TDPB

Die gele luchten zouden zogezegd warmte moeten suggereren (in films en tv-series doen ze dat ook, als een verhaal zich in pakweg Mexico of Afrika afspeelt zetten ze daar al vlug een gele filter over), maar mij doet dat toch vooral aan de vooravond denken. Echt warme luchten zijn diepblauw.

Misschien een goeie draad om eventjes dit boekwerkje onder de aandacht te brengen: Een mooi, rijkelijk geïllustreerd overzicht van pornografie in de Nederlanden, met ook een hoofdstuk over strips.

Die mond die aan de kant van het oor zit bracht me in eerste instantie ietwat in de war.

Een van de weinige kritieken die ik af en toe hoor is dat Cauvin een verhaal van pakweg 30 pagina's uitsmeert over 44 pagina's. Hij zal bvb zelden meer dan 8 prentjes op een pagina voorzien terwijl heel wat scenaristen vaak tot 12 prentjes gaan. Als ik eens vlug op wikipedia kijk en optel hoeveel albums hij heeft volgeschreven kom ik op 387 (!!!) uit (het gaan er wellicht nog wel wat meer zijn, ik zag daar bvb ook dat hij ooit meeschreef aan een album van Bollie en Billie, wie weet waar hij zo nog allemaal aan meeschreef zonder dat dat echt geweten is ).

Sommige personages hebben meerdere dubbelgangers.

Ik ben geen fan van dat soort in twee of meer opgesplitste beelden die je inderdaad evengoed in één kader kan vertellen. In comics doen ze dat nog net iets vaker dan in strips. Moesten die twee personages op dat eerste prentje nu nog ergens in dat deurgat staan...

Een veelvuldig gebruikte trope in het dubbelganger-genre is de prins of koning die verdwenen is en vervangen moet worden door een doorsnee burger.

Moet zeer saai en onaangenaam zijn om te tekenen.

Ja. Maar ze zitten aan de verkeerde kant.

Altijd een ergerlijk, fantasieloos kantje van strips gevonden: familieleden die een exacte kopie zijn van elkaar. En al helemaal als het verre familieleden zijn. De Rik Ringers reboot begon met een verhaal rond de Kameleon, die er exact als Rik Ringers uitzag.

de familie kent in ieder geval enkele sterke gelijkenissen.

Nooit gelezen, maar had Rik Ringers ook geen dubbelganger?

Plus de naam van de auteur rechtsonder. Ik snap ook niet waarom sommigen koppig willen blijven beweren dat ze de overeenkomst niet zien. (allez, 't is te zeggen, van één begrijp ik het wel).

Net nog een 'nothing can possibly go wrong' van Prudence shen en Faitj Hicks gelezen waarin 'the twins' meedoen. Pas op pagina 276, drie pagina's van het einde komen we hun namen te weten (gary en jake moriarty)

Een paar weken geleden werd Black Face (positief) in De Standaard besproken. Want wat wel bijzonder was aan Cauvin is dat hij vaak humor op heel donkere plaatsen zocht, en het desondanks toch allemaal luchtig kon houden. Het werd nooit een deprimerend Zwartkijken, ook al maakte hij strips over oorlog en racisme en de Ku Klux klan en ziekenhuizen en kerkhoven en gieren en depressieve stripmakers en andere schijnbaar non-humoristische onderwerpen. De dood is vaak heel sterk aanwezig in zijn albums.

Cauvin verdient een groot standbeeld voor de kantoren van Dupuis. Waar is de tijd dat hij wekelijks de helft van de Robbedoes volschreef.

Ik vind zijn gagreeksen (met uitzondering van arme Lampil en Ouwe Blauwe) minder leuk dan zijn langere verhalen, ook al zijn die à la Goscinny vaak niet meer dan een reeks gags opgehangen aan een eenvoudige plot. Maar zijn gags zijn toch meer korte humoristische verhaaltjes zonder bijzonder goede pointe, iets wat niet stoort als ze deel uitmaken van een langer narratief geheel. 't is ondertussen al lang geleden dat ik nog eens iets van Cauvin heb gelezen, buiten een verdwaalde Sammy of Blauwbloezen, waarbij het me opviel dat ik ze tegenwoordig iets minder leuk vind dan vroeger, maar onlangs heb ik me toch opvallend goed geamuseerd met twee Ramtamtam en Kirikilie-albums (die overigens ook heel mooi ingekleurd waren). Cauvin blijft de meester van de kibbelende duo's.

Aah, de wonderlijke wereld van fictie, waar lelijke mannen in drag plots onweerstaanbaar worden voor andere mannen.

Ik denk dat ik voor Flip zou gaan.

Het verwondert me dat die eerder genoemd wordt dan Spip of de marsupilami.