TDPB

Vergeet dat maar. Er was geen scenario. Het album is in het beste geval gebaseerd op een opzetje maar wellicht gewoon op anderhalve onafgewerkte pagina.

Ik bedoelde niet het verhaal op zich (inhoud en tekenstijl), maar de opmaak van het album. Nergens wordt vermeld dat het om een nevenreeks gaat. Nergens zie je dat het niet om de hoofdreeks gaat. Geen nummering. Geen verwijzing naar vorige albums uit een van beide reeksen.

Vooral dat. Maar aan Robbedoes in de Sovjetunie kan je nergens meer zien of het een album uit de reguliere reeks is of een Robbedoes-door album.

Sumo-worstelaar! (liep Suske in de originele inkleuring van de Blauwe reeks altijd in een geel hemdje rond en Wiske in een rood jurkje?)

Largo Winch ligt toch gewoon in de lijn van iets als Bernard Prince en andere realistische Kuifje-reeksen uit de jaren '70 zoals Bruno Brazil? Ik zie niet meteen grote verschillen. Bijna iedereen bouwt altijd verder op wat er al was. Soms voegen ze daar een (kleine) eigen stempel aan toe waardoor het lijkt alsof ze met iets nieuws komen. Maar echt grote vernieuwers zijn zeldzaam ( zie ook muziek of film). Eind jaren '90 had je plots de semi-biografische, humoristische strips zoals Meneer Johan en Trondheims werk. Dat leek toen iets helemaal nieuws te zijn, maar dat vloeide ook maar voort uit eerdere strips zoals bvb German en wij, Frommeltje en Viola of het werk van Claire Bretecher. Dat gezegd zijnde; een tekenaar kan af en toe nog eens afkomen met een behoorlijk unieke tekenstijl.

Nu er twee non-Merho-albums zijn verschenen is toch al duidelijk dat je de verschillende tekenaars er gemakkelijk uit kan halen. (net zoals bij Jommeke, en De Kampioenen, en Blake & Mortimer en zowat iedere reeks die met verschillende tekenaars werkt)

Eigenlijk waren de grote vernieuwingen binnen de stripbeeldtaal kleine dingetjes. Wie tekende voor het eerst een loopkrul? Of wegspringende zweetdruppeltjes? Of vloeken in symboolvorm?

Natuurlijk is Franquin daar niet mee begonnen. Hij nam gewoon de stijl van Jijé over. En die tekende dan weer als Rob-Vel. Die ook wel zijn voorbeelden zal gehad hebben.

Nou... Hergé introduceerde dat helemaal niet, zijn voorgangers tekende al in een gelijkaardige stijl. (wat je eventueel aan Hergé, en in het bijzonder zijn uitgever, zou kunnen toewijzen is de creatie van de stripalbums van 62 pagina's. Alhoewel dat misschien ook al eerder bestond) Idem voor Morris: Hergé bvb tekende jaren eerder al tien albums vol met pagina's bestaande uit drie stroken. Sowieso werd dat wafelijzer vaak doorbroken. Eventjes enkele voorbeelden uit vroegere tijden: Echte grote vernieuwingen, zoals het gebruik van de tekstballon, zijn ook niet echt op één mens vast te pinnen. Richard F. Outcault krijgt vaak die eer, maar hij nam ook maar iets over wat hij elders had gezien.

Neen, dat is Charles Dupuis. (ik denk dat die andere meneer Will is)

Dat was wellicht Vandersteen die zich aanpaste aan de stijl van het tijdschrift waar hij voor werkte. Want in zijn andere strips deed hij dat niet.

Iets wat Paul Geerts ook veel te vaak deed als hij een bestaande persoon verwerkte in zijn verhalen.

Zowel die Sidonia (als je goed kijkt kan je de poetsvrouw zien staan) als die Suzzenwis zal een grapje van de vertaler zijn. Meneer Dupuis is gebaseerd op meneer Dupuis.

Dat zal geen kwestie van mogen geweest zijn. Wellicht gewoon omdat Sleen verhalen bedacht waar Clo-Clo niet in paste, of omdat hij het personage beu was. Vergeet ook niet dat Nero een behoorlijk grote cast heeft. Je kan niet altijd iedereen aan bod laten komen. Ik volg al eeuwen de dagelijkse strip Monty van Jim Meddick, en die maker staat ervoor bekend om regelmatig nieuwe personages op te voeren die een tijdje heel belangrijk zijn om dat plots terug te verdwijnen. Omdat hij ze beu is, of omdat er ondertussen nieuwe personages zijn opgedoken die leuker zijn. Met personages is het zoals met vrienden: die komen en gaan.

Ze is ferm vermagerd voor die cover. De aangeklede versie doet toch een andere lichaamsvorm bevroeden.

Goh, niet helemaal. De uitvindingen van Zonnebloem zijn toch wel Verne-achtig. En de avonturen van Kuifje hebben, zeker in de eerste albums, eveneens een hoog Verne-gehaalte. Maar dan niet de Jules Vernes van de sf, maar de Verne van Rond de wereld in 80 dagen en gelijkaardige avonturen.

Jamaar, over welke soort kroketten gaat het? aardappelkroketten (met vork), garnaalkroketten? (met mes en vork), bitterballen? (met de hand) kaaskroketten? (gesmolten kaas is een uitvinding van de duivel en dus wordt dat rechtstreeks in het toilet gekieperd)...

Ik verkies eveneens Goossens, maar uit een interview heb ik begrepen dat Geerts zelf Eric De Rop verkoos. Zijn manier van inkten lag inderdaad dichter bij de manier waarop Geerts zelf inktte.

ja, 'tuurlijk zien ze er anders uit. Inkters kunnen een groot verschil maken.

Het is in ieder geval zeker niet betere getekend dan pakweg De Kleine Postruiter.

Ik wil maar zeggen dat er geen vaste manier bestaat om S&W te inkten. Het Gouden Paard is in een behoorlijk andere stijl getekend dan pakweg De Schat van Beersel.

Maar de tekenaar was wel dezelfde man, zijnde Paul Geerts. Alleen werden die in je eerste voorbeeld geinkt door Eugeen Goossens en in je tweede zo te zien door Eduard De Rop.

Het zijn nochtans niet de gezichten waar het grote verschil zit. De vele andere S&W-albums van Dirk haal ik er met één blik op een pagina meteen uit, gewoon omdat zijn personages échter acteren terwijl andere tekenaars meer teruggrijpen op een reeks standaard houdingen. (dat en andere details natuurlijk)

Suske en Wiske is al op zoveel verschillende manieren geinkt, dat dat niet veel uitmaakt denk ik. Er is ook geen echte Blauwe reeks-stijl. Het laatste album is helemaal anders getekend dan het eerste album. Het Stallaert-touch zit hem vooral in de houdingen en de kledingplooien.

ik herinner me wat gags waarin ze op de schoolbanken zitten. In Kinderen baas komt er zeker een school aan te pas. Er is dit album: en dit album: In De gestrande pennenzak keren Jommeke en Filiberke in het begin van het verhaal terug van school. En ook niet onbelangrijk, er is af en toe sprake van vakantie, wat toch wel impliceert dat ze de rest van de tijd geen vakantie hebben en dus op school zitten. Hoe dat te rijmen valt met hun wereldreizen die soms maanden duren weet ik niet. Steiner onderwijs?