TDPB

Uit 1958 (zou het ontwerp van de Zwendeltuigen overigens van Franquin of van Jidéhem zijn?)

Net gelezen, en dankzij dat album en wat opzoekingswerk weet ik nu dat Stravinsky stierf in 1971, net voor ik geboren werd. Ik zou hem veel vroeger in de tijd gesitueerd hebben. Weer iets bijgeleerd. 't is een goed album, maar bij het doorbladeren valt me nu op dat twee van de drie gadgets van meneer R niet gebruikt worden in het verhaal. Het zou bij Q geen waar geweest zijn.

Popeye en Bluto, da's pas een koppel. Ik zie het er ook niet in, maar als we dan toch dat soort fanart delen, er bestaat natuurlijk veel meer Kuifje/Haddock-werk: en ik kan Haddock wel begrijpen

om fair te zijn, Kuifje zelf was volgens Hergé op dat moment ongeveer 16 jaar oud.

Is dat niet gewoon de toekomst van de normale Robbedoes zoals we die tot dan toe kenden, waarna Kwabbernoot een jongere versie ging gaan halen om verder te doen. Waarna je inderdaad twee afgesplitste toekomsten krijgt. Ik zou het nog eens opnieuw moeten lezen. (aangezien dit een album uit de reguliere reeks is, IS het al canon dat Robbedoes op zijn oudere dag met Flanner aanpapt) De huidige Robbedoes is zich heel erg bewust van het feit dat er strips over hem worden gemaakt. Misschien heeft hij gewoon die albums eens gelezen.

Ik heb dat ooit voor de lol eens ge-Sagendorfd

Ah, Bud Sagendorf. Prima voorbeeld van de medewerker die uiteindelijk de originele artiest overtrof. Toch qua productie. Hij was als jong broekventje al medewerker van Segar. Bij Segars dood in '38 werd hij door het syndicaat wellicht te jong geacht om de krantenreeks verder te zetten, dus ging dat naar een paar andere mannen (die niemand nog echt herinnert). Vanaf '48 tot '67 schreef en tekende hij de Popeye-comics (de maandelijkse boekjes). Heel leuke verhaaltjes, recent werden die heruitgegeven in mooie bundels. Ik heb hier een leuke originele pagina hangen waarop Popeye de slechterik van dienst een kilometer ver slaat. In '59 mocht hij dan toch de krantenstrip verder zetten en hij deed dat tot '86. Het zijn zijn verhalen die hier in de Nederlandse albums uit de jaren '70 en '80 werden gebundeld. Je kent ze wel, die semic-press boeken die uit elkaar vallen vanaf je ze opent. (terwijl ik dit typ hangt er recht voor me een strook uit mijn geboortejaar voor me) En het waren zijn zondagspagina's die in Kuifje werden gepubliceerd. Die zondagspagina's is hij blijven maken tot aan zijn dood in '94 terwijl Bobby London de dagelijkse strips maakte. (ook recent gebundeld en zeker de moeite waard, London keerde terug naar de dagelijkse gagstrook en maakte er een hedendaagse maatschappijkritische strip van. Hij werd uiteindelijk van de strip gehaald na een verhaallijn rond abortus). Daarna hebben ze de strip aan Hy Heisman (geboren in 1927!) gegeven die er een flauwe, slechte doorsneestrip van heeft gemaakt. Diezelfde Heisman mocht om de een of andere reden ook The Katzenjammer Kids verpesten. Maar ondertussen verschijnt Popeye als reruns van oude verhalen, en dat zijn opnieuw de Sagendorf-verhalen.

Kende ik niet. (raar dat die sneeuwwitje-strip realistischer is getekend dan de tekenfilm).

Illustrations de Segar. Zo te zien eerder door iemand die Segar overtekende.

Ik geloof niet dat ik zoiets ooit heb gezien.

Weet er iemand of de Popeye-strip indertijd (jaren '30-'50) ook in het Nederlands werd gepubliceerd?

dat onderste is het enige computerspelletje dat ik ooit heb gehad.

In Nederland had je ooit de reeks Monki waarin Popeye als gastpersonage optrad. Wellicht volkomen illegaal.

De eerste gags van Timble Theater waren parodiën op de toenmalige avonturenfilms. Je had de held (Ham Gravy), de heldin (Olive Oyl) , haar broer (Catsor Oyl) en een typische slechterik met gekrulde snor en boosaardige grijns. Iedere aflevering was een nieuwe gag. Maar na een tijdje werden het langere avonturenserials. Popeye verscheen pas tien jaar later.

Sidonia is overduidelijk gebaseerd op Olijfje. Zelfde silhouet, zelfde zwarte rok, zelfde grappen over haar voeten/schoenen. En de Jeep en de marsupilami zijn verre familie van elkaar.

Da's natuurlijk wel een pagina waarin het brandt. Die rode gloed is dan niet zo vreemd.

Er zit in die verhalen inderdaad nergens ergens een rol waarvan je denkt dat het evengoed of beter een meisje zou kunnen zijn. Er zaten sowieso weinig jongens in ook. Abdullah en Chang lijken mij de enige te zijn. De meeste van die verhalen zijn nu eenmaal gemaakt in een tijd waarin de mannen overal zaten en de vrouwen meestal thuis bezig waren (toen Kuifje nog op een appartement woonde had hij als ik me niet vergis een huisbazin). Maar naar het einde van de reeks doken er toch een paar vrouwen op. Castafiore natuurlijk, wat toch een behoorlijk belangrijk personage werd. Irma, haar kamenier en Peggy, de vrouw van Alcazar. Het waren weliswaar geen jonge schoonheden, maar ze waren toch overduidelijk vrouwen.

Volgens Berck heeft hij de gele luchten overgenomen van Morris, die inderdaad behoorlijk experimenteel was qua kleurgebruik.

Een meisje is geen vrouw.

Parallel universum? Ik dacht dat hij gewoon uit het verleden kwam. Maar het is al een tijdje geleden dat ik dat album nog eens las.

Je zou verwachten van wel, maar neen, die is nog nooit opgedoken in de strips.

De twee Robbedoezen uit Terug naar Z zijn hetzelfde personage en dus geen dubbelgangers.

Hun achtercovers waren ook meestal geel. Blauw is echt uitzonderlijk en voelt zelfs on-blauwbloezerig aan. Ik vraag me wel af wie dat geel in de reeks heeft geïntroduceerd. Was dat Salverius? Of Leonardo? Of begon dat pas met de komst van Lambil? Bij Salverius zat er al veel geel in de pagina's, maar dat was de lucht niet. Wellicht werd de gele lucht pas effectief toen ze de woestijn- en rotsachtige omgeving van hun fort verlieten.

Bij de Blauwbloezen is blauw ironisch genoeg de uitzondering. Misschien omdat het anders wel héél veel blauw zou worden.