschreven. Maar toen bedacht ik me dat Suske mannelijk is. Je zegt toch ook De Willy, en niet Het Willy? Soit, daarvoor hebben ze bij Standaard redacteurs. Die moeten dat maar oplossen. (Suske Sukkelt?)

Wel raar dat zijn arm en hand nog steeds getekend zijn alsof hij een boek vasthoudt.

Nogal vaak zitten de verschillen in de nevenpersonages of de figuranten in de achtergrond. Want die moeten de tekenaars zelf ontwerpen.

Rekening houdend dat je met vliegende vliegtuigen nu ook niet zo heel veel kan doen, lijken me dit toch wel behoorlijk verschillende covers. Ja. Maar ik denk niet dat dat er iets mee te maken had.

Dat zou Lilli Natal moeten zijn.

Het zijn er een stuk minder dan 300. Er zijn minstens 125 niet allitererende S&W titels.

"De sukkelende suske" krijgen ze gratis en voor niets van me.

ik denk dat die bewust is. en ook:

Kielekiele Boe (verscheen in 2003, als medewerker van medewerker Rik Dewulf) Dédé bij nacht (verscheen in 2006) Baas boven baas (verscheen in 2006) Bij Verdiensten (verscheen in 2007) De wokchinees (verscheen in 2007) Kiekeboe 30 jaar (verscheen in 2007) Blauw blauw (september 2020)

ze teken ze wel nog over. Om eerlijk te zijn, jommeke is typisch een reeks die je zou kunnen maken met copypaste. Zeker de verhalen die zich in Zonnedorp afspelen. En kopieren uit eigen werk is geen misdaad he.

Dat is het werk van Bob Layzell, een sci-fi illustrator die massa's covers voor romans maakte.

soms kunnen het ook twee mannen zijn

dubbele post

De eerste toren blijft de beste. En de vierde, maar dat is gewoon de eerste opnieuw geinkt. Wel jammer dat ze de eerste versie nooit eens opnieuw hebben ingekleurd in de kleuren waarmee we de personages associeren.

geen idee of het bewust gedaan is, maar er is toch wel een overeenkomst met deze cover:

die heb ik hier al eens ergens geplaatst. niet echt een strip die op een strip lijkt, maar het past wel in het thema.